“เข้ามา”

ประตูเปิดออก เลขาเดินพร้อมถือคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คในมือเข้ามาด้วย มีสีหน้าเศร้า

โป๋สิ้นหงไม่มีความสุขอย่างมาก

“คุณเป็นอะไร？ทำท่าทางอย่างกับมีใครตาย”

“วันที่มีความสุขอย่างนี้ อย่ามาทำลายอารมณ์ดีๆของฉัน”

เลขาเดินเข้ามาตรงหน้า นำคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ควางบนโต๊ะ “ประธานโป๋ ไม่ได้การแล้ว เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”

“เรื่องใหญ่อะไร？”

“ไอ๊หยา ฉันก็พูดไม่ได้ชัดเจน คุณลองดูเสียงวิจารณ์เกี่ยวกับเพลงใหม่บนอินเทอร์เน็ตแล้วกัน”

โป๋สิ้นหงมองไปยังคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คด้วยความสงสัย ฮัวเสี่ยงหรงและหลิวฉงก็เดินเข้ามาดูด้วยความอยากรู้ สรุปว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

พวกเขาพลิกไปถึงโพสต์วิเคราะห์ที่โพสต์ลงโดยเน็ตไอดอลคนหนึ่ง

ความหมายง่ายๆมาก เนื้อเพลงเพลงนี้จริงๆแล้วง่ายดายมาก เป็นเพลง ‘อักษรกล’ และยังใช้อักษรกลที่พ้องเสียงด้วย

ทั้งเนื้อเพลงมีทั้งหมด 24 ประโยค นำคำแรกของทุกๆประโยคแรกมาเชื่อมโยงกันก็เป็น ‘หนังสือโดยทั่วไปของพี่รองเหมือนปลาหมึกจูบฝน หยุดรูโหว่ได้กลิ่นความโลภชดเชยเขย่าอย่างต่อเนื่อง แต่ละอย่างทะลุผ่านถึงบุหรี่สี่ตัวที่งดงาม (นำคำพ้องเสียงในภาษาจีนของคำแรกในทุกๆประโยคแรกมารวมกันแล้วไม่ได้มีความหมายอะไร) ’

โป๋สิ้นหงขมวดคิ้วแล้ว ทำไมเมื่อเอา 24 คำนี้มาเชื่อมกันแล้วอ่านแล้วไม่เข้าใจความหมายเลย ไม่เห็นว่าจะมีปัญหาอะไรเลย

เขาดูต่อไป

หลังจากที่เน็ตไอดอลนำคำพ้องเสียงทั้งหมดแก้ไขให้ถูกต้อง ทั้ง24คำนี้เมื่อนำมาเชื่อมกันก็เปลี่ยนเป็น ‘ลิขสิทธิ์เพลงนี้เป็นของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ บริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องหน้าไม่อาย แอบขโมยเพลงไปใช้โดยไม่ดูตาม้าตาเรือ’

“……”

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็ตกตะลึงแล้ว ไม่พูดจาออกมาสักคำเดียว

ถูกอีกฝ่ายโจมตีกลับจนพ่ายแพ้อย่างคิดไม่ถึง！

สีหน้าของโป๋สิ้นหงก็เปลี่ยนเป็นสีเดียวกับตับหมูเลย โมโหจนแทบจะอาเจียนออกมาเป็นเลือดแล้ว

“ไอ้สารเลว สารเลว สารเลว！”

“เจียงชื่อ แม่งกล้ามาเล่นกูเหรอ？！”

เขาถึงได้ตระหนักถึงว่าทำไมการขโมยเพลงครั้งที่สองนี้ถึงได้ราบรื่นขนาดนี้

หากพูดตามหลักเหตุผลแล้ว หลังจากที่อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์โดนขโมยไปครั้งแรก ก็ควรจะเพิ่มความระมัดระวัง จะให้เกิดความผิดพลาดแบบเดิมไม่ได้แล้ว

แต่หนอนบ่อนไส้กลับว่าขโมยไปอีกครั้งได้อย่างง่ายดาย

โป๋สิ้นหงประมาทแล้ว เขาคิดว่าจะจัดการเจียงชื่อได้ง่ายดายมาก คิดว่าเจียงชื่อจะทำผิดพลาดในจุดเดิมถึงสองครั้ง

บนความเป็นจริง คนเขาทำแผนซ้อนแผนไว้แล้ว

คุณชอบขโมยนักไม่ใช่เหรอ？งั้นก็วางให้คุณขโมยไปแล้ว

โป๋สิ้นหงผู้น่าสงสาร คิดว่าจะขโมยของดีไปได้จริงๆ ทุ่มเททั้งกำลังคนทั้งทรัพยากรทั้งเงินมากมาย นำเนื้อเพลงนี้มาประกอบกับทำนองเพลงแล้วปล่อยเพลงออกไป อยู่ในตำแหน่งท็อปชาร์ตของแต่ละแพลตฟอร์มใหญ่ๆ

ตอนนี้เสียใจสุดๆแล้ว

เสียเงินไปฟรีๆก็ถือว่าช่างมันเถอะ สิ่งที่สำคัญก็คือ ชื่อเสียงเหม็นคาวคลุ้งไปหมดแล้ว ！

ก่อนหน้านี้เขาเห็น 《เพลงหวั่งซี》จัดอยู่ในตำแหน่งท็อปชาร์ตของแต่ละที่ใหญ่ๆ จำนวนผู้เข้าชมก็ทะยานขึ้นสูงอย่างรวดเร็วจนมีความสุขอย่างมาก ตอนนี้แทบจะรอไม่ไหวที่จะลบเพลงนี้ที่อยู่ในชาร์ตเพลงใหญ่ๆของแต่ละที่ออกให้เร็วที่สุด

น่าขายขี้หน้า

น่าขายขี้หน้าจริงๆ！

โป๋สิ้นหงพูดคำรามเสียงดังว่า “มัวอึ้งกันอยู่ทำไม？ยังไม่รีบไปหารือแผนกับฝ่ายประชาสัมพันธ์กันอีก อีกอย่าง รีบจัดการลบเพลงนี้ออกจากทุกแพลตฟอร์มทันที เร็ว！”

เลขารีบเอ่ยพูดว่า “แต่เราเพิ่งจะจ่ายเงินไปจำนวนมากเพื่อซื้อชาร์ตเพลง ซื้อกระแส ถ้าหากลบเพลงตอนนี้ ต้องขาดทุนกว่าเท่าไหร่เลยนะ？”

โป๋สิ้นหงรีบร้อนใจ

“แม่งตอนนี้ฉันยังจะมาสนใจเรื่องเงินเหรอ？”

“เพลงเน่านี้ๆอยู่ในทุกๆชาร์ตเพลงเพิ่มขึ้นหนึ่งวินาที บริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องของเราก็ถูกคนอื่นเย้ยหยันเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งวินาที”

“พังหมดแล้ว ชื่อเสียงของบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องพังพินาศยับเยินแล้ว”

“เร็วๆเข้า อย่ามัวพูดจาไร้สาระ เอาเพลงออก รีบเอาเพลงเน่าๆนี้ออกเดี๋ยวนี้！！！”