ช่องแคบคุกมีขนาดไม่ใหญ่มาก คาดว่าอยู่ห่างจากอ่าวไลล์เบย์ถึงหมู่เกาะควีนชาร์ลอตต์ประมาณ 100 กิโลเมตร หากเปลี่ยนเป็นไมล์ทะเลก็จะมีระยะห่างมากกว่า 50 ไมล์ทะเล ความเร็วของเรือบรรทุกสินค้าของพวกไป๋อี้คือ 10 นอต กล่าวคือเวลาเดินเรือประมาณห้าชั่วโมง แน่นอนว่านี่เป็นความเร็วโดยประมาณ อย่างไรก็ตามพวกไป๋อี้ไม่ใช่กะลาสีเรือมืออาชีพ และพวกเขาไม่มีความคุ้นเคยกับสิ่งเหล่านี้เป็นพิเศษ

　　ตอนที่ออกทะเลครั้งแรก พวกเขาได้พบกับอนาคอนด้าทะเลและนั่นก็ทำให้ทุกคนตื่นตัวขึ้นเล็กน้อย

　　เฮลัวส์กำลังควบคุมเรือไปตามเส้นทาง ในขณะที่ไป๋อี้ก็นั่งอยู่ในห้องโดยสารพลางงีบหลับเล็กน้อย นี่ไม่ใช่เพราะไป๋อี้รู้สึกง่วงนอน แต่เพื่อคุ้มกันเฮลัวส์ ห้องบังคับการเรือหันหน้าไปทางมหาสมุทรโดยมีเพียงกระจกกั้นบาง ๆ ในกรณีที่เจอกับสัตว์ทะเลชนิดใด ๆ ก็ตามเฮลัวส์จะได้ไม่ต้องชุลมุนวุ่นวายมากนัก นอกจากนี้พวกไป๋อี้ก็เป็นกลุ่มคนที่ไม่รู้เรื่องอะไร พวกเขาแทบไม่รู้ว่าจะเริ่มขับเคลื่อนเรือขนส่งสินค้าอย่างไร หากจะให้พวกเขามารับมือกับเหตุฉุกเฉินใด ๆ ก็ยิ่งไม่รู้ว่าควรจะรับมืออย่างไร ในกรณีที่ห้องบังคับการเรือได้รับความเสียหาย พวกเขาคงทำได้แค่ลอยเคว้งอยู่ในทะเลก็เท่านั้น

　　หลังจากแล่นเรือมานานกว่าหนึ่งชั่วโมง พวกเขาได้เดินทางผ่านมาสักระยะหนึ่ง ระหว่างทางยังคงสงบดี ความกังวลของทุกคนที่กล่าวถึงในตอนแรกก็ค่อย ๆ ผ่อนคลายลง

　　ไม่รู้ว่าวูล์ฟพบเบ็ดตกปลาที่ไหน เขานั่งตกปลาอยู่บนดาดฟ้า แน่นอนว่าถึงแม้วูล์ฟจะมีเทคนิคอยู่บ้าง แต่เขาก็จะไม่พูดล้อเลียนในตอนนี้ คันเบ็ดติดอยู่ที่ข้างเรือไม่ใช่ในมือของเขา แม้แต่วูล์ฟก็ยังไม่กล้าพูดว่าเขาสามารถรักษาความปลอดภัยได้เมื่อต้องเผชิญกับสัตว์ทะเลทั้งหลายที่อาจจะแอบเข้ามาจู่โจม

　　วูล์ฟและเรย์มอนด์อยู่ที่ประตูโกดังมองไปที่คันเบ็ดตกปลา เขาสนทนาเดิมพันกันว่าจะสามารถจับบางสิ่งบางอย่างได้หรือไม่ ขนาดของเขาทั้งสองสามารถอยู่ในโกดังเก็บสินค้าได้เท่านั้น ห้องโดยสารของเรือลำนี้เหมาะกับขนาดของคนธรรมดาเท่านั้น ซึ่งเขาทั้งสองไม่สามารถเข้าไปได้

　　ในช่วงเวลานี้พวกไป๋อี้ ยังคงไม่พบกับสัตว์ประหลาดตัวอื่น แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องดีที่จะบอกว่าไม่พบกับสัตว์ประหลาดตัวใด แต่ก็ดูจะเงียบเชียบเกินไปราวกับว่ากำลังมีแรงต้านยับยั้งบางอย่างที่อธิบายไม่ได้ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ พูพูดูเหมือนรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย มันเดินวนเวียนไปมาสองสามครั้งในคลังสินค้า จากนั้นก็หดตัวไปที่มุมหนึ่งและไม่ขยับไปไหน

　　หากคุณสามารถมองทะลุผ่านมหาสมุทรได้ คุณจะพบว่าใต้เรือบรรทุกสินค้าของไป๋อี้ลำนี้มีบางอย่างที่มีขนาดสั้นกว่าเรืออยู่ใต้มหาสมุทร อย่างไรก็ตามสิ่งมีชีวิตชนิดนี้คล้ายกับอนาคอนด้าทะเลที่กำลังว่ายอยู่ห่างออกไปประมาณ 100 เมตร ซึ่งอนาคอนด้าทะเลที่พวกไป๋อี้พบก่อนหน้านี้ สำหรับเจ้าตัวนี้แล้วมันเป็นเหมือนเพียงเหยื่อกุ้งตัวเล็ก ๆ เท่านั้น อย่างไรก็ตามแม้ว่ามันจะดูเหมือนอนาคอนด้าทะเล แต่เจ้าตัวนี้ก็ถูกปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีทองและหัวของมันก็มีหนวดแปดเส้นเหมือนปลาหมึกยักษ์ แต่เมื่อเทียบกับขนาดของเจ้าตัวนี้มันก็ไม่สำคัญมากนัก

　　เนื่องจากมีสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ว่ายอยู่ใต้เรือบรรทุกสินค้าของไป๋อี้ จึงเกิดเรื่องแปลก ๆ ขึ้นโดยที่สัตว์ทะเลตัวอื่น ๆ ไม่กล้าเข้าใกล้ เจ้าตัวนี้ค่อย ๆ ว่ายน้ำไปรอบ ๆ อย่างไม่แน่นอน เห็นได้ชัดว่ามันปฏิบัติต่อเรือบรรทุกสินค้าในทะเลลำนี้เหมือนเป็นเหยื่อตัวหนึ่งที่ดูแปลกประหลาด หลังจากตรวจสอบเป็นเวลากว่าครึ่งชั่วโมง มันก็ยืนยันว่าสิ่งที่อยู่ข้างบนนั้นดูเหมือนจะไม่ก้าวร้าว

　　อนาคอนด้าทะเลขนาดใหญ่ตัวนี้เข้ามาใกล้เรือบรรทุกสินค้าอย่างช้า ๆ จากนั้นก็ค่อย ๆ ใช้หนวดเกาะติดขึ้นมาและกระแทกใส่

　　ทุกคนรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนจากตัวเรือเล็กน้อย พวกเขาสัมผัสได้ในทันที ทุกคนที่รู้สึกกังวลอยู่แล้วเป็นทุนเดิมเนื่องจากท่าทีที่เปลี่ยนไปของพูพูต่างก็จับอาวุธของพวกเขาไว้แน่น การสั่นสะเทือนในมหาสมุทรคงไม่ใช่ว่าชนเข้ากับบางอย่างเหมือนบนท้องถนน ทุกคนคิดในใจ แต่เมื่อเขานึกถึงบางสิ่งบางอย่างนั้นขึ้นมา หัวใจของไป๋อี้ก็บีบรัดขึ้นเล็กน้อย สิ่งที่อาจทำให้เรือบรรทุกสินค้าสั่นไหวได้ ….. จะเป็นอะไรกันแน่?

　　ไป๋อี้จับด้ามดาบจุมพิตสีแดงขึ้นมา ในเวลาเดียวกันเขาก็เผยแววตาบุษบาผกผันออกมาด้วยเช่นกัน

　　ปัง ตัวเรือสั่นสะเทือนขึ้นอีกครั้ง นั่นทำให้หัวใจของทุกคนกระดอนขึ้นมา อย่างไรก็ตามหลังจากการสั่นสะเทือนครั้งนี้มันก็เงียบไปกว่าหนึ่งนาที ราวกับว่าการสั่นก่อนหน้านี้เป็นเพียงภาพลวงตาโดยสิ้นเชิง

　　เป็นภาพลวงตาจริง ๆ หรือ？

　　ในภาพความเป็นจริง หลังจากมันชนใส่สองครั้ง สิ่งมีชีวิตที่อยู่ด้านล่างก็ถอยห่างออกไประยะหนึ่งและเฝ้าดูปฏิกิริยาของเรือบรรทุกสินค้าอีกครั้ง การกระทำอย่างระมัดระวังเช่นนี้ถือเป็นปฏิกิริยาของนักล่าที่ยอดเยี่ยมอย่างสมบูรณ์ ผ่านไปหนึ่งนาทีหลังจากพบว่าเรือบรรทุกสินค้าด้านบนยังคงเคลื่อนที่ไปข้างหน้าด้วยความเร็วเท่าเดิม ในที่สุดสิ่งมีชีวิตตัวนั้นก็ยืนยันว่าแม้ว่าเจ้าตัวใหญ่ที่อยู่ข้างบนจะมีขนาดใหญ่กว่ามัน แต่ก็ไม่น่าจะมีอันตรายอะไรมากนัก

　　“ชนเข้ากับอะไรหรือเปล่า？” วูล์ฟกำลังจะขึ้นไปดูที่ดาดฟ้า

　　“รอเดี๋ยว” เวร่ารั้งวูล์ฟเอาไว้ แม้ว่าเธอจะเป็นผู้มาใหม่ในทีม แต่เวร่าก็รู้สึกว่าเธอควรหยุดวูล์ฟไว้ในตอนนี้

　　“ฉันแค่จะไปดู” วูล์ฟคว้าง้าวของเขาขึ้นมา เมื่อเห็นว่าวูล์ฟไม่เปลี่ยนใจ เวร่าก็อดไม่ได้ที่จะปล่อยเขาไป บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าเวร่าเชื่อมั่นในศักยภาพการต่อสู้ของวูล์ฟก็เป็นได้

　　อย่างไรก็ตามในขณะที่วูล์ฟเดินไปที่ด้านบนสุดของดาดฟ้า สิ่งมีชีวิตในทะเลลึกที่ดูเหมือนอนาคอนด้าทะเลก็ว่ายออกมาอย่างดุดัน

　　ตึงตึง ปึงปัง เสียงกระแทกแตกต่างกันออกไปดังสนั่น แรงสั่นสะเทือนสั่นไหวอย่างต่อเนื่อง

　　สัตว์ร้ายแห่งท้องทะเลลึกโหมคลื่นอย่างรุนแรงด้วยตัวของมันที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางมากถึง 10 เมตร ทันใดนั้นมันก็รีบปรี่ออกมาจากเรือบรรทุกสินค้า จากนั้นร่างกายของมันก็บิดงอไปมาอย่างรุนแรง

　　วูล์ฟนั่งลงบนดาดฟ้าจากพลางมองไปที่ภาพเบื้องหน้า มีสิ่งมีชีวิตที่สูงกว่าตัวเขาถึงสองเท่าแฉลบผ่านดาดฟ้าไปก่อนจะว่ายน้ำไปมารอบ ๆ อย่างรวดเร็ว มันว่ายล้อมรอบพันเรือบรรทุกสินค้าลำนี้เอาไว้ ด้วยความเร่งรีบทุกคนจึงไม่เห็นว่าสิ่งมีชีวิตชนิดใดกำลังเขมือบเรือบรรทุกสินค้าอยู่ แต่หลังจากนั้นพวกเขาก็รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นเรือบรรทุกสินค้าก็เริ่มเอียง และเกิดเสียงการใช้ฟันบดจนแตกเป็นเสี่ยง ๆ อย่างต่อเนื่อง

　　ทุกคนรีบออกจากห้องโดยสารและเมื่อไปถึงดาดฟ้าพวกเขาก็เพิ่งได้เห็นรูปร่างลักษณะของเจ้าตัวนี้

　　โอ้โห！

　　ครั้งแรกที่ได้เห็นทุกคนถึงกับอุทานออกมาว่าแม่มันเถอะ มันดูเหมือนอนาคอนด้าทะเล แต่มันใหญ่กว่ามาก มันมีเส้นผ่านศูนย์กลางของลำตัวมากกว่า 10 เมตร พวกเขาสามารถมองเห็นด้านหลังของสิ่งมีชีวิตนี้ได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น เวลานี้ทุกคนยืนอยู่ที่ประตูโกดังด้านหลังเมื่อเผชิญหน้ากับศัตรู แม้แต่ไป๋อี้ก็หัวใจแทบจะหยุดเต้น ตายแน่ ต้องมาเจอกับตัวอะไรกันเนี่ย

　　ในเวลานี้สิ่งมีชีวิตที่มีลักษณะคล้ายอนาคอนด้าทะเลตัวนี้ก็ค่อย ๆ รัดแน่น มันพยายามบีบรัดเรือบรรทุกสินค้า ในขณะที่หัวขนาดใหญ่ของมันกระแทกเข้าที่หัวเรืออย่างดุเดือด มันกัดสะบัดอย่างแรง นี่เป็นพฤติกรรมที่กระทำกับเหยื่ออย่างแน่นอน พวกไป๋อี้อดไม่ได้ที่จะโล่งใจ โชคดีที่ห้องบังคับการของเรือบรรทุกสินค้าลำนี้อยู่ทางด้านหลัง ไม่เช่นนั้นคงโดนกัดกระชากเข้าให้แน่ ด้วยปากที่ใหญ่โตถึงขนาดนั้นคาดว่าไป๋อี้และพรรคพวกคงจะไม่สามารถหนีรอดไปได้แน่

　　เพียงไม่กี่วินาทีต่อมาดูเหมือนว่าสัตว์ร้ายในทะเลลึกตัวนี้จะพบว่าความรู้สึกในปากของมันแปลกๆ ไม่เหมือนกับความรู้สึกที่สัมผัสถึงเนื้อและเลือด มันเงยหน้าขึ้นช้า ๆ จากนั้นก็มองไปที่ดาดฟ้า

　　ภายใต้แสงแดดยามเช้าทำให้สามารถมองเห็นการปรากฏตัวของสิ่งมีชีวิตชนิดนี้ได้อย่างแจ่มชัดเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาทุกคนในเวลานี้ อนาคอนด้าทะเล แต่ดูดุร้ายกว่ามาก หนวดแปดเส้นที่เกิดจากการผสานรวมกับปลาหมึกกระเพื่อมอยู่รอบ ๆ หัวของมันราวกับผ้าพันคอ เกล็ดสีทองถูกแสงแดดสาดส่อง ขณะที่ขนสีแดงอมเหลืองที่คอค่อย ๆ กระเพื่อมไปมา ที่ด้านบนหัวของมันมีดวงตาหกดวงเรียงจากใหญ่ไปเล็กกำลังจ้องมองมาที่ไป๋อี้และพรรคพวก

　　ความรู้สึกราวกับถูกบีบคั้นจนหายใจไม่ออก!

　　เจ้าตัวนี้ตัวใหญ่เกินไป แม้แต่วูล์ฟที่สูงกว่า 4 เมตรซึ่งเป็นความสูงที่สูงที่สุดทีม แต่ทว่าท้ายที่สุดแล้วเขากลับสูงได้ไม่ถึงครึ่งของปากเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นเลยด้วยซ้ำ และสำหรับคนอื่น ๆ ก็ไม่มีความแตกต่างเลย ตอนนี้ เวร่า ลอทเทียร์ และแนนซี่กลัวมาก พวกเธอมีชีวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้และได้เห็นสิ่งมีชีวิตที่มีการวิวัฒนาการมากมายในนิวซีแลนด์ แต่พวกเธอไม่เคยเห็นสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวแบบนี้ที่ใดมาก่อน ความรู้สึกบีบคั้นแบบนี้เทียบไม่ได้กับสิ่งมีชีวิตใด ๆ ที่เธอเคยเห็นมาก่อนเลย

　　“คนที่ไม่เกี่ยวข้องกลับไปที่โกดัง วูล์ฟ ชาร์ไป่ เรย์มอนด์และเฮลัวส์อยู่ที่นี่!” ไป๋อี้ตะโกนเสียงหนักแน่น

　　เมื่อเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตประเภทนี้ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มีความสามารถในการต่อสู้ แม้แต่พูพู ก็ไม่มีประโยชน์ในตอนนี้ พูพูมีผิวหนังที่หนาเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลยหากต้องเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่เช่นนี้ หลังจากได้ยินเสียงอันหนักแน่นของไป๋อี้ เวร่าเป็นคนที่มีปฏิกิริยาตอบสนองก่อนใครดึงลอทเทียร์วิ่งไปที่โกดังทันที ในเวลานี้สิ่งเดียวที่พวกเขาทำได้คืออย่าสร้างปัญหาเพิ่ม ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงไม่สามารถรับมือได้แน่

　　ม่านตาบุษบาผกผันของไป๋อี้ถูกใช้จนถึงขีดจำกัด เลือดไหลลงมาเป็นทางเรื่อย ๆ นี่ไม่ใช่เพราะไป๋อี้จงใจให้มันเป็นเช่นนี้ แต่เขาใช้งานจนถึงขีดจำกัดแล้วจริง ๆ ถ้าไป๋อี้ไม่ได้ใช้พลังม่านตาบุษบาผกผัน สัตว์ร้ายที่อยู่ฝั่งตรงข้ามคงจะกัดเข้าใส่แล้ว แต่ถึงอย่างนั้นไป๋อี้ก็ยังรู้สึกกดดันอย่างหนักเพราะมันก็ไม่ได้ผลซะทีเดียว ม่านตาบุษบาผกผันไม่มีผลกับเจ้าตัวนี้เลย อย่างมากที่สุดก็ทำได้แค่ป้องกันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น การพยายามสะกดจิตนั้นไร้ผลโดยสิ้นเชิง

　　คนอื่น ๆ ซ่อนตัวอยู่ในโกดัง ในขณะนั้นเองไป๋อี้ก็รู้สึกเจ็บแปลบในดวงตาของเขาขึ้นมาทันที ม่านตาบุษบาผกผันถูกหยุดใช้งานลงชั่วขณะ

　　งับ หัวขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงข้ามโน้มลงมากัดทันที

　　โครม เมื่อมีการกระแทกอย่างรุนแรง ตัวถังทั้งหมดก็เกิดสั่นสะท้าน จากนั้นชิ้นส่วนขนาดใหญ่บริเวณดาดฟ้าก็ถูกกัดกระชากออก ทุกคนรู้ทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องดีแน่ พวกเขาต้องฆ่าหรือขับไล่เจ้าตัวนี้ออกไปให้ได้ ถ้าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นหลายครั้งติดต่อกัน แม้แต่เรือบรรทุกสินค้า 10,000 ตันก็คงไม่สามารถต้านทานมันไว้ได้ เมื่ออนาคอนด้าทะเลสีเหลืองทองกัดลงมา ไป๋อี้และคนอื่น ๆ ก็หลบหลีกไปได้ทันเวลาพอดีและในเวลาเดียวกันพวกเขาก็เริ่มโต้กลับทันทีขณะที่อนาคอนด้าทะเลกำลังกัดกระชากดาดฟ้าของเรือบรรทุกสินค้า

　　……

　　ในขณะนี้ดาวเทียมสังเกตการณ์ของประเทศอื่น ๆ ก็ได้ถ่ายทอดฉากที่น่าตื่นตาตื่นใจเช่นนี้เอาไว้ได้ นิวซีแลนด์ตอนนี้ได้กลายเป็นระบบนิเวศตามธรรมชาติที่ถูกประเทศอื่น ๆ ใช้เพื่อศึกษาสังเกตการเปลี่ยนแปลงของเซลล์ดัดแปลงหลังจากได้รับการยืนยันเรื่องการแพร่กระจายของเซลล์ดัดแปลง แม้ว่าทุกคนในนิวซีแลนด์จะต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอด แต่กลุ่มคนภายนอกก็ยังคงพยายามทดสอบด้วยวิธีการต่าง ๆ อยู่เสมอ

　　ผู้คนที่อยู่นอกนิวซีแลนด์ต่างก็รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงล่าสุดที่เกิดขึ้นในนิวซีแลนด์ แม้ว่าการสื่อสารส่วนใหญ่จะขัดข้อง แต่ก็ต้องมีคนติดต่อกับรัฐบาลภายนอกบ้างล่ะ

　　ทีมหรือบุคคลที่มีความโดดเด่นหลายสิบคนในบรรดามนุษย์ที่มีการวิวัฒนาการนั้น รัฐบาลภายนอกได้ให้ความสำคัญกับพวกเขามากและพวกเขาทั้งหมดก็ถูกจับตาเพื่อเป็นเป้าหมายหลักในการสังเกตการณ์ ไป๋อี้และคนในทีมหายไปในเมืองร้างชั่วขณะ แต่ทันทีที่เรือบรรทุกสินค้าแล่นออกจากท่าเรือ ดาวเทียมจากโลกภายนอกก็ได้ตรวจพบพวกเขาและเรือบรรทุกสินค้าขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตามในขณะนี้ทุกคนที่สังเกตเห็นฉากนี้ผ่านดาวเทียมต่างก็อ้าปากค้างด้วยความตื่นตะลึง

　　เฮ้ย！

　　ในเวลานี้ นอกจากการสบถออกมาแล้ว เกรงว่าจะไม่มีวิธีอื่นอีกที่จะสามารถระบายความตื่นตะลึงในใจได้!