ในเวลานี้เองหานเหม่ยฉิงพูดด้วยใบหน้ายินดีปรีดา“โอ้ เหล่าเฮ่อ ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่ล่ะ？”

ชายวัยกลางคนที่ถูกเรียกว่าเหล่าเฮ่อยิ้มบางๆ แล้วพูดขึ้นมาว่า“ผมออกมาวิ่งน่ะครับ คิดไม่ถึงว่าจะเจอคุณ”

เซียวฉางควนยิ่งเห็นความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายมากเท่าไร ในใจก็ยิ่งเกิดความน้อยใจมากเท่านั้น จึงอดที่จะถามขึ้นมาไม่ได้ว่า“เหม่ยฉิง ใครหรอครับ？”

หานเหม่ยฉิงรีบกล่าวแนะนำ“ฉางควน นี่คือเพื่อนร่วมงานของฉันที่มหาวิทยาลัยผู้สูงอายุค่ะ เหล่าเฮ่อ เฮ่อหย่วนเจียง เมื่อก่อนเหล่าเฮ่อเคยเป็นศาสตราจารย์ด้านเศรษฐศาสตร์และการจัดการที่MIT พึ่งกลับประเทศจีนเมื่อไม่นานมานี้ และทำหน้าที่เป็นรองคณบดีของมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์จินหลิง ในขณะเดียวกันก็เป็นเขายังเป็นศาสตราจารย์รับเชิญที่มหาวิทยาลัยผู้สูงอายุอีกด้วย”

เย่เฉินที่ได้ยินว่าเป็นมหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์จินหลิง ก็แอบคิดในใจว่า“นี่เป็นมหาลัยที่ฉินเอ้าเสวี่ยนเรียนอยู่ไม่ใช่หรอ？”

พูดจบ เธอก็พูดกับเฮ่อหย่วนเจียงว่า“เหล่าเฮ่อ นี่คือเซียวฉางควนเพื่อนเก่าสมัยเรียนมหาลัยของฉันค่ะ ข้างๆของเขาคือเย่เฉินลูกเขยของเขาค่ะ”

เมื่อมองไปที่ผู้ชายคนนี้อีกครั้ง ในใจของเซียวฉางควนจึงรู้สึกเสียความมั่นใจเป็นอย่างมาก“คนอื่นเป็นถึงศาสตราจารย์ของสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ สามารถทำหน้าที่เป็นศาสตราจารย์ของสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ได้ ระดับการศึกษาอย่างน้อยต้องปริญญาเอก？แต่ฉันล่ะ เป็นแค่นักศึกษาปริญญาตรีที่จบจากมหาวิทยาลัยจงซาน ห่างชั้นจากคนอื่นเป็นแสนลี้ อีกทั้งคนอื่นทั้งเนื้อทั้งตัวยังเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ แถมยังดูหนุ่ม แม่งเอ้ย ยืนต่อหน้าพวกเขา ดีไม่ดีจะเหมือนว่าฉันเป็นลุงของเขาอย่างนั้นแหละ……”

เฮ่อหย่วนเจียงที่เห็นว่าเซียวฉางควนไม่ได้พูดอยู่นาน จึงส่งยิ้มแล้วเอ่ยถามไปว่า“คุณเซียวครับ ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณเซียวทำอะไรครับ？”

หานเหม่ยฉิงที่อยู่ข้างจึงพูดขึ้นมาว่า“ฉางควนเขาเป็นกรรมการผู้จัดการของสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาดค่ะ ชมรมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาดของเราติดต่อกับพวกเขาเป็นประจำค่ะ”

เฮ่อหย่วนเจียงพยักหน้า แล้วพูดอย่างยิ้มๆว่า“คิดไม่ถึงว่าคุณเซียวจะเป็นคนในแวดวงการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด อันที่จริงผมชอบพู่กันจีนมากเลยครับ เมื่อก่อนยังเคยฝึกอยู่ช่วงหนึ่ง แต่ตอนนี้งานค่อนข้างยุ่ง เลยไม่มีเวลาสนใจ ถ้ามีโอกาส จะต้องเรียนรู้กับคุณเซียวให้มากๆ”

เซียวฉางควนคิดไม่ถึงว่าผู้ชายคนนี้นอกจากจะมีภูมิหลังและการศึกษาที่สูงแล้ว ยังพูดจาถ่อมตัวขนาดนี้ ทันใดนั้นเขาก็เกือบรู้สึกผิดเล็กๆ จึงพูดอย่างอ้ำๆอึ้งๆว่า“อ่อ……เอ่อคือ ไม่ต้องรีบหรอกครับ หลังจากนี้ยังมีโอกาส”

พูดจบ เขาก็แสร้งก้มหน้าดูนาฬิกาโรเล็กซ์บนข้อมือ แล้วพูดขึ้นมาว่า“น้องเฮ่อ วันนี้ดึกแล้วล่ะ เราจะต้องกลับก่อนแล้ว ขอโทษด้วยนะ”