ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5375 ลองคิดทบทวนดูให้ดีเถอะ 1

คำพูดของเย่เฉิน ทำให้หงฉางชิงที่เดิมทียังปรารถนาที่จะทำให้รายละเอียดเกิดความสมบูรณ์ ต้องตกตะลึงตาค้างในทันที!

เดิมที เย่เฉินได้กล่าวว่า《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ของเต๋าไท่เจินไม่ใช่หนังสือที่สมบูรณ์แบบ ภายในใจของเขาก็ยังรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง ถึงอย่างไร ก็เป็นเวลานับพันปีแล้ว ที่หัวหน้าสำนักแต่ละยุคในอดีตของเต๋าไท่เจิน ต่างก็ภาคภูมิใจที่ได้มีวิชาบู๊ที่สมบูรณ์แบบเอาไว้ในครอบครอง กระทั่งคิดว่าตัวเองสูงส่งด้วยเหตุผลนี้

แต่เมื่อได้ฟังเย่เฉินนำตัวอย่างมาเปรียบเทียบแล้ว เขาก็ตระหนักได้ทันทีว่า เย่เฉินไม่ใช่คนที่พูดจาส่งเดชไปเรื่อยเปื่อย! 《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ของเต๋าไท่เจิน เป็นไปได้อย่างมากที่จะเป็นตามที่เย่เฉินกล่าว คือเป็นเพียงแต่ส่วนเล็กๆ ส่วนหนึ่งของ《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》จริงๆ

เมื่อคิดถึงจุดนี้ เขาจึงกล่าวถามด้วยความประหลาดใจไม่น้อยว่า: “อาจารย์เย่ ที่ท่านพูดเช่นนี้ได้ เพราะวิชา《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ในมือของท่านมีความสมบูรณ์แบบกว่า ใช่หรือไม่?”

เย่เฉินหัวเราะเบาๆ แล้วกล่าวอย่างหยอกล้อว่า: “ทำไมคุณถึงแน่ใจขนาดนี้ว่าฉันจะมีฉบับที่สมบูรณ์ยิ่งกว่า?”

หงฉางชิงจึงกล่าวออกมาด้วยจิตสำนึกว่า: “อาจารย์เย่ เมื่อครู่นี้ท่านบอกว่า 《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ที่แท้จริงนั้น เหมือนกันกับ《หลักการทั่วไปในการผลิตกระแสไฟฟ้าของโรงไฟฟ้า》แต่เต๋าไม่เจินที่อยู่ในมือ เป็นเพียงแค่การสอนคนว่าจะขุดถ่านหินอย่างไรเท่านั้น นั่นจึงพิสูจน์ได้ว่าอย่างน้อยที่สุดท่านก็เคยอ่านหนังสือ《หลักการทั่วไปในการผลิตกระแสไฟฟ้าของโรงไฟฟ้า》เล่มนี้สิครับ……”

เย่เฉินก็ไม่ได้ปิดบัง พยักหน้ายิ้มแล้วกล่าวว่า: “คุณคาดเดาได้ถูกต้อง ฉันเคยอ่าน《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ฉบับดั้งเดิมที่สมบูรณ์จริงๆ อีกทั้งฉันสามารถบอกคุณได้อย่างชัดเจนว่า 《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ทั้งหมด มีสามเล่มยี่สิบเจ็ดบท ในฉบับนี้ที่ปรมาจารย์เต๋าไท่เจินของพวกคุณได้มา ก็เป็นเพียงแค่บทนำบทแรกเท่านั้น”

“อะไรนะ? !” ลูกตาของหงฉางชิงแทบจะถลนออกมาจากเบ้า เขาจึงกล่าวถามอย่างติดอ่างว่า: “เย่……อาจารย์เย่…..ท่าน…..คำพูดนี้ของท่านเป็นเรื่องจริงเหรอครับ? !”

เย่เฉินจึงย้อนถามว่า: “ล้อเล่นกับคุณฉันก็เคยทำมาแล้ว คุณคิดว่าตอนนี้ฉันโกหกคุณมันยังจะมีประโยชน์อะไรอีกเหรอ?”

หงฉางชิงกลืนน้ำลาย แล้วกล่าวว่า: “พวกเรา…..เต๋าไท่เจินของพวกเรา…..ช่วงเวลานับพันปี หลายสิบชั่วอายุคน หรือว่าที่ฝึกฝนมาโดยตลอดก็คือบทแรกของ《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》? !”

เย่เฉินพยักหน้าด้วยความแน่วแน่เป็นอย่างมาก แล้วกล่าวว่า: “ใช่แล้ว! ถูกต้อง! ก็เป็นเช่นนี้แหละ!”

หงฉางชิงนั่งนิ่งอยู่กับที่ด้วยความสลดหดหู่ การแสดงออกก็กลายเป็นเงียบเหงาและห่อเหี่ยวเป็นอย่างมาก สายตาทั้งคู่ของเขาพร่าเบลอ แล้วกล่าวอย่างงุนงงว่า: “คนคนหนึ่งเริ่มจากเรียนชั้นอนุบาล ไปจนจบปริญญาเอก ก็เพียงแค่ยี่สิบกว่าปี ท่านบอกว่า《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》มีทั้งหมดสามเล่มยี่สิบเจ็ดบท เช่นนั้นก็เท่ากับว่าตั๋วไท่เจินของพวกเรา เรียนชั้นK1ของอนุบาลมานานหลายปีแล้วล่ะสิ…….”

ชั้นอนุบาลK1ของสหรัฐอเมริกา โดยพื้นฐานแล้วก็เท่ากับชั้นอนุบาลหนึ่งภายในประเทศ

เย่เฉินถูกคำเปรียบเทียบของหงฉางชิงทำให้ตลกขบขัน แต่ก็รู้สึกว่าการเปรียบเทียบนี้ของเขามีเหตุมีผลอย่างมาก ด้วยเหตุนี้จึงกล่าวชมเชยว่า: “วิธีการเปรียบเทียบนี้ของคุณช่างสมเหตุสมผลเสียจริงๆ สำหรับความตั้งอกตั้งใจนี้ ในช่วงเวลาหลายพันปีหลายสิบชั่วอายุคนของเต๋าไท่เจินของพวกคุณ ได้เรียนชั้นอนุบาลK1ซ้ำแล้วซ้ำเล่ามาโดยตลอด โดยพื้นฐานแล้วก็เท่ากับขั้นตอนการเรียนตัวอักษรภาษาอังกฤษ26ตัวนั่นเอง”

หงฉางชิงกล่าวด้วยสีหน้าที่โศกเศร้าว่า: “อาจารย์เย่…..ข้าน้อยไม่ได้สงสัยท่านนะครับ……เพียงแต่ถ้าเป็นเหมือนกับที่ท่านพูดจริงๆ พวกเราเรียกบทหนึ่งในจำนวนยี่สิบเจ็ดบทแล้ว แล้วก็มีปรมาจารย์ที่สามารถเข้าสู่แดนมืดได้แล้ว แดนมืดเป็นแดนใหญ่ชั้นที่สองของนักบู๊ แต่นักบู๊มีทั้งหมดสี่แดนใหญ่ หรือว่าอีกสามแดนใหญ่ที่เหลือ จะต้องใช้เนื้อหาอีกยี่สิบหกบทที่เหลือจึงจะสามารถทะลวงผ่านไปได้? !”

“ใช่แล้ว” เย่เฉินพยักหน้า แล้วกล่าวด้วยความจริงจังอย่างมากว่า: “บนเส้นทางของวิถีบู๊ คือการเข้าสู่เต๋าด้วยการบู๊ หากคุณต้องการเข้าสู่เต๋าอย่างแท้จริงก็จะต้องฝึกฝนเต๋าบู๊ให้ถึงขีดสุด แดนสว่างเป็นเพียงแค่ทางเข้า และแดนมืดก็เป็นเพียงแค่ด่านแรกหลังจากที่เข้ามา การทุกๆ การเลื่อนขั้นเล็กๆ ในอนาคต อาจจะต้องใช้เวลาทั้งชีวิตในการทำให้บรรลุผล คุณใช้เวลาห้าสิบปีฝึกฝนมาจนถึงนักบู๊แปดดาว แต่หากให้เวลาคุณอีกห้าสิบปี ก็ไม่แน่ว่าคุณจะสามารถทะลวงถึงแดนมืดได้ ถึงแม้ว่าคุณจะโชคดีทะลวงได้ถึงแดนมืด อีกทั้งยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกห้าสิบปี คุณคิดว่าคุณจะสามารถข้ามผ่านจากแดนมืดชั้นหนึ่ง ไปสู่แดนมืดชั้นสอง ชั้นสามได้เหรอ? ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแดนมิติและแดนปรมาจารย์ที่อยู่เบื้องหลัง ในทุกๆ ขั้นตอน ระดับความยากก็จะเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ”