ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5603 เอาของดี ๆ มาให้ผม（2）

ตอนนี้เอง จางเอ้อเหมาก็หาวไป ลากของแผงลอยไปด้วย และเดินเข้าไปจากทางเข้าตลาดของโบราณ

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งงเห็นเขา ก็ดีใจ รีบวิ่งไปตรงหน้าเขา แล้วโพล่งออกไปว่า：“จางเอ้อเหมา คุณไปไหนมา？ผมรอคุณที่นี่ตั้งแต่เช้ายันเที่ยงก็ไม่เห็นเงาคุณเลย！”

จางเอ้อเหมาหาว หาวไป ก็จงใจใช้ฝ่ามือตบปาก ทำเสียงเอื่อย ๆ ร้องเสียงหาวออกมา

หาวเสร็จ จางเอ้อเหมาก็บิดขี้เกียจตรงนั้น พูดช้า ๆ ว่า：“ท่านครับ ผมเป็นพ่อค้าแผงลอย ใม่ใช่พนักงานบริษัท จะมากี่โมงก็ได้ ใครจะมายุ่งกับผมได้ล่ะ？”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเห็นท่าทางกวนประสาทของจางเอ้อเหมาแล้ว ก็อยากจะตบบ้องหูเขาให้ไปที่อีกด้านของตลาดของโบราณเลย

แต่ว่า เมื่อคิดว่าเพื่อนคนนี้เป็นตัวนำโชคของตัวเอง เขาก็อดทนทันที พูดพร้อมหัวเราะไปว่า：“เอ้อเหมา ผมได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากตัวคุณ เมื่อคืนคุณคงดื่มหนักสินะ？”

จางเอ้อเหมาพูดด้วยรอยยิ้ม：“ใช่ ต้องขอบคุณคุณไง เมื่อวานผมได้เงินก้อนโต เลยไปเที่ยวทั้งคืน หึหึ ……ดื่มหนัก ตื่นสาย นอนห้องสูท อยู่อย่างกับเทวดา”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเห็นท่าทางกิ้งก่าได้ทอง ของจางเอ้อเหมาแบบนี้แล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยในใจ：“ช่างเป็นพ่อค้าหาบเร่ที่ไร้อนาคตเสียจริง เงินแค่นี้ก็เหลิงเสียแล้วกำหนดให้คนอย่างคุณต้องทำงานหนักกว่าคนอื่นแบบนี้ไง”

ถึงในใจจะคิดเช่นนี้ แต่เขาก็ชูนิ้วโป้งให้จางเอ้อเหมาทันที ชมอย่างไม่จริงใจว่า：“อิจฉาคุณจริง ๆ ใช้ชีวิตได้เท่สุด ๆ ！”

จางเอ้อเหมาหัวเราะหึหึ：“คุณท่าน ดูคุณพูดสิ คุณรวยกว่าผมเสียอีก！ผมมีชีวิตแบบนี้ได้ คุณก็ยิ่งมีได้ เอางี้ไหมล่ะ คืนนี้ผมจัดให้คุณสักห้อง？แค่คุณบอกมาว่าชอบประเทศไหน ชอบญี่ปุ่นเกาหลี หรือชอบฝรั่ง？พูดตรง ๆ นะ สาว ๆ รัสเซียเนี่ย สวยทุกคนจริง ๆหุ่นเพรียวเร้าใจ เลิศมาก！”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งโบกมือทันที：“ไม่ได้ ๆ เรามาคุยธุระกันดีกว่า คุณจะได้ไม่ทำให้จิตเต๋าของผมว้าวุ่น”

จางเอ้อเหมาตกใจ ถามเขาว่า：“จิตเต๋าคืออะไร？อี้เปิ่นเต๋าอะไรนั่นเหรอ？”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งอึ้ง：“อี้เปิ่นเต๋าคืออารามเต๋าที่ไหน？”

จางเอ้อเหมาจึงพูดไปว่า：“ญี่ปุ่นไง หญิงใจบุญในอารามพวกเขามีชื่อเสียง”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งได้ยินเขาพูดถึงหญิงใจบุญญี่ปุ่น รู้ว่าเขามีเจตนาร้าย รีบยื่นมือไปตัดบท พูดว่า：“เอ้อเหมา เอาล่ะเอ้อเหมา เรามาพูดกันตรง ๆ ดีกว่า！ที่วันนี้ผมมาหาคุณ เพราะอยากถามคุณว่า เอาของดี ๆ มาให้ผม จากตระกูลคนรวยนั่นได้ไหม？”

จางเอ้อเหมาเก็บรอยยิ้มไป พูดด้วยใบหน้าจริงจัง：“คุณท่าน เพราะคุณเนี่ยแหละ เมื่อคืนผมถึงกับโทรรายงานตระกูลคนรวยของผมโดยเฉพาะ”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรีบถามว่า：“แล้วตระกูลคนรวยของคุณว่าอย่างไร？”

จางเอ้อเหมาพูดว่า：“ตระกูลนั้นระวังตัวมาก ปกติสองสามสัปดาห์จะส่งของแค่ 1 ครั้ง แต่ผมคุยกับเขาแล้ว ผมบอกว่าคุณไว้ใจได้ และยังใจกว้าง อย่าว่าแต่ซื้อของเลย ให้เงินค่าแนะนำสองสามแสนก็ยังให้ได้ ลูกค้ารายใหญ่แบบนี้ ไม่ได้เจอง่าย ๆ ดังนั้นผมจึงโน้มน้าวเขาว่า เอาของให้คุณอีกสองสามอย่าง”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งถามต่อว่า：“แล้วเขาตอบหรือยัง？”

จางเอ้อเหมาพูดไม่ออก จึงตอบไปด้วยรอยยิ้มว่า：“ผมบอกว่าคุณใจกว้าง เขาไม่เชื่อ เขาจะให้ผมเอาค่าแนะนำสองสามแสนจากคุณก่อน และยังให้ผมแบ่งให้พวกเขาครึ่ง ๆ คุณว่าเขาเกินไปไหมล่ะ？”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเข้าใจความคิดของจางเอ้อเหมา จึงรีบพูดว่า：“เอ้อเหมา ค่าแนะนำก็สมควรได้จริง ๆ แค่คุณทำให้เขาส่งของมาให้ผมได้ ผมจะให้ค่าแนะนำแก่คุณสองแสน”

จางเอ้อเหมาพูดทันทีว่า：“ท่าน ผมหมายถึงดอลลาร์สหรัฐ！”

ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งรู้ว่าตัวเองโดนเล่นงานแล้ว แต่เวลานี้ไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก พูดไปอย่างเฉียบขาดทันทีว่า ：“ผมก็หมายถึงดอลลาร์สหรัฐ！”