ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5702 เงียบสนิท（2）

ในเวลาหลายชั่วโมงที่ผ่านไป เธอควบคุมความคิดเหลวไหลเอาไว้ไม่อยู่เลย

บางชั่วพริบตา ถึงขนาดที่ว่าเธออยากไปเมืองจินหลิงด้วยตัวเองสักเที่ยว ดูว่าเป็นใครกันแน่ที่เอารูปรูปนี้ออกมากล่าวเตือนตัวเอง

แต่ว่าความคิดนี้อยู่แค่ในหัวของเธอเพียงชั่วพริบตาเท่านั้น ก็ถูกเธอปฏิเสธไปในทันที

นิสัยระมัดระวัง กำหนดให้เธอไม่กล้าเสี่ยง

เรื่องเดียวที่เสี่ยงอันตรายที่สุดที่เธอเคยทำในชั่วชีวิตนี้ ก็คือลงมือจัดการหลินจู๋ว์หลู หลังจากที่เขาปฏิเสธตัวเอง

และครั้งนั้นเธอจัดการด้านหลังของหลินจู๋ว์หลู ให้หลินจู๋ว์หลูรับมือไม่ทัน

แต่ครั้งนี้ เป็นคนลึกลับคนหนึ่งซ่อนอยู่ด้านหลังของตัวเอง เธอจะกล้าเปิดเผยตัวเองในขอบเขตการมองเห็นของอีกฝ่ายได้ยังไง

เธอเลยทำได้แค่เคารพรักอยู่ห่าง ๆ

อู๋เทียนหลินจัดหาที่พักให้ผู้อาวุโสสามท่านที่ห้องโถงลับไว้ชั่วคราว จากนั้นก็รีบขอเข้าพบอู๋เฟยเยี่ยน

หลังจากพบ เขาก็ถามอู๋เฟยเยี่ยนอย่างอดทนรอไม่ไหว : “ผู้มีพระคุณครับ คุณรีบร้อนให้ผมกลับมาขนาดนี้ มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกะทันหันเหรอครับ ?”

อู๋เฟยเยี่ยนสีหน้าบึ้งตึงขั้นสุด พูดด้วยเสียงเย็นชา : “ตัวตนของฉันถูกเปิดเผยแล้ว”

“อะไรนะครับ ? !” อู๋เทียนหลินถามด้วยความตกใจไม่หยุด : “ผู้มีพระคุณ……คุณไม่เคยออกจากที่นี่มายี่สิบปีแล้ว ใครจะเปิดเผยตัวตนของคุณ ? หรือว่าเป็นท่านเอิร์ลติ้งหยวน ? !”

อู๋เฟยเยี่ยนส่ายหน้า : “เป็นเธอหรือเปล่านั้นไม่สำคัญหรอก ที่สำคัญคือ คนคนนั้นไม่เพียงแต่รู้ตัวตนของฉัน ยังรู้ว่าฉันร่ำเรียนจากที่ใคร ที่สำคัญที่สุดคือ เขาเองก็รู้จักอาจารย์ของฉัน !”

“หา ? !” อู๋เทียนหลินถอยหลังไปก้าวหนึ่ง พูดด้วยความประหลาดใจ : “ผู้มีพระคุณ……อาจารย์ของคุณล่วงลับไปสามร้อยกว่าปีแล้วไม่ใช่เหรอครับ ? ทำไมบนโลกนี้ยังมีคนรู้จักเขาล่ะครับ ? !”

อู๋เฟยเยี่ยนเปิดวิดีโอสั้นนั้น แล้วยื่นให้อู๋เทียนหลิน พูดด้วยเสียงเย็นชา : “นายดูเอาเองก็แล้วกัน”

อู๋เทียนหลินรับโทรศัพท์มือถือไปด้วยความนอบน้อม แล้วดูวิดีโออย่างละเอียดจนจบ ถามด้วยความตกใจไม่หยุด : “ผู้มีพระคุณ นี่……ผู้อาวุโสในคำพูดนี้ เป็นอาจารย์ของคุณจริงใช่ไหมครับ ?”

“ใช่” อู๋เฟยเยี่ยนพยักหน้า คนที่วาดภาพ ได้วาดท่วงท่าอันงดงามของเขาออกมาอย่างน้อยเก้าส่วนเลย”

ว่าแล้ว อู๋เฟยเยี่ยนก็พูดอีก : “ฉันเดาว่า มีความเป็นไปได้สูงว่าอีกฝ่ายรู้จักอาจารย์ของฉันเร็วกว่าฉัน และภาพนี้วาดเมื่อราชวงศ์ถัง ไม่แน่ว่าอีกฝ่ายหรือบรรพบุรุษอีกฝ่าย รู้จักอาจารย์ของฉันตอนราชวงศ์ถังแล้ว !”

“ราชวงศ์ถัง……” อู๋เทียนหลินเบิกตาโพลง พูดพึมพำ : “ถัง ซ่ง หยวน หมิง……เวลาระหว่างนี้กินเวลาเกินพันปี หากว่าอีกฝ่ายรู้จักอาจารย์ของคุณในเวลานั้นจริง เกรงว่าเขาอายุเกินพันปีแล้ว หากว่าบรรพบุรุษของอีกฝ่ายรู้จักอาจารย์ของคุณ งั้นก็พิสูจน์ว่า อีกฝ่ายเป็นตระกูลฤๅษีที่สืบทอดมานับพันปี……”

อู๋เฟยเยี่ยนพยักหน้าด้วยสีหน้าหนักแน่นและจริงจัง แล้วบอก : “ตอนนี้อีกฝ่ายรู้ข้อมูลของฉันแล้ว ไม่ว่าเป็นแบบไหนที่นายพูดก็ตาม ไม่ได้เป็นด้านดีสำหรับฉันทั้งนั้น”

ว่าแล้ว อู๋เฟยเยี่ยนก็พูดอีกว่า : “ที่ฉันไม่สามารถเข้าใจได้ยิ่งกว่านั้นคือ ทำไมเขาต้องปกป้องตระกูลอาน ตระกูลอานแสนกระจ้อยร่อย มีดีอะไรกัน ?”

อู๋เทียนหลินพูดอุทานด้วยความตกใจ : “หรือว่าคนคนนี้มีความสัมพันธ์กับอานเฉิงซีและเย่ฉางอิง ? !”

อู๋เฟยเยี่ยนกรอดฟันบอก : “จะเป็นไปได้ยังไง! หากว่าเขามีความสัมพันธ์กับคู่สามีภรรยาอานเฉิงซีและเย่ฉางอิง งั้นเมื่อยี่สิบปีก่อนตอนที่ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งลงมือกับสองสามีภรรยาเขา เขาจะไม่นั่งนิ่งดูดาย !”

“เอ่อ……” อู๋เทียนหลินขมวดคิ้ว : “ผู้มีพระคุณพูดมาก็มีเหตุผล……กระผมเอาแต่รู้สึกว่าเรื่องนี้ประหลาดมาก ในนี้มีความเป็นไปได้แบบจำนวนนับไม่ถ้วนเลย แต่ทุกแบบเหมือนจะมีที่ที่คิดไม่ตกอยู่……”