ในห้องทำงานประธาน อาคารเทียนติ่งที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองเจียงหนาน

ซุนหย่งเจินกับซุนจ้ายเย้น กำลังนั่งปรึกษาแผนการที่จะจัดการอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ พวกเขาปรึกษาแผนการโดยรวมเรียบร้อยแล้ว รอเพียงรายละเอียดสุดท้ายเท่านั้น

ซุนหย่งเจินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“น้องชาย เยี่ยมจริงๆ แผนการของนายเยี่ยมจริงๆ!”

“ครั้งนี้อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์เละเทะแน่นอน ดูสิว่าต่อไปเจียงชื่อจะเหิมเกริมยังไงต่อ ฮ่าๆๆๆ”

ขณะที่กำลังมีความสุข ประตูห้องทำงานถูกเปิดออก

เลขาวิ่งเข้ามาด้วยท่าทีร้อนรน เธอพูดด้วยสีหน้าผิดปกติ “ประธาน เกิดเรื่องแล้วค่ะ ”

“หืม?” ซุนหย่งเจินอารมณ์ไม่ดี วันนี้มีแต่เรื่องดี กำลังสบายใจ ก็ได้ยินคำว่า ‘เกิดเรื่องแล้ว’ สามคำที่ทำให้อารมณ์เสีย

เขาถามว่า “วันดีๆ แบบนี้ อย่าพูดเรื่องไม่ดี”

เลขาพูดด้วยความกลัว “เกิดเรื่องขึ้นจริงๆ ค่ะ”

“เฮ้อ เธอนี่มัน……”

ซุนจ้ายเย้นที่อยู่ข้างๆ ผลักซุนหย่งเจินออกทันที เขามองเลขาอย่างจริงจัง แล้วพูดว่า “เกิดอะไรขึ้น”

เลขารีบเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งออกมา

ตั้งแต่หยวนเจียเซียงโดนพาตัวไป จนถึงเรื่องที่สวุจุนเหม่ย โดนตำรวจควบคุมตัว ทั้งหมดนี้มีคนคอยสะกดรอยตามดู ไม่มีทางผิดแน่นอน

เมื่อได้ยินดังนั้น สองพี่น้องตระกูลซุน มีสีหน้าอึ้งไป

“โอเค ฉันรู้แล้ว เธอออกไปเถอะ”

“ค่ะ”

เลขารีบออกจากห้องทำงานทันที เมื่อปิดประตูลง เธอได้ยินเสียงเก้าอี้ล้ม ดังออกมาจากข้างในห้อง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าซุนหย่งเจินกำลังบ้าคลั่ง

เป็นไปตามคาด

ซุนหย่งเจินเอาเก้าอี้สามสี่ตัว ฟาดลงกับพื้น อีกทั้งยังถีบแก้ว ถังขยะ และอื่นๆ จนกระจัดกระจาย

ซุนจ้ายเย้นก็โมโหเหมือนกัน

แต่เขาค่อนข้างมีสติ ถึงจะโกรธ แต่ก็ยังสามารถวิเคราะห์ปัญหาได้ เขาเปิดคอมพิวเตอร์ และหาข่าวใหม่ล่าสุด

“ดูๆๆ นายดูบ้าอะไร!”

ซุนหย่งเจินตวาดออกมา “นายบอกว่าแผนการไม่มีทางพลาด แถมยังพูด ‘ทีมหนึ่ง’ ‘ทีมสอง’ อะไรของนาย ทำจริงจัง ผลเป็นไง โดนเจียงชื่อจัดการอย่างง่ายดาย!”

“น้องชาย ยังไงนายก็เป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ!!!”

“หลายปีมานี้นายเอาแต่หลบอยู่ในคฤหาสน์ สติเลอะเลือนหมดแล้วเหรอ”

ซุนจ้ายเย้นเป็นคน โมโหเป็นเหมือนกัน

บวกกับการที่เขาขัดแย้งกับซุนหย่งเจิน จู่ๆ เขาก็โมโห ตบโต๊ะแล้วพูดว่า “โวยวายอะไรไม่ทราบ ถ้าเห็นว่าแผนของฉันใช้ไม่ได้ นายก็มาทำเองสิ!”

สองพี่น้องมองหน้ากัน ในห้องถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบ

ถึงซุนหย่งเจินจะโมโห แต่เขาไม่ได้โง่

เขามองออกว่าแผนของซุนจ้ายเย้นดีและร้ายกาจมาก ถ้าเขาเป็นผู้เสียหาย เขาไม่มีทางหลุดพ้นเงื้อมมือของซุนจ้ายเย้นแน่นอน

แต่ปัญหาคือเจียงชื่อหลุดพ้นออกมาได้ยังไง

หลังจากอ่านข่าวจบ ซุนจ้ายเย้นขมวดคิ้ว เขาพูดอย่างไม่เข้าใจ “หยวนเจียเซียงถูกหยวนตงอาสามของเขาพาตัวไป นี่ไม่ใช่เรื่องน่าสงสัย แต่ปัญหาสำคัญคือ ทำไมหยวนตงไปบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง”

ว่ากันตามเหตุผล คนฐานะอย่างหยวนตง ไม่มีทางไปที่นั่น

อีกอย่าง หยวนตงเป็นอาสามของหยวนเจียเซียง เขาโอ๋หลานชายคนนี้มาก ไม่มีเหตุผลที่เขาจะจัดการญาติของตัวเอง

คำอธิบายเพียงอย่างเดียวก็คือ บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งมีคนของทางการ คุ้มครองอยู่

แต่ซุนจ้ายเย้นสืบมาแล้ว บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งไม่มีทางการอยู่เบื้องหลัง เป็นบริษัทที่เจียงโม่ทิ้งไว้ตอนนั้น และเจียงชื่อเป็นคนชุบมันขึ้นมา

นี่มันแปลกมาก