บทที่111 ทำต่อไป

นักข่าวที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็ตกตะลึง เป็นใครก็คิดไม่ถึงว่า เรื่องราวจะบานปลายได้ถึงขนาดนี้

เดิมทีคิดว่าพิธีเปิดบริษัทอันยิ่งใหญ่จะเป็นพิธีปิดบริษัทที่ยิ่งใหญ่เสียแล้ว คาดไม่ถึงว่าจะสามารถใช้วิธีอื่นในการแก้ปัญหา เรื่องต่าง ๆ จึงผ่านไปได้อย่างง่ายดาย

ทุกคนต่างคาดเดากันไม่ออกว่าเจียงชื่อ คนนี้มีสถานะเช่นไร

รองผู้อำนวยการเหยียนถึงได้เกรงใจเขาถึงเพียงนี้

เฉิงดันถิงก็ประหลาดใจเช่นกัน เธอไม่รู้ว่าสถานะที่แท้จริงของเหยียนก้วนอวี่ ครั้งแรกที่พบกันยังคิดว่าเป็นเพื่อนคนหนึ่งของเจียงชื่อเท่านั้น คาดไม่ถึงว่ามีฐานะทางสังคมที่สูงส่งเช่นนี้

“พอได้แล้ว เชิญคนใหญ่คนโตขนาดนี้ไม่บอกฉันเลยสักคำ ทำให้ฉันเป็นกังวลมากเลยรู้ไหม?”

เจียงชื่อยิ้มให้ พูดว่า “เริ่มพิธีกันต่อเถอะ”

เฉิงดันถิง เดินมาด้านหน้าแขกเหรื่อ พูดเสียงดังว่า “เรื่องไม่เป็นเรื่องเมื่อครู่ก็ผ่านไปแล้ว ตอนนี้เริ่มพิธีเปิดกันต่อเถอะ ทุกท่านเชิญด้านใน”

เฉิงดันถิงแสดงท่า ผายมือเพื่อ เชิญโป๋สิ้นหงเข้าด้านใน

โป๋สิ้นหง ยิ้มมีเลศนัย เดินเข้าไปห้องโถงใหญ่

ด้านในเป็นห้องโถงใหญ่ ใหญ่โตพอ ๆ กับโรงละคร เป็นพื้นที่ไว้ใช้สำหรับจัดการประชุม งานเลี้ยง และงานพิธีมอบรางวัลต่างๆ

ค่าใช้จ่ายแพงมาก

เฉิงดันถิงตั้งใจเชิญแขกที่มาในงานเข้าประจำแต่ละที่นั่งเป็นอย่างดี

มีบางอย่าง จะพูดอย่างเดียวไม่ได้ ต้องทำให้ทุกคนได้เห็นของจริง ถึงจะให้ทุกคนได้สัมผัสถึงความร้ายกาจของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์

หลังจากบรรดาสื่อมวลชนได้สัมผัสความรู้สึกเหมือนอยู่ในวังหลวง อีกทั้งเห็นห้องโถงใหญ่ตกแต่งหรูหราสุดอลังการระดับไฮเอนด์ ยิ่งกว่านั้นยังพร้อมสรรพไปด้วยอาหารและเครื่องดื่ม

หรูหราดูแพงแต่ไม่ทิ้งความรู้สึกอบอุ่น

ทุกคนต่างก็ชมเชยห้องโถงใหญ่แห่งนี้กันไม่ขาดปาก ทุกคนยอมรับในศักยภาพของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์

ลำดับต่อไปหลังจากนี้ เฉิงดันถิงจะออกมากล่าวสุนทรพจน์ในฐานะประธานบริษัท

หลังจากพูดเสร็จ รายการสำคัญลำดับต่อไปก็มาถึง–การแสดงศิลปวัฒนธรรม ทั้งเพื่อแสดงความขอบคุณต่อสื่อมวลชนและแขกผู้มีเกียรติที่มาในงาน ทั้งเป็นโอกาสที่ดีในการแสดงศักยภาพให้ทุกคนได้เห็น

ในงานพิธีเปิดสามารถเชิญแขกผู้มีเกียรติระดับไหน และสามารถเชิญแขกผู้มีเกียรติได้มากขนาดไหน

นี่คือการวัดระดับเพื่อเป็นสิ่งยืนยันและรับรองถึงศักยภาพของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์

ช่วงแรกที่ขึ้นบนเวทีจะเป็นศิลปินในสังกัดของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ เป็นการเต้นประกอบการร้องเพลงของชายหล่อและสาวสวย

รูปแบบเนื้อหาไม่เลว สิ่งที่ขาดอยู่ประการเดียวก็คือ ชื่อเสียง

ถึงการแสดงจะดีเพียงไร ก็เป็นเพียงศิลปินหน้าใหม่ของบริษัทตนเอง ไม่ใช่ซูเปอร์สตาร์ ไม่มีชื่อเสียงใด ๆ

ศิลปินแบบนี้ทำได้เพียงแค่เรียกน้ำย่อยเท่านั้น เพื่อเป็นตัวเสริมในงาน ไม่ถือได้ว่าว่าเป็นการแสดงหลักแต่อย่างใด

สื่อมวลชนต่างก็ไม่มีทีท่าสนใจ คิดว่าอีกประเดี๋ยวคงจะมีศิลปินระดับซูเปอร์สตาร์ขึ้นมาบนเวทีอย่างแน่นอน ยังไงแล้วอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ใช้จ่ายเงินไปมากมายกับสถานที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ เป็นไปไม่ได้ว่าลดค่าใช้จ่ายด้านการแสดงในงานพิธีเปิดที่ยิ่งใหญ่อย่างนี้

แต่ผลที่ออกมา การแสดงออกมาแต่ละรายการอย่างต่อเนื่อง ไม่มีซูเปอร์สตาร์ออกมาสักคนเดียว ทำให้สื่อมวลชนที่มาในงานต่างผิดหวังไปตาม ๆ กัน

ด้านหลังเวที

ดูแล้วท่าทีเฉิงดันถิงร้อนใจ

เธอถามเจียงชื่อ “คุณรับปากแขกเหรื่อของฉันแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไม่ไม่มีมาสักคนล่ะ? ทางนี้ฉันมีอีกสามรายการ อย่างมากก็ถ่วงเวลาได้อีกแค่ 15 นาที หากไม่มีดารารับเชิญ การแสดงบนเวทีจะกร่อยไปเลยนะ”

เจียงชื่อมองดูนาฬิกา “วางใจได้ ต้องมาตรงเวลาแน่นอน”

“ก็หวังไว้อย่างนั้น”

รายการต่อไปก็ยังคงเป็นศิลปินในสังกัดของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์

ไม่มีชื่อเสียงใด ๆ

สื่อมวลชนและบริษัทต่าง ๆ ที่อยู่ในงานเริ่มแสดงอารมณ์ไม่พอใจ หรือว่าวันนี้พวกเราจะได้ชมเพียงแค่การแสดงจากระดับนี้?

ไร้รสนิยมเสียจริง ๆ