ยังไม่รอให้เจียงชื่อพูด ซุนจ้ายเย้นที่อยู่ข้างๆก็พูดขึ้น:”ฆ่าพวกมันสองคนตอนนี้ ใจดีกับพวกมันเกินไปแล้ว”

“ครับ?”

“มีนักวิทศาสตร์วิจัยมาแล้วว่า ตอนที่พวกนักโทษถูกประหาร ความเป็นจริงมีไม่กี่คนที่รู้สึกหวาดกลัว ในทางตรงกันฉันมกลับรู้สึกดื่มด่ำอย่างมาก คิดว่าในที่สุดก็หลุดพ้นแล้ว； สิ่งที่ทำให้พวกเขาทรมานที่แท้จริงคือช่วงเวลารอการประหาร”

มู่หยางอีพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นผมเข้าใจแล้ว ลูกพี่มาครั้งนี้เพื่อจะตัดสิน’โทษประหาร’ไอ้สารเลวสองตัวนั่น แต่ยังไม่รีบร้อนที่จะฆ่าทิ้ง； ต้องการให้พวกมันลิ้มรสความเจ็บปวดก่อนแล้วค่อยกำจัดทิ้ง แบบนี้วิญญาณของลุงเฉิงที่อยู่บนสวรรค์จะได้รับการปลอบโยนที่มากขึ้น!”

“แบบนั้นแหละ” ซุนจ้ายเย้นพูดต่อ:”อีกทั้งฉันคิดว่าจูหยุนเฉียง เหยียนไคเหวินไม่มีวันรอความตายแต่โดยดีแน่นอน พวกมันต้องคิดหาทุกวิธีในการจัดการเรา และสิ่งที่พวกเราต้องทำก็คือ จัดการทุกการต่อต้านของพวกมัน ยิ่งต่อต้านก็ยิ่งทำร้ายให้หนักขึ้น ทำร้ายจนกว่าพวกมันจะสิ้นหวัง ให้พวกมันรู้ว่าการต่อต้านของพวกมันสูญเปล่า นอกจากรอความตายแล้ว พวกมันไม่มีสิทธิ์เลือก!”

ทั้งหมดนี้ เป็นสิ่งที่เจียงชื่อคิดในใจ

ซุนจ้ายเย้นอยู่เคียงข้าง ทำให้เจียงชื่อเหนื่อยใจน้อยลงมาก หลายอย่างตนไม่ต้องทำเอง ซุนจ้ายเย้นจัดการให้ล่วงหน้าแล้ว

ข้อนี้ เป็นสิ่งที่มู่หยางอีไม่มี

ความฉลาดของซุนจ้ายเย้น ความสามารถในการต่อสู้ของมู่หยางอี หนึ่งบุ๋นหนึ่งบู๊ มีทั้งสองคนคอยอยู่เคียงข้างเจียงชื่อ ไม่ต้องกลัวศัตรูคนไหนแล้ว