คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1633

ตอนนั้นสีหน้าของฮาร์วีย์ดำทะมึนก่อนเปลี่ยนสีหน้าอย่างทันใด

ต่อมาเขาก็หรี่ตาพูดว่า “พวกนายทำอะไร? ศิษย์น้องดาร์เรนเพิ่งเข้ามาร่วมสำนักเรา เขาจะคู่ควรได้รับรางวัลได้ยังไง?”

‘เวรเอ๊ย พวกนี้พูดถึงศิษย์น้องดาร์เรนไม่ยอมหยุด ยังจำอยู่ได้ไหมเนี่ยว่าฉันเป็นศิษย์พี่ใหญ่น่ะ?’ ฮาร์วีย์คิด

ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อเขาคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ฮาร์วีย์ก็ยิ่งเดือดดาล

‘ฉันยังไม่ได้เอาคืนมันเรื่องเมื่อคืนนี้เลยที่ให้นกอินทรียักษ์สองตัวนั่นมาโจมตีฉัน มันไม่มีทางได้รางวัลจากการฝึกนี้ไปหรอก’

ขณะที่ทุกคนต่างก็ถกเถียงกัน ไดอาน่าก็กระแอมเบา ๆ ห้องโถงหลักพลันเงียบลงทันใด

เธอมองไปรอบ ๆ และพูดช้า ๆ “ดอนน่าพูดถูก ก่อนหน้านี้ดาร์เรนทำเพื่อเราไว้มาก ให้เขามารับรางวัลด้วย”

ฮาร์วีย์กล่าวขัดทันที “ปรมาจารย์หญิง เขาเพิ่งมาร่วมสำนักก็ได้รางวัลแล้วเหรอครับ? นี่มันไม่ถูกต้องนะครับ”

สีหน้าของไดอาน่าเปลี่ยนไปทันใดขณะที่เธอจ้องฮาร์วีย์ “ตอนนี้นายไม่เชื่อฟังปรมาจารย์หญิงแล้วเหรอ? อยากจะทรยศฉันใช่ไหม?”

แม้ว่าเธอจะไม่ได้ตะคอกแต่ก็กดดันน่ากลัว

ฮาร์วีย์ตัวสั่นเทาก่อนที่จะคุกเข่าลงกับพื้นทันที “ผมไม่กล้าครับ”

สีหน้าเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวขณะที่พูดและเหงื่อก็ไหลไม่หยุด ความเกลียดชังที่เขามีต่อดาร์เรนยิ่งฝังรากลึก

‘แม้แต่ปรมาจารย์หญิงก็ยังเข้าข้างมัน อะไรทำให้มันคู่ควรกัน?’

แม้ว่าในใจฮาร์วีย์จะไม่เห็นด้วย แต่เขาก็ไม่กล้าแสดงออกมาให้เห็นและจำต้องแบ่งรางวัลส่วนหนึ่งให้แดร์ริล

“ปรมาจารย์หญิง” ตอนนั้นก็มีศิษย์วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วและพูดกับไดอาน่า “มีแขกสองคนอยู่ด้านนอก ต้องการพบท่านครับปรมาจารย์หญิง”

‘แขกเหรอ?’

ไดอาน่าอึ้งไปก่อนที่จะเลิกคิ้วถาม “ใครกัน?”

แม้ว่าสำนักนิกายเมธาสวรรค์จะมีประวัติศาสตร์ยาวนานกว่า 10,000 ปี พวกเขาก็มุ่งมั่นอยู่กับการบ่มเพาะ พวกเขาติดต่อกับสำนักอื่นน้อยมากและแทบไม่มีสหายหรือแขกเลย

คนของสำนักสูดหายใจลึกก่อนบอกว่า “ปรมาจารย์หญิง พวกเขามีของมาด้วยครับ”

ขณะที่เขาพูด เขาก็ส่งป้ายหยกสีดำให้กับไดอาน่า

เขาเห็นว่าป้ายนี้ดูโบราณและกลม มีลายห้าเส้นสลักไว้ด้านหนึ่งและอีกด้านมีคำว่าสวรรค์สลักอยู่ด้วยอักษรแบบเก่า

มันคือป้ายคำสั่งสวรรค์ของสำนักนิกายเมธาสวรรค์!

ไดอาน่าตัวสั่นเทาเมื่อได้เห็นป้ายคำสั่งสวรรค์ เธอยืนขึ้นทันทีและสั่งศิษย์ว่า “เร็วเข้า รีบเชิญแขกผู้สูงศักดิ์เข้ามา”

ป้ายคำสั่งสวรรค์นั้นเป็นของท่านประมุขและเป็นป้ายแสดงตัวตนของท่านปรมาจารย์ การได้เห็นป้ายก็เท่ากับได้เห็นตัวท่านประมุขเอง แท้จริงแล้วป้ายนี้มีเพียง 2 อันเท่านั้น แต่เมื่อหลายพันปีก่อน ท่านประมุขก็ได้มอบป้ายหนึ่งให้สหายไป

ตอนนี้มีเพียงป้ายเดียวที่เหลืออยู่ที่สำนักนิกายเมธาสวรรค์และท่านประมุขก็พกติดตัวไว้

แต่ตอนนี้ท่านปรมาจารย์เก็บตัวบ่มเพาะอยู่ เขาจึงไม่สามารถมาร่วมงานได้

ตอนนี้เมื่อมีป้ายคำสั่งสวรรค์อีกอันปรากฏขึ้น เจ้าของก็ต้องเป็นสหายของท่านประมุข และสหายผู้นั้นก็ถือว่าเป็นแขกผู้สูงศักดิ์ของนิกายเมธาสวรรค์

ตอนนั้นทั้งฮาร์วีย์ ดอนน่า และทุกคนต่างก็มองป้ายด้วยความอึ้งงัน รู้สึกตื่นตามาก

“ตายแล้วนั่นมันป้ายคำสั่งสวรรค์…”

“สหายของท่านประมุขใช่ไหม?”

“แน่นอน เพราะว่ามีป้ายคำสั่งสวรรค์แค่สองอัน อันหนึ่งอยู่ที่ท่านประมุข แล้วอีกอันก็อยู่ที่สหายของท่าน ป้ายนี้เก่าแก่และเป็นวงกลม ไม่ใช่ของปลอมแน่…”

ทุกคนต่างก็ซุบซิบกันและจับต้องไปที่ทางเข้าห้องโถงอย่างไม่วางตา

“ฮ่าฮ่า… สำนักนิกายเมธาสวรรค์นี่งดงาม ที่นี่งดงามจริง ๆ สถานที่ก็งดงาม แม้แต่คนก็งดงาม”

มีเสียงหัวเราะดังก้องแว่วเข้ามาจากด้านนอกของห้องโถงหลัก ต่อมามีคนสองคนเดินเข้ามา แขกผู้สูงศักดิ์ เป็นชายและหญิง

ผู้ชายนั้นใส่เสื้อตัวยาวสีขาว ดูทรงภูมิและหล่อเหลา แต่ดวงตาไม่ธรรมดา เขามองศิษย์หญิงหลายคนขณะที่เข้ามาในห้องโถง

ส่วนผู้หญิงนั้นก็มีรูปร่างอรชร เธอใส่ชุดยาวสีชมพูอ่อน ดูบอบบางและเย้ายวน ใบหน้าก็งดงามราวกับนางฟ้าจากสวรรค์

แดร์ริลจะต้องตะลึงหากว่าเขาอยู่ที่นี่

เพราะว่าแขกทั้งสองคนนั้นไม่ใช่ใคร แต่ว่าคือจูปาเจี๋ยและเชนเทล่า ซีออนนั่นเอง

เชนเทล่าเดินตามจูปาเจี๋ยเข้ามา เธอดูอ่อนโยนอ่อนหวาน

หลังจากที่เชนเทล่ามีสัมพันธ์ทางกายกับจูปาเจี๋ยที่สุสานโบราณ เธอก็ทั้งอยากหนีและฆ่าจูปาเจี๋ยทิ้งอยู่ระยะหนึ่ง

แต่ว่าหลังจากที่ใช้เวลากับจูปาเจี๋ยมาสักพัก เชนเทล่าก็ตกหลุมรักนิสัยใจคอของจูปาเจี๋ย

แม้ว่าจูปาเจี๋ยจะมากตัณหา แต่พลังยุทธ์ของเขาก็ถือว่าอยู่ระดับแถวหน้า

ที่สำคัญนิสัยจริงใจ ตรงไปตรงมาของเขานั้นมีเสน่ห์ยิ่งนัก เชนเทล่าเป็นภรรยาของโดน็อกและยอมรับชะตากรรมของตน เธอยอมรับจูปาเจี๋ยหลังจากที่โดนเขาลักพาตัวมา

ตลอดเวลาที่เชนเทล่าติดตามจูปาเจี๋ย เธอจะทำอาหารเช้าทุกวัน เป็นภรรยาที่ดี ตอนกลางคืนเธอก็จะนวดเท้าและล้างเท้าให้เขา เธอยินยอมมอบตนให้เขา แต่ว่าเธอนั้นก็ฉลาดมากและมีทักษะทั้งทางดนตรี หมากรุก วาดภาพและอื่น ๆ และเธอยังเย่อหยิ่ง เธอไม่อยากยอมรับว่าพ่ายแพ้จูปาเจี๋ยและยังคงปฏิเสธเมื่อเขาต้องการร่วมเตียงกับเธอ