ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5718
เย่เฉินครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง แล้วถามอานโฉงชิว : “น้าชายใหญ่ ตอนนั้นคุณเคยอ่านจิ่วเสวียนจิงซวี้เล่มนั้นใช่ไหมครับ ?”

อานโฉงชิวส่ายหน้าแล้วบอก : “ตอนนั้นฉันไม่ได้สนใจของพรรค์นี้เลย เลยไม่ได้ให้ความสนใจ”

เย่เฉินถามอีก : “งั้นคุณรู้ไหมครับว่าต่อมาหนังสือเล่มนี้ไปอยู่ที่ไหน ?”

“ไม่รู้……” อานโฉงชิวส่ายหน้าต่อ : “หลังเจอพ่อแม่เธอศึกษาหนังสือเล่มนั้น ก็ถ่อไปหัวเซี่ยทำไมก็ไม่รู้ ส่วนหนังสืออยู่ที่ไหนกันแน่ ฉันเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”

เย่เฉินพยักหน้า ดูท่าตอนแรกที่คุณพ่อกับคุณแม่ออกจากสหรัฐอเมริกาแล้วกลับหัวเซี่ย ไม่ได้เป็นแบบนั้นอย่างที่ตัวเองคิดก่อนหน้านั้น

ก่อนหน้านี้ เนื่องจากสาเหตุที่คุณตาค่อนข้างเย็นชากับคุณพ่อ ในความทรงจำของเย่เฉิน เขานึกมาโดยตลอดว่า ตอนนั้นคุณพ่อกับคุณแม่กลับเย่นจิงอย่างเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ เนื่องจากการสร้างแรงกดดันต่าง ๆ ของคุณตา เพื่อปกปิดเค้าลางการถูกฆ่าตายในอนาคต

แต่ดูจากตอนนี้แล้ว พวกน่าจะได้จิ่วเสวียนจิงซวี้มาโดยบังเอิญที่สหรัฐอเมริกา หลังจากที่ศึกษาหนังสือเล่มนี้ ทั้งสองคนจึงจะทำการตัดสินใจกลับหัวเซี่ย และเจตนารมณ์ที่แท้จริงที่พวกเขากลับหัวเซี่ย น่าจะเป็นการค้นหาความลับของจิ่วเสวียนจิงซวี้

ความลับแห่งอายุวัฒนะที่ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งได้เอ่ยถึงก่อนตาย อาจจะมีความเกี่ยวข้องกับเบาะแสที่เชื่อมโยงกับจิ่วเสวียนจิงซวี้（บทนำตำราเก้าเสวียน）

คิดถึงตรงนี้ จู่ ๆ เย่เฉินก็นึกถึงรายละเอียดหนึ่งเข้า ครั้นแล้วเขาเลยเอ่ยปากถามอานฉี่ซาน : “จริงสิครับคุณตา ตอนนั้นก่อนหน้าที่พ่อกับแม่ผมออกจากเย่นจิงไปเมืองจินหลิง ได้ก่อเรื่องกับตระกูลเย่จนเกิดเรื่องไม่น่าดีใจขึ้นมากมาย ลือกันว่าเนื่องจากมีความขัดแย้งกับตระกูลรอธส์ไชลด์อยู่นิดหน่อย เรื่องเรื่องนี้คุณได้ยินมาบ้างไหมครับ ?”

“ได้ยินมา” อานฉี่ซานบอก : “ในตอนนั้นพ่อเธอเคยมีความขัดแย้งกับตระกูลรอธส์ไชลด์จริงอยู่ เวอร์ชันที่ลือกันให้ทั่วที่โลกข้างนอก คือตระกูลรอธส์ไชลด์อยากจะหยั่งรากลึกที่หัวเซี่ย และขยายผลประโยชน์ที่หัวเซี่ย เลยต่อสู้กับทุกตระกูลใหญ่ของหัวเซี่ยอย่างดุเดือดรุนแรงมาโดยตลอด ตอนนั้นพ่อของเธอสั่งสมตระกูลไว้ไม่น้อย ประกาศสงครามกับตระกูลรอธส์ไชลด์พร้อมกัน หลังจากที่ต่อสู้กับตระกูลรอธส์ไชลด์อยู่หลายรอบ ตระกูลรอธส์ไชลด์ถอยออกหัวเซี่ย ในขณะเดียวกันก็แค้นพ่อของเธอฝังใจเลยด้วยเหมือนกัน”

เย่เฉินขมวดคิ้วแล้วบอก : “คุณบอกว่าเป็นเวอร์ชันที่ลือกันให้ทั่วที่โลกข้างนอก งั้นเหตุการณ์จริงล่ะครับ ?”

อานฉี่ซานเดาะปาก แล้วบอก : “เหตุการณ์จริงลึกลับมาก ตามที่ฉันรู้ ในตอนแรกตระกูลรอธส์ไชลด์ไม่ได้อยากพุ่งเป้าหมายไปยังตระกูลใหญ่ของหัวเซี่ยพวกนั้นหรอก เดิมทีพวกเขาแค่อยากร่วมลงทุนกับตระกูลในประเทศที่เขตแดนที่นิยมเท่านั้น ถึงขนาดที่ว่ายังเป็นฝ่ายแสดงความเป็นมิตรกับพ่อเธอด้วย ผลลัพธ์……”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ อานฉี่ซานถอนหายใจเฮือกหนึ่ง แล้วพูดอย่างจนปัญญา : “ผลลัพธ์พอพ่อเธอเข้ามาก็โยนความผิดการบุกรุกทางการเงินให้คนอื่น จากนั้นอาศัยอิทธิพลของตัวเอง รวบรวมทรัพยากรทางการเงินจำนวนมากแสดงอำนาจต่อพวกเขา ต่อมาผู้รับผิดชอบเขตเอเชียแปซิฟิกตระกูลรอธส์ไชลด์ยังเป็นฝ่ายเยี่ยมเยียนเขาที่เย่นจิงด้วย ผลลัพธ์ยังไม่ทันได้พูดจบ ก็ถูกพ่อของเธอตบไปฉาดหนึ่ง สุดท้ายออกมาจากห้องทำงานของพ่อเธอ กุมหน้าไปสนามบินเย่นจิง นั่งเครื่องบินกลับสหรัฐอเมริกาไปฟ้องผู้รับผิดชอบของตระกูลรอธส์ไชลด์ทันที”

เย่เฉินฟังจนตะลึงตาค้าง แล้วพูดโพล่งออกมา : “เจรจาไม่ดีแล้วตบหน้าอีกฝ่าย นี่น่าจะไม่ได้เป็นสไตล์การทำงานของพ่อผมนะครับ ?”

อานฉี่ซานพยักหน้า : “ไม่ได้เป็นสไตล์ของพ่อเธอจริง ๆ แต่ที่ตบหน้า พ่อเธอเป็นคนตบด้วยมือของตัวเองจริง ๆ ”

เย่เฉินก็ยิ่งงงงวย แล้วพูดพึมพำ : “ในภาพความทรงจำของผม พ่อผมยังคงเป็นสุภาพบุรุษมาก จะลงมือกับอีกฝ่ายได้ยังไงกัน ?”

ทุกคนก็สับสนเหมือนกัน อานฉี่ซานเดาะปากพูด : “ผู้รับผิดชอบของตระกูลรอธส์ไชลด์ในตอนนั้น หมายเลขโทรศัพท์ที่ฟ้องโทรมาหาฉันที่นี่ ฉันเองก็คิดไม่ตก ทำไมพ่อเธอต้องทำขนาดนี้ด้วย”

คราวนี้หลี่ญ่าหลินถามด้วยความประหลาดใจ : “ลุงอานครับ เรื่องที่คุณว่าเย่ฉางอิงตบหน้าผู้รับผิดชอบเขตเอเชียแปซิฟิกตระกูลรอธส์ไชลด์ คือปีไหนครับ ?”

อานฉี่ซานลองคิดดู แล้วบอก : “พวกเขาเกิดเรื่องเมื่อไม่กี่เดือนก่อนล่ะนะ เย่ฉางอิงถูกคนตระกูลเย่ไล่ออกจากตระกูล เป็นเพราะเรื่องนี้นี่แหละ”

จู่ ๆ หลี่ญ่าหลินก็พูด : “เขาทำขนาดนี้ ไม่ได้เป็นการจงใจยั่วตระกูลรอธส์ไชลด์ให้โมโห จงใจสร้างโอกาสให้ตัวเอง ทำให้ตัวเองถูกตระกูลเย่ไล่ออกมา ? ผมคิดว่า ตอนนั้นเขาอาจจะรู้สึกถึงอันตราย เลยจงใจใช้วิธีพวกนี้มาขีดเส้นแบ่งเขตกับตระกูลเย่ให้ชัดเจน !”