บทที่105 ยกเลิกการแสดง?

สถานที่อุตสาหกรรมบันเทิงและวัฒนธรรม ในห้องสำนักงานประธาน

เจียงชื่อมองการตกแต่งที่หรูหราและสะอาดสะอ้าน และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ดันถิงดูเหมือนว่าคุณจะรู้วิธีการใช้ชีวิตอย่างมีความสุขดีนะ”

เฉิงดันถิงชงกาแฟสองถ้วยและนำมาให้เจียงชื่อหนึ่งถ้วย

“การใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเป็นความสามารถพื้นฐานของผู้สร้างงานศิลปะ หากเรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้ ก็ไม่จำเป็นต้องทำอาชีพนี้อีกต่อไป”

เจียงชื่อยิ้มและส่ายหัวเล็กน้อยจากนั้นก็ยกกาแฟขึ้นมาจิบ

ในเวลานี้โทรศัพท์บนโต๊ะทำงานก็ดังขึ้น

เฉิงดันถิงเดินไปรับโทรศัพท์ “สวัสดีค่ะ โทรจากใครคะ”

“พี่ดันถิงฉันเองค่ะอาหรู”

“อาหรูมีเหรอ มีอะไรหรือเปล่า?”

“คืออย่างนี้ค่ะ ฉันได้สัญญากับคุณในตอนแรกว่า จะร้องเพลงในพิธีเปิดอีกสามวันหน้าใช่ไหมคะ?”

“อืมใช่”

“ฉันขอโทษจริงๆ เป็นเพราะจู่ๆคุณยายของฉันก็ป่วยหนัก ช่วงสองสามวันนี้ฉันเลยต้องอยู่ในโรงพยาบาลกับท่านนะ ดังนั้นฉันจึงต้องยกเลิกการเดินทางชั่วคราว คุณคิดว่าโอเคไหม?

ในเมื่อเธอพูดซะขนาดนั้นแล้ว ฉันโอเคหรือไม่โอเคยังมีประโยชน์ด้วยเหรอ?

จะห้ามไม่ให้คนอื่นไปอยู่กับย่าก็คงไม่ได้ใช่ไหม?

เฉิงดันถิงเม้มปาก “โอเคฉันเข้าใจแล้ว คุณให้ผู้จัดการของคุณมาหาฉันได้เลย เราจะได้ทำเรื่องยกเลิกรายการ”

“ขอบคุณพี่ดันถิงมากค่ะ”

หลังจากวางสายโทรศัพท์เฉิงดันถิงก็เดินไปหาเจียงชื่อพร้อมกับหนังสือเล่มเล็กหลังจากนั้นก็นั่งลงข้างๆเขา เธอเปิดถึงหน้าที่บันทึกกระบวนการของพิธีเปิดอีกสามวันข้างหน้า และพบคิวและเวลาการแสดงของอาหรู และขีดทิ้ง

จากนั้นก็เลือกบุคคลและเพลงที่เหมาะสมสำหรับการทดแทนจากรายชื่อผู้สมัคร

เจียงชื่อถามว่า “มีอะไรเหรอ?”

“เปล่าเหรอ แค่มีนักร้องคนหนึ่งเธอมีธุระด่วนเลยมาไม่ได้ ก็เลยจำเป็นต้องปรับเปลี่ยนรายการหน่อย ไม่ใช่เรื่องใหญ่มากนัก เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นบ่อยอยู่แล้ว”

ก่อนสิ้นเสียง โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง

เฉิงดันถิงเดินไปรับสาย

“ฮัลโหล ประธานเฉิงใช่ไหม? ฉันเป็นผู้จัดการของกุหลาบหิมะ ฉันอยากเจรจากับคุณเกี่ยวกับเรื่องยกเลิกการแสดงในสามวันข้างหน้าน่ะ”

เฉิงดันถิงขมวดคิ้ว ทำไมกุหลาบหิมะก็จะยกเลิกด้วยล่ะ?

ภายในหนึ่งชั่วโมงนี้โทรศัพท์ยังคงดังขึ้นต่อเนื่อง

“ประธานเฉิง ฉันขอโทษงานสามวันหน้าฉันคงไปไม่ได้แล้ว”

“พี่ดันถิงฉันจะไปทัวร์ต่างประเทศและมันขัดแย้งกับเวลาในพิธีเปิดของคุณ ฉันเลยต้องปรับเปลี่ยนเวลาหน่อยน่ะ”

“สวัสดีดันถิง ฉันเป็นผู้จัดการของหยางเม่ยเม่ย ฉันอยากจะหารือกับคุณเรื่อง …”

มีสายโทรเข้ามาไม่หยุด และล้วนมีเพียงจุดประสงค์เดียวกันคือ—ยกเลิกการแสดงในพิธีเปิดในสามวันหน้า และเหตุผลที่ได้รับนั้นหลากหลายมากมายและแตกต่างกันไป

ไม่เพียงแต่ศิลปินที่เตรียมการแสดงไว้ล่วงหน้าแล้วเท่านั้นที่โทรมายกเลิก แม้แต่คนที่อยู่ในรายชื่อตัวเลือกแต่ยังไม่ได้รับการเชิญอย่างเป็นทางการ ก็โทรมาบอกล่วงหน้าว่าไปไม่ได้ และบอกให้เธอไม่ต้องพิจารณาถึงพวกเขา

หนึ่งชั่วโมงต่อมา เฉิงดันถิงเหลือบมองไปที่ตารางงาน และโปรแกรมทั้งหมดก็ถูกขีดทิ้งจนหมดแล้ว!

นั่นหมายความว่าศิลปินทั้งหมดในแผนเดิมมาร่วมงานไม่ได้สักคนแล้ว

เฉิงดันถิงโกรธมากจนฉีกผังงานออก เธออยู่ในวงการนี้มาหลายปีแล้วและนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับปัญหาที่น่าโมโหเช่นนี้

หากมีเพียงหนึ่งหรือสองคนที่มีการเปลี่ยนกะทันหันยังพอรับได้ แต่จะเปลี่ยนทั้งหมดได้อย่างไร

“นี่มันเป็นการต่อต้านเราชัดๆ”

“จงใจกดดันศิลปินบังคับไม่ให้มาในพิธีเปิดของเรา”

“นอกจากบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องแล้ว ไม่มีบริษัทอื่นใดที่มีอำนาจมหาศาลขนาดนี้อีก ”

เจียงชื่อพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของเฉิงดันถิง นอกเหนือจากบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องแล้ว ไม่มีบริษัทอื่นใดที่สามารถทำเช่นนี้ได้

เฉิงดันถิงกัดฟันและพูดว่า “ทุเรศที่สุด มาเล่นวิธีสกปรกแบบนี้ ต่ำช้าจริงๆเลย”

เจียงชื่อยิ้มและพูดว่า “จำความตั้งใจเดิมของฉันในการสร้างอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ได้ไหม? ไม่ใช่เพื่อการหาเงินหรืองานศิลปะ แต่เพียงเพื่อแก้แค้นเท่านั้น และเพื่อขับไล่บริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องให้หายสาบสูญไปจากตลาดบันเทิงด้วย ปรากฏว่าถ้าเราไม่ทำแบบนี้ จะต้องโดยพวกเขาเฉดออกอย่างแน่นอน”