ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5451 เปิดเผยความลับล่วงหน้า 2

เย่เฉินยิ้มอ่อน ๆ ถามเขา: “ถ้าหากผมเดาไม่ผิด คุณหลงคนนั้นน่าจะได้บอกกับคุณว่า อย่าเปิดเผยเรื่องนี้ออกไปอย่างเด็ดขาดใช่หรือไม่?”

หงฉางชิงชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็กล่าวขึ้นมาอย่างประหม่า: “อาจารย์เหมือนมีตาทิพย์จริง ๆ ด้วย…… ซือฉีได้กำชับกับผมเอาไว้ว่า อย่าพึ่งบอกเรื่องนี้กับอาจารย์เย่……แต่ว่า แต่ตอนนี้ผมเป็นลูกน้องของอาจารย์เย่แล้ว ย่อมต้องคิดเพื่อผลประโยชน์ของคุณเป็นอันดับแรก ดังนั้นผมก็เลยรีบโทรมาบอกเรื่องนี้กับคุณ”

เย่เฉินพอใจกับท่าทางเช่นนี้ของหงฉางชิงขึ้นมาไม่น้อย ยิ้มกล่าว: “ไม่เลวนี่อาจารย์เย่ ครั้งนี้ใช้ได้ไม่เบาเลย”

พูดไป เขาก็กล่าวขึ้นมาอีกครั้ง: “เรื่องนี้ ผมจะถือว่าไม่เคยได้ยินมาก่อน”

หงฉางชิงรีบเอ่ยถามเขา: “อาจารย์เย่ ผมขอบังอาจถามหน่อยนะครับ คุณยินดียอมรับสำนักเต่าไท่เจินเข้ามาอยู่ใต้บังคับบัญชาไหมครับ?”

เย่เฉินยิ้มเรียบ ๆ : “สถานการณ์ที่จะรับเข้ามาอยู่ใต้บังคับบัญชานั้นมีสองอย่าง หนึ่งคือต้องจงรักภักดี ฟังคำสั่งจากผม ส่วนอีกสถานการณ์หนึ่งคือเต๋าไท่เจินเห็นผมเป็นไอ้โง่ ใช้การยอมศิโรราบบังหน้า เพื่อหลอกเอาเงินทองและทรัพยากรจากผม คุณคิดว่าหลงซือฉีเป็นประเภทไหน?”

หงฉางชิงกล่าวโดยสัญชาตญาณ: “ต้องประเภทที่หนึ่งอยู่แล้วสิครับ!”

“งั้นเหรอ?” เย่เฉินกล่าวยิ้มเยาะ: “ผมดูออก ก่อนที่ผมจะออกมา หลงซือฉียังคงเห็นผมเป็นศัตรู ไม่แม้แต่จะเกรงใจคุณด้วยซ้ำ คุณเอาอะไรมามั่นใจว่า เธอต้องจงรักภักดีกับผมอย่างแน่นอน?”

หงฉางชิงกล่าวโดยเร็ว: “บอกตามความจริงนะครับอาจารย์เย่ ผมได้บอกสถานการณ์คร่าว ๆ ของคุณกับซือฉี บวกกับที่คุณสามารถทะลวงเส้นลมปราณทั้งสามเส้นของเธอได้ภายในพริบตา เธอเองก็เลื่อมใสศรัทธาในคุณมากเหมือนกัน แทบทนไม่ไหวอยากทำงานรับใช้คุณ”

พูดจบ หงฉางชิงก็กล่าวต่อ: “อาจารย์เย่ครับ พูดอย่างเป็นธรรม ซือฉีอยากจะพาสำนักเต๋าไท่เจินมาพึ่งพออาศัยคุณที่จินหลิง ยังมีสาเหตุอีกอย่างหนึ่ง นั่นเพราะผมได้บอกกับเธอว่า 《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ที่สืบทอดกันมานับพันปีของเต๋าไท่เจินนั้นไม่สมบูรณ์ และในมือของคุณ จะต้องมีเนื้อหาในส่วนที่เหลืออยู่อย่างแน่นอน หากสามารถได้รับวิชาบู๊บางส่วนของส่วนที่เหลืออยู่ ก็จะเป็นส่วนช่วยสำนักเต่าไท่เจินได้มาก”

เมื่อได้ยินว่าหลงซือฉีทำเพื่อเคล็ดวิชาและโอสถ เย่เฉินก็ยิ้มอ่อน ๆ แล้วกล่าว: “อาจารย์หงวางใจเถอะ หากสำนักเต๋าไท่เจินเต็มใจเข้าอยู่ใต้บังคับบัญชาของผมจริง ๆ ในอนาคตไม่ว่าจะเป็นเนื้อหาส่วนที่เหลืออยู่ของ《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》 หรือโอสถที่มีส่วนช่วยในการเพิ่มระดับผลการฝึกตน ผมล้วนสามารถมอบให้พวกเขาอย่างไม่ขาด”

หงฉางชิงอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความตื่นเต้น: “อาจารย์เย่ครับ แล้วผมล่ะ?”

“คุณเหรอ……” เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย กล่าว: “ผมมีงานอย่างอื่นเตรียมไว้ให้คุณ เพียงแค่ไม่รู้ว่าคุณจะทำมันได้หรือเปล่า”

หงฉางชิงไม่รีรอ กล่าวอย่างมั่นใจขึ้นมาทันที: “คุณเย่วางใจเถอะครับ ผมต้องทำอย่างเต็มกำลังแน่!”

เย่เฉินกล่าว: “ผมเตรียมสร้างฐานฝึกแห่งหนึ่งที่จินหลิง ถึงตอนนั้นจะมีนักบู๊ประมาณหลายสิบหรือนับร้อยคนเรียนรู้และฝึกฝนอยู่ในฐานฝึก ผลการฝึกฝนของคนพวกนี้ โดยทั่วไปแล้วจะไม่เกินนักบู๊แปดดาว สิ่งที่ผมต้องการให้คุณทำ ก็คือสอนเนื้อหาที่อยู่ใน《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ส่วนที่หนึ่ง ให้กับพวกเขาอย่างไม่ปิดบังแม้แต่น้อย พวกเขายิ่งเรียนได้เยอะ ยิ่งเรียนได้ดี ความดีความชอบของผู้เป็นอาจารย์อย่างคุณก็จะยิ่งสูง!”

พูดถึงตรงนี้ เย่เฉินก็กล่าวต่อ: “ตราบใดที่คุณสามารถทำหน้าที่นี้ได้อย่างเต็มที่ เช่นนั้นในอนาคตเมื่อถึงเวลาแล้ว ผมก็จะมอบเนื้อหาส่วนที่เหลืออยู่ของ《จิตกลียุคเต๋าไท่เจิน》ให้คุณเป็นส่วน ๆ ไป แบบนี้ในขณะที่คุณพัฒนาเพิ่มระดับความสามารถของตนเอง ก็จะสามารถช่วยให้สมาชิกในฐานฝึกพัฒนาระดับฝีมือขึ้นได้อย่างรวดเร็วไปด้วย!”