ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5635 เปิดจุดหนีว๋าน(1)

จุดหนีว๋าน เป็นสถานที่อยู่ของนพเก้าเต๋าแท้ในระหว่างที่นักลัทธิเต๋าบำเพ็ญตบะ!

มีคนกล่าวว่า จุดหนีว๋านก็คือต่อมไพเนียลที่พูดกันในวิชากายวิภาคศาสตร์ของมนุษย์ สามารถหลั่งสารฮอร์โมนได้หลายชนิด ค่อนข้างมีผลกระทบที่ละเอียดอ่อนลึกซึ้งต่อร่างกายมนุษย์

แต่ตามอายุที่เพิ่มมากขึ้น ประสิทธิภาพของมัน จะค่อยๆเสื่อมลงจนกลายเป็นของประดับ

แต่สำหรับคนที่บำเพ็ญตบะ ถ้าหากสามารถเปิดที่นี่ออกได้อีกครั้ง ก็เหมือนกับว่าได้เปิดโลกใบใหม่ทั้งหมดอีกใบ!

การเปิดจุดหนีว๋าน หมายความว่าก็คือการใช้ปราณทิพย์นำจุดจุดหนีว๋านที่อยู่ตรงกลางสมองเปิดออก

จุดหนีว๋านเรียกอีกอย่างว่าตันเถียนบน โดยทั่วไปกล่าวว่า การเปิดตันเถียนล่างนั้นง่ายดายมาก เมื่อเปิดเส้นลมปราณก็ไม่อยากเช่นกัน แต่ว่า มีเพียงนักบำเพ็ญเพียรที่ความสามารถสูงมากเท่านั้น ถึงจะมีความสามารถที่จะเปิดจุดหนีว๋านได้

แต่ว่า สำหรับนักลัทธิเต๋าแล้ว ที่นี่ กลับเป็นจุดที่อยู่สูงสุดของนพเก้าเต๋าแท้จิตใต้สำนึกของมนุษย์ก็เกิดขึ้นที่นี่

ถ้าหากเปิดจุดหนีว๋าน และใช้วิธีการฝึกฝนที่ถูกต้อง ไม่เพียงสามารถทำให้คนควบคุมพละกำลังได้อย่างแข็งแกร่ง ยิ่งลึกลับมากขึ้น จิตใต้สำนึกของคนก็สามารถแยกออกจากร่างกาย สามารถทำอะไรตามใจชอบได้

เพียงแต่ คำบอกเล่าประเภทนี้ส่วนมากเป็นแค่การจดบันทึกเอาไว้ในตำราลัทธิเต๋าบางส่วนเท่านั้น แต่เคยมีใครสามารถอาศัยความสามารถของตนเองเปิดจุดหนีว๋าน อาจเป็นเรื่องยากที่จะหาคนสักสองสามคน เกรงว่าในคนเจ็ดพันล้านคน

ต่อให้เป็นเย่เฉิน ก็ไม่เข้าใจถึงวิธีการเปิดจุดหนีว๋านเลยสักนิด

ในบันทึก การควบคุมปราณทิพย์ เป็นองค์ประกอบขั้นพื้นฐานอย่างยิ่งสำหรับนักบำเพ็ญเพียร มีเพียงหลังจากเปิดจุดหนีว๋าน ถึงจะถือว่าเป็นนักบำเพ็ญเพียรที่แท้จริง

แต่ว่าใน กลับไม่ได้ทิ้งวิชาที่เกี่ยวข้องกับการเปิดจุดหนีว๋านใดๆเอาไว้

รวมทั้งท่านเอิร์ลฉางเซิ่ง หยุนหรูเกอ ท่านเอิร์ลทั้งสี่อยู่ในนั้นด้วย อันที่จริงต่างก็ยังไม่สามารถเปิดจุดหนีว๋านได้

แต่ว่า เมื่อสามสิบปีก่อน ผู้มีพระคุณเคยใช้พลังวิเศษของตนเอง เคยพยายามทำการเปิดจุดหนีว๋านของท่านเอิร์ลทั้งสี่

ผู้มีพระคุณพยายามเปิดจุดหนีว๋านของพวกเขา กลับไม่ได้มีช่วยอะไรในผลการฝึกฝนของพวกเขา แต่ว่า ผู้มีพระคุณกลับใช้เวลาหลายปี ทิ้งค่ายกลขนาดใหญ่ ไว้ในจุดหนีว๋านของพวกเขาทั้งสี่คนคนละอัน

นอกจากนี้ ผู้มีพระคุณยังถ่ายทอดวิชาหนึ่งให้พวกเขา ในยามคับขัน สามารถท่องในใจเงียบๆเพื่อเคลื่อนย้าย เพื่อเปิดค่ายกลอันนั้นที่อยู่ในจุดหนีว๋าน

ตามคำบอกเล่าของผู้มีพระคุณ พวกเขาทั้งสี่คนถ้าหากตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายที่ถึงแก่ชีวิต ใช้วิชาเปิดจุดหนีว๋าน เพื่อเปิดใช้ค่ายกลของจุดหนีว๋าน

ดังนั้น เมื่อหยุนหรูเกอเห็นท่านเอิร์ลฉางเซิ่งไม่สามารถหลบหนีจากเงื้อมมือของเย่เฉินพ้น ในตอนนี้เป็นโอกาสที่ยอดเยี่ยมที่สุดในการเปิดจุดหนีว๋าน!

ในขณะเดียวกัน ภายในใจของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งก็เต้นโครมครามทีหนึ่ง!

ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงคำที่ผู้มีพระคุณเคยบอกเอาไว้ ทันทีที่ตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายที่ถึงแก่ชีวิต ก็ให้เปิดค่ายกลกลางจุดหนีว๋าน ถึงแม้ว่าค่ายกลนี้จะไม่สามารถช่วยพวกเขาฆ่าศัตรูได้ แล้วก็ไม่สามารถช่วยพวกเขาให้รอดชีวิตได้ แต่กลับสามารถปกป้องเศษวิญญาณที่เหลืออยู่ของพวกเขาได้!

ผู้มีพระคุณยังบอกอีกว่า ขอเพียงแค่เหลือเศษวิญญาณไว้ในโลกหนึ่งเสี้ยว จิตสำนึกของพวกเขาก็สามารถเก็บรักษาเอาไว้ได้

และศัตรูของพวกเขา จะไม่สังเกตไม่เห็นเศษวิญญาณเสี้ยวนั้นของพวกเขา ต่อให้สังเกตเห็น สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้!

สำหรับตัวพวกเขาเอง ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลว่าเศษวิญญาณเสี้ยวนั้นจะกลายเป็นวิญญาณเร่ร่อน เนื่องจากผู้มีพระคุณสัญญาเอาไว้ว่าจะตามหาเศษวิญญาณของพวกเขาจนเจอ ได้ภายในระยะเวลาอันสั้น นำเศษวิญญาณของพวกเขากลับไป

ถึงเวลานั้น ผู้มีพระคุณจะหาร่างที่เหมาะสมร่างหนึ่งให้แก่พวกเขา แล้วค่อยช่วยเศษวิญญาณเสี้ยวนั้นของพวกเขาขับไล่เจ้าของร่างเดิม

เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็สามารถทำให้พวกเขากลับชาติมาเกิดในร่างใหม่!

พูดอีกอย่างคือ ค่ายกลของจุดหนีว๋าน ก็คือโอกาสสุดท้ายที่ผู้มีพระคุณเหลือไว้ให้ทั้งสี่คน โอกาสที่สามารถเป็นหงส์นิพพาน กลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง!

ค่ายกลขนาดใหญ่อันนี้ สิ้นเปลืองปราณทิพย์และเวลาของผู้มีพระคุณมานานหลายปี ด้วยสาเหตุนี้ท่านเอิร์ลทั้งสี่เองก็รู้สึกซาบซึ้งใจจนหลั่งน้ำตาต่อผู้มีพระคุณ ในใจของพวกเขา พวกเขามีค่ายกลในจุดหนีว๋าน ก็คือคนที่มีสองชีวิต

เพียงแต่ ผ่านไปสามสิบปี ท่านเอิร์ลทั้งสี่ยังไม่มีใครเคยเปิดค่ายกลของจุดหนีว๋านได้อย่างแท้จริง!

เหตุผลส่วนใหญ่เป็นเพราะ ในสามสิบปีที่ผ่านมานี้ของพวกเขา ไม่เคยเจอสถานการณ์อันตรายที่ถึงแก่ชีวิตอะไรเลยสักนิด

ท่านเอิร์ลเจี้ยนกงโอวป๋อจวินอยู่ที่ไซปรัสถึงแม้จะเคยตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายที่ถึงแก่ชีวิตก็จริง แต่เหตุการณ์ครั้งนั้นพิเศษ

ระเบิดสามลูกนั้นที่สังหารพวกเขา เร็วเกินไป อานุภาพร้ายแรงเกินไป วิธีการสังหารโหดร้ายเกินไป โอวป๋อจวินสังเกตเห็นว่าอันตรายจนขนาดถึงแก่ชีวิต แต่ว่าก็แค่ในระหว่างชั่วพริบตาเท่านั้น เขาถึงขนาดนึกถึงจุดหนีว๋านที่ผู้มีพระคุณเปิดให้พวกเขาเมื่อสามสิบปีก่อนออก

อีกทั้ง ต่อให้เขานึกขึ้นได้ ก็ไม่มีความหมายเลยแม้แต่น้อย เนื่องจากเขาไม่มีเวลามากพอ ที่จะเปิดค่ายกลในจุดหนีว๋าน!

แต่ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งในตอนนี้ มีโอกาสนี้พอดี!

ทันทีที่คิดถึงตรงนี้ ท่านเอิร์ลฉางเซิ่งจ้องมองเย่เฉินหัวเราะอย่างน่าสมเพชทีหนึ่ง พลางแอบเคลื่อนย้ายวิชาเปิดจุดหนีว๋าน พลางแสยะยิ้มให้เย่เฉินกล่าว: “คนสกุลเย่! ต่อให้แกทำลายร่างกายของฉันแล้วจะทำอะไรได้? อีกไม่กี่ปีหลังจากนี้ ฉันจะกลับมามีชีวิตอีกครั้ง ถึงเวลานั้น บางทีแกอาจจะถูกผู้มีพระคุณสับจนแหลกเป็นหมื่นชิ้นแล้ว! แต่ว่าถ้าหากแกโชคดีไม่ตายด้วยน้ำมือของผู้มีพระคุณ ถึงเวลานั้นฉันก็อาจจะเปลี่ยนร่างกายใหม่มาฆ่าแกด้วยมือของตัวเอง!”

หยุนหรูเกอที่อยู่ในที่ลับถอนหายใจอย่างโล่งอก พูดทอดถอนในใจ: “ดูเหมือนว่าชีวิตของท่านเอิร์ลฉางเซิ่งคงไม่สิ้น……”