ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5175 เขาชีเสีย 2

ดังนั้นในจิตใจของหลินหว่านเอ๋อร์ เขาชีเสียนี่ก็คือเนินดินหลุมฝังศพของบรรพบุรุษ

ในกระเป๋าผ้าที่หลินหว่านเอ๋อร์พกติดตัวมีธูปไม้จันทร์แก่เกรดดี ๆ ใส่อยู่บ้าง เดิมทีเธออยากตามหาจุดที่เงียบสงบบนเขา เพื่อบูชาเซ่นไหว้บรรพบุษสักหน่อย แต่นึกไม่ถึงเลยว่าบนเขาล้วนติดเต็มไปด้วยป้ายเตือนห้ามจุดไฟ แถมมีกล้องวงจรติดอยู่ทุกจุด หลินหว่านเอ๋อร์ทราบอยู่ว่าหากตนเองจุดธูปบูชาเซ่นไหว้ที่นี่ ไม่เพียงมีความเสี่ยงที่จะเกิดอัคคีภัย ยังมีความเสี่ยงที่จะถูกจับกุมด้วย

เมื่อคิดเช่นนี้ได้ เธอจึงวางแผนที่จะไปจุดธูปบูชาเซ่นไหว้ในวัดชีเสียบนยอดเขาชีเสีย ถึงแม้ที่นั่นจะเป็นวัด แต่อย่างไรเสียบรรพบุรุษก็ถูกฝังอยู่ที่นี่ จุดธูปที่นั่นก็ถือเป็นการกราบไหว้บูชาบรรพบุรุษแล้ว

วัดชีเสียเริ่มก่อสร้างตั้งแต่หนึ่งพันห้าร้อยกว่าปีก่อน เป็นหนึ่งในสี่วัดที่มีชื่อเสียงโด่งดังของหัวเซี่ย และเป็นวัดที่มีชื่อเสียงที่สุดในจินหลิงตลอดจนทั้งมณฑลเช่นกัน

หลินหว่านเอ๋อร์เชี่ยวชาญอี้จิงปากั้ว ในขณะเดียวกันก็เคารพเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาเช่นกัน ภายในจิตใจต้องเคารพยำเกรงต่อวัดวาอารามโบราณที่มีประวัติศาสตร์เก่าแก่แบบนี้เป็นธรรมดาอยู่แล้ว

เมื่อหลินหว่านเอ๋อร์มาถึงยอดเขาที่เป็นที่ตั้งของวัดชีเสียแล้ว เซียวชูหรันและหม่าหลันก็มาถึงพอดี

อันที่จริงทั้งสองคนจอดรถเสร็จตั้งนานแล้ว แต่ทว่าเท้าของหม่าหลันไม่สะดวกต่อการเดิน ภายใต้การประคองจากเซียวชูหรัน จึงทำได้แค่ใช่ไม้เท้าทุ่มแรงเดินขึ้นบันได พวกเธอถึงจะมาถึงวัดชีเสียอย่างยากลำบาก

เนื่องจากเป็นวันทำงาน ศาสนิกชนนักท่องเที่ยวที่มาวัดชีเสียตอนเช้าจึงไม่ถือว่าเยอะเท่าไหร่นัก หลินหว่านเอ๋อร์ย่างเท้ามาถึงพระอุโบสถ ทว่าเธอกลับไม่ได้รีบเข้าไปแต่อย่างใด แต่เป็นการหยิบธูปออกมาจากถุงหิ้วสามดอก หลังจากที่จุดธูปเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็มาถึงหน้ากระถางธูปหน้าประตูพระอุโบสถ

หลินหว่านเอ๋อร์ใช้มือทั้งสองข้างจับธูปเอาไว้แล้วยกมือขึ้นมาติดกับหน้าผาก ค่อย ๆ ก้มคำนับพลางพูดเสียงต่ำ: “บรรพบุรุษตระกูลหลินที่อยู่บนสรวงสวรรค์ หลินหว่านเอ๋อร์รุ่นหลังตระกูลหลินที่อกตัญญูมากราบไหว้บูชาพวกท่านแล้วค่ะ ปัจจุบันลูกหลานสืบสายเลือดตระกูลหลินเหลือเพียงหว่านเอ๋อร์คนเดียวเท่านั้นแล้ว ตลอดช่วงหลายร้อยปีที่ผ่านมา ตระกูลหลินผ่านพ้นความยากลำบากมามากจนนับไม่ถ้วน การที่หว่านเอ๋อร์สามารถมีชีวิตคงอยู่มาจนถึงปัจจุบันได้นั้น ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเช่นกัน ขอให้ทั้งสองท่านที่อยู่บนสรวงสวรรค์โปรดรับรู้ อย่าได้ถือโทษท่านพ่อ บรรพบุรุษคนอื่น ๆ และผู้อาวุโสที่ไม่สามารถขยายอำนาจสายเลือดให้กว้างใหญ่ได้……”

พอพูดจบ หลินหว่านเอ๋อร์ก็อยู่ชะงักลงเล็กน้อย ก่อนจะพูดอีกว่า: “บางที พวกท่านที่อยู่ฝั่งนั้น……อาจจะได้พบหน้ากับท่านทั้งสองตั้งนานแล้ว อีกทั้งอธิบายเรื่องทุกอย่างให้ทั้งสองท่านด้วยตนเอง……”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เบ้าตาของหลินหว่านเอ๋อร์ก็แดงระเรื่อขึ้นมาเล็กน้อย

ตลอดหกร้อยกว่าปีที่ผ่านมานั้น เหล่าผู้อาวุโสในตระกูลหลินใช้ชีวิตได้ยากลำบากมากจริง ๆ ในระหว่างนี้ส่วนมากจะเป็นภัยพิบัติระดับประเทศ และเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เปลี่ยนแปลงไป เมื่อปีนั้นตระกูลเศรษฐีและตระกูลที่มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่ส่วนมาก ล้วนขาดการถ่ายทอดสืบสานในระหว่างนี้ การที่ตระกูลหลินสามารถสืบทอดมาจนถึงปัจจุบันได้นั้น ในมุมมองของหลินหว่านเอ๋อร์ เธอรู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่โชคดีมาก ๆ แล้ว

ยืนสงบไว้อาลัยอยู่พักหนึ่ง หลินหว่านเอ๋อร์ปักธูปทั้งสามดอกลงไปในกระถางธูป จากนั้นเธอก็กลั้นน้ำตาไว้ ก่อนจะหันหลังแล้วเดินเข้าไปในพระอุโบสถ

มีรูปปั้นของพระพุทธเจ้าที่สูงสิบเมตรตั้งตระหง่านอยู่ภายในพระอุโบสถ

บนพื้นหน้าพระพุทธรูปมีเบาะนั่งทรงกลมสามใบที่วางไว้เพื่อให้ศาสนิกชนคุกเข่ากราบไหว้ ตอนหลินหว่านเอ๋อร์เดินเข้าไป ศาสนิกชนที่คุกเข่าอยู่บนเบาะนั่งทรงกลมฝั่งซ้ายลุกขึ้นพอดี ดังนั้นเธอจึงเดินไปข้างหน้า แล้วคุกเข่าลงหน้าพระพุทธรูปอย่างศรัทธา พนมมือทั้งสองข้าง หลับตาลงแล้วใช้จิตนึกคิด: “พระพุทธเจ้าผู้สูงส่ง ลูกศิษย์หว่านเอ๋อร์ ขอให้พระพุทธเจ้าโปรดคุ้มครองลูกศิษย์ ขณะที่ยังมีชีวิตอยู่หากสามารถล้างแค้นผู้สังหารท่านพ่อ หลังจากลูกศิษย์ล้างแค้นเสร็จเรียบร้อยแล้ว จะกลับมาถวายตะเกียงและธูปในวัดชีเสียให้ท่านอย่างแน่นอน!”

ในขณะที่หลินหว่านเอ๋อร์กำลังขอพรอย่างศรัทธาอยู่นั้น ภายใต้การประคองจากเซียวชูหรัน หม่าหลันก็เดินขากระเผลกเข้ามาในพระอุโบสถเช่นกัน

เนื่องจากขาข้างที่หักของหม่าหลันคือข้างขวา เซียวชูหรันจึงประคองอยู่ด้านขวาเธอ ตอนนี้เบาะนั่งทรงกลมตรงกลางและฝั่งขวาก็วางแล้วเหมือนกัน ดังนั้นเซียวชูหรันจึงประคองตัวหม่าหลันเดินขึ้นไปด้านหน้า