ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5318 ระวังฉันจะตบแก! 2

ทันทีที่พูดจบเฉินเสี่ยวจาวก็วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

ขณะที่วิ่งเธอพูดกับเย่เฉินว่า: “อาจารย์เย่ เรื่องที่อาจารย์สั่งให้ฉันทำฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว!”

หงฉางชิงมองเฉินเสี่ยวจาวแล้วถามทันที: “สาวน้อย! ตาของหนูอยู่ที่ไหน! ทำไมเมื่อวานยังบอกว่ายินดียอมรับความพ่ายแพ้ แต่วันนี้กลับกลายเป็นเต่าที่หดหัวอยู่ในกระดอง!”

เฉินเสี่ยวจาวถอนหายใจ: “ไอ้แก่สารเลว ตาของฉันไม่ใช่เต่าที่หดหัวอยู่ในกระดอง! ถ้าจะพูดถึงเต่าก็คือแก!

“คุณ…” เมื่อนึกถึงคำอธิบายของ เฉินเสี่ยวจาว Hong Changqing ก็หน้าซีดด้วยความโกรธและสาปแช่งด้วยความโกรธ “เอาล่ะ! ถ้า ซือเทียนฉี ไม่ออกมา ฉันจะถอดแผ่นป้ายของเขาออกเอง!”แกเป็นเต่าแก่ที่พยายามเอาหัวออกมากัดคนอื่น“

“แก…” เมื่อหงฉางชิงนึกถึงคำพูดของเฉินเสี่ยวจาวเขาก็หน้าซีดแล้วด่าว่า “ดี! ถ้าซือเทียนฉีไม่ออกมา ฉันจะถอดป้ายของเขาออกเอง!”

เย่เฉินห้ามเขาทันที: “เดี๋ยวก่อน! แกมันสารเลวไร้ยางอายจริงๆ คิดว่าตัวเองเป็นใคร กล้ามาที่คลินิกของคนอื่นแล้วเอาป้ายคนอื่นออก แกเป็นโจรหรือ？”

หงฉางชิงพูดอย่างเย็นชา: “เมื่อวานนี้ซือเทียนฉีแพ้จี้ซื่อถังนี้ให้ฉันแล้ว และเขายินดีที่จะยอมรับความพ่ายแพ้หรือเขาต้องการกลับคำ？”

เย่เฉินเบ้ปากแล้วพูดว่า “โธ่ คนแก่อย่างแกไม่รู้กฎหรือ? สำหรับคลินิกเช่นนี้ มีทั้งบ้านการตกแต่งภายในและเฟอร์นิเจอร์ข้างใน อย่างน้อยราคาหลักล้าน แกบอกว่าคนอื่นเสียของหลักล้านให้แก ถ้าอย่างนั้นแกเล่นการพนันผิดกฎหมาย!”

พูดจบเขาบอกเฉินเสี่ยวจาวทันทีว่า: “เสี่ยวจาวโทร110เดี๋ยวนี้ ฉันจะดูว่าตำรวจจะว่าอย่างไร!”

หงฉางชิงกระวนกระวายกระทืบเท้าแล้วพูดว่า “แก… แกโกงกันชัดๆ!”

เย่เฉินพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันไม่ได้โกง แกเป็นคนพูดเรื่องเดิมพันเอง! ยิ่งไปกว่านั้นฉันไม่เห็นว่าพวกแกพนันกันอย่างไง มีพยานไหม”

หงฉางชิงพูดอย่างเย็นชา: “ฉันมีพยานแน่นอน เมื่อวานทุกคนที่มหาหมอที่นี่เป็นพยานของฉัน! ในบรรดาพวกเขายังมีผู้หญิงที่เป็นอาสาสมัครให้เราทำการแข่งขัน เธอสามารถเป็นพยานได้! ”

เย่เฉินถามอีกว่า: “ถ้าอย่างนั้นบอกฉันสิว่าพวกคุณแข่งอะไร?”

หงฉางชิงพูดอย่างเย่อหยิ่ง: “แข่งวัดชีพจร! อย่างแรกใครทายอายุของเธอได้ อย่างที่สองทาย…”

เย่เฉินไม่รอให้เขาพูดจบแต่ขัดจังหวะเขาทันทีแล้วโพล่งพูดออกไปว่า: “โอเค โอเค ไม่ต้องพูดแล้ว แค่พูดถึงประเด็นแรกฉันก็สงสัย พวกคุณวัดชีพจรแล้วแข่งทายอายุแล้วกำหนดกฎอย่างไร”

หงฉางชิงพูดอย่างเย็นชา: “กฎคือเราสองคนจับชีพจรของผู้หญิงคนนั้นด้วยกัน จากนั้นเขียนวันเกิดที่วัดได้ลงบนกระดาษ จากนั้นให้ผู้หญิงคนนั้นหยิบบัตรประชาชนของเธอออกมาเพื่อดูว่าใครเขียนวันเกิดของเธอใกล้เคียงความจริงมากที่สุด คนนั้นก็ชนะ!”

เย่เฉินพยักหน้าแล้วถามอีกครั้ง: “แล้วผลการทดสอบทายอายุของพวกคุณเมื่อวานนี้ล่ะ?”

หงฉางชิงพูดเสียงดังทันที: “เมื่อวานฉันตรวจได้ว่าผู้หญิงคนนั้นเกิดวันที่ 8สิงหาคม2509 และ ซือเทียนฉีตรวจได้ว่าผู้หญิงคนนั้นเกิดวันที่ 1 มีนาคม 2510 ใสุดท้ายวันเกิดในบัตรประชาชนของผู้หญิงคนนั้นคือ 15 สิงหาคม 2509 “วันที่ ! ห่างจากวันที่ฉันตรวจได้เพียงสัปดาห์เดียวเท่านั้น!”

เย่เฉินขมวดคิ้วแล้วถามว่า: “แกเก่งขนาดนั้น? ชีพจรสามารถบอกวันเกิดของอีกฝ่ายได้และยังพลาดแค่เจ็ดวันเท่านั้น”

หงฉางชิงถอนหายใจแล้วพูดว่า “กบในกะลา ฉันสามารถตรวจได้หลายอย่าง!”

เย่เฉินเบ้ปากยื่นมือไปหาเขาแล้วพูดว่า “มา แกจับชีพจรของฉันแล้วดูวัยเดือนปีเกิด! ฉันสามารถบอกแกล่วงหน้าได้เลยว่าความคลาดเคลื่อนต้องมากกว่าเจ็ดวัน แกโดนฉันตบแน่!”