ทั้งสี่คนเข้าไปในสถาบันวิจัย โดยเดินไปตามทางเดินอย่างช้า ๆ ที่นี่คือสถาบันวิจัยเล็ก ๆ ไป๋อี้และทีมยังไม่ได้ไปไหนไกล เมื่อผ่านประตูสองบานเข้ามาก็เข้าถึงด้านในของสถาบันวิจัย ไป๋อี้มองดูร่องรอยความเสียหายเล็ก ๆ น้อย ๆ บนประตูทั้งสองบานแล้วส่ายหัวด้วยความเสียใจอยู่ในใจ

　　มีคนมาที่นี่แล้ว！

　　แม้ว่าจะไม่รู้ว่าใครที่เคยมาที่นี่ แต่สามารถสังเกตได้ง่ายจากร่องรอยการทำลายล้าง มีคนมาเยือนที่สถาบันวิจัยแห่งนี้แล้ว เมื่อรู้เช่นนี้ไป๋อี้และทีมก็ต้องเตรียมใจไว้ก่อนสำหรับการเก็บรวบรวมงานวิจัยที่นี่ ถ้าหากเป็นคนที่ไม่เข้ารู้เรื่องอะไรก็คงดี แต่ถ้าคนที่เข้ามาที่นี่ก่อนรู้ข้อมูลเบื้องต้น สำหรับผู้ที่มาทีหลังอย่างพวกเขาอาจจะไม่ได้ข้อมูลที่ดีกลับไปนัก

　　แม้ว่าจะเป็นสถาบันวิจัยขนาดเล็ก แต่ก็ยังมีชุดเครื่องกำเนิดไฟฟ้าในตัว ไม่นานไฟในสถาบันวิจัยก็สว่างขึ้น จี่ฮั่วชิงวิ่งไปที่ห้องวิจัยหลักทันทีพร้อมทั้งตรวจสอบไฟล์ในคอมพิวเตอร์เพื่อดูว่ามีข้อมูลสำคัญหรือไม่ ลอทเทียร์รีบเดินตามไปข้าง ๆ ทันทีก่อนจะมองไปที่ชายชรา

　　“ฉันรู้เรื่องคอมพิวเตอร์นิดหน่อย” ลอทเทียร์เห็นแววตาตั้งคำถามของเฮลัวส์ เธอจึงอธิบาย

　　“อย่างนั้นเหรอ เยี่ยมไปเลย” เฮลัวส์พยักหน้า

　　ไป๋อี้ตรวจสอบในสถาบันวิจัยเล็ก ๆ แห่งนี้อย่างละเอียด พูดตรง ๆ ว่าสถาบันวิจัยแห่งนี้ไม่ได้ใหญ่โตมากนัก จะเห็นได้ว่ากลุ่มคนที่ค้นพบที่นี่ใช้ที่นี่เป็นฐานที่มั่นมาระยะหนึ่งแล้ว สิ่งที่ไป๋อี้ให้ความสำคัญที่สุดคือสระเพาะเลี้ยงขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่า 20 เมตรที่อยู่ตรงกลาง ยังคงมีร่องรอยของเนื้อและเลือดอยู่ แต่ตอนนี้มันแห้งกรังไปแล้ว ซึ่งเขาอยากรู้มากว่ามันเคยถูกใช้เพื่อเพาะเลี้ยงอะไร

　　หลังจากนั้นไม่นาน ไป๋อี้ก็เดินกลับมาและพบว่าชายชราจีฮั่วชิงกำลังเต็มไปด้วยความหงุดหงิด

　　“เป็นยังไงบ้าง คุณพบอะไร？” ไป๋อี้ถาม

　　“เปล่า คอมพิวเตอร์ยังดีอยู่ แต่ข้อมูลข้างในถูกล้างหมดแล้ว หากต้องการเรียกคืนมันจะเป็นเรื่องที่ยากมาก” จีฮั่วชิงรู้สึกผิดหวัง ช่างน่าเสียดายที่กลุ่มคนที่นี่ทำงานอย่างละเอียด ฮาร์ดไดรฟ์ทั้งหมดในคอมพิวเตอร์ว่างเปล่า นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าข้อมูลในสถาบันวิจัยแห่งนี้น่าจะมีความสำคัญมาก แม้กระทั่งกับบุคคลที่มาจากภายนอก หลังจากที่พวกเขาเข้าใจแล้วพวกเขาก็ไม่ต้องการให้คนอื่นได้รับข้อมูลดังกล่าวนี้

　　“ฉันสามารถลองกู้คืนข้อมูลได้ แต่เป็นเพียงความสนใจที่ฉันเรียนรู้ทางด้านนี้มาเท่านั้น มันอาจจะไม่สำเร็จก็ได้” ลอทเทียร์กล่าว

　　“เดี๋ยวก่อน ฉันคิดว่ามีคู่หูที่สามารถช่วยคุณได้” ไป๋อี้พูดก่อนจะเดินออกไป

　　คู่หู？

　　ยังมีใครอีกบ้างที่มีความรู้เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์มากกว่าคุณ คุณครูเวร่าเหรอ? ไม่สิ ดูเหมือนคุณครูเวร่าจะไม่ค่อยเก่งเรื่องคอมพิวเตอร์นัก ลอทเทียร์ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งและคิดไม่ออกว่าใครในทีมที่เก่งเรื่องคอมพิวเตอร์ แม้แต่เฮลัวส์ก็ตกใจไปชั่วขณะ ทันใดนั้นดวงตาของเธอก็เป็นประกายขึ้นมา คู่หูที่ไป๋อี้พูดถึง เป็นเธอคนนั้นสินะ!

　　หลังจากนั้นไม่นานไป๋อี้ก็กลับมาอีกครั้งโดยถือกล่องเซฟเก็บความลับที่ปิดสนิทโดยมีเวร่าและแนนซี่ตามมาด้วย ส่วนเรย์มอนด์ยังไม่ลงมาเพราะมีปัญหากับขนาดของเขา

　　“ลืมแนะนำให้ทุกคนรู้จักเลย เรายังมีคู่หูมิตรสหายอยู่ในทีมอีกคน แต่ว่าที่ผ่านมายังไม่มีโอกาส ถ้าแนะนำไปพวกคุณอาจไม่ประทับใจเท่าไหร่ แต่ตอนนี้มันน่าจะเหมาะสมแล้ว” ไป๋อี้กล่าวพลางเปิดกล่องเซฟความลับที่เผยให้เห็นซีพียูที่อยู่ด้านใน

　　“ซีพียู？”

　　“ใช่ ซีพียู ต่อไปอย่าแปลกใจไปล่ะ” ไป๋อี้พูดกับลอทเทียร์ จากนั้นพวกเขาสองสามคนตรงนั้นก็ทำงานร่วมกันเพื่อเชื่อมโยงซีพียูเข้ากับระบบในสถาบันทั้งหมด

　　“ไป๋อี้ คุณทำให้ฉันเสียใจ นานแค่ไหนแล้วที่คุณไม่ได้ปล่อยให้ฉันออกมาแบบนี้” ทันทีที่ระบบเริ่มทำงาน ก็มีเด็กผู้หญิงก็โผล่ออกมาจากหน้าจอ และตะโกนหาไป๋อี้ด้วยความโกรธ เสียงของไนท์ยังคงบ่นใส่ไป๋อี้ไม่หยุด

　　“ขอโทษ ขอโทษจริง ๆ ก็มันไม่มีปัจจัยที่จะให้เธอออกมาได้” ไป๋อี้รีบยกมือขึ้นและขอโทษอย่างรวดเร็ว

　　“หึ คำขอโทษของคุณไม่จริงใจเอาซะเลย”

　　“ถ้าอย่างนั้นไนท์อยากให้ฉันทำยังไงล่ะ？”

　　“ทำไมคุณไม่ช่วยฉันสร้างร่างกายให้เป็นมนุษย์ที่มีระบบพลังงานหมุนเวียนในตัวล่ะ เพื่อที่ฉันจะได้อยู่ข้างนอกตลอดเวลา” ทันใดนั้นดวงตาของไนท์ก็เป็นประกายขึ้นมา

　　“นั่น เป็นไปไม่ได้เลย ฉันไม่มีความสามารถจริง ๆ ” ไป๋อี้ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้

　　“หึ ฉันรู้ว่าคุณจะพูดแบบนั้น แล้วการปล่อยฉันออกมาในครั้งนี้มีเรื่องอะไรล่ะ？” ไนท์กล่าวอย่างภาคภูมิใจ เธอใช้เวลาสักพักจากนั้นก็เปลี่ยนภาพฉากหลังเป็นระเบียงกว้างขวางและกำลังเตรียมชานมให้ตัวเองอยู่

　　“ฉันจะแนะนำเพื่อนใหม่ให้เธอรู้จักก่อน” ไป๋อี้พูดพร้อมกับชี้ไปที่คนข้าง ๆ กล้องต่าง ๆ ทั่วสถาบันวิจัยเริ่มทำงานทันที โดยภาพที่ปรากฏจับไปที่ผู้คนมากมายทั้งเวร่า แนนซี่ ลอทเทียร์ เมื่อถึงคราวของ เฮลัวส์ เธอก็โบกมือไปมาและส่งยิ้มให้

　　“คนนี้ล่ะ ชายชราคนนี้คือใครกัน？”

　　“นับว่าเขาเป็นคนที่เราจับมา เขาเข้ามาในนิวซีแลนด์จากโลกภายนอก เขาเป็นนักวิจัย ซึ่งฉันคิดว่าเขาน่าจะมีประโยชน์ ดังนั้นฉันจึงพาเขามาด้วยตลอดทาง เขาชื่อจีฮั่วชิง” ไป๋อี้เหลือบมองไปที่จีฮั่วชิงแล้ว อธิบาย

　　“คนโง่ จีฮั่วชิงเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการวิจัยพันธุศาสตร์ทางชีววิทยาของจีน เขาเป็นอาจารย์ของ ดร.หวังมาระยะหนึ่งแล้วคุณจับเขามาจริง ๆ เหรอเนี่ย” ไนท์กล่าวอย่างเรียบง่าย แต่เมื่อไป๋อี้ได้ยินคำพูดนั้นพวกเขาถึงกับผงะไปในทันที ปรากฏว่าชายชราคนนี้เป็นคนที่เก่งกาจแบบนี้เชียวหรือนี่ อย่างไรก็ตามชายชราคนนี้ไม่เคยพูดอะไรแบบนี้ออกมาเลย

　　“ฉันชื่อไนท์ ซึ่งเป็นปัญญาประดิษฐ์” หลังจากแนะนำทุกคนแล้ว เมื่อถึงคราของไนท์ เธอก็ลุกขึ้นและกล่าวแนะนำตัวเองอย่างสง่างาม

　　“โอ้！”

　　ตอนนี้ทุกคนยังงุนงงอยู่เล็กน้อยและยังไม่ได้สติดีสักเท่าไหร่ ซีพียูที่อยู่ภายในกล่องเซฟความลับคือปัญญาประดิษฐ์ ชายชราที่ไม่อยู่ในสายตาคนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการวิจัยพันธุศาสตร์ทางชีววิทยาของจีนและครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นอาจารย์ของดร.หวัง แต่ในไม่ช้าทุกคนก็กลับมาสงบสติได้อีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าไป๋อี้เรียกไนท์ออกมาเพราะต้องการให้ไนท์กู้ข้อมูลที่ถูกลบไป

　　“เธอเป็นปัญญาประดิษฐ์อย่างนั้นเหรอ？ ไม่เอาน่า ฉันเคยเห็นปัญญาประดิษฐ์มาก่อน แต่ฉันไม่เคยเห็นปัญญาประดิษฐ์ที่สดใสแบบนี้ แม้ว่าจะเป็นการจำลองภาพจากข้อมูลต่าง ๆ แต่ก็มักจะถูกจำกัดโดยการตั้งค่าโปรแกรม” จีฮั่วชิงมองไปที่เด็กสาวบนหน้าจออย่างฉงนสนเท่ห์

　　“หึ~！” ไนท์ฮึมฮัมออกมาด้วยคร้านจะอธิบาย

　　“ว่ามาสิ เรียกฉันออกมาครานี้มีเรื่องอะไร？” ไนท์วางถ้วยน้ำชาลงและถามไป๋อี้

　　“ที่นี่เคยเป็นหนึ่งในสถาบันวิจัยและการวิจัยภายในนี้ก็เป็นการวิจัยเกี่ยวกับเซลล์ดัดแปลงเช่นกัน แต่กลับไม่เป็นไปอย่างที่มันควรจะเป็น มีคนมาที่สถานที่แห่งนี้ก่อนหน้าเราและลบข้อมูลทั้งหมดหลังจากพวกเขาจากไป เธอช่วยดูหน่อยว่าพอจะสามารถกู้คืนข้อมูลที่ถูกลบไปได้ไหม” ไป๋อี้พูดตรง ๆ โดยไม่อ้อมค้อม

　　“เรื่องนั้นไม่มีปัญหา แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะกู้คืนข้อมูลทั้งหมดอย่างสมบูรณ์ ในเมื่อมันเป็นข้อมูลที่ถูกลบออกไป มันจะมีส่วนที่หายไปอย่างแน่นอน” ไนท์กล่าว และหลังจากนั้นไม่นานคอมพิวเตอร์ทั้งหมดในสถาบันก็เริ่มทำงานโดยอัตโนมัติ จากนั้นก็เริ่มดำเนินการ

　　“วันนี้คือวันที่ 14 ตุลาคม ปี 2021 หนึ่งปีเจ็ดเดือนผ่านไป นิวซีแลนด์ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง” เห็นได้ชัดว่าไนท์ไม่จำเป็นต้องใช้พลังงานในการประมวลผลมากนักในการกู้คืนไฟล์ที่ถูกลบ ดังนั้นในขณะที่ดำเนินการนี้ไนท์ก็ยังคงถามคำถามบางอย่างกับไป๋อี้

　　“วันนี้เป็นวันที่ 14 ตุลาคมย่างเข้าปีที่สองแล้วเหรอ ไม่คิดว่ามันจะผ่านไปเร็วขนาดนี้” ไป๋อี้เองรู้สึกประหลาดใจ

　　“พวกคุณคุณไม่รู้วันเวลาเลยหรือไง?” ไนท์มองอย่างเย้ยหยัน

　　“ไม่มีทางหรอก คนที่ไหนจะจำได้ชัดเจน เพียงแค่สามารถมีชีวิตรอดผ่านมาทุกวันก็เป็นเรื่องดีมากแล้ว เรื่องวันเวลาเพียงประมาณการณ์โดยคร่าว ๆ เท่านั้น แต่การระบุวันที่ต่าง ๆ ยังไม่ชัดเจนมากนัก” ไป๋อี้อธิบาย สิ่งมีชีวิตจำพวกมนุษย์ เมื่อไร้ซึ่งเครื่องไม้เครื่องมือทำให้พวกเขามีข้อจำกัดในตนเอง พวกเขาไม่เหมือนไนท์ที่แหล่งจ่ายไฟในตัวสามารถบันทึกการผ่านไปทุกวินาทีได้โดยอัตโนมัติ

　　หลังจากสรรหาคำอธิบายด้วยประโยคง่าย ๆ ไป๋อี้ก็เล่าประสบการณ์ของเขาในช่วงนี้ หลังจากได้ยินถึงการเสียชีวิตของเมย์ริสและการหายตัวไปของเวอร์เนอร์ ไนท์ก็ดูสลดลงเล็กน้อย

　　ในเวลานี้จีฮั่วชิงซึ่งที่กำลังฟังคำกล่าวของไป๋อี้อยู่ข้าง ๆ ก็รู้สึกสะเทือนใจขึ้นมาเช่นกัน เพราะจากประสบการณ์ของพวกไป๋อี้แสดงให้เห็นถึงภาพที่เข้าใจง่ายที่สุดในนิวซีแลนด์ตอนนี้ นั่นคือการต่อสู้ที่โหดร้าย!

　　ในขณะเดียวกัน จีฮั่วชิงยังสังเกตเห็นความแตกต่างระหว่างไนท์และปัญญาประดิษฐ์ทั่วไปที่เขาเคยเห็น ไนท์มีอารมณ์ความรู้สึกที่สมบูรณ์ของตัวเอง ถ้าหากไม่ได้รู้ว่านี่คือซีพียูเธอก็ไม่ต่างจากชีวิตที่ชาญฉลาด ไม่สิ เธอเป็นสิ่งมีชีวิตที่ชาญฉลาดอย่างแท้จริง เพียงแต่ถูกสร้างขึ้นโดยมนุษย์ก็เท่านั้น

　　เมื่อครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ก็ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอีกครั้ง

　　โลกภายนอกต้องการที่จะเข้าใจ แต่ไม่สามารถจะติดต่อกับไป๋อี้ได้อย่างสิ้นเชิง ไป๋อี้มีลูกสาวที่ผสานรวมกับผีเสื้อ โม่โม่ที่เห็นได้ชัดว่าเป็นการผสานรวมยีนที่เกิดจากเซลล์ดัดแปลง แต่ลูกแมวชินชิล่าตัวนี้ไม่ได้เกิดการเปลี่ยนรูปร่างแต่อย่างใดแล้วยังมีปัญญาประดิษฐ์ที่สามารถสร้างสติปัญญาของเธอเอง ไนท์อีก ถ้าเป็นไปได้จีฮั่วชิงอยากศึกษาคนกลุ่มนี้จริง ๆ แต่ตอนนี้ ……

　　ไป๋อี้เพียงแค่เหลือบมองเขาเบา ๆ จีฮั่วชิงรู้ดีว่าเขาไม่ควรทำเรื่องที่จะนำมาซึ่งความตายแก่ตนเองแต่ยิ่งจีฮั่วชิงได้รู้เกี่ยวกับทีมของไป๋อี้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งยากที่จะสลัดความคิดนั้นออกไป ยิ่งมีคนเข้าใจมากเท่าไหร่ก็ยิ่งอันตรายเท่านั้น

　　“ข้อมูลส่วนหนึ่งได้รับการกู้คืนแล้ว คุณต้องการดูก่อนไหม？” หลังจากที่ไป๋อี้พูดถึงอดีตของช่วงเวลาที่ผ่านมา ทันใดนั้นก็มีเสียงติ๊งดังมาจากคอมพิวเตอร์ จากนั้นไนท์ก็กล่าวขึ้น

　　“อืม ลองดูหน่อย” ไป๋อี้พยักหน้า

　　“พวกคุณสามารถหาคอมพิวเตอร์แต่ละเครื่องสำหรับตนเองได้ ฉันสามารถอัพโหลดไปยังคอมพิวเตอร์เครื่องอื่นพร้อมกันได้” ไนท์กล่าว ไป๋อี้และคนอื่น ๆ พบคอมพิวเตอร์ที่อยู่บริเวณใกล้เคียง จากนั้นก็เรียกดูส่วนของข้อมูลที่ไนท์กู้คืนมาอย่างระมัดระวัง