ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5638 ตายร้อยเปอร์เซ็นต์ (2)

หงห้าหัวเราะแหะ ๆ: “โอ๊ย! คุณท่านครับ นี่มันจะเป็นไม่ได้ได้อย่างไร สาเหตุที่ท่านรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้นั้น เป็นเพราะท่านไม่เข้าใจความล้ำลึกในเรื่องนี้ครับ อาจารย์เย่เคยบอกว่าการเรียกฆาตสายฟ้ามานั้น เป็นผลที่เกิดจากการใช้ค่ายกล ของอย่างค่ายกลน่ะ จากความเข้าใจของผม มันไม่ต่างอะไรจากพลังงานปรมาณูเลยครับ ถ้าเกิดเราไปคุยกับคนเมื่อหนึ่งร้อยปีก่อนว่าแค่ใช้สารกัมมันตภาพรังสีที่มีขนาดเท่าฝ่ามือ ทำเป็นระเบิดปรมาณู ซึ่งสามารถทำให้เมืองเมืองหนึ่งกลายเป็นพื้นที่เรียบละก็ เขาก็ต้องรู้สึกว่าไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน”

อานฉี่ซานที่ได้ยินคำพูดนี้แล้วก็มึนตึบเลย ส่วนนายหญิงใหญ่ที่อยู่ข้าง ๆ กลับพูดอย่างอดเป็นห่วงไม่ได้ว่า: “ดิฉันเป็นห่วงความปลอดภัยของเฉินเอ๋อน่ะค่ะ คุณหงคะ รบกวนคุณช่วยนั่งเฮลิคอปเตอร์เร่งไปดูสถานการณ์หน่อยได้ไหมคะ ถ้าเกิดเฉินเอ๋อต้องการความช่วยเหลือ เราก็สามารถให้การช่วยเหลือเขาอีกแรงหนึ่งได้เช่นกัน……”

หงห้ารีบตอบกลับ: “นายหญิงใหญ่ครับ อาจารย์เย่เคยกำชับไว้เป็นพิเศษว่าหลังจากรับพวกท่านออกมาแล้ว ห้ามให้ทุกคนไปช่วยเหลือ ให้รอเขากลับมาอยู่ที่นี่อย่างสบายใจได้เลย”

พอพูดจบ หงห้าก็พูดอีกว่า: “ผมจะบอกความจริงกับท่านก็ได้ครับ โรงแรมน้ำพุร้อนที่อยู่ตีนเขาก็มีนักบู๊นับร้อยคนเลยครับ แต่ละคนล้วนมีศักยภาพที่ไม่ธรรมดา แม้แต่พวกเขายังช่วยเหลืออะไรอาจารย์เย่ไม่ได้ จึงยิ่งไม่ต้องพูดถึงพวกเราเลยครับ”

นายหญิงใหญ่เช็ดน้ำตาพลางพูดอย่างสะอึกสะอื้น: “ฉันกลัวว่าเฉินเอ๋อจะเป็นอะไรไปอีก ตลอดช่วง 20 กว่าปีที่ผ่านมาเขาก็ใช้ชีวิตได้ทุกข์ยากลำบากมามากพอแล้ว ฉันที่เป็นยายไม่อยากให้เขาเป็นอะไรไปอีกจริง ๆ ……”

อานฉี่ซานตบแผ่นหลังนายหญิงใหญ่เบา ๆ แล้วพูดปลอบใจ: “คุณก็ไม่ต้องเป็นห่วงมากเกินไปหรอก ตอนนี้เฉินเอ๋อเป็นผู้ที่มีความสามารถยิ่งใหญ่ ซึ่งเป็นบุคคลที่ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันกับเราตั้งนานแล้ว ต่อให้เราอยากช่วยเหลือก็คงช่วยอะไรเขาไม่ได้เหมือนกัน ทำตามคำกำชับของเฉินเอ๋อดีกว่า เราอดใจรอคอยอยู่ที่นี่เถอะ!”

ทันทีที่สิ้นเสียง จู่ ๆ ก็มีเสียงระเบิดที่สะเทือนฟ้าสะเทือนดินดังเข้ามาในคฤหาสน์ คลื่นกระแสอากาศที่มากมายมหาศาลทำให้กระจกที่อยู่บริเวณรอบ ๆ ถูกสั่นสะเทือนจนแตกสลาย!

ทุกคนล้วนนั่งลงไปกับพื้นดูสัญชาตญาณ รอหลังจากเสียงระเบิดดับหายไปแล้ว นายหญิงใหญ่ก็รู้สึกเจ็บใจขึ้นมากะทันหัน ร้องไห้พลางถามว่า: “เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น?! เฉินเอ๋อเขา……เฉินเอ๋อเขาคงไม่เป็นอะไรหรอกใช่ไหม?”

หัวใจของหงห้าก็หล่นลงไปถึงตาตุ่ม ลุกลนขึ้นมาทันทีเหมือนกัน

เขาเคยเห็นเย่เฉินเรียกฆาตสายฟ้าด้วยสายตาตัวเองอยู่

เขารู้อยู่ว่าเสียงระเบิดที่ดังกึกก้องในเมื่อกี้นี้ ไม่ใช่ลาดเลาที่เกิดจากฆาตสายฟ้าแต่อย่างใด!

ดังนั้นเขาจึงตะโกนเสียงดัง: “เดี๋ยวผมไปดู!”

หลังจากพูดจบ เขาก็รีบวิ่งออกมาอย่างลุกลน กระโดดขึ้นไปบนเฮลิคอปเตอร์ที่จอดอยู่ตรงลานบ้านโดยตรง แล้วพูดกับนักบินอย่างร้อนรน: “เร็ว! รีบเทคออฟ!”

เวลานี้ มีเงาดำร่างหนึ่งวิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว เห็นเพียงหลี่ญ่าหลินกระโดดขึ้นเฮลิคอปเตอร์โดยตรง แล้วพูดโพล่งออกมา: “คุณหง เดี๋ยวผมไปกับคุณครับ!”

หงห้ารีบตอบกลับ: “ผู้การหลี่ ผมรับคำสั่งจากอาจารย์เย่ ให้ปกป้องคุณและผู้คนในตระกูลอาน คุณอยู่ที่นี่ดีกว่าครับ!”

หลี่ญ่าหลินส่ายหน้าแล้วพูดว่า: “คุณหงอย่าลืมนะครับว่าผมเป็นตำรวจ หากมีเหตุสุดวิสัยอะไรเกิดขึ้นจริง ๆ ไม่มีคนไหนเชี่ยวชาญการสำรวจสถานที่เกิดเหตุมากไปกว่าผมแล้วนะครับ!”

หงห้านึกคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบตกลงแล้วพูดว่า: “งั้นก็ลำบากผู้การหลี่แล้วนะครับ!”

พอพูดจบ เขาก็พูดกับนักบิน: “เทคออฟ!”

เฮลิคอปเตอร์เร่งเครื่องแล้วลอยขึ้นมาจากพื้น ก่อนจะพาทั้งสองมุ่งหน้าไปยังโฮมสเตย์ว่านหลิ่วอย่างรวดเร็ว

เมื่อเข้าใกล้บริเวณโฮมสเตย์ว่านหลิ่ว หงห้าก็อาศัยแสงจันทร์มองเห็นพื้นที่ว่างทรงกลมสุดแปลกประหลาดที่อยู่กลางหุบเขาที่อยู่ห่างไกลออกไปแล้ว

ดังนั้น เขาจึงรีบชี้ไปทางเขตพื้นที่ว่างเปล่านั่น แล้วพูดกับนักบินว่า: “เร็ว! บินไปทางนั้น!”

นักบินควบคุมเฮลิคอปเตอร์มุ่งหน้าไปยังหุบเขาที่แปลกประหลาดนั่นอย่างรวดเร็ว เมื่อประชิดใกล้เข้าไปแล้ว หงห้าและหลี่ญ่าหลินก็พบว่าพื้นที่ว่างเปล่ารูปวงกลมนั่นกลายเป็นที่ที่ถูกเผาไหม้จนเกรียมแล้ว ส่วนพืชไม้ที่อยู่บริเวณรอบ ๆ ล้วนเอียงนอนไปตามขอบของพื้นที่ทรงกลม

โยงเข้ากับเสียงระเบิดที่รุนแรงในเมื่อครู่นี้ ทั้งสองคาดคะเนว่าเขตพื้นที่ว่างเปล่ารูปทรงกลมนี่ น่าจะเกิดจากแรงระเบิดในเมื่อครู่นี้ ซึ่งจุดศูนย์กลางของแรงระเบิดก็คือจุดศูนย์กลางของพื้นที่วงกลม!

หัวใจของหงห้าหล่นลงไปถึงตาตุ่มทันที จู่ ๆ เขาก็เกิดลางสังหรณ์บางอย่าง

เขาจึงรีบพูดกับนักบินด้วยความประหม่า: “รีบแลนด์ดิ่ง!”

หลี่ญ่าหลินพูดโพล่งออกมาว่า: “อย่าแลนด์ดิ่งที่ตำแหน่งจุดศูนย์กลางจะดีกว่าครับ เพื่อป้องกันไม่ให้ลมที่เกิดจากเฮลิคอปเตอร์ทำลายหลักฐานที่อยู่บนพื้นดิน!”

หงห้าผงกหัวแล้วพูดกับนักบิน: “แลนด์ดิ่งฝั่งนั้น!”

นักบินจึงรีบควบคุมเฮลิคอปเตอร์แลนด์ดิ่งลงในเขตพื้นที่นอกเขตพื้นที่ว่างเปล่าทรงกลม

หลี่ญ่าหลินคิดแค่ว่าอย่าทำลายเบาะแสบริเวณจุดศูนย์กลางของแรงระเบิดก็พอ

แต่สิ่งที่เขาคิดไม่ถึงคือตำแหน่งที่หงห้าให้นักบินแลนด์ดิ่ง เป็นพื้นที่ที่หยุนหรูเกอคลานนออกไปจากที่เกิดเหตุพอดี แรงลมที่เกิดจากเฮลิคอปเตอร์ทำให้ร่องรอยที่หยุนหรูเกอทิ้งไว้สลายหายไปภายในพริบตา

ส่วนวินาทีนี้หงห้าที่กำลังรู้สึกลุกลนอย่างยิ่ง ยังไม่รอให้เฮลิคอปเตอร์จอดนิ่งโดยสมบูรณ์ เขาก็เปิดประตูแล้วกระโดดลงไปก่อนแล้ว หลี่ญ่าหลินก็ตามหลังเข้ามาติด ๆ เช่นกัน

เขาวิ่งไปยังจุดศูนย์กลางของแรงระเบิดอย่างรวดเร็ว ก่อนจะค้นพบอย่างตะลึงว่าพื้นดินบริเวณจุดศูนย์กลางถูกอุณหภูมิที่สูงลิ่วแผดเผาจนแข็งและแตกร้าว!

บนพื้นดินยังเค้าโครงร่างมนุษย์สีดำประทับอยู่หนึ่งรอยด้วย ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นร่องรอยมนุษย์ที่เกิดจากขณะระเบิดหรือเปล่า

จู่ ๆ หงห้าก็มองเห็นเศษที่สะท้อนแสงตกอยู่บนพื้นหลายชิ้น เมื่อหยิบขึ้นมาดู ถึงจะพบว่าไม่เป็นเศษที่เป็นทำนองเดียวกันกับเปลือกหอย

จากนั้นเขาก็นึกขึ้นมาได้ทันทีว่าครั้นเมื่ออยู่ในงานประมูล เย่เฉินเคยประมูลวงศ์ย่อยหอยมือเสือชิ้นหนึ่งได้ด้วยราคาที่สูงกว่าร้อยล้าน การประมูลในครั้งนั้นทำให้จินหลิงฮือฮาไม่น้อย เมื่อดูจากวินาทีนี้ ลายเส้นของเศษเหล่านี้คล้ายคลึงกับวงศ์ย่อยหอยมือเสือที่มันวาวอย่างยิ่ง!

เมื่อนึกคิดถึงเรื่องนี้ หัวใจของหงห้าก็ดิ่งลงไปถึงจุดต่ำสุดทันที

หลี่ญ่าหลินเห็นว่าเขามองเศษเปลือกหอยในมือพร้อมกับสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว จึงรีบไต่ถามว่า: “นี่คืออะไร?”

หงห้าตอบกลับอย่างอกสั่นขวัญหาย: “นะนี่……นี่น่าจะเป็นของของอาจารย์เย่……”