จอมนักรบท้าโลก 653 เสือออกจากป่า ไปอยู่ตามพื้นบ้าน ถูกหมารังแก

Now you are reading จอมนักรบท้าโลก Chapter 653 เสือออกจากป่า ไปอยู่ตามพื้นบ้าน ถูกหมารังแก at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

บริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวาง ณ ออฟฟิศท่านประธาน

ขงกวางเจ๋อนั่งอยู่บนโซฟา ทั้งร่างสั่นงันงก ไม่รู้ว่าเพราะกลัวหรือตื่นเต้น

บนเก้าอี้ จูหยุนเฉียงตบโต๊ะโดยไม่พอใจอย่างมาก แล้วต่อว่าอย่างโมโห “ขงกวางเจ๋อ นี่มันอะไรกัน รับเงินพันล้านของฉันไปแล้วทำงานได้แบบนี้งั้นเหรอ?”

ขงกวางเจ๋อกัดฟันพูด “มึงหุบปากเดี๋ยวนี้” กูเสียลูกน้องไปร้อยห้าสิบกว่าคน รังไวเปอร์จับกุมตัวไปหมด กูโกรธกว่ามึงอีก!

“เหอะๆ ฉันไม่สนว่าแกจะโกรธหรือไม่ ฉันแค่สนใจว่าเงินของฉันจะเสียไปฟรีๆ ไหม” จูหยุนเฉียงพูดอย่างไม่พอใจ “ผู้ช่วยคนนั้นของแกคงออกมาไม่ได้แน่นอน รังไวเปอร์ก็จะไม่มีอีกต่อไป งั้นแกคงไม่มีความสามารถจัดการกับเจียงชื่อแล้วใช่ไหม?”

ขงกวางเจ๋อเงยหน้ามองเขา “แกอยากพูดอะไร?”

“เหอะ ฉันอยากพูดอะไร แกยังไม่เข้าใจอีกเหรอ?ไหนๆ แกก็จัดการเจียงชื่อไม่ได้ งั้นก็รีบคืนเงินเถอะ หนึ่งพันล้าน ห้ามน้อยแม้แต่แดงเดียว ไม่งั้น วันนี้อย่าคิดว่าจะเดินออกจากประตูใหญ่นี้ได้!”

ทันใดนั้น ก็มีบุรุษร่างกำยำที่มืออาวุธโหดเหี้ยมหลายคนพุ่งเข้ามา

เสือออกจากป่า ไปอยู่ตามพื้นบ้าน ถูกหมารังแก

ความโอ้อวดกำลังในการหน้านี้ของขงกวางเจ๋อ ใครก็ไม่เห็นในสายตา ต่อให้เป็นคนของรัฐบาลก็ยังเหยียดหยามได้

แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน

รังไวเปอร์ของเขาถูกเจียงชื่อจับกุมจนหมด เขาในเวลานี้ก็คือตัวคนเดียวที่ไร้คนช่วยเหลือแล้ว ข้างกายเหลือแค่ลูกน้องสี่ห้าคน เขาในสถานการณ์แบบนี้อย่าว่าแต่จัดการกับเจียงชื่อเลย แม้กระทั่งจูหยุนเฉียงยังสามารถรังแกเขา

สถานการณ์ไม่เหมือนกันแล้ว ขงกวางเจ๋อจึงไม่ก้มหน้าไม่ได้

หนึ่งวันก่อนเขายังไม่เป็นแบบนี้

เจียงชื่อ ทุกอย่างมาเกิดจากเจียงชื่อ!

ขงกวางเจ๋อกัดฟันกรอดแล้วพูดว่า “แกวางใจเถอะ เงินของแกยังไม่ได้เสียเปล่าแม้แต่แดงเดียว ฉันจะไปฆ่าเจียงชื่อแน่นอน”

“เหอะๆ นี่มันเวลาไหนแล้วยังจะพูดโวโอ้อวดอีก ไม่ปัสสาวะออกมาส่องเงาตัวเองหน่อยเหรอ ดูจากสภาพตอนนี้ของแกที่เหมือนหมาไม่มีเจ้าของสิ ฉันสามารถจัดการกับแกได้ตลอดเวลาเลย”

ขงกวางเจ๋อกำหมัดแน่น “ฉันยังมีแผนอีกอัน ถึงแม้จะเหลือลูกน้องแค่สี่ห้าคน แต่ยังสามารถจัดการกับเจียงชื่อได้ จัดการกับทั้งบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งได้!”

ดูจากแววตาอันมอดไหม้ของขงกวางเจ๋อนั้น ไม่เหมือนเป็นคนที่พูดจาเรื่อยเปื่อย

จูหยุนเฉียงก็ค่อนข้างสั่นไหว จึงถามขึ้น “แกพูดจริงเหรอ?”

ขงกวางเจ๋อพูดอย่างเย็นชา “แน่นอนสิ ตอนนี้ความเกลียดที่ฉันมีต่อเจียงชื่อนั้นไม่น้อยไปกว่าแกเลย เก็บมัน ก็คือสิ่งที่ฉันอยากทำที่สุดในตอนนี้แล้ว”

“งั้นแกพูดมาหน่อย วางแผนของแกคืออะไร?”

“หึหึ”

ขงกวางเจ๋อมองชายร่างกำยำไม่กี่นายที่ถืออาวุธอันโหดเหี้ยมไว้ในมือด้านหลัง จูหยุนเฉียงโบกมือ ให้พวกเขาถอยไปด้านนอกจนหมด ในห้องเหลือแค่เพียงเขาและขงกวางเจ๋อสองคนเท่านั้น

ขงกวางเจ๋อถึงจะพูดว่า “รู้ไหมทำไมพวกเราถึงเรียกว่ารังไวเปอร์?”

“เพราะว่าพวกแกลงไม้ลงมืออำมหิตเหรอ?”

“เหอะๆ นี่เป็นเพียงความเข้าใจแบบตื้นๆ ของคนด้านนอกเท่านั้น จริงๆ พวกเราเหตุผลที่พวกเราได้ชื่อว่า ‘รังไวเปอร์’ ก็เพราะว่าพวกเราชอบเลี้ยงงู เลี้ยงงูไวเปอร์”

จูหยุนเฉียงกลืนน้ำลาย “ลูกเล่นนั้นมีพิษแรงมาก”

“ใช่” ขงกวางเจ๋อพูดไป “ฉันมีฟาร์มเฉพาะในค่ายฐานของฉัน ด้านในเลี้ยงงูไวเปอร์อยู่หลายร้อยตัว ทุกตัวก็มีพิษที่แรงมาก และแผนการของฉันคือ…ปล่อยงูพวกนี้เข้าไปในบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง!”

เพิ่งจะพูดจบ จูหยุนเฉียงก็อดยิ้มไม่ได้

เยี่ยม เยี่ยมมาก

ลองจินตนาการดู งูไวเปอร์หลายร้อยตัวเลื้อยไปเลื้อยมาในบริษัท ถึงเวลาค่อยล็อกประตูไว้ คนในบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งก็กลายเป็นอาหารมื้อใหญ่ของพวกงูไวเปอร์แล้วหรือไง

เชื่อว่าภายในหนึ่งวัน ก็สามารถทำจัดการกับทั้งบริษัทเทคโนโลยีแล้ว

วิธีนี้มันยอดเยี่ยมจริงๆ

เชื่อว่าในโลกนี้นอกจากขงกวางเจ๋อแล้ว ก็คงไม่มีใครที่สามารถคิดวิธีที่โหดเหี้ยมแบบนี้ออกมาได้

“อัศจรรย์จริงๆ !”

“ทำตามที่แกบอกเถอะ”

ขงกวางเจ๋อควักมือถือออกมา “งั้นฉันจะรีบมอบหมายให้คนที่เหลือเตรียมปฏิบัติการ บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง เจียงชื่อ หรือแม้แต่ใครก็อย่าคิดจะรอดชีวิตไปอีก!”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

จอมนักรบท้าโลก 653 เสือออกจากป่า ไปอยู่ตามพื้นบ้าน ถูกหมารังแก

Now you are reading จอมนักรบท้าโลก Chapter 653 เสือออกจากป่า ไปอยู่ตามพื้นบ้าน ถูกหมารังแก at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

บริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวาง ณ ออฟฟิศท่านประธาน

ขงกวางเจ๋อนั่งอยู่บนโซฟา ทั้งร่างสั่นงันงก ไม่รู้ว่าเพราะกลัวหรือตื่นเต้น

บนเก้าอี้ จูหยุนเฉียงตบโต๊ะโดยไม่พอใจอย่างมาก แล้วต่อว่าอย่างโมโห “ขงกวางเจ๋อ นี่มันอะไรกัน รับเงินพันล้านของฉันไปแล้วทำงานได้แบบนี้งั้นเหรอ?”

ขงกวางเจ๋อกัดฟันพูด “มึงหุบปากเดี๋ยวนี้” กูเสียลูกน้องไปร้อยห้าสิบกว่าคน รังไวเปอร์จับกุมตัวไปหมด กูโกรธกว่ามึงอีก!

“เหอะๆ ฉันไม่สนว่าแกจะโกรธหรือไม่ ฉันแค่สนใจว่าเงินของฉันจะเสียไปฟรีๆ ไหม” จูหยุนเฉียงพูดอย่างไม่พอใจ “ผู้ช่วยคนนั้นของแกคงออกมาไม่ได้แน่นอน รังไวเปอร์ก็จะไม่มีอีกต่อไป งั้นแกคงไม่มีความสามารถจัดการกับเจียงชื่อแล้วใช่ไหม?”

ขงกวางเจ๋อเงยหน้ามองเขา “แกอยากพูดอะไร?”

“เหอะ ฉันอยากพูดอะไร แกยังไม่เข้าใจอีกเหรอ?ไหนๆ แกก็จัดการเจียงชื่อไม่ได้ งั้นก็รีบคืนเงินเถอะ หนึ่งพันล้าน ห้ามน้อยแม้แต่แดงเดียว ไม่งั้น วันนี้อย่าคิดว่าจะเดินออกจากประตูใหญ่นี้ได้!”

ทันใดนั้น ก็มีบุรุษร่างกำยำที่มืออาวุธโหดเหี้ยมหลายคนพุ่งเข้ามา

เสือออกจากป่า ไปอยู่ตามพื้นบ้าน ถูกหมารังแก

ความโอ้อวดกำลังในการหน้านี้ของขงกวางเจ๋อ ใครก็ไม่เห็นในสายตา ต่อให้เป็นคนของรัฐบาลก็ยังเหยียดหยามได้

แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน

รังไวเปอร์ของเขาถูกเจียงชื่อจับกุมจนหมด เขาในเวลานี้ก็คือตัวคนเดียวที่ไร้คนช่วยเหลือแล้ว ข้างกายเหลือแค่ลูกน้องสี่ห้าคน เขาในสถานการณ์แบบนี้อย่าว่าแต่จัดการกับเจียงชื่อเลย แม้กระทั่งจูหยุนเฉียงยังสามารถรังแกเขา

สถานการณ์ไม่เหมือนกันแล้ว ขงกวางเจ๋อจึงไม่ก้มหน้าไม่ได้

หนึ่งวันก่อนเขายังไม่เป็นแบบนี้

เจียงชื่อ ทุกอย่างมาเกิดจากเจียงชื่อ!

ขงกวางเจ๋อกัดฟันกรอดแล้วพูดว่า “แกวางใจเถอะ เงินของแกยังไม่ได้เสียเปล่าแม้แต่แดงเดียว ฉันจะไปฆ่าเจียงชื่อแน่นอน”

“เหอะๆ นี่มันเวลาไหนแล้วยังจะพูดโวโอ้อวดอีก ไม่ปัสสาวะออกมาส่องเงาตัวเองหน่อยเหรอ ดูจากสภาพตอนนี้ของแกที่เหมือนหมาไม่มีเจ้าของสิ ฉันสามารถจัดการกับแกได้ตลอดเวลาเลย”

ขงกวางเจ๋อกำหมัดแน่น “ฉันยังมีแผนอีกอัน ถึงแม้จะเหลือลูกน้องแค่สี่ห้าคน แต่ยังสามารถจัดการกับเจียงชื่อได้ จัดการกับทั้งบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งได้!”

ดูจากแววตาอันมอดไหม้ของขงกวางเจ๋อนั้น ไม่เหมือนเป็นคนที่พูดจาเรื่อยเปื่อย

จูหยุนเฉียงก็ค่อนข้างสั่นไหว จึงถามขึ้น “แกพูดจริงเหรอ?”

ขงกวางเจ๋อพูดอย่างเย็นชา “แน่นอนสิ ตอนนี้ความเกลียดที่ฉันมีต่อเจียงชื่อนั้นไม่น้อยไปกว่าแกเลย เก็บมัน ก็คือสิ่งที่ฉันอยากทำที่สุดในตอนนี้แล้ว”

“งั้นแกพูดมาหน่อย วางแผนของแกคืออะไร?”

“หึหึ”

ขงกวางเจ๋อมองชายร่างกำยำไม่กี่นายที่ถืออาวุธอันโหดเหี้ยมไว้ในมือด้านหลัง จูหยุนเฉียงโบกมือ ให้พวกเขาถอยไปด้านนอกจนหมด ในห้องเหลือแค่เพียงเขาและขงกวางเจ๋อสองคนเท่านั้น

ขงกวางเจ๋อถึงจะพูดว่า “รู้ไหมทำไมพวกเราถึงเรียกว่ารังไวเปอร์?”

“เพราะว่าพวกแกลงไม้ลงมืออำมหิตเหรอ?”

“เหอะๆ นี่เป็นเพียงความเข้าใจแบบตื้นๆ ของคนด้านนอกเท่านั้น จริงๆ พวกเราเหตุผลที่พวกเราได้ชื่อว่า ‘รังไวเปอร์’ ก็เพราะว่าพวกเราชอบเลี้ยงงู เลี้ยงงูไวเปอร์”

จูหยุนเฉียงกลืนน้ำลาย “ลูกเล่นนั้นมีพิษแรงมาก”

“ใช่” ขงกวางเจ๋อพูดไป “ฉันมีฟาร์มเฉพาะในค่ายฐานของฉัน ด้านในเลี้ยงงูไวเปอร์อยู่หลายร้อยตัว ทุกตัวก็มีพิษที่แรงมาก และแผนการของฉันคือ…ปล่อยงูพวกนี้เข้าไปในบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง!”

เพิ่งจะพูดจบ จูหยุนเฉียงก็อดยิ้มไม่ได้

เยี่ยม เยี่ยมมาก

ลองจินตนาการดู งูไวเปอร์หลายร้อยตัวเลื้อยไปเลื้อยมาในบริษัท ถึงเวลาค่อยล็อกประตูไว้ คนในบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งก็กลายเป็นอาหารมื้อใหญ่ของพวกงูไวเปอร์แล้วหรือไง

เชื่อว่าภายในหนึ่งวัน ก็สามารถทำจัดการกับทั้งบริษัทเทคโนโลยีแล้ว

วิธีนี้มันยอดเยี่ยมจริงๆ

เชื่อว่าในโลกนี้นอกจากขงกวางเจ๋อแล้ว ก็คงไม่มีใครที่สามารถคิดวิธีที่โหดเหี้ยมแบบนี้ออกมาได้

“อัศจรรย์จริงๆ !”

“ทำตามที่แกบอกเถอะ”

ขงกวางเจ๋อควักมือถือออกมา “งั้นฉันจะรีบมอบหมายให้คนที่เหลือเตรียมปฏิบัติการ บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง เจียงชื่อ หรือแม้แต่ใครก็อย่าคิดจะรอดชีวิตไปอีก!”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+