[นิยายแปล] มหาวิบัติยีนกลายพันธุ์ 17 มีดวิลโลว์เล่มเล็ก

Now you are reading [นิยายแปล] มหาวิบัติยีนกลายพันธุ์ Chapter 17 มีดวิลโลว์เล่มเล็ก at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

        “ฉันว่าในสมองของเจ้านกประหลาดนี่จะต้องมีผลึกแร่แน่ ๆ หลังจากได้กินมันเข้าไปร่างกายของเราก็จะมีศักยภาพเพิ่มขึ้นจนกลายเป็นยอดมนุษย์ ?” ในขณะที่หงฉี่ฮว๋ากำลังจัดการอาหารอยู่ จู่ ๆ ฉินข่ายรุ่ยก็พูดขึ้นมา

        “หึ! ” เมื่อหยูหานได้ยินฉินข่ายรุ่ยพูดเขาก็สบถด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

        มาร์ตินได้ยินฉินข่ายรุ่ยพูดเช่นนั้นจึงทำให้เขาเกิดข้อสงสัยขึ้นมา แต่พอหลังจากที่ฉินข่ายรุ่ยอธิบายให้ฟังอย่างละเอียดแล้ว เขาก็เพิ่งจะเข้าใจว่าฉินข่ายรุ่ยกำลังหมายถึงอะไร มาร์ตินจึงได้แต่ส่ายหัว

        “พวกเธอน่ะอ่านนิยายมากเกินไปแล้ว นี่ไม่ใช่เรื่องโลกาวินาศในนิยายแบบไม่สมเหตุสมผลนะ แต่เป็นวิวัฒนาการทางนิเวศวิทยาที่ถูกกระตุ้นโดยมนุษย์อย่างเราที่เกิดขึ้นจริง ๆ อาจมีโลกที่คุณสามารถกำจัดสัตว์ประหลาดโดยการกินผลึกแร่ที่ทำให้มีพลังแข็งแกร่ง แต่มันไม่ใช่กับโลกปัจจุบันนี้อย่างแน่นอน การพัฒนาความแข็งแกร่งเป็นขั้นตอนวิวัฒนาการของรูปแบบชีวิต” มาร์ตินอธิบาย

        ฉินข่ายรุ่ยรู้สึกอึดอัดในใจ นี่กำลังพูดถึงเขาอยู่อย่างนั้นหรือ

        ไป๋อี้เข้ามาเห็นจังหวะนี้พอดีจึงได้แต่ส่ายหัวอยู่ในใจ

        “พวกเราก็พยายามระวังกันแล้วนะว่าจะมีสัตว์ประหลาดตัวอื่นโผล่มาอีกหรือไม่ ในเมื่อเจ้านกอีแร้งหางงูเจ็ดหัวตัวนั้นบินมาถึงที่นี่ เดี๋ยวก็คงมีมีสัตว์ประหลาดตัวอื่นโผล่มาอีก พวกเราควรทำยังไงกันดี” หยูหานลุกขึ้นยืนข้าง ๆ หนิงเสวี่ยและพูดขึ้นมา เป็นเวลาเดียวกับที่เบลลิก้าทีน่ามองไปยังแฟนของตัวเอง จู่ ๆ เธอก็รู้สึกได้ว่าหยูหานนั้นทำตัวเหินห่างออกไป

        “สัตว์ประหลาดจะต้องออกมาจากสถาบันวิจัยของแฮมิลตันทางตอนเหนือแน่ ๆ สัตว์ประหลาดพวกนั้นแม้ว่ารูปร่างจะแตกต่างกันออกไปแต่คาดว่าน่าจะแบ่งได้เป็น  4 ประเภท ประเภทสัตว์ปีก สัตว์บก สัตว์ใต้ดิน และสัตว์น้ำ โดยปกติการปรากฏตัวของสัตว์ประหลาดเหล่านั้นนอกจากเป็นการออกหาอาหารแล้ว พวกมันก็ไม่มีจุดประสงค์อื่นที่แน่ชัด ที่นี่คือโอฮาวโปซึ่งอยู่ห่างจากแฮมิลตันไม่ใกล้ไม่ไกลนัก ความเร็วของสัตว์ประหลาดในสี่ประเภทนี้มีเพียงประเภทที่เป็นสัตว์ปีกเท่านั้นที่จะมาถึงที่นี่ได้ แต่ว่าฉันไม่คิดว่าพวกเราจะโชคร้ายขนาดนั้น เราเคยได้เผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดที่บินได้ครั้งหนึ่งแล้ว ดังนั้นอย่าเพิ่งกังวลกันไป” มาร์ตินวิเคราะห์อย่างสงบนิ่ง

        คนอื่น ๆ คิดพินิจพิจารณาสักพักจากนั้นก็พยักหน้าเห็นด้วย ในที่นี้มีเพียงมาร์ตินเท่านั้นที่เข้าใจสัตว์ประหลาดแต่ละประเภทมากที่สุด สิ่งที่ชายคนนี้พูดไปอาจจะไม่มีอะไรผิดเพี้ยนเลยก็ได้ การบังเอิญพบเข้ากับสัตว์ประหลาดก็โชคร้ายมากพอแล้ว หวังว่าจะไม่มีตัวที่สองปรากฏออกมาอีก ไม่เช่นนั้นมันคงคร่าชีวิตเราไปจริง ๆ

        ……

        เจ้านกอีแร้งหางงูเจ็ดหัวตัวนั้นตัวใหญ่มหึมามาก ไม่ว่าอะไรก็ตามที่เป็นเนื้อมันจะไม่ยอมปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ ถึงต่อให้อยู่ในยานพาหนะก็ไม่วายถูกจับมาเป็นอาหาร ในขณะนี้ทุกคนหิวจนหน้ามืดตาลายกันหมดแล้ว พวกเขาจึงพากันกลับไปกินอาหารแบบวิธีดั้งเดิม จากสถานการณ์ในตอนนี้อย่าคิดว่าจะได้กลับไปทำอาหารเลิศรสเลย แค่ทำปิ้งย่างร้อน ๆ ก็ดีถมเถไปแล้ว

        โชคดีที่ไป๋อี้เป็นเชฟ เขานำเอาวัตถุดิบต่าง ๆ มาด้วยก็เลยไม่ต้องมาทนอดอยากกัน

        เมื่อหงฉี่ฮว๋าได้ทำการผ่าชันสูตรท้องของนกอีแร้งหางงูเจ็ดหัวออกมาพบว่าข้างในปรากฏให้เห็นศพเป็นจำนวนมาก รวมทั้งฮั้วชิวหยางที่ถูกกินไปด้วย เขายังไม่ได้ถูกย่อยไปทั้งหมดก็จริง แต่การที่ได้มาเห็นอะไรแบบนี้พอดูแล้วก็ยิ่งรู้สึกน่าสยดสยอง ผู้หญิงหลายคนทนดูไม่ได้จนถึงกับต้องอ้วกออกมา เพื่อนที่เห็นกันอยู่หยก ๆ กลับต้องกลายมาเป็นอาหารในท้องของสัตว์ประหลาดไปเสียแล้ว ความรู้สึกนี้ช่างเป็นความรู้สึกที่น่าเศร้าเสียจริง

         สีหน้าของหงฉี่ฮว๋าเปลี่ยนไปครู่หนึ่ง แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ยากที่จะอดกลั้นไว้ได้ เธอเป็นคนนำวัตถุดิบในการทำอาหารมาดังนั้นเธอจึงเห็นภาพชัดเจนที่สุด

         “พวกเราไปหาฟืนกันเถอะ เอามาไว้ทำเชื้อเพลิงในการทำอาหาร” ไป๋อี้เห็นคนอื่น ๆ มีสีหน้าเศร้าสลดไร้มีความสุขเขาจึงพูดขึ้นมา

        คนอื่น ๆ พอได้ฟังไป๋อี้พูดก็พยักหน้ารับทันทีแล้วจึงเริ่มออกไปหาฟืนกัน สภาพเปื้อนเลือดและสภาพผิวหนังของฮั้วชิวหยางที่ถูกน้ำย่อยกัดกร่อน รวมทั้งชิ้นส่วนที่ถูกแยกออกเป็นชิ้นๆ มีเลือดไหลท่วมออกมาจากตัวของเจ้านกอีแร้งหางงูเจ็ดหัว ภาพเหล่านี้ทำให้พวกเขาที่ไม่เคยพบเจออะไรแบบนี้มาก่อนรู้สึกยากที่จะยอมรับได้

        ขณะที่กำลังจัดเตรียมอาหารมีแต่กลิ่นเหม็นคาวเลือดคละคลุ้งไปหมด!

        หลังจากนั้นไม่นานอาหารก็ปรุงเสร็จพอดี จนถึงตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมาขวางกั้นความหิวโหยของทุกคนได้แล้ว ดังนั้นจึงไม่มีใครเกรงใจกันทั้งนั้น เมื่อไป๋อี้ประกาศว่ากินอาหารได้ทุกคนก็เริ่มลงมือทันที เจ้านกอีแร้งหางงูเจ็ดหัวถูกนำมาต้มกินเป็นอาหาร ส่วนหัวของมันถูกตัดออกตั้งแต่ทีแรกแล้วถูกไป๋อี้นำมันมาผ่าออกต่อหน้าทุกคน นอกจากเนื้อสมองที่อยู่ข้างในแล้วก็ไม่มีอะไรอยู่อีก และแน่นอนว่าไม่มีผลึกแร่อะไรอยู่ในนั้นด้วย

        นอกเหนือจากชายที่ฝันว่าถ้าได้กินผลึกแร่แล้วจะสามารถเหาะไปบนฟ้าได้แล้วนั้นก็ไม่มีใครรู้สึกผิดหวังเลยสักคน

        แม้เนื้อย่างจะไม่ได้อร่อยมาก แต่นกอีแร้งหางงูเจ็ดหัวกลับทำให้ทุกคนอิ่มท้องแบบไม่เคยเป็นมาก่อน ในบรรดาอาหารช่วงสองสามวันที่ผ่านมาซุปงูต้นตำรับตรงหน้าถือว่ามีรสชาติดีมาก ยิ่งไปกว่านั้นเนื้อของนกอีแร้งหางงูเจ็ดหัวก็รู้สึกว่าจะอยู่ท้องมากกว่าเนื้อสัตว์ธรรมดาทั่ว ๆ ไปเสียอีก ทุกคนกินกันแค่เพียงส่วนเล็ก ๆ ครึ่งเดียว และยังเหลืออีกกว่าครึ่งชิ้นใหญ่ ซึ่งส่วนที่เหลือก็ยังสามารถเก็บไว้กินต่อได้อีกด้วย

        ส่วนหัวงูหกตัวของนกอีแร้งหางงูเจ็ดหัวถูกเขวี้ยงทิ้ง และแน่นอนว่ากองทัพทั้งหมดเหล่านี้ถูกกวาดล้างสิ้นแล้ว แม้ว่าหงฉี่ฮว๋าจะระมัดระวังและรอบคอบเป็นพิเศษแต่เธอก็ยังไม่ได้จัดการกับส่วนที่พอจะใช้ประโยชน์ได้ ถุงพิษทั้งหมดถูกตัดออกโดยไม่ได้ตั้งใจ จากนั้นพวกมันก็โชกไปด้วยสารพิษซึ่งเป็นไปตามที่ไป๋อี้คาดการณ์ไว้ไม่มีผิด เขาจึงได้แต่ยิ้มและไม่พูดอะไร เพราะถึงแม้ว่าหากเป็นเขาเขาก็คงไม่สามารถรับมือกับสิ่งนี้ได้อย่างดีในครั้งแรก

        “ลุงไป๋ ฉันมีเรื่องจะบอก” หงฉี่ฮว๋าพูดกับไป๋อี้

        “มีอะไรเหรอ ?”

        “ให้มีดวิลโลว์ขนาดเล็กกับฉันได้หรือไม่? ” หงฉี่ฮว๋าถาม

        “ฉันควรทำอย่างไรดีล่ะ แต่ถ้าเธอชอบก็เอาไปเถอะ ฉันยังมีมีดทำครัวดี ๆ อีกเยอะ ซึ่งมันก็พอใช้แล้ว จะว่าไปแล้วเชฟควรมีแค่มีดทำครัวดี ๆ สักเล่มก็เพียงพอในการจัดการกับวัตถุดิบส่วนใหญ่แล้วล่ะ มีเพียงวัตถุดิบบางอย่างที่ต้องใช้อุปกรณ์หรือมีดทำครัวที่มีลักษณะเฉพาะ” ไป๋อี้อธิบาย

        “เปล่านะ ฉันก็แค่ชอบมีดวิลโลว์อันเล็กเล่มนี้ก็เท่านั้นเอง”

        “อืมมมม ……. งั้นถ้าชอบก็เอาไปเลย แล้วแต่เธอเลย” ไป๋อี้งงอยู่พักหนึ่งถึงได้ตะลึงงันขึ้นมา เขาลืมไปแล้วว่าหงฉี่ฮว๋าไม่ได้อยากจะเป็นเชฟอย่างจริงจัง เธอเป็นเพียงเด็กแลกเปลี่ยนธรรมดา แต่ก็ไม่แน่เพราะวันนี้เป็นครั้งแรกที่เธอลองจัดการวัตถุดิบในการทำอาหารอย่างจริงจัง

        “ขอบคุณค่ะลุงไป๋”

        “ไม่เป็นไร เก็บไว้ดี ๆ ล่ะมีดวิลโลว์เล่มนี้คมมาก” ไป๋อี้เตือน

        “ได้ค่ะ ฉันจะระวัง” หงฉี่ฮว๋าค่อย ๆ หยิบมีดวิลโลว์เล่มเล็กมาถือไว้ในมือและจ้องมองมันอย่างเอาจริงเอาจัง ไม่รู้ทำไมตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้จับมีดเล่มนี้หงฉี่ฮว๋าก็รู้สึกชอบด้ามจับอันสวยงามและประณีตของมีดเล่มนี้เป็นอย่างมาก เธอจับมีดวิลโลว์พลิกกลับไปกลับมา  2 รอบพลางยิ้มออกมา

        และในตอนนั้นเองทุกคนเพิ่งค้นพบว่าหงฉี่ฮว๋านั้นสวยมาก สวยมากจริง ๆ ใครจะคิดว่าหลังจากเธอถอดแว่นเขรอะ ๆ นั่นออกแล้วเธอจะดูโดดเด่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

        ไป๋อี้ได้พบกับหงฉี่ฮว๋ามาตั้งนานแล้วแต่ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะตกอยู่ในความตะลึงแบบนี้มาก่อน หงฉี่ฮว๋าและโม่โม่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ดังนั้นพวกเขาจึงมีความสนิทสนมกันเป็นอย่างดี

        ในขณะที่กินอาหาร หยูหานและคนอื่น ๆ ก็แอบมองไปที่หงฉี่ฮว๋า จากนั้นสาว ๆ คนอื่นถึงได้สังเกตว่าเดิมทีแล้วในกลุ่มมีสาวสวยอยู่มากมาย

        ไม่ต้องพูดถึงเจียงหลินหลิน เนื่องจากเธอเป็นแฟนสาวของฉินข่ายรุ่ยจึงไม่ได้ดูแย่อย่างแน่นอน นอกจากนี้ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าหนิงเสวี่ยนั้นเป็นสาวสวยตัวเล็กที่มีเสน่ห์ ไต้ยู่เหยาก็ไม่เลว เดิมทีนึกว่าหงฉี่ฮว๋าถอดแว่นออกก็คงหน้าตางั้น ๆ ไม่เคยคิดเลยว่าถอดแว่นออกมาแล้วจะสวยโดดเด่นขนาดนี้ ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีแค่เบลลิก้าทีน่าเท่านั้นที่เป็นสาวอ้วน

        ทั้งทีมออกเดินทางใหม่อีกครั้ง แม้ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาได้ปล่อยปะละเลยเรื่องของไป๋อี้และวูล์ฟไป ซึ่งทุกคนก็ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้และมันยังคงถูกเก็บเอาไว้ ไป๋อี้เองก็ไม่ได้พูดอะไร เรื่องแบบนี้เก็บไว้ในใจก็พอแล้ว แม้ว่าจริง ๆ จะต้องพูดให้ชัดเจนก็ตาม แต่นั่นจะทำให้ทุกคนรู้สึกอึดอัดใจและไม่เป็นผลดีกับทุกฝ่าย แค่เพียงเขากับวูล์ฟเข้าใจก็พอ เมื่อไม่สามารถพูดอะไรได้ต่อไปก็คงต้องเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนบ้างแล้ว

        ……

        ขณะนี้สถานการณ์ในนิวซีแลนด์สับสนอลหม่านเละเทะไปหมด หากความหิวโหยก่อนหน้านี้เรียกได้ว่าเป็นเพียงแค่น้ำจิ้มเท่านั้นแล้วล่ะก็ การหลบหนีของร่างทดลองจากสถาบันวิจัยแฮมิลตันทางตอนเหนือก็คงเรียกได้ว่าว่าเป็นน้ำซุปกระมัง ตอนนี้สภาพร่างกายของคนส่วนใหญ่ก็เริ่มเกิดการกลายพันธุ์ขึ้นแล้วและนี่ก็นับได้ว่าเป็นอาหารจานหลักเลยทีเดียว

         

        ความหิวโหยนั้นยังพอทานทนตราบใดที่ยังหาของกินได้ สัตว์ประหลาดเองก็เช่นกัน อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะเคยดูภาพยนตร์สัตว์ประหลาดมามากแต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นรอบตัวมาก่อน ไม่ว่าจะรายงานข่าวบนอินเทอร์เน็ตอย่างไร แต่หากตัวเองกลายพันธุ์ไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้นนั้นคนส่วนใหญ่ในนิวซีแลนด์กำลังเผชิญอยู่กับปัญหานี้ การค้นพบว่าตัวเองมีลักษณะเฉพาะบางอย่างเหมือนกับสัตว์อื่น ๆ เมื่อเกิดการเปลี่ยนแปลงแปลก ๆ ขึ้นกับร่างกายตัวเองแทบจะไม่มีใครยอมรับได้นั่นจึงทำให้เกิดความวุ่นวายอลหม่านไปทั่วทั้งนิวซีแลนด์

        ไม่ใช่ทุกคนที่จะเหมือนพวกไป๋อี้ที่รู้ว่าการเปลี่ยนแปลงนี้จะสามารถฟื้นฟูได้ เมื่อพบว่าตัวเองเริ่มกลายพันธุ์ไปเป็นสัตว์ประหลาด คนส่วนมากก็จะยอมแพ้ไปโดยสิ้นเชิง ประกอบกับความวุ่นวายก่อนหน้านี้ทำให้กฎระเบียบของนิวซีแลนด์พังทลายลง

        ผู้บังคับใช้กฎหมาย?

        ผู้บังคับใช้กฎหมายจะไปมีประโยชน์อะไร ผู้บังคับใช้กฎหมายมีความพิเศษมากแค่ไหนกันหรือเพราะพวกเขาไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป ตอนนี้พวกเขากลายเป็นสัตว์ประหลาดไปแล้วใครจะควบคุมไหว ยิ่งไปกว่านั้นเจ้าหน้าที่อาวุโสระดับสูงส่วนใหญ่ในนิวซีแลนด์ได้ลี้ภัยไปยังประเทศอื่น ๆ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ซึ่งได้อยู่ภายใต้การควบคุมตัวทั้งหมด สถานการณ์ในตอนนี้จึงไม่มีใครสามารถรับมือได้

        ไม่เพียงแค่มนุษย์เท่านั้นที่มีลักษณะพิเศษ สัตว์อื่น ๆ ก็มีการกลายพันธุ์เช่นกัน เมื่อแมว สุนัข หมู ไก่ และสัตว์อื่น ๆ ที่คุ้นเคยกลายเป็นสัตว์ประหลาดและเริ่มกินมนุษย์เป็นอาหารใครจะไปตั้งสติได้กัน ?

        จากสถานการณ์ในตอนนี้ทำให้ทั้งตัวเอง โลกภายนอก และสามัญสำนึกทั้งหมดได้ถูกทลายลงนิวซีแลนด์พังพินาศไปหมดแล้ว!

        ……

        ขณะนี้เครือข่ายการสื่อสารของประเทศอื่น ๆ ทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับนิวซีแลนด์ถูกตัดขาด คนทั่วไปไม่สามารถมองเห็นการเปลี่ยนแปลงในนิวซีแลนด์ได้ ซึ่งทำให้เกิดความวิตกกังวลอย่างมาก ในขณะเดียวกันก็มีการพูดคุยปรึกษาหารือกันอย่างต่อเนื่องระหว่างผู้นำของประเทศเกี่ยวกับความมุ่งมั่นตั้งใจในการดำเนินการของนิวซีแลนด์

        โครงการระยะยาวที่เกือบทุกประเทศมีส่วนร่วม

        เห็นได้ว่าการทดลองประสบความสำเร็จไปบางส่วนแล้วและไม่คาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น หลังจากการเจรจาหลายเดือนทุกประเทศได้บรรลุข้อตกลงที่จะห้ามสิ่งมีชีวิตใด ๆ จากนิวซีแลนด์เข้ามาในประเทศของตน และพยายามแยกตัวออกจากนิวซีแลนด์อย่างสมบูรณ์ โดยปล่อยให้ที่นั่นกลายเป็นระบบนิเวศตามธรรมชาติสำหรับการศึกษาวิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิต

        จากนี้เป็นต้นไปชื่อของนิวซีแลนด์บนแผ่นแผนที่โลกก็ถูกขนานนามว่าเกาะปีศาจ!

 

        ————————————————

 

                                                               ————————

                                อ่านเร็วก่อนใคร ไม่พลาดทุกการอัปเดตนิยายได้ที่เว็บ Kawebook ค่ะ^^

                                                   https://www.kawebook.com/story/6809

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

[นิยายแปล] มหาวิบัติยีนกลายพันธุ์ 17 มีดวิลโลว์เล่มเล็ก

Now you are reading [นิยายแปล] มหาวิบัติยีนกลายพันธุ์ Chapter 17 มีดวิลโลว์เล่มเล็ก at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

        “ฉันว่าในสมองของเจ้านกประหลาดนี่จะต้องมีผลึกแร่แน่ ๆ หลังจากได้กินมันเข้าไปร่างกายของเราก็จะมีศักยภาพเพิ่มขึ้นจนกลายเป็นยอดมนุษย์ ?” ในขณะที่หงฉี่ฮว๋ากำลังจัดการอาหารอยู่ จู่ ๆ ฉินข่ายรุ่ยก็พูดขึ้นมา

        “หึ! ” เมื่อหยูหานได้ยินฉินข่ายรุ่ยพูดเขาก็สบถด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

        มาร์ตินได้ยินฉินข่ายรุ่ยพูดเช่นนั้นจึงทำให้เขาเกิดข้อสงสัยขึ้นมา แต่พอหลังจากที่ฉินข่ายรุ่ยอธิบายให้ฟังอย่างละเอียดแล้ว เขาก็เพิ่งจะเข้าใจว่าฉินข่ายรุ่ยกำลังหมายถึงอะไร มาร์ตินจึงได้แต่ส่ายหัว

        “พวกเธอน่ะอ่านนิยายมากเกินไปแล้ว นี่ไม่ใช่เรื่องโลกาวินาศในนิยายแบบไม่สมเหตุสมผลนะ แต่เป็นวิวัฒนาการทางนิเวศวิทยาที่ถูกกระตุ้นโดยมนุษย์อย่างเราที่เกิดขึ้นจริง ๆ อาจมีโลกที่คุณสามารถกำจัดสัตว์ประหลาดโดยการกินผลึกแร่ที่ทำให้มีพลังแข็งแกร่ง แต่มันไม่ใช่กับโลกปัจจุบันนี้อย่างแน่นอน การพัฒนาความแข็งแกร่งเป็นขั้นตอนวิวัฒนาการของรูปแบบชีวิต” มาร์ตินอธิบาย

        ฉินข่ายรุ่ยรู้สึกอึดอัดในใจ นี่กำลังพูดถึงเขาอยู่อย่างนั้นหรือ

        ไป๋อี้เข้ามาเห็นจังหวะนี้พอดีจึงได้แต่ส่ายหัวอยู่ในใจ

        “พวกเราก็พยายามระวังกันแล้วนะว่าจะมีสัตว์ประหลาดตัวอื่นโผล่มาอีกหรือไม่ ในเมื่อเจ้านกอีแร้งหางงูเจ็ดหัวตัวนั้นบินมาถึงที่นี่ เดี๋ยวก็คงมีมีสัตว์ประหลาดตัวอื่นโผล่มาอีก พวกเราควรทำยังไงกันดี” หยูหานลุกขึ้นยืนข้าง ๆ หนิงเสวี่ยและพูดขึ้นมา เป็นเวลาเดียวกับที่เบลลิก้าทีน่ามองไปยังแฟนของตัวเอง จู่ ๆ เธอก็รู้สึกได้ว่าหยูหานนั้นทำตัวเหินห่างออกไป

        “สัตว์ประหลาดจะต้องออกมาจากสถาบันวิจัยของแฮมิลตันทางตอนเหนือแน่ ๆ สัตว์ประหลาดพวกนั้นแม้ว่ารูปร่างจะแตกต่างกันออกไปแต่คาดว่าน่าจะแบ่งได้เป็น  4 ประเภท ประเภทสัตว์ปีก สัตว์บก สัตว์ใต้ดิน และสัตว์น้ำ โดยปกติการปรากฏตัวของสัตว์ประหลาดเหล่านั้นนอกจากเป็นการออกหาอาหารแล้ว พวกมันก็ไม่มีจุดประสงค์อื่นที่แน่ชัด ที่นี่คือโอฮาวโปซึ่งอยู่ห่างจากแฮมิลตันไม่ใกล้ไม่ไกลนัก ความเร็วของสัตว์ประหลาดในสี่ประเภทนี้มีเพียงประเภทที่เป็นสัตว์ปีกเท่านั้นที่จะมาถึงที่นี่ได้ แต่ว่าฉันไม่คิดว่าพวกเราจะโชคร้ายขนาดนั้น เราเคยได้เผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดที่บินได้ครั้งหนึ่งแล้ว ดังนั้นอย่าเพิ่งกังวลกันไป” มาร์ตินวิเคราะห์อย่างสงบนิ่ง

        คนอื่น ๆ คิดพินิจพิจารณาสักพักจากนั้นก็พยักหน้าเห็นด้วย ในที่นี้มีเพียงมาร์ตินเท่านั้นที่เข้าใจสัตว์ประหลาดแต่ละประเภทมากที่สุด สิ่งที่ชายคนนี้พูดไปอาจจะไม่มีอะไรผิดเพี้ยนเลยก็ได้ การบังเอิญพบเข้ากับสัตว์ประหลาดก็โชคร้ายมากพอแล้ว หวังว่าจะไม่มีตัวที่สองปรากฏออกมาอีก ไม่เช่นนั้นมันคงคร่าชีวิตเราไปจริง ๆ

        ……

        เจ้านกอีแร้งหางงูเจ็ดหัวตัวนั้นตัวใหญ่มหึมามาก ไม่ว่าอะไรก็ตามที่เป็นเนื้อมันจะไม่ยอมปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ ถึงต่อให้อยู่ในยานพาหนะก็ไม่วายถูกจับมาเป็นอาหาร ในขณะนี้ทุกคนหิวจนหน้ามืดตาลายกันหมดแล้ว พวกเขาจึงพากันกลับไปกินอาหารแบบวิธีดั้งเดิม จากสถานการณ์ในตอนนี้อย่าคิดว่าจะได้กลับไปทำอาหารเลิศรสเลย แค่ทำปิ้งย่างร้อน ๆ ก็ดีถมเถไปแล้ว

        โชคดีที่ไป๋อี้เป็นเชฟ เขานำเอาวัตถุดิบต่าง ๆ มาด้วยก็เลยไม่ต้องมาทนอดอยากกัน

        เมื่อหงฉี่ฮว๋าได้ทำการผ่าชันสูตรท้องของนกอีแร้งหางงูเจ็ดหัวออกมาพบว่าข้างในปรากฏให้เห็นศพเป็นจำนวนมาก รวมทั้งฮั้วชิวหยางที่ถูกกินไปด้วย เขายังไม่ได้ถูกย่อยไปทั้งหมดก็จริง แต่การที่ได้มาเห็นอะไรแบบนี้พอดูแล้วก็ยิ่งรู้สึกน่าสยดสยอง ผู้หญิงหลายคนทนดูไม่ได้จนถึงกับต้องอ้วกออกมา เพื่อนที่เห็นกันอยู่หยก ๆ กลับต้องกลายมาเป็นอาหารในท้องของสัตว์ประหลาดไปเสียแล้ว ความรู้สึกนี้ช่างเป็นความรู้สึกที่น่าเศร้าเสียจริง

         สีหน้าของหงฉี่ฮว๋าเปลี่ยนไปครู่หนึ่ง แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ยากที่จะอดกลั้นไว้ได้ เธอเป็นคนนำวัตถุดิบในการทำอาหารมาดังนั้นเธอจึงเห็นภาพชัดเจนที่สุด

         “พวกเราไปหาฟืนกันเถอะ เอามาไว้ทำเชื้อเพลิงในการทำอาหาร” ไป๋อี้เห็นคนอื่น ๆ มีสีหน้าเศร้าสลดไร้มีความสุขเขาจึงพูดขึ้นมา

        คนอื่น ๆ พอได้ฟังไป๋อี้พูดก็พยักหน้ารับทันทีแล้วจึงเริ่มออกไปหาฟืนกัน สภาพเปื้อนเลือดและสภาพผิวหนังของฮั้วชิวหยางที่ถูกน้ำย่อยกัดกร่อน รวมทั้งชิ้นส่วนที่ถูกแยกออกเป็นชิ้นๆ มีเลือดไหลท่วมออกมาจากตัวของเจ้านกอีแร้งหางงูเจ็ดหัว ภาพเหล่านี้ทำให้พวกเขาที่ไม่เคยพบเจออะไรแบบนี้มาก่อนรู้สึกยากที่จะยอมรับได้

        ขณะที่กำลังจัดเตรียมอาหารมีแต่กลิ่นเหม็นคาวเลือดคละคลุ้งไปหมด!

        หลังจากนั้นไม่นานอาหารก็ปรุงเสร็จพอดี จนถึงตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมาขวางกั้นความหิวโหยของทุกคนได้แล้ว ดังนั้นจึงไม่มีใครเกรงใจกันทั้งนั้น เมื่อไป๋อี้ประกาศว่ากินอาหารได้ทุกคนก็เริ่มลงมือทันที เจ้านกอีแร้งหางงูเจ็ดหัวถูกนำมาต้มกินเป็นอาหาร ส่วนหัวของมันถูกตัดออกตั้งแต่ทีแรกแล้วถูกไป๋อี้นำมันมาผ่าออกต่อหน้าทุกคน นอกจากเนื้อสมองที่อยู่ข้างในแล้วก็ไม่มีอะไรอยู่อีก และแน่นอนว่าไม่มีผลึกแร่อะไรอยู่ในนั้นด้วย

        นอกเหนือจากชายที่ฝันว่าถ้าได้กินผลึกแร่แล้วจะสามารถเหาะไปบนฟ้าได้แล้วนั้นก็ไม่มีใครรู้สึกผิดหวังเลยสักคน

        แม้เนื้อย่างจะไม่ได้อร่อยมาก แต่นกอีแร้งหางงูเจ็ดหัวกลับทำให้ทุกคนอิ่มท้องแบบไม่เคยเป็นมาก่อน ในบรรดาอาหารช่วงสองสามวันที่ผ่านมาซุปงูต้นตำรับตรงหน้าถือว่ามีรสชาติดีมาก ยิ่งไปกว่านั้นเนื้อของนกอีแร้งหางงูเจ็ดหัวก็รู้สึกว่าจะอยู่ท้องมากกว่าเนื้อสัตว์ธรรมดาทั่ว ๆ ไปเสียอีก ทุกคนกินกันแค่เพียงส่วนเล็ก ๆ ครึ่งเดียว และยังเหลืออีกกว่าครึ่งชิ้นใหญ่ ซึ่งส่วนที่เหลือก็ยังสามารถเก็บไว้กินต่อได้อีกด้วย

        ส่วนหัวงูหกตัวของนกอีแร้งหางงูเจ็ดหัวถูกเขวี้ยงทิ้ง และแน่นอนว่ากองทัพทั้งหมดเหล่านี้ถูกกวาดล้างสิ้นแล้ว แม้ว่าหงฉี่ฮว๋าจะระมัดระวังและรอบคอบเป็นพิเศษแต่เธอก็ยังไม่ได้จัดการกับส่วนที่พอจะใช้ประโยชน์ได้ ถุงพิษทั้งหมดถูกตัดออกโดยไม่ได้ตั้งใจ จากนั้นพวกมันก็โชกไปด้วยสารพิษซึ่งเป็นไปตามที่ไป๋อี้คาดการณ์ไว้ไม่มีผิด เขาจึงได้แต่ยิ้มและไม่พูดอะไร เพราะถึงแม้ว่าหากเป็นเขาเขาก็คงไม่สามารถรับมือกับสิ่งนี้ได้อย่างดีในครั้งแรก

        “ลุงไป๋ ฉันมีเรื่องจะบอก” หงฉี่ฮว๋าพูดกับไป๋อี้

        “มีอะไรเหรอ ?”

        “ให้มีดวิลโลว์ขนาดเล็กกับฉันได้หรือไม่? ” หงฉี่ฮว๋าถาม

        “ฉันควรทำอย่างไรดีล่ะ แต่ถ้าเธอชอบก็เอาไปเถอะ ฉันยังมีมีดทำครัวดี ๆ อีกเยอะ ซึ่งมันก็พอใช้แล้ว จะว่าไปแล้วเชฟควรมีแค่มีดทำครัวดี ๆ สักเล่มก็เพียงพอในการจัดการกับวัตถุดิบส่วนใหญ่แล้วล่ะ มีเพียงวัตถุดิบบางอย่างที่ต้องใช้อุปกรณ์หรือมีดทำครัวที่มีลักษณะเฉพาะ” ไป๋อี้อธิบาย

        “เปล่านะ ฉันก็แค่ชอบมีดวิลโลว์อันเล็กเล่มนี้ก็เท่านั้นเอง”

        “อืมมมม ……. งั้นถ้าชอบก็เอาไปเลย แล้วแต่เธอเลย” ไป๋อี้งงอยู่พักหนึ่งถึงได้ตะลึงงันขึ้นมา เขาลืมไปแล้วว่าหงฉี่ฮว๋าไม่ได้อยากจะเป็นเชฟอย่างจริงจัง เธอเป็นเพียงเด็กแลกเปลี่ยนธรรมดา แต่ก็ไม่แน่เพราะวันนี้เป็นครั้งแรกที่เธอลองจัดการวัตถุดิบในการทำอาหารอย่างจริงจัง

        “ขอบคุณค่ะลุงไป๋”

        “ไม่เป็นไร เก็บไว้ดี ๆ ล่ะมีดวิลโลว์เล่มนี้คมมาก” ไป๋อี้เตือน

        “ได้ค่ะ ฉันจะระวัง” หงฉี่ฮว๋าค่อย ๆ หยิบมีดวิลโลว์เล่มเล็กมาถือไว้ในมือและจ้องมองมันอย่างเอาจริงเอาจัง ไม่รู้ทำไมตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้จับมีดเล่มนี้หงฉี่ฮว๋าก็รู้สึกชอบด้ามจับอันสวยงามและประณีตของมีดเล่มนี้เป็นอย่างมาก เธอจับมีดวิลโลว์พลิกกลับไปกลับมา  2 รอบพลางยิ้มออกมา

        และในตอนนั้นเองทุกคนเพิ่งค้นพบว่าหงฉี่ฮว๋านั้นสวยมาก สวยมากจริง ๆ ใครจะคิดว่าหลังจากเธอถอดแว่นเขรอะ ๆ นั่นออกแล้วเธอจะดูโดดเด่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

        ไป๋อี้ได้พบกับหงฉี่ฮว๋ามาตั้งนานแล้วแต่ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะตกอยู่ในความตะลึงแบบนี้มาก่อน หงฉี่ฮว๋าและโม่โม่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ดังนั้นพวกเขาจึงมีความสนิทสนมกันเป็นอย่างดี

        ในขณะที่กินอาหาร หยูหานและคนอื่น ๆ ก็แอบมองไปที่หงฉี่ฮว๋า จากนั้นสาว ๆ คนอื่นถึงได้สังเกตว่าเดิมทีแล้วในกลุ่มมีสาวสวยอยู่มากมาย

        ไม่ต้องพูดถึงเจียงหลินหลิน เนื่องจากเธอเป็นแฟนสาวของฉินข่ายรุ่ยจึงไม่ได้ดูแย่อย่างแน่นอน นอกจากนี้ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าหนิงเสวี่ยนั้นเป็นสาวสวยตัวเล็กที่มีเสน่ห์ ไต้ยู่เหยาก็ไม่เลว เดิมทีนึกว่าหงฉี่ฮว๋าถอดแว่นออกก็คงหน้าตางั้น ๆ ไม่เคยคิดเลยว่าถอดแว่นออกมาแล้วจะสวยโดดเด่นขนาดนี้ ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีแค่เบลลิก้าทีน่าเท่านั้นที่เป็นสาวอ้วน

        ทั้งทีมออกเดินทางใหม่อีกครั้ง แม้ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาได้ปล่อยปะละเลยเรื่องของไป๋อี้และวูล์ฟไป ซึ่งทุกคนก็ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้และมันยังคงถูกเก็บเอาไว้ ไป๋อี้เองก็ไม่ได้พูดอะไร เรื่องแบบนี้เก็บไว้ในใจก็พอแล้ว แม้ว่าจริง ๆ จะต้องพูดให้ชัดเจนก็ตาม แต่นั่นจะทำให้ทุกคนรู้สึกอึดอัดใจและไม่เป็นผลดีกับทุกฝ่าย แค่เพียงเขากับวูล์ฟเข้าใจก็พอ เมื่อไม่สามารถพูดอะไรได้ต่อไปก็คงต้องเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนบ้างแล้ว

        ……

        ขณะนี้สถานการณ์ในนิวซีแลนด์สับสนอลหม่านเละเทะไปหมด หากความหิวโหยก่อนหน้านี้เรียกได้ว่าเป็นเพียงแค่น้ำจิ้มเท่านั้นแล้วล่ะก็ การหลบหนีของร่างทดลองจากสถาบันวิจัยแฮมิลตันทางตอนเหนือก็คงเรียกได้ว่าว่าเป็นน้ำซุปกระมัง ตอนนี้สภาพร่างกายของคนส่วนใหญ่ก็เริ่มเกิดการกลายพันธุ์ขึ้นแล้วและนี่ก็นับได้ว่าเป็นอาหารจานหลักเลยทีเดียว

         

        ความหิวโหยนั้นยังพอทานทนตราบใดที่ยังหาของกินได้ สัตว์ประหลาดเองก็เช่นกัน อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะเคยดูภาพยนตร์สัตว์ประหลาดมามากแต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นรอบตัวมาก่อน ไม่ว่าจะรายงานข่าวบนอินเทอร์เน็ตอย่างไร แต่หากตัวเองกลายพันธุ์ไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้นนั้นคนส่วนใหญ่ในนิวซีแลนด์กำลังเผชิญอยู่กับปัญหานี้ การค้นพบว่าตัวเองมีลักษณะเฉพาะบางอย่างเหมือนกับสัตว์อื่น ๆ เมื่อเกิดการเปลี่ยนแปลงแปลก ๆ ขึ้นกับร่างกายตัวเองแทบจะไม่มีใครยอมรับได้นั่นจึงทำให้เกิดความวุ่นวายอลหม่านไปทั่วทั้งนิวซีแลนด์

        ไม่ใช่ทุกคนที่จะเหมือนพวกไป๋อี้ที่รู้ว่าการเปลี่ยนแปลงนี้จะสามารถฟื้นฟูได้ เมื่อพบว่าตัวเองเริ่มกลายพันธุ์ไปเป็นสัตว์ประหลาด คนส่วนมากก็จะยอมแพ้ไปโดยสิ้นเชิง ประกอบกับความวุ่นวายก่อนหน้านี้ทำให้กฎระเบียบของนิวซีแลนด์พังทลายลง

        ผู้บังคับใช้กฎหมาย?

        ผู้บังคับใช้กฎหมายจะไปมีประโยชน์อะไร ผู้บังคับใช้กฎหมายมีความพิเศษมากแค่ไหนกันหรือเพราะพวกเขาไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป ตอนนี้พวกเขากลายเป็นสัตว์ประหลาดไปแล้วใครจะควบคุมไหว ยิ่งไปกว่านั้นเจ้าหน้าที่อาวุโสระดับสูงส่วนใหญ่ในนิวซีแลนด์ได้ลี้ภัยไปยังประเทศอื่น ๆ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ซึ่งได้อยู่ภายใต้การควบคุมตัวทั้งหมด สถานการณ์ในตอนนี้จึงไม่มีใครสามารถรับมือได้

        ไม่เพียงแค่มนุษย์เท่านั้นที่มีลักษณะพิเศษ สัตว์อื่น ๆ ก็มีการกลายพันธุ์เช่นกัน เมื่อแมว สุนัข หมู ไก่ และสัตว์อื่น ๆ ที่คุ้นเคยกลายเป็นสัตว์ประหลาดและเริ่มกินมนุษย์เป็นอาหารใครจะไปตั้งสติได้กัน ?

        จากสถานการณ์ในตอนนี้ทำให้ทั้งตัวเอง โลกภายนอก และสามัญสำนึกทั้งหมดได้ถูกทลายลงนิวซีแลนด์พังพินาศไปหมดแล้ว!

        ……

        ขณะนี้เครือข่ายการสื่อสารของประเทศอื่น ๆ ทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับนิวซีแลนด์ถูกตัดขาด คนทั่วไปไม่สามารถมองเห็นการเปลี่ยนแปลงในนิวซีแลนด์ได้ ซึ่งทำให้เกิดความวิตกกังวลอย่างมาก ในขณะเดียวกันก็มีการพูดคุยปรึกษาหารือกันอย่างต่อเนื่องระหว่างผู้นำของประเทศเกี่ยวกับความมุ่งมั่นตั้งใจในการดำเนินการของนิวซีแลนด์

        โครงการระยะยาวที่เกือบทุกประเทศมีส่วนร่วม

        เห็นได้ว่าการทดลองประสบความสำเร็จไปบางส่วนแล้วและไม่คาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น หลังจากการเจรจาหลายเดือนทุกประเทศได้บรรลุข้อตกลงที่จะห้ามสิ่งมีชีวิตใด ๆ จากนิวซีแลนด์เข้ามาในประเทศของตน และพยายามแยกตัวออกจากนิวซีแลนด์อย่างสมบูรณ์ โดยปล่อยให้ที่นั่นกลายเป็นระบบนิเวศตามธรรมชาติสำหรับการศึกษาวิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิต

        จากนี้เป็นต้นไปชื่อของนิวซีแลนด์บนแผ่นแผนที่โลกก็ถูกขนานนามว่าเกาะปีศาจ!

 

        ————————————————

 

                                                               ————————

                                อ่านเร็วก่อนใคร ไม่พลาดทุกการอัปเดตนิยายได้ที่เว็บ Kawebook ค่ะ^^

                                                   https://www.kawebook.com/story/6809

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+