แค่เหตุการณ์นี้ก็เพียงพอที่จะสามารถพิสูจน์ว่าเย่เฉินทรงพลังอยู่เหนือจินตนาการ

นอกจากนั้น สิ่งที่ทำให้เธอตกใจยิ่งกว่าก็คือ เย่เฉินสามารถทำให้เส้นเริ่นของลูกสาวทะลวงได้สำเร็จได้อย่างง่ายดาย!

ซึ่งในสายตาของนักฝึกศิลปะการต่อสู้แล้วเทียบเท่ากับปาฏิหาริย์

หากบอกว่าเป็นปาฏิหาริย์ ก็ไม่ถือว่าเป็นการกล่าวเกินความจริง

อย่างไรเสีย เส้นทางการฝึกศิลปะการต่อสู้ มักจะใช้ความพยายามครึ่งค่อนชีวิต

การฝึกศิลปะการต่อสู้ก็ไม่ต่างจากชายโง่ย้ายภูเขา ที่ต้องมีความพยายามมุ่งมั่นโดยไม่กลัวอุปสรรคใด ๆ

นักฝึกศิลปะการต่อสู้ทุกคนต่างแสวงหาผลสำเร็จสุดท้าย แต่ไม่มีใครรู้ว่าผลสำเร็จสุดท้ายเป็นอย่างไร

พวกเขาทำได้เพียงพยายามจนสุดความสามารถในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่เท่านั้น หากพวกเขาพยายามจนถึงที่สุดแล้วยังไม่ประสบความสำเร็จ งั้นก็ให้ลูกหลานของพวกเขาเดินหน้าไปสู่ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่บนพื้นฐานของพวกเขา

หนึ่งร้อยล้านแล้วอย่างไร? แล้วสองร้อยล้านแล้วไง? อาศัยเพียงการฝึกและบำรุงด้วยยาเหล่านั้น แม้ว่าจะมีเงินหนึ่งพันล้าน แต่ก็อาจไม่สามารถซื้อประสิทธิภาพของยาเม็ดนี้ได้

สำหรับผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้แล้ว ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการพัฒนาระดับผลฝึกฝนของตนเอง

ดังนั้นจากแง่มุมเหล่านี้ เหออิงซิ่วยังรู้สึกว่า มีแนวโน้มที่เย่เฉินจะอาศัยความสามารถของตนเอง ทำให้ตระกูลซูและตระกูลเย่ หรือกระทั่งตระกูลชั้นนำในประเทศอยู่ใต้อาณัติตนเอง

ดูเหมือนว่าลูกสาวของตนเองจะมีความภักดีต่อเย่เฉิน แต่เบื้องหลังความจงรักภักดีนี้มีความรักของหนุ่มสาวอย่างชัดเจน ดังนั้นเหออิงซิ่วจึงถามซูรั่วหลีว่า “รั่วหลี ลูกบอกความจริงกับแม่ ลูกมีความรู้สึกที่ดีต่อคุณชายเย่ใช่ไหม?”

ซูรั่วหลีกล่าวอย่างเขินอายเล็กน้อย “แม่ แม่กำลังพูดเรื่องอะไร…..คุณชายเย่เป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตฉันไว้ และยังถือเป็นอาจารย์ผู้มีพระคุณของฉันอีกด้วย ผลการฝึกฝนของฉันทะลวงต่อเนื่องก็เป็นเพราะความช่วยเหลือจากเขา ดังนั้นในใจของฉันจึงมีแต่เคารพและความซาบซึ้ง……… ”

เหออิงซิ่วยิ้มเล็กน้อย “แม่เป็นคนคลอดลูกออกมา แม่จะไม่เข้าใจลูกได้อย่างไร? สายตาที่ลูกมองคุณชายเย่ เป็นสิ่งที่แม่ไม่เคยเห็นในตัวลูกมาก่อน มองแวบเดียวแม่ก็รู้ว่าลูกหลงรักคุณชายเย่แล้ว”

“ฉันไม่ได้……” ซูรั่วหลีโต้กลับด้วยความตะขิดตะขวงใจ จากนั้นลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย “เฮ้อ……ความจริงฉันขอพูดความจริงในใจ ถ้าคนที่เข้าใจผู้ชายอย่างคุณชายเย่อย่างแท้จริง จะมีผู้หญิงสักกี่คนที่ไม่ตกหลุมรักเขา? ไม่เพียงแค่ฉัน แม้แต่พี่ซูจือหยูก็ตกหลุมรักเขามานานแล้วเช่นกัน……”

“อะไรนะ?!” เหออิงซิ่วอุทาน “ซูจือหยู! เธอชอบคุณชายเย่ด้วยเหรอ!”

“ถูกต้อง” ซูรั่วหลียิ้มอย่างขมขื่นและกล่าวว่า “ฉันคิดว่าพี่จือหยูชอบคุณชายเย่ และเธอก็ชอบมากจนแทบเป็นบ้าแล้ว”