ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5498 จะเริ่มจากตรงไหน? (3)

พูดถึงตรงนี้ หลี่ญ่าหลินก็พูดเสริมออกมาอีกว่า “ใช่แล้ว ยังมีอีกอย่างหนึ่ง คืออาจจะมีคนที่คอยจัดเตรียมและช่วยเหลือเขาอยู่เบื้องหลัง ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาไม่มีอำนาจในการตัดสินใจ”

นายหญิงใหญ่เงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เอ่ยปากถามออกมา “คุณคงเคยเจอคดีคล้าย ๆ กันมาก่อนใช่ไหม? ภายใต้การจัดการของคุณ หากครอบครัวของเด็กตายไป ไม่ทราบที่อยู่แน่ชัดของเด็กคนนั้น สุดท้ายแล้วเด็กคนนี้จะไปลงเอยที่ไหน?”

หลี่ญ่าหลินครุ่นคิด พูดออกไปตามความเป็นจริง “คุณป้าครับ พูดตามตรง จริงอยู่ว่าผมเคยทำคดีที่คล้ายกันมาหลายคดี และเด็กส่วนมากก็โชคดี หลังจากที่หลบซ่อนตัวอยู่พักหนึ่ง ญาติคนอื่นของพวกเขาก็มารับและดูแลเขาต่อไป ตัวอย่างเช่นคุณปู่ คุณย่า คุณลุง คุณป้า ปกติแล้วจะไม่ทิ้งระยะเวลาหรือหายไปนานขนาดนี้”

“ส่วนคดีที่เด็กหายไปเป็นเวลานาน ภายใต้สถานการณ์ดังกล่าว เด็กที่รอดชีวิตมาได้เหล่านั้นกลายเป็นคนจรจัด นอนตามตึกร้างหรือใต้สะพานลอย ไม่มีที่อยู่อาศัยเป็นหลักแหล่ง ในช่วงเวลากลางวันจะเอาชีวิตรอดโดยการลักขโมย หรือไม่ก็ไปตามสถานที่แจกอาหารบรรเทา บางคนถึงกับรวมกลุ่มกันเสพยา และส่วนมากก็มีอายุได้ไม่เกิน 20 ปี และหลังจากที่ตายไป ตำรวจจะดำเนินการตามขั้นตอน เก็บตัวอย่างดีเอ็นเอ จากนั้นนำไปเก็บในฐานข้อมูลดีเอ็นเอ เพื่อหาเบาะแสเกี่ยวกับครอบครัวของเขา ซึ่งที่ผ่านมามีเด็กเพียงคนเดียวเท่านั้นที่รอดพ้นจากคดีฆาตกรรม”

นายหญิงใหญ่อานใจลอย จากนั้นก็พูดออกมาด้วยเสียงต่ำ “หลังจากเฉิงซีและฉางอิงประสบอุบัติเหตุ เฉินเอ๋อไม่เคยติดต่อใครกลับมา ไม่ได้ติดต่อตระกูลอาน และไม่ได้ติดต่อตระกูลเย่ แต่เฉินเอ๋อเป็นเด็กฉลาด ตอนนั้นเขาก็อายุได้แปดขวบแล้ว เขาจะต้องจำวิธีการติดต่อมายังตระกูลเย่และตระกูลอานได้อย่างแน่นอน หากเขาคิดจะติดต่อพวกเรากลับมา ก็มีวิธีการมากมายที่เขาสามารถทำได้ แต่เขากลับไม่เคยคิดจะทำเช่นนั้น……”

ระหว่างพูด นายหญิงใหญ่ถอนหายใจ พึมพำออกมาว่า “ฉันคิดว่า เขาอาจจะโกรธแค้นตระกูลของพวกเราจากเหตุการณ์ที่ทำให้พ่อแม่ของเขาต้องเสียชีวิต ”

หลี่ญ่าหลินพูดอย่างไม่อ้อมค้อม “เรื่องนี้……ผมไม่เข้าใจว่าความจริงเป็นอย่างไร ดังนั้นจึงไม่สามารถยืนยันได้”

นายหญิงใหญ่พูดออกมาอีกว่า “เฉินเอ๋อฉลาดมาก เขาได้รับการศึกษาเป็นอย่างดีตั้งแต่ยังเด็ก หากเขายังมีชีวิตอยู่ เขาก็ไม่ควรหลงทางทำในสิ่งที่ผิดเหมือนเด็กที่คุณกล่าวถึง ดังนั้นฉันคิดว่าความเป็นไปได้มีเพียงสองอย่าง อย่างแรก เขาต้องการซ่อนตัวเพราะไม่อยากพบเจอกับพวกเรา และอีกอย่างก็คือ มีคนคอยให้ความช่วยเหลือเขาอยู่ และคนผู้นั้นก็ไม่อยากให้เขาได้เจอกับพวกเรา แต่ฉันคิดว่าเป็นอย่างหลังมากกว่า เนื่องจากเวลานั้นมีผู้คนมากมายค้นหาที่อยู่ของเขา แต่กลับไม่มีใครพบ เด็กที่อายุได้เพียงแปดขวบ เขาจะสามารถหลบซ่อนจากสายตาผู้คนมากมายขนาดนั้นได้อย่างไร?”

หลี่ญ่าหลินอดไม่ได้ที่จะถามออกมา “แม่ ใครจะเอาเฉินเอ๋อไปซ่อน?”

นายหญิงใหญ่พูดออกมาด้วยใบหน้าที่จริงจัง “จะเป็นใคร เรื่องนี้ฉันไม่รู้ แต่ความเป็นไปได้มีเพียงสองอย่างเท่านั้น มีทั้งดีและร้าย หากดีก็อาจจะเป็นลูกน้องของเฉิงซีและฉางอิงที่คอยดูแลเขา แต่หากร้ายก็อาจจะเป็นศัตรูของพวกเขาหรือพวกที่มีแรงจูงใจแอบแฝง”

อานโฉงชิวขมวดคิ้ว “แม่ ตอนนั้นลูกน้องทุกคนของพี่เขยที่อยู่ในประเทศ พวกเราได้ไปตามหามาหมดแล้ว พวกเขาเองก็ไม่รู้ว่าเฉินเอ๋อไปอยู่ที่ไหน และพวกเขาก็เป็นกังวลเหมือนกับพวกเรา”

“ใช่” นายหญิงใหญ่พยักหน้า “ตอนนั้นฉันเองก็รู้สึกอย่างนั้น แต่ผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว ตอนนี้ลองคิดดูให้ดี หากคนใดในหมู่ของพวกเขาโกหก พวกเราก็ไม่มีทางตรวจสอบได้”

อานโฉงชิวถามออกมาว่า “อย่างนั้นลองเรียกพวกเขามาถามอีกครั้งดีไหม?”

“ต้องถาม” นายหญิงใหญ่กล่าวออกมาอย่างมุ่งมั่น “ครั้งนี้ ฉันจะต้องหาเฉินเอ๋อให้พบ หากไม่อยู่ในเมืองจินหลิง ฉันจะพลิกทั้งแผ่นดินเพื่อตามหาเขา”