ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5431 เห็นความตายดั่งคืนสู่มาตุภูมิ 2

จางเชียนโช่พยักหน้า: “วางใจเถอะ ต่อให้ผู้มีพระคุณไม่เห็นพวกเราอยู่ในสายตา ก็จะต้องวางชื่อเสียงความน่าเชื่อถือของเขาไว้เป็นอันดับแรก ไม่อย่างนั้นในอนาคตยังจะมีใครเต็มใจตายเพื่อเขาอีกล่ะ?”

ทั้งหมดได้ฟังเช่นนี้ ก็วางใจลงมาบ้าง

พวกเขาได้รับคำสั่งจากผู้มีพระคุณแล้ว รู้ว่าพวกเขาทุกคนบนเรือลำนี้ยากที่จะรอดชีวิตไปได้

สิ่งที่โหดร้ายยิ่งกว่านั้น ภารกิจสุดท้ายของพวกเขา คือทำลายเรือลำนี้ และทุกคนที่อยู่บนเรือลำนี้เองกับมือ

ส่วนเงื่อนไขที่ผู้มีพระคุณทำให้พวกเขาเต็มใจยอมตายเพื่อเขาอย่างฮึกเหิม ก็คือหลังจากพวกเขาตายไป แล้วให้อิสระกับคนในครอบครัวของพวกเขา

สำหรับคนพวกนี้ ไม่มียาถอนพิษ ช้าเร็วก็ต้องตายอยู่ดี แทนที่จะเป็นเช่นนี้ ไม่สู้ยอมสละชีวิต อย่างน้อยก็ทิ้งโอกาสไว้ให้กับคนในครอบครัว

ความจริงแล้วคนพวกนี้ไม่เหมือนกับทหารม้ากล้า และแตกต่างไปจากทหารหน่วยกล้าตาย เป็นคนใกล้ชิดของจางเชียนโช่ ตอนที่จางเชียนโช่พาพวกเขามาทำภารกิจที่นี่ คนในครอบครัวของพวกเขาต่างไม่ได้ตามมาด้วย และก็ตามมาไม่ได้

นับตั้งแต่ที่พวกเขามาทำภารกิจ พวกเขาก็แบกรับคุณลักษณะการทำลายตัวเอง ทันทีที่จำเป็นต้องทำลายที่นี่ พวกเขาก็จะกลายเป็นผู้ปฏิบัติภารกิจทำลายตนเอง

ส่วนสาเหตุที่ผู้มีพระคุณมีแผนการเช่นนี้ ก็เพื่อป้องกันสิ่งไม่คาดฝันเกิดขึ้น หากเกิดปัญหาใหญ่ขึ้นที่ฐานทัพแห่งใดแห่งหนึ่ง พวกเขาก็สามารถทำลายตัวเองได้ในช่วงเวลาอันสั้นที่สุด ตัดความเสี่ยงทั้งหมดไปอย่างโดยปริยาย

ครอบครัวของพวกเขา คือประเด็นสำคัญที่ทำให้พวกเขายอมตายอย่างฮึกเหิม

ในตอนนี้เองจางเชียนโช่ก็ได้มองดูเวลา แล้วกล่าวขึ้น: “ได้เวลาแล้ว เตรียมทำลายเรือ”

คนที่เป็นหัวหน้าคนนั้นพยักหน้า พาลูกน้องของตัวเอง ตัดตั้งวัตถุระเบิดระบุทิศทางที่หัวและท้ายในห้องโดยสารของเรือ

เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อย ทุกคนก็กลับมายืนตรงหน้าจางเชียนโช่ และยื่นเครื่องจุดชนวนให้จางเชียนโช่ กล่าวอย่างนอบน้อม: “ท่านครับ สามารถจุดชนวนได้ตลอดเวลา”

จางเชียนโช่รับเอาเครื่องจุดชนวนมา แล้วถามเขา: “ปิดตายทางออกทั้งหมดแล้วใช่ไหม? จะต้องรับประกันว่าหลังจากจมเรือแล้ว จะไม่มีอะไรลอยอยู่บนผิวน้ำ ไม่อย่างนั้นละก็ หากมีเรือลำอื่นพบเข้า ก็จะรู้ทันทีว่ามีเรือจมอยู่ตรงนี้”

คนคนนั้นประสานมือกล่าว: “ท่านวางใจได้ครับ ห้องโดยสารทั้งหมดได้ถูกปิดตาย ประตูหน้าต่างทั้งหมดก็ถูกปิดตายแล้ว สินค้าที่อยู่ในคลังสินค้า ก็ได้ใช้ตาข่ายเหล็กที่หนาแน่นมากยึดไว้หมดแล้ว ทันทีที่ระเบิด น้ำทะเลก็จะทะลักเข้ามาทันที และเรือจะจมลงในไม่ช้า และจะไม่มีอะไรลอยขึ้นมาบนผิวน้ำเลย สำหรับชิ้นส่วนจากการระเบิด เนื่องจากเป็นเหล็กทั้งหมด ไม่นานก็จมสู่ก้นทะเล จะไม่ลอยอยู่บนผิวน้ำ ดังนั้นท่านวางใจได้เลยครับ”

จางเชียนโช่พยักหน้า แล้วกล่าว: “ตอนนี้เหลือเพียงพวกเราที่ไม่ถูกยึดเอาไว้ พวกนายทั้งหมด ไปที่ห้องกัปตันกับฉันแล้วกัน”

“รับทราบ!”

ทั้งหมดเดินตามจางเชียนโช่ มาถึงห้องกัปตัน จางเชียนโช่จึงได้ปิดประตูห้องที่ทั้งหนักทั้งหนาลง จากนั้นก็นำสุราดีกรีสูงขวดหนึ่งออกมา รินใส่แก้วหลายแก้ว และยื่นให้กับทุกคน แล้วก็กล่าว: “ทุกท่าน พวกเราทำภารกิจร่วมกันมานานหลายปี นับเป็นพรหมลิขิตที่วันนี้สามารถตายร่วมกันได้ เหล้าแก้วนี้ ถือว่าดื่มให้กับภารกิจของพวกเราก็แล้วกัน!”

เวลานี้ทุกคนต่างก็เห็นความตายดั่งคืนสู่มาตุภูมิ พยักหน้าอย่างแรง รับเอาแก้วเหล้ามา

จางเชียนโช่ชนแก้วกับทุกคน เงยหน้าดื่มเหล้าแรงในแก้วจนหมด จากนั้นก็หยิบเครื่องจุดชนวนขึ้นมา แล้วกดลงไปอย่างไม่ลังเล

จู่ ๆ เสียงระเบิดดังสองครั้งก็ลอยมาจากคลังเก็บสินค้าที่ใต้ท้องเรือ หัวเรือและท้ายเรือถูกระเบิดเป็นรูขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณร้อยเมตร

น้ำทะเลจำนวนมหาศาลไหลทะลักเข้ามาในเรือ เรือบรรทุกสินค้าจึงเริ่มจมลงอย่างรวดเร็วทันที

ทว่า บนเรือในเวลานี้กลับไม่มีคนหนีเอาชีวิตรอดอย่างตื่นตระหนก

เพราะคนอื่น ๆ ที่อยู่ในนี้นอกจากพวกเขาแล้ว ตอนนี้กำลังนอนหลับสนิทอยู่ในห้องโดยสาร จางเชียนโช่ได้สั่งให้คนใส่ยาชนิดพิเศษลงในอาหารของพวกเขาโดยเฉพาะ ทำให้พวกเขานอนหลับสนิทไปกันหมด

ตอนนี้ ถูกคนต่างถูกปิดตายอยู่ในห้องโดยสารแต่ละห้อง

น้ำทะเลที่ทะลักเข้ามาอย่างบ้าระห่ำ กลับไม่ได้ทำให้คนพวกนี้ตื่นขึ้นมา พวกเขาสิ้นลมหายใจในขณะที่หลับใหลไปตาม ๆ กัน

ไม่นาน น้ำทะเลก็ได้ไหลเข้าสู่ห้องกัปตัน จางเชียนโช่เห็นความตายเป็นการหลุดพ้น นั่งลงไปบนพื้นพร้อมกับคนอื่น ๆ จนกระทั่งน้ำทะเลไหลเข้ามาเต็มห้องโดยสาร

ยี่สิบนาทีหลังจากนั้น เรือบรรทุกสินค้าขนาดแปดพันตันก็ได้จมสู่ท้องทะเลไปโดยสิ้นเชิง

เนื่องจากได้เตรียมการเอาไว้ก่อนแล้ว หลังจากเรือบรรทุกสินค้าจมสู่ห้องทะเล นอกจากทำให้เกิดกระแสน้ำวนแล้ว ก็ไม่ได้ทิ้งร่องรอยอื่นใดเอาไว้อีกเลย ทั้งลำเรือเป็นเหมือนดั่งกรงยักษ์ จมลงสู่ก้นทะเลโดยไม่หันหลังกลับ……