เสี้ยงจื้อเฉิงอึ้ง “ มีใครที่กล้ารังแกคุณ? ”

โหลวซินเยว่ชี้ไปที่เจียงชื่อแล้วพูดขึ้น “ เขาไง เมื่อกี้จับมือฉันเจ็บมากเลย ยังบอกว่าฉันไม่มีฝีมือแสดง และไม่เหมาะที่จะเป็นนางเอกอีก คุณพี่เสี้ยงคะ ฉันโตป่านนี้แล้ว ยังไม่ค่อยโดนดูถูกขนาดนี้มาก่อนเลย พี่ต้องจัดการให้ฉันนะคะ สั่งสอนเขาให้ดีๆ!”

เสี้ยงจื้อเฉิงหน้ามืดครึ้มไปหมด

สั่งสอนเจียงชื่อ?

เหอะๆ ให้ความกล้าเขามากเป็นร้อย ยังไม่กล้าที่จะคิดเลย!

เขาไออะแฮ่ม และถามขึ้นอีกครั้ง “ โหลวซินเยว่ เมื่อกี้ที่คุณพูดเป็นความจริงทั้งหมดเหรอ? ”

“ แน่นอนค่ะ ทุกคนที่นี่ต่างได้ยินกัน ถ้าไม่เชื่อพี่ก็ถามดูสิ!”

“ ตาบ้านี่ยังบอกว่าจะให้หลิงเหยามาเป็นนางเอกแทน หึๆ น่าขำชะมัดเลย เธอเป็นอะไรกัน ก็เป็นแค่คนที่เพิ่งผ่านการฝึกมาหมาดๆ เธอเล่นเป็นนางเอกแล้วจะใครที่ไหนดูกัน? ”

หน้าของเสี้ยงจื้อเฉิงมืดครึ้มมากกว่าเดิม

เขากวาดสายตามองไปรอบๆ และมองไปที่ผู้กำกับ “ ที่โหลวซินเยว่พูดนั้นจริงใช่ไหม? ”

ผู้กำกับมองไปที่เสี้ยงจื้อเฉิง แล้วมองไปที่โหลวซินเยว่ ก็ต้องตกใจกลัวกับสายตาพิฆาตของโหลวซินเยว่ จึงได้รีบตอบกลับ “ ใช่ครับ เป็นเหมือนที่โหลวซินเยว่พูดทุกอย่างเลย ”

“ อ่อ ผมเข้าใจแล้ว ” เสี้ยงจื้อเฉิงพยักหน้า

โหลวซินเยว่ร้องห่มร้องไห้ แล้วพูดขึ้น “ คุณพี่เสี้ยงคะ ฉันเป็นคนที่พี่ ‘ มาหา ’ เองไม่ใช่เหรอ พี่เคยบอกว่าจะทำดี และเลี้ยงดูฉันอย่างดี ตอนนี้คนอื่นเขาทำให้ฉันอับอายอย่างนี้ คุณก็ลองคิดดูก็แล้วกัน!”

เสี้ยงจื้อเฉิงเดินไปทางเจียงชื่อ

แววตาโหลวซินเยว่เปี่ยมไปด้วยความสะใจ และพูดในใจ “ ดูสิว่าครั้งนี้นายจะตายอย่างไง ”

หัวใจของทุกคนต่างตกไปที่ตาตุ่ม โดยปกติสี้ยงจื้อเฉิงเป็นคนที่ถือว่ามีอำนาจในอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ คนที่อยู่ใต้บังคับบัญชาก็มีอยู่ไม่น้อย กล้าที่มาทำร้ายนักแสดงของเขา คงจะจบสวยหรอกเนอะ

โดยเฉพาะหลิงเหยา

เธอรู้ดีว่าเจียงชื่อออกมาปกป้องเธอถึงได้เป็นอย่างนี้ ถ้าเกิดว่าโดนเสี้ยงจื้อเฉิงตอบโต้เพราะเหตุนี้แล้วละก็ เธอจะไม่รู้สึกเสียใจได้อย่างไรกัน?

หลิงเหยาก้าวออกมาข้างหน้า “ พี่เสี้ยงคะ ที่จริงแล้ว…… ”

เธอยังไม่ทันได้พูดจบ ก็เห็นว่าเสี้ยงจื้อเฉิงหยุดลงตรงหน้าของเจียงชื่อ จากนั้นโค้งคำนับอย่างสุดซึ้ง ฉากนี้ทำให้ทุกคนที่อยู่ที่นี่งงเป็นไก่ตาแตกไปเลย

เสี้ยงจื้อเฉิงที่สูงส่ง ได้โค้งคำนับให้กับคนที่แค่มาผ่านจริงๆหรือ?

นี่มันอะไรกันเนี่ย?

โหลวซินเยว่ตกกะใจจนหน้าเหวอ “ คุณพี่เสี้ยงคะ นี่พี่กำลังทำอะไรอยู่? ฉันให้พี่มาแก้แค้นแทนฉัน ทำไมพี่ถึงยังได้ขอโทษอยู่อีก? ”

เสี้ยงจื้อเฉิงไม่ฟังคำพูดใครทั้งนั้น และพูดกับเจียงชื่อด้วยความเคารพ “ ประธานเจียงครับ ขอโทษด้วยครับ ที่ลูกน้องถือกล้าอวดดี ”

ประธานเจียง?

ลูกน้อง?

ทุกคนอ้าปากค้างด้วยความตกใจ

โหลวซินเหยาตระหนักได้มากขึ้นว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอเพิ่งเคยเห็นเสี้ยวจื้อเฉิงเคารพชายคนอื่นมากขนาดนี้เป็นครั้งแรก

เจียงชื่อพูดขึ้นอย่างเย็นชา “ ถ้าเรื่องนี้จัดการไม่ได้ ตำแหน่งรองประธานก็อย่าได้ฝันเลย ”

เสี้ยงจื้อเฉิงเหงื่อท่วมตัว “ ลูกน้องทราบแล้วครับ ”

เขายืดตัวขึ้น และชำเลืองมองดูทุกๆคน พร้อมกับพูดเสียงดังขึ้น “ ทุกคนที่อยู่ที่นี่ฟังให้ดีล่ะ ผมจะพูดแค่ครั้งเดียว สิ่งที่สำคัญที่สุดในการรับสมัครศิลปินในอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ของเราก็คือ จรรยาบรรณ!”

“ ส่วนโหลวซินเยว่นั้น ไร้ซึ่งจรรยาบรรณ ในฐานะที่เป็นนักแสดงแล้ว ฝีมือการแสดงก็แย่เกินกว่าจะเปรียบได้แล้ว ยังเป็นคนที่ดุร้ายต่อคนรอบข้างอีก นักแสดงแบบนี้ ไม่คู่ควรกับอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์เลยด้วยซ้ำ!”

“ ร่วมงานกับเธอแล้ว เป็นความประมาทของผม เสี้ยงจื้อเฉิงเอง อย่างไงซะ ผมขอโทษทุกคนด้วย ”

เสี้ยงจื้อเฉิงโค้งคำนับ และขอโทษพนักงานทุกคน จากนั้นพูดขึ้น “ ตอนนี้ผมขอประกาศว่า อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ได้ยุติสัญญากับโหลวซินเยว่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว และตัวเอกในหนังเรื่องนี้ ก็เปลี่ยนเป็นหลิงเหยาแทน!”