ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5237 การปะทะกันของคนขั้นเทพ1

ในสำนักงานขายเวลานี้ทั้งหัวหน้าเองและพนักงานขายทุกคน ต่างก็พากันตื่นตะลึง

พวกเขาใช่ว่าจะไม่เคยเห็นคนวิวาทกันมาก่อน เมื่อตอนที่วิลล่าเปิดทำการขายใหม่ๆ ก็เคยมีลูกค้าบางรายทะเลาะวิวาทกันเพราะแย่งกันซื้อมาแล้ว

เพียงแค่ว่า การยื้อแย่งกันนั้นก็จะพัฒนาไปสู่ความไม่พอใจและลงไม้ลงมือกัน

แต่อย่างที่ทานากะ โคอิจิทำ คือการเอ่ยปากยื่นเสนอเงินหนึ่งล้านหยวนให้กับอีกฝ่ายแบบนี้นั้น พวกเขาไม่เคยพบเจอมันมาก่อน

และในตอนนี้ พวกเขาเองก็ไม่คาดคิดเหมือนกันว่า หลิวม่านฉงจะพูดปฏิเสธมันไปง่ายๆแบบนี้ได้

ในความเห็นของพวกเขา นี่มันจำนวนเงินตั้งหนึ่งล้านเชียวนะ และไม่ต้องทำอะไรด้วยทั้งนั้น ได้เงินมาฟรีๆล้านหนึ่ง ไม่ว่าใคร ก็คงต้องฉุกคิดและลังเลกันบ้างไหม？

มาดูบ้านหลังหนึ่ง ใช้เวลาไปสิบนาที จ่ายเงินจอง จากนั้นก็ได้เงินกินเปล่ามาล้านหนึ่ง เรื่องแบบนี้ สำหรับพวกเธอแล้ว มันคือสิ่งที่ได้มาโดยไม่ต้องออกแรงทำอะไรเลย

แต่สำหรับหลิวม่านฉงแล้ว อย่าว่าแต่หนึ่งล้านเลย ต่อให้เพิ่มศูนย์เข้าไปอีกหนึ่งตัว เธอก็ไม่ได้นึกสนใจมันเลย

แน่นอนว่าหลิวม่านฉงนั้นไม่ขัดสนเรื่องเงินอยู่แล้ว ดังนั้นแค่เงินหนึ่งล้านนี้ ก็จึงไม่สามารถจะเปลี่ยนความตั้งใจเดิมที่มีของตัวเองได้

ส่วนทานากะ โคอิจิในฐานะคนรับใช้ของตระกูลอิโตะที่เชื่อใจได้มากที่สุด เขาก็มีอำนาจมากพอ ที่จะเสนอราคาที่สูงลิ่วนี้แทนเจ้านายตัวเอง

แต่เมื่อเห็นว่าหลิวม่านฉงไม่ได้หวั่นไหว ทานากะ โคอิจิก็พูดขึ้นอย่างตรงไปตรงมาอีกครั้ง“คุณผู้หญิง ผมไม่ได้มีเจตนาจะโอ้อวดความร่ำรวยใดๆกับคุณ ผมแค่ต้องการอยากได้ห้องนี้มากจริงๆ ดังนั้นผมขอเสนอเงินก้อนใหม่ให้คุณ หากคุณยอมที่จะปล่อยห้องนี้ให้กับผม ผมยินดีเพิ่มให้คุณอีกห้าล้าน ！”

ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกมา พนักงานขายที่อยู่บริเวณนี้ต่างก็พากันอ้าปากค้าง

พวกเธอเคยเห็นคนที่ทำงานหาเงินมาก่อน แต่ไม่เคยเห็นการทำงานหาเงินที่ได้กำไรแบบนี้

พวกเธอเคยเห็นนักเก็งกำไรอสังหาริมทรัพย์เหมือนกัน แต่ก็ไม่เคยเห็นการเก็งกำไรแบบนี้

การเก็งกำไรอสังหาริมทรัพย์นั้น ต้องลงทุนก่อน ซื้อบ้านมา จากนั้นก็ถือครองสักสองสามเดือนหรือไม่ก็สักสองสามปี

แต่ว่า ห้องชุดที่อยู่ตรงหน้านี้ ถือครองได้ไม่ถึงสิบนาที ก็สามารถทำกำไรแล้วห้าล้าน ช่างเหมือนฝันเลยจริงๆ

ในขณะที่พวกเธอต่างคิดว่า หลิวม่านฉงคงไม่มีเหตุผลอะไรจะต้องปฏิเสธข้อเสนอนี้อีก แต่หลิวม่านฉงก็กลับพูดขึ้นอย่างหัวเสียเล็กน้อยว่า“คุณผู้ชายฉันได้แสดงเจตนารมณ์ที่ชัดเจนกับคุณไปแล้ว ห้องนี้ฉันจองไว้แล้ว ไม่คิดจะเปลี่ยนมือ คุณเองก็ไม่ต้องเปลืองน้ำลาย แทนที่จะทำแบบนี้ ไม่สู้เอาเวลาไปดูห้องอื่นดีกว่าไหม”

พูดจบ เธอก็หันไปพูดกับหัวหน้าฝ่ายขายว่า“ คุณคะ รบกวนช่วยพาเราไปดูห้องด้วยค่ะ ”

ทานากะ โคอิจิก็พูดโพล่งออกมา“สิบล้าน！คุณผู้หญิง ผมยินดีจ่ายสิบล้าน！”

พนักงานทุกคนแทบจะเป็นลม

นี่มันการปะทะกันของคนขั้นเทพจริงๆ คนทั่วไปปะทะกัน ที่เห็นแค่หมัดและเท้า เทพเทวดาปะทะกัน คือการเสนอตัวเลขหนึ่งล้าน ห้าล้านและสิบล้าน

หลิวม่านฉงในตอนนี้ยังคงไม่ได้รู้สึกไหวหวั่นเลยสักนิด เธอหันมองมาที่ทานากะ โคอิจิ แล้วพูดอย่างจริงจัง“คุณผู้ชาย ที่ฉันไม่ได้โมโหใส่คุณ เพราะฉันเห็นว่าคำพูดของคุณนั้นมีความจริงใจอยู่ และยังสุภาพด้วย แต่ถ้าหากคุณยังไม่หยุดสร้างความหงุดหงิดให้กับฉัน ฉันก็คงจะพูดดีๆกับคุณด้วยไม่ได้อีกต่อไป ”

ในตอนนี้ ทานากะ โคอิจิเข้าใจแล้ว

หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ ก็คงจะเป็นคนมีฐานะคนหนึ่งเช่นกัน และก็เป็นลูกคุณหนูที่ไม่สนใจเรื่องเงินทองเลยแม้แต่น้อย

คาดว่าทรัพย์สินที่มีของเธอ คงไม่ได้น้อยไปกว่าคุณหนูของตัวเองเป็นแน่

กับหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ ตัวเองเสนอเงินให้ไปสิบล้าน นอกจากปากที่รู้สึกสาสมใจแล้ว มันยังมีความหมายอะไรได้อีก?ต่อให้จะเสนอสามสิบล้าน ห้าสิบล้าน คนอื่นเขาก็ไม่เก็บเอามาใส่ใจหรอก สุดท้ายก็เห็นจะเป็นตัวเองที่ราวกับเป็นตัวตลก ยึดติดอยู่อย่างนั้นไม่ยอมปล่อยมือ