เริ่นจื่อหลันไม่ได้รีบร้อนที่จะกลับบ้าน แต่เดินไปตามถนนอย่างไร้จุดหมายปลายทาง

เธออยากจะฆ่าตัวตายเพื่อจบเรื่องทุกอย่าง

แต่เธออยากจะดูเจียงห้านเฟยอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้าย

แรงกดดันของชีวิตทำให้เธอแทบหายใจไม่ออก และเธอก็เดินไปเรื่อยๆจนท้องฟ้ามืดมิดก่อนจะลากร่างที่เหนื่อยล้ากลับบ้าน

ทันทีที่เธอเปิดประตู ฉากตรงหน้าทำให้เธอสะดุ้งและโกรธมาก

ฉีอิงจือและโหลวซินเยว่กอดกันและมีอะไรกันบนโซฟา โหลวซินเยว่ร้องครางอย่างเคลิบเคลิ้มและภาพตรงหน้าก็ชวนหน้าแดงอย่างมาก

ความรู้สึกสิ้นหวังปะทุออกมาจากร่างของเริ่นจื่อหลัน

พวกเขาสองคนแอบคบกันที่บริษัทไม่พอ

ยังกล้าพาคนมาถึงที่บ้านด้วยเหรอ?

“ฉีอิงจือคุณช่วยทำตัวให้มียางอายหน่อยได้ไหม ที่นี่คือบ้าน มันคือบ้านนะ!”

ฉีอิงจือหัวเราะอย่างเย็นชา แยกออกจากร่างของโหลวซินเยว่ และสวมเสื้อคลุมตามต้องการ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “นี่คือบ้านของฉันไม่ใช่ของคุณ ยัยแก่ ต่อไปนี้ถ้าไม่มีคำสั่งจากฉัน คุณห้ามกลับมาที่นี่เข้าใจไหม?”

ใบหน้าของฉีอิงจือเต็มไปด้วยความขมขื่น

“เราเป็นสามีภรรยากันมาหลายปีแล้ว ตอนนี้คุณจะไล่ฉันออกจากบ้านเพื่อผู้หญิงสารเลวคนนั้นนะเหรอ?”

“หุบปากเดี๋ยวนี้!”

ฉีอิงจือผลักเริ่นจื่อหลันลงไปที่พื้น

โหลวซินเยว่เดินเข้ามาและพูดว่า “ยัยแก่นี้น่ารำคาญจริงๆเลย จากมุมมองของฉันแล้ว เป็นเพราะเธอกำลังประสบความขุ่นมัวทางเพศแน่เลย เธอถึงอิจฉาฉันเช่นนี้”

ฉีอิงจือพยักหน้า “มันสมเหตุสมผลดีนะ ฉันไม่ได้แตะต้องยัยแก่นี้มาเกือบสิบปีแล้ว ฉันเดาว่าเธอคงจะอดไม่ไหวแล้ว ได้! ถ้าอย่างนั้นฉันจะทำให้คุณพอใจ”

ใบหน้าของเริ่นจื่อหลันเปลี่ยนไปอย่างมาก “คุณจะทำอะไร ปล่อยฉัน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!”

ฉีอิงจือหยิบเชือกมาผูกเริ่นจื่อหลันไว้กับเก้าอี้แล้วเหลือบมองเธอ “ไม่มีทาง ฉันไม่ทำไม่ลงมันน่าเกลียดและแก่เกินไปแล้ว”

โหลวซินเยว่โอบรอบคอของฉีอิงจือแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “แน่นอนว่าผู้ยิ่งใหญ่อย่างผู้กำกับฉี ไม่สามารถมีความสัมพันธ์กับหญิงชราที่น่าเกลียดนี้ได้ หรือเราจะหาคนอื่นมาทำดี?”

“อืม มีเหตุผลดี”

เธอไม่รู้ว่าฉีอิงจือกำลังโทรหาใครอยู่ ได้ยินแค่เขาเอ่ยปากพูดว่า “ฮัลโหล ไอ้สามใช่ไหม สุขภาพร่างกายคุณเป็นยังไงบ้างช่วงนี้? ที่นี่มีหญิงชราที่ไม่เชื่อฟังคนหนึ่ง คุณพาลูกน้องสักสองสามคนมาจัดการเธอหน่อย”

อีกฝ่ายเข้าใจทันทีว่ามันหมายถึงอะไร

“พี่ฉี เธออายุเท่าไหร่เหรอ?”

“นี่ ฉันบอกแล้วไง ฉันให้นายกินก็บุญแค่ไหนแล้ว นายจะไปสนใจเรื่องอายุอีกทำไม? นายรีบมาเร็วๆนะ”

“ได้ครับ ผมจะพาคนไปเดี๋ยวนี้เลยครับ”

หลังจากที่วางสายแล้ว ฉีอิงจือก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ซินเยว่ เดี๋ยวเราจะดูร่วมกันในภายหลังว่า วินาทีที่ความปรารถนาของยัยแก่นี้ถูกปลดปล่อยออกมาหลังจากที่ถูกระงับไว้เป็นเวลาสิบปีจะเป็นอย่างไร”

“โอเคค่ะ”

เริ่นจื่อหลันตกใจมาก “ฉีอิงจือ ไอ้สารเลว ฉันเป็นภรรยาของคุณนะ คุณทำอย่างนี้กับฉันได้อย่างไร? ปล่อยฉัน ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะ!”

ฉีอิงจือเยาะเย้ย “ประหยัดความพยายามหน่อยเถอะ ตอนนี้คุณไม่จำเป็นต้องส่งเสียงดังก็ได้ อีกไม่นานจะมีพวกหนุ่มกำยำหลายสิบคนมานอนกับคุณ ถึงตอนนั้นคุณจะต้องร้องครางออกเสียงอย่างแน่นอน”

หัวใจของเริ่นจื่อหลันกำลังหยดเลือด

แต่ในเวลานี้แม้แต่การฆ่าตัวเองเธอก็ไม่สามารถทำได้ นี่เธอทำได้แค่มองดูตัวเองถูกคนอื่นทำลายอย่างนั้นเหรอ?

อายุป่านแล้ว แต่ยังต้องทนกับความทุกข์ยากเช่นนี้

เริ่นจื่อหลันร้องไห้เสียงดัง

ในขณะนี้ ชายคนหนึ่งกำลังดักฟังทุกอย่างผ่านเครื่องดักฟังอยู่ ภายในความมืดในห้องเล็กๆแห่งหนึ่ง

มันคือเจียงชื่อนั่นเอง