ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5624 ล่อเสือออกจากถ้ำ（1）

ในตอนนี้

หยุนหรูเกอที่แอบสังเกตการณ์โฮมสเตย์ว่านหลิ่วอยู่ตรงไหล่เขาฝั่งตรงข้าม เห็นเงาดำหนึ่งพุ่งออกมาจากในวิลล่า และที่ไล่ตามหลัง ก็คือท่านเอิร์ลฉางเซิ่งหัวหน้าของสี่ท่านเอิร์ล

ส่วนที่หยุนหรูเกอคาดคิดไม่ถึงเลยก็คือ เงาดำที่นำหน้าไป กลับกำลังมุ่งตรงมายังทิศทางที่ตัวเองอยู่ ส่วนท่านเอิร์ลฉางเซิ่งเองมือหนึ่งก็ถือมีดคุไนไม้ อีกมือก็ถือชายเสื้อคลุมของนักพรตเอาไว้ ไล่ตามหลังมาติดๆอย่างไม่ลดละ！

และเธอก็ยังได้ยินเสียงคำรามของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งดังขึ้นมา“เจ้าหนู ส่งแหวนวงนั้นมาซะดีๆ！แล้วบอกที่หลบซ่อนตัวของหลินหว่านเอ๋อร์มา！หากข้าอารมณ์ดี จะไว้ชีวิตเจ้าก็ได้！แต่หากให้ข้าจับตัวเจ้าได้ หัวเจ้าได้หลุดออกจากบ่าแน่！”

เย่เฉินก่นด่ากลับไปโดยไม่หันมอง“หมาแก่อย่างท่านหยุดเห่าซะ อายุก็ปูนนี้แล้วยังไม่เจียมสังขาร กล้าพูดจาสามหาวอีก！ท่านอยากได้แหวน ก็ตามฉันให้ได้ก่อนแล้วค่อยคุย！”

หยุนหรูเกอถึงกับผงะไปชั่วขณะ“แหวน？หลินหว่านเอ๋อร์？หรือท่านเอิร์ลฉางเซิ่งจะค้นพบแหวนของหลินหว่านเอ๋อร์แล้ว？หรือว่า แหวนของหลินหว่านเอ๋อร์ จะอยู่กับชายชุดดำคนนั้น？！”

ในขณะที่หยุนหรูเกอกำลังตื่นตะลึงอยู่นั้น ที่วิลล่าก็มีคนกลุ่มหนึ่งไล่ตามออกมา！

หลังจากที่คนเหล่านี้ไล่ตามออกมา ก็เห็นชายชุดดำกับท่านเอิร์ลฉางเซิ่งได้ไล่ตามกันไปไกลกว่าหลายร้อยเมตร ชั่วขณะหนึ่งก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกันดี

เมื่อเห็นคนกลุ่มนี้ ภายในใจของหยุนหรูเกอก็ยิ่งจะประหลาดใจมากขึ้น“คนของตระกูลอานยังไม่ตาย？！ก่อนที่ชายชุดดำคนนั้นจะไปถึง ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งก็ได้เข้าไปก่อนแล้วกว่าหนึ่งนาที เวลาที่นานพอแบบนี้ ทำไมเขายังไม่ลงมือกับตระกูลอานอีก？！ด้วยความสามารถของเขา ฆ่าคนของตระกูลอานทั้งหมด อย่างมากก็ใช้ไม่ถึงครึ่งนาที……”

และในตอนนี้ คนของตระกูลอานที่วิ่งตามกันออกมา ก็ต่างร้อนรนกระวนกระวายใจ

พวกเขาไม่ใช่คนโง่ ย่อมต้องรู้เหตุผลที่เย่เฉินจงใจพูดคำที่ดูไร้หัวใจเหล่านั้นออกมา แท้จริงแล้วก็เพื่ออยากจะหลอกล่อผู้อาวุโสที่ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้ให้ตามไป และจะได้ช่วยชีวิตของพวกเขา

นายหญิงใหญ่ร้อนรนเป็นกังวล เพิ่งจะใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำตาไป ขอบตาก็เรื่อขึ้นมาอีกครั้งในทันที เธอคว้าไปที่มือของคุณท่านอานฉี่ซาน ร้องไห้แล้วพูดว่า“ฉี่ซาน หากเกิดอะไรขึ้นกับเฉินเอ๋อจะทำยังไง……แล้วอย่างนี้ฉันจะไปเจอหน้าเฉิงซีกับฉางอิงได้ยังไง！”

คุณท่านก็ร้องไห้ออกมาอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้เช่นกัน พูดอย่างเศร้าโศกและรู้สึกผิดว่า“ความผิดของฉันเอง……ผิดที่ฉันทั้งหมด……หากในตอนนั้นฉันวางศักดิ์ศรีของตัวเองลง ฉางอิงก็คงไม่ต้องมาหมางใจกับตระกูลอานแบบนี้ ในตอนนั้นหากฉันยอมลดทิฐิไปตามหาเฉิงซี เธอกับฉางอิงออกจากตระกูลเย่ไป ก็คงไม่ต้องมาจบชีวิตที่เมืองจินหลิงแบบนี้……”

พูดจบ คุณท่านก็พูดต่อ“เฉินเอ๋อหลบหน้าเรามาโดยตลอดหลายปี ก็ย่อมต้องเป็นเพราะไม่สามารถจะให้อภัยพวกเราได้……แต่ถึงอย่างนั้น เฉินเอ๋อก็ยังคอยช่วยเหลือพวกเราอยู่ซ้ำๆ คนเป็นตาอย่างฉัน รู้สึกเสียใจ และรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทําในตอนนั้นมากจริงๆ รู้สึกผิดจริงๆ！”

หลี่ญ่าหลินในตอนนี้พูดขึ้นด้วยท่าทีที่จริงจัง“ลุงอาน คุณเย่เขาเก่งกาจมีความสามารถ เชื่อว่าจะต้องไม่เป็นอะไรอย่างแน่นอน！เรื่องที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ ก็คือโยกย้ายทุกคนไปยังที่ที่ปลอดภัย ！”

คุณท่านถามด้วยใบหน้าที่ตื่นตกใจ“แกว่ายังไงนะ？คุณเย่？！ญ่าหลิน นี่แกรู้จักกับเฉินเอ๋ออยู่ก่อนแล้วอย่างนั้นเหรอ แต่แกไม่ยอมที่จะปริปากบอกอะไรฉัน ใช่ไหม？！”

หลี่ญ่าหลินพูดอย่างรู้สึกผิดว่า“ลุงอาน เรื่องนี้จะพูดก็คงต้องพูดกันยาว อีกเดี๋ยวผมจะค่อยๆอธิบายให้ลุงฟัง ！”

ขณะที่กำลังพูดอยู่ เสียงที่กึกก้องก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง

ทุกคนต่างพากันแหงนหน้ามอง เห็นเพียงเฮลิคอปเตอร์อีกลำ กำลังเคลื่อนตัวมาจากอีกด้านหนึ่งของภูเขา ！

เฮลิคอปเตอร์ลำนี้เห็นได้ชัดเจนว่ามีขนาดที่ใหญ่กว่าลำเมื่อครู่ เฮลิคอปเตอร์ขับมุ่งตรงมา แล้วร่อนลงจอดตรงพื้นที่ลานกว้างของวิลล่าอย่างรวดเร็ว เครื่องยังไม่ทันได้จอดให้นิ่งสนิท ชายวัยกลางคนคนหนึ่งก็เปิดประตูห้องโดยสารออก แล้วกวักมือมายังด้านนอกอย่างสุดชีวิต

ชายวัยกลางคนคนนี้ก็คือหงห้า

ก่อนที่เย่เฉินจะได้บอกคำพูดที่เกี่ยวกับหลินหว่านเอ๋อร์ให้หลี่ญ่าหลินได้รับรู้นั้น เขาก็ได้คิดการวางแผนสำหรับคืนนี้ไว้แล้ว

ก่อนอื่นเลยเขาให้เฉินจื๋อข่ายช่วยดึงข้อมูลของกล้องวงจรปิดสาธารณะในโฮมสเตย์ว่านหลิ่ว ตัวเองนั่งอยู่บนเฮลิคอปเตอร์ แล้วเฝ้าติดตามการเคลื่อนไหวของโฮมสเตย์ว่านหลิ่วแบบเรียลไทม์

และจากช็องเซลีเซียนสปาบินไปโฮมสเตย์ว่านหลิ่ว เขาก็ใช้เวลาเพียงสองถึงสามนาทีเท่านั้น และภายในสองถึงสามนาทีนี้ บอดี้การ์ดของตระกูลอาน และผู้ดูแลความปลอดภัยภายในบ้านก็ยังพอจะถ่วงเวลาได้อยู่เล็กน้อย ส่วนที่เหลือ ก็ส่งมอบให้หลี่ญ่าหลิน กับ“คาถาช่วยชีวิต”ที่เขาได้บอกกล่าวกับหลี่ญ่าหลินไป

เขาเชื่อว่า ขอแค่หลี่ญ่าหลินได้พูดคาถาช่วยชีวิตนี้ออกไป ก็จะสามารถถ่วงเวลาของอีกฝ่ายออกไปได้อีกระยะเวลาหนึ่ง เมื่อเป็นเช่นนี้ ตัวเองก็จะต้องไปทันอย่างแน่นอน！