คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1319

เมื่อโดน็อกเห็นว่าสถานการณ์เริ่มแย่ลงเขาจึงตะโกนขึ้นบอกเชนเทล่าว่า “เชนเทล่า ออกไปรอข้างนอก เดี๋ยวผมตามออกไป!”

‘เชนเทล่าไม่แข็งแกร่ง ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถปล่อยให้ปี่เซียะทำร้ายเธอได้’ โดน็อกครุ่นคิด

“ไม่!” เชนเทล่าส่ายหน้าและตะโกนบอกโดน็อกว่า “ฉันจะไม่ทิ้งคุณไว้ที่นี่! ถ้าคุณไม่สามารถเอาชนะมันได้ก็ถอยออกมาเถอะที่รัก!”

ปี่เซียะเป็นเพียงสัตว์เทพที่เฝ้าสุสานโบราณด้วยความจงรักภักดีเท่านั้น ดังนั้นมันจึงไม่มีเหตุผลที่โดน็อกจะต้องพยายามเอาชนะมัน

โดน็อกส่ายหน้าอย่างหนักแน่น “ไม่! ผมจะต้องควบคุมมันให้ได้!”

โดน็อกเป็นถึงองคมนตรีและยังมีขวานแยกนภา อาวุธมหาประลัยอยู่ในมือ แล้วเขาจะยอมแพ้สัตว์ดุร้ายและวิ่งหนีไปได้อย่างไร?

จากนั้นเขาก็หันกลับมาและพูดกับชายที่สวมเสื้อเชิ้ตสีดำว่า “เท็ด พาภรรยาของฉันออกไปหลบในที่ปลอดภัยก่อน!”

เท็ดเป็นองครักษ์ของโดน็อกและเป็นจักรพรรดิยุทธ และเขาก็ยังเป็นคู่หูที่โดน็อกไว้ใจที่สุดอีกด้วย

“ครับ ท่านองคมนตรี!” เท็ดตอบอย่างรวดเร็วก่อนจะรีบเดินเข้าไปหาเชนเทล่าและพูดขึ้นว่า “นายหญิง ท่านองคมนตรีมีอาวุธมหาประลัยอยู่ในมือ ดังนั้นทุกอย่างจะเรียบร้อย นายหญิงควรรีบออกไปจากที่นี่ก่อน”

เมื่อได้ยินเท็ดกล่าวเช่นนั้น เชนเทล่าก็พยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ

เมื่อเห็นว่าโดน็อกตั้งใจแน่วแน่และต้องการเอาชนะปี่เซียะเพียงใด เชนเทล่าจึงตัดสินใจไม่เกลี้ยกล่อมเขาอีก เพราะถ้าหากว่าเธอยัง ดื้อดึงและต้องการอยู่ที่นี่ต่อไปก็มีแต่จะทำให้โดน็อกไขว้เขวเท่านั้น

ดังนั้น เชนเทล่าจึงรีบตามเท็ดออกจากห้องโถงไปทันที

“เจ้าสัตว์ร้าย เข้ามาเลย!”

เมื่อเห็นเชนเทล่าออกไปแล้ว ความกังวลของโดน็อกก็คลายลงทันที จากนั้นเขาก็กำขวานแยกนภาเอาไว้ในมือแน่น ก่อนจะกระตุ้นพลังภายในที่แข็งแกร่งและพุ่งเข้าจู่โจมปี่เซียะอีกครั้ง!

ในขณะเดียวกัน เท็ดได้พาเชนเทล่าออกมาจากห้องโถงและมาหลบอยู่ที่มุมหนึ่งของสุสานโบราณแล้ว จากนั้น เขาก็กวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะชี้ไปยังสวนที่อยู่ด้านหน้าและพูดขึ้นว่า “นายหญิง ไปนั่งพักตรงนั้นกันก่อนเถอะครับ เมื่อท่านองคมนตรีเอาชนะปี่เซียะได้แล้ว เขาจะออกมาหาพวกเรา”

“อืม!” เชนเทล่าพยักหน้าขณะเดินไปยังสวนที่อยู่ด้านหน้า

เชนเทล่ารู้สึกเป็นกังวล ถึงแม้ว่าโดน็อกจะทรงพลังมากเพียงใด แต่การจับเป็นปี่เซียะก็ไม่ใช่เรื่องง่าย

ในเวลานั้น เชนเทล่าทำได้เพียงสวดภาวนาให้โดน็อกกลับออกมาอย่างปลอดภัย

ภายในสุสานโบราณของลิโป้นั้นช่างกว้างใหญ่ไพศาล ไม่เพียงแต่สุสานโบราณของเขาจะมีอาคารและตำหนักอยู่มากมาย แต่ยังมีสวนเล็ก ๆ และมีน้ำตกเทียมที่ดูงดงามอยู่ที่นี่อีกด้วย

เชนเทล่าไม่คิดว่าสุสานโบราณที่มืดมิดและน่าขนลุกจะมีสถานที่เช่นนี้อยู่

ในขณะที่เท็ดและทหารอีกหลายนายที่อยู่ด้านหลังต่างก็ต้องตกตะลึงเมื่อพวกเขาได้เห็นสวนที่อยู่ด้านหน้าที่งดงามราวกับว่าที่นี่ไม่ใช่สุสานโบราณ

“นายหญิง ดอกไม้นั้นคือดอกอะไร?” ในเวลานั้น สายตาของเท็ดก็จับจ้องไปที่ดอกไม้ดอกหนึ่งก่อนจะเอ่ยถามเชนเทล่าอย่างสงสัย

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เชนเทล่าก็หันมองไปยังดอกไม้ดอกนั้น

วินาทีต่อมา ร่างกายของเชนเทล่าก็สั่นสะท้านเพราะความตื่นเต้น

ที่บนกำแพงที่อยู่ไม่ไกล มีดอกไม้บานสะพรั่งอยู่หนึ่งดอก ดอกไม้ดอกนั้นมีรูปร่างพิเศษ ถึงแม้ว่ามันจะดูคล้ายกับดอกลิลลี่ แต่ครึ่งหนึ่งของดอกไม้นั้นเป็นสีฟ้าในขณะที่อีกครึ่งหนึ่งเป็นสีแดงเพลิง มันส่องแสงประกายที่งดงามออกมา

“นั่นมัน…ดอกลิลลี่เปลวเพลิงเย็น!” เชนเทล่าพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น

เชนเทล่าทั้งรอบรู้และเฉลียวฉลาด เนื่องจากว่าเธอชอบอ่านตำราตั้งแต่ที่เธอยังเป็นเด็ก ดังนั้นเชนเทล่าจึงรู้ว่า ดอกไม้ดอกนั้นคือดอกลิลลี่เปลวเพลิงเย็น

โดยในตำราเล่มหนึ่งได้บันทึกเกี่ยวกับลักษณะของดอกลิลลี่เปลวเพลิงเย็นเอาไว้ ซึ่งดอกลิลลี่เปลวเพลิงเย็นนั้นเป็นสมุนไพรพลังวิญญาณที่หายาก หากผู้ใดได้กินมันเข้าไป พลังของพวกเขาจะเพิ่มมากขึ้นทันที!

‘ดอกลิลลี่เปลวเพลิงเย็นงั้นเหรอ?’ เท็ดและ ทหารคนอื่น ๆ ต่างก็รู้สึกงุนงงเมื่อได้ยินชื่อของมัน

พวกเขาไม่ได้ศึกษาตำรามากนัก ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รู้ถึงคุณสมบัติของมัน

“เท็ด รีบไปเด็ดดอกลิลลี่เปลวเพลิงเย็นมาให้ฉัน!” เชนเทล่าสั่งเท็ดอย่างเร่งรีบ

หากเชนเทล่าได้กินดอกลิลลี่เปลวเพลิงเย็น พลังของเธอก็จะเพิ่มมากยิ่งขึ้นและในอนาคตเธอก็จะสามารถช่วยโดน็อกกำจัดศัตรูได้!

“ฮ่าฮ่า ดอกลิลลี่เปลวเพลิงเย็นงั้นเหรอ?” ในเวลานั้น เสียงของชายผู้หนึ่งก็ดังขึ้นจากไม่ไกล ขณะที่เขามองดูดอกลิลลี่เปลวเพลิงเย็นด้วยดวงตาที่เป็นประกาย

น้ำเสียงของเขาฟังดูตื่นเต้นมาก!

ชายผู้นั้นคือจูปาเจี๋ย!

หลังจากที่จูปาเจี๋ยจัดการกับกงกงได้แล้ว เขาก็รีบออกไปตามหาแดร์ริลและคนอื่น ๆ ทันที อย่างไรก็ตาม สุสานโบราณของลิโป้นั้นกว้างใหญ่เกินไป และอาคารแต่ละอาคารก็ดูคล้ายคลึงกันมาก ดังนั้นจูปาเจี๋ยจึงหลงทาง

จูปาเจี๋ยมองดอกลิลลี่เปลวเพลิงเย็นขณะหัวเราะและพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “ฮ่า ๆ ไม่คิดเลยว่าข้าจะโชคดีที่ได้เจอดอกลิลลี่เปลวเพลิงเย็นที่หายากเช่นนี้!”