ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5176 มีบุพเพสันนิวาสขนาดนี้เลยเหรอ? 1

ขาขวาของหม่าหลันใส่เฝือกอยู่ ไม่สะดวกต่อการคุกเข่ากราบไหว้ เธอจึงเลือกที่จะยื่นขาขวาไปด้านหลังซะเลย เหมือนนักกรีฑาที่เตรียมตัวออกวิ่ง ใช้เข่าข้างซ้ายชันอยู่บนพื้น แม้ลักษณะท่าทางจะดูตลก แต่ก็ดูออกอยู่ว่าเธอศรัทธามาก ๆ

จากนั้น หม่าหลันก็เอ่ยปากพูดด้วยใบหน้าที่เปี่ยมล้นไปด้วยความศรัทธา: “พระพุทธเจ้าผู้สูงส่ง ได้โปรดคุ้มครองลูก ให้ไลฟ์สดในสามวันข้างหน้าของลูกดังเปรี้ยงปร้าง ให้ศีลให้พรลูกทำกำไรก้อนโตจากการไลฟ์สดขายของ แล้วก็ได้โปรดพระพุทธเจ้าเบิกเนตร ดูซิว่าตอนนี้นังเฉียนหงเย่นนั่นมันได้ใจจนสภาพเป็นถึงขั้นไหนแล้ว! การที่ทำให้คนแบบนี้พลิกตัวได้นั้น พระเจ้าก็จะปฏิเสธความรับผิดชอบนี้ไม่ได้! ในไซอิ๋วบอกว่าความสัมพันธ์ของพระพุทธเจ้าในชมพูทวีปและเง็กเซียนฮ่องเต้ดีมาก ๆ ได้โปรดท่านช่วยตักเตือนเง็กเซียนฮ่องเต้ด้วยนะเจ้าคะ หากเง็กเซียนฮ่องเต้ไม่เบิกเนตร ก็ได้โปรดท่านช่วยเบิกเนตรด้วยเถิด……”

หลินหว่านเอ๋อร์กำลังบูชาเซ่นไหว้ด้วยความศรัทธา นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีผู้หญิงคนหนึ่งมาข้าง ๆ แล้วพูดมากมาก ๆ แถมยิ่งพูดยิ่งไร้สาระ คิ้วที่เหมือนดั่งใบต้นหลิวคู่นั้นจึงขมวดเข้าด้วยกัน รอหลังจากที่เธอขอพรเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ลืมตาขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ มองไปทางขวารอบหนึ่ง ก่อนจะเห็นว่าหม่าหลันกำลังพูดบ่นพึมพำอยู่ตรงนั้นอย่างจริงจัง: “พระพุทธเจ้าท่านน่ะไม่ทราบหรอก นังเฉียนหงเย่นนั่นมันไม่ใช่คนดีอะไรด้วยซ้ำ! ตอนนั้นมันนี่แหละที่เป็นคนหลอกต้มลูกหนักมาก……”

ตอนนี้เซียวชูหรันก็อดไม่ได้ที่จะมองไปทางแม่เช่นกัน แล้วย้ำเตือนเสียงต่ำด้วยใบหน้าที่เก้อเขิน: “แม่……นี่แม่กำลังพูดอะไรอยู่เนี่ย……”

……

จู่ ๆ หม่าหลันที่กำลังอธิษฐานอยู่ก็ถูกลูกสาวขัด จึงพูดด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย: “โอ๊ยย ฉันกำลังขอให้พระพุทธเจ้าคุ้มครองอยู่ แกมาขัดฉันทำไมเนี่ย จริง ๆ เลย……”

เซียวชูหรันย้ำเตือนด้วยน้ำเสียงที่ต่ำทุ้ม: “แม่พูดกับพระพุทธเจ้าแบบนี้ได้ยังไงเนี่ย……แม่อยากขอเรื่องโชคลาภเงินทองก็ขอไปสิ ถ้าเกิดพระพุทธเจ้าสำแดงฤทธิ์จริง ๆ ท่านต้องช่วยทำให้ความหวังของแม่สมความปรารถนาอยู่แล้ว แต่แม่จะพูดเรื่องของป้าใหญ่ที่นี่ทำไมเนี่ย……หรือว่าแม่จะขอให้พระพุทธเจ้าลงโทษคนเขา?”

“ก็ใช่ไง!”หม่าหลันเข้มงวดอย่างยิ่ง แล้วตอบกลับอย่างเคร่งขรึม: “แม่จะให้พระพุทธเจ้าลงโทษมันดี ๆ สักตั้ง! ในโลกนี้มีคนแปดพันกว่าล้านคน ใครจะร่ำรวยขึ้นก็ได้ ยกเว้นเฉียนหงเย่นมัน!”

พอพูดจบ หม่าหลันก็พูดอย่างแน่วแน่มาก ๆ ว่า: “ว่ากันว่าเง็กเซียนฮ่องเต้แยกส่วนรับผิดชอบพวกเรา การที่เฉียนหงเย่นสามารถร่ำรวยอย่างฉับพลันได้นั้น ถือว่าท่านปฏิบัติหน้าที่บกพร่อง หากท่านไม่กระตือรือร้นแก้ไขให้ถูกต้อง ก็ต้องขอให้พระยูไลตำหนิท่านดี ๆ!”

เซียวชูหรันนวดขมับแล้วพูดอย่างเอือมระอา: “เขาบอกว่าคนเราต้องมีจิตใจที่เมตตา ความคิดที่เห็นคนอื่นได้ดีไม่ได้ของแม่ เมื่ออยู่ต่อหน้าพระพุทธเจ้าก็คือความใจคด แล้วพระพุทธเจ้าจะคุ้มครองคนที่ใจคดได้ยังไงล่ะ……”

“อะไรนะ?”หม่าหลันไม่พอใจ ก่อนจะตอกกลับ: “ไม่ใช่ว่าฉันเห็นคนอื่นได้ดีไม่ได้ แต่ฉันเห็นเฉียนหงเย่นได้ดีไม่ได้ แกอย่าลืมนะว่าเฉียนหงเย่นนั่นมันเลวร้ายถึงขีดสุดเลยล่ะ!”

เซียวชูหรันพูด: “ป้าจะเลวจะร้ายมันก็เป็นเรื่องของป้า แม่ก็ไม่มีความจำเป็นต้องพูดที่นี่หนิ……”

หม่าหลันเบะปาก: “ในชีวิตจริงเมื่อเจอคนเลวร้ายเรื่องเลวร้ายยังโทรแจ้งตำรวจได้เลย ฉันแค่พูดพร่ำกับพระพุทธเจ้าแล้วยังไง? พระพุทธเจ้าใช้งานดีกว่าตำรวจเหรอ? ถ้าเกิดเรื่องแค่นี้ท่านยังเข้าใจไม่ได้ งั้นท่านก็ไม่เหมาะกับการเป็นพระพุทธเจ้าแล้วล่ะ!”

เมื่อเซียวชูหรันได้ยินเหตุผลที่เถียงข้าง ๆ คู ๆ ของหม่าหลัน เธอก็ไม่รู้แล้วว่าควรจะตอบโต้ยังไง

ตอนนี้หลินหว่านเอ๋อร์ที่อยู่ข้าง ๆ ได้ยินจนเบิกตากว้างอ้าปากค้างไปแล้ว

ถึงแม้เธอจะมีประสบการณ์ค่อนข้างมาก แต่ก็แทบจะไม่เคยเห็นผู้หญิงที่โง่ไร้ความรู้อย่างหม่าหลันมาก่อนเลย ถึงกับแจ้นมาปากดีวิจารณ์หน้าอุโบสถอย่างหนัก