ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5556 ฆ่าทิ้งทั้งหมด（3）

นักพรตอิสระชิงซูส่ายหน้า และถอนหายใจ“ตอนที่ข้ายังเด็กเคยได้ยินอาจารย์บอกว่า จากบันทึกของวัดฉางหยุน เมื่อหลายร้อยปีก่อนหน้า มีอาจารย์เซียนบางคนที่มีปราณทิพย์จริงๆ พวกเขามีอายุขัยกว่าสองสามร้อยปี บางคนมีอายุขัยถึงห้าร้อยปี แต่จะจริงหรือไม่ ข้าเองก็ไม่แน่ใจ แต่วันนี้ได้เห็นลักษณะท่าทางของอาจารย์ลุงฉางชิงแล้ว สองร้อยปีนั้นรับประกันได้เลย แต่หากสองร้อยปีแล้วผลการฝึกฝนมีการพัฒนา ไม่แน่อาจจะอยู่ได้อีกนาน！”

พูดมาถึงตรงนี้ สีหน้าท่าทีของนักพรตอิสระชิงซูก็แน่นิ่งไป พูดอย่างจริงจังที่สุด“ศิษย์ผู้น้องทุกคน เรื่องที่อาจารย์ลุงฉางชิงกลับมากับเรื่องหนทางแห่งอายุวัฒนะ พวกเจ้าจะบอกใครไม่ได้เด็ดขาด เรื่องนี้สำคัญมาก การแพร่งพรายทุกอย่างอาจส่งผลกับอนาคตของเราได้ หากอาจารย์ลุงไม่สามารถจะถ่ายทอดหนทางแห่งอายุวัฒนะให้พวกเราได้ สิ่งที่เราต้องสูญเสีย ก็อาจจะเป็นอายุขัยหนึ่งร้อยปีก็เป็นได้！วันนี้ได้เจอกับอาจารย์ลุงฉางชิง เชื่อว่าศิษย์ผู้น้องทุกคนคงไม่มีใครอยากจะตายด้วยโรคชราก่อนอายุขัยหนึ่งร้อยปีหรอกใช่ไหม？”

ทุกคนมีท่าทีเคร่งขรึม และพูดออกมาอย่างพร้อมเพรียง“ ใช่！”

นักพรตอิสระชิงซูพยักหน้ารับ แล้วพูดกำชับว่า“อย่างนั้นก็จดจำคำพูดของข้าให้ดี ！”

……

ตกดึก

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งนั่งขัดสมาธิอยู่ในที่พักพิงชั่วคราวของตัวเอง

เขาดูเหมือนนั่งหลับตาทำสมาธิ แต่แท้จริงแล้วกำลังขบคิดอยู่ในใจ ว่าตัวเองจะเดินทางไปเมืองจินหลิงเมื่อไร

ในตอนนี้เอง โทรศัพท์มือถือของเขาก็มีการแจ้งเตือนหนึ่งปรากฏขึ้น นั่นคือผู้มีพระคุณต้องการจะคุยสายกับตัวเอง

เขาเปิดโทรศัพท์ในทันที แล้วเข้าสู่โปรแกรมพิเศษ เชื่อมต่อกับผู้มีพระคุณ

ในสาย น้ำเสียงที่เย็นเยือกของผู้มีพระคุณดังขึ้น “ท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง ข้าให้เจ้าไปหาที่อยู่ลูกชายเย่ฉางอิงที่เมืองจินหลิง ทำไมเจ้าถึงยังไม่เคลื่อนไหวอีก？”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรีบพูดอธิบาย “ผู้มีพระคุณ ผมมีความคิดหนึ่ง อยากจะขอรายงานท่านครับ ！”

ผู้มีพระคุณพูดเสียงเย็นชา “ว่ามา！”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งพูดด้วยความเคารพ“ผู้มีพระคุณ ผมคิดว่า หลินหว่านเอ๋อร์น่าจะอยู่ที่เย่นจิง ดังนั้นในสองวันนี้ก็จึงคอยตามหาเบาะแสของเธอที่เย่นจิงอยู่ตลอด ส่วนทางเมืองจินหลิงนั้น ผมคิดว่า หากเป็นอย่างที่ท่านพูด ลูกชายของเย่ฉางอิงไม่รู้เป็นตายมากว่ายี่สิบปี เวลาที่ยาวนานขนาดนี้หากเขายังอยู่ที่เมืองจินหลิง คงไม่จากไปเพราะผมต้องตามหาตัวหลินหว่านเอ๋อร์ในสองสามวันนี้เป็นแน่ แต่หากในยี่สิบปีที่ผ่านมานี้เขาเลือกที่จะไปจากเมืองจินหลิงแล้ว อย่างนั้นครั้งนี้ผมเดินทางไปเมืองจินหลิง ก็ยากที่จะตามหาเบาะแสของเขาเจอได้ ดังนั้นผมคิดว่า……เรื่องของลูกชายเย่ฉางอิงนั้นไม่ได้เร่งรีบอะไร ผมจะเร่งตามหาตัวหลินหว่านเอ๋อร์ให้เจอในเร็ววัน ถึงจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดที่จะคลายความกังวลของผู้มีพระคุณได้อย่างแท้จริง！”

“สามหาว！”ผู้มีพระคุณตวาดเสียงดัง“ที่เจ้าต้องทำ ก็คือฟังคำสั่งของข้า ห้ามมีข้อสงสัยใดๆ ห้ามละเลยในหน้าที่ ไม่อย่างนั้นแล้ว มันก็คือการขัดคำสั่ง！”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรีบพูดขึ้นว่า“ ข้าน้อยสมควรตาย ผู้มีพระคุณได้โปรดลงโทษ！”

ผู้มีพระคุณพูดอย่างเย็นชา“เรื่องที่ผ่านมา ข้าจะไม่ถือสาหาความก็แล้วกัน แต่ว่า ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป หากเจ้ายังพูดอย่างหนึ่งแต่ทําอีกอย่างหนึ่งกับคำสั่งของข้าอีก อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจแล้วกัน！”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งพูดอย่างกระวนกระวาย“ผู้มีพระคุณได้โปรดวางใจ จากนี้ไป ข้าน้อยจะปฏิบัติตามคำสั่งของท่านอย่างเคร่งครัด！”

ผู้มีพระคุณพูดอย่างเฉยชา“ดี！เจ้ารีบเดินทางไปเมืองจินหลิงซะ ข้ายังมีอีกภารกิจหนึ่งให้เจ้า！”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งพูดโพล่งออกมา“เชิญผู้มีพระคุณสั่งมาได้เลยครับ！”

ผู้มีพระคุณกล่าวว่า“ข้าได้ข่าวมาว่า คนของตระกูลอานได้เดินทางไปเมืองจินหลิงแล้ว！อานฉี่ซานสองสามีภรรยา กับลูกชายสามคนและลูกสาวคนหนึ่งของพวกเขา ในตอนนี้ต่างก็อยู่กันที่โฮมสเตย์ว่านหลิ่วในเมืองจินหลิง ข้าคิดว่าพวกเขาก็น่าจะไปตามหาตัวลูกชายของเย่ฉางอิงด้วยเช่นกัน ดังนั้นข้าต้องการให้เจ้าเดินทางไปเมืองจินหลิงเพื่อฆ่าพวกเขาทิ้งให้หมด ห้ามให้เหลือรอดแม้แต่คนเดียว ！”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรู้สึกตกใจอย่างมาก“ตระกูลอาน？！ผู้มีพระคุณ เบื้องหลังของตระกูลอานมีผู้ลึกลับที่ทรงพลังคอยให้การช่วยเหลืออยู่ การลอบสังหารนี้ ไม่ทราบว่าจะเสี่ยงถูกเปิดเผยตัวตนหรือเปล่า ？”

ผู้มีพระคุณเค้นเสียงหึอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า“จะไปกลัวอะไร ต่อให้เบื้องหลังของตระกูลอานจะมียอดฝีมือ แต่ความแข็งแกร่งของยอดฝีมือคนนั้นก็ไม่สามารถจะมาเทียบเคียงกับเจ้าได้！”

พูดจบ ผู้มีพระคุณก็พูดต่อ“ที่ท่านเอิร์ลเจี้ยนกงตาย เพราะอีกฝ่ายใช้ระบบป้องกันระยะประชิดฟาลังซ์ลอบโจมตีเขา แต่ในเมืองจินหลิง เจ้าไม่ต้องเป็นกังวลไป ไม่มีใครสามารถจะใช้อาวุธสังหารแบบนี้ได้ในเมืองจินหลิง！ถึงเวลาเจ้าแค่บุกเข้าไปในโฮมสเตย์ว่านหลิ่วแล้วฆ่าคนของตระกูลอานทิ้งซะ รับรองว่าไม่มีใครสามารถขวางเจ้าได้แน่！”

แม้ภายในใจของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งจะยังคงไม่แน่ใจเท่าไร แต่ก็รู้ว่าที่ผู้มีพระคุณพูดมานั้นก็มีเหตุผลอยู่บ้าง จึงเอ่ยปากถามไปว่า“ผู้มีพระคุณ หลังจากที่ข้าน้อยถึงเมืองจินหลิงแล้ว ให้สังหารคนของตระกูลอานก่อน หรือตามหาตัวลูกชายของเย่ฉางอิงก่อนดีครับ？”

ผู้มีพระคุณตอบเสียงเย็นเยือก“สังหารตระกูลอานก่อน หากลูกชายของเย่ฉางอิงยังมีชีวิตอยู่จริง เจ้าฆ่ายกครัวคนของตระกูลอานในเมืองจินหลิงแล้ว เขาก็จะต้องปรากฏตัวออกมาอย่างแน่นอน ！”