ตระกูลหวางนั้นรู้สึกไม่สบายใจที่ต้องทานอาหารค่ำมื้อนี้ เพื่อย้อนกลับไป‘สถานการณ์สงคราม’ สวีชงจึงจงใจที่จะเปลี่ยนเรื่อง อย่ามาพูดเรื่องของปลอมหรือเรื่องบัตรสมาชิกอีกต่อไป ด้วยวิธีนี้พวกเขาก็จะไม่มีวันถูกเอาเปรียบแล้ว

สวีชงไอพร้อมกับยิ้มให้ทุกคนและพูดว่า “ใช่แล้ว ช่วงนี้มีละครที่ฮิตมากๆเลยนะครับ เรื่อง 《คุณพ่อ สวัสดี》ไม่รู้ว่าทุกคนได้ดูกันหรือไม่?”

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ ติงฉี่ซานก็มีพลังฮึกเหิม

“เคยดูแล้ว เรื่องนั้นน่ะถ่ายทำดีมากๆเลย คนอย่างฉันที่ไม่ค่อยจะชอบดูโทรทัศน์ก็กลับชอบสุดๆไปเลย ฉันนั่งหน้าโทรทัศน์ตรงเวลาทุกวันเพื่อที่จะรอมันฉายตอนล่าสุดเลยนะ”

ติงเมิ่งเหยนมองบนให้กับเขา ในใจได้แต่พูดว่าเรื่องแบบนี้มันมีอะไรน่าภูมิใจนักหนา

สวีชงยิ้มและถามว่า “ลุงติง ไม่ทราบว่าลุงชอบตัวละครไหนมากที่สุดครับ?”

ติงฉี่ซานมีความสุข “ยังจะต้องพูดอีกเหรอ？แน่นอนว่าต้องเป็นลูกสะใภ้แห่งชาติ–หลิงเหยา！อั๊ยยะ ฉันล่ะอยากจะบอกอะไรให้นะ เด็กผู้หญิงคล้ายตุ๊กตานั่นน่ะ ทั้งน่ารักแล้วก็มีคุณธรรม ถ้าฉันยังหนุ่มยังแน่นอายุสักสามสิบล่ะก็ ป่านนี้ไปตามจีบเธอแล้ว”

ขณะที่ฟัง ติงเมิ่งเหยนก็รู้สึกถึงความไร้สาระนี่ อดไม่ได้ที่จะแอบหยิกพ่อของเธอ ติงฉี่ซานที่เจ็บปวดร้องออกมาอย่างผิดปกติ

สวีชงที่นั่งตรงข้าม หัวเราะเยาะแบบลับๆ

ได้เหยื่อแล้ว！

สวีชงจงใจหยิบแผ่นดิสก์ออกจากกระเป๋าของเขาแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “พ่อครับ คุณลุงครับ พวกท่านดูแล้วคิดว่านี่คืออะไร？”

สายตาของทุกคนมารวมกันและเห็นว่าเป็นแผ่นดิสก์ที่มีพร้อมด้วยลายเซ็น

ชื่อนั้นคือหลิงเหยา! ! !

ติงฉี่ซานเบิกตากว้างและถามอย่างรีบเร่งว่า “หลานชาย นี่เป็นลายเซ็นของหลิงเหยาจริงๆเหรอ？”

“แน่นอนครับ”

“นี่นายเอามาได้ยังไงกันน่ะ？”

สวีชงยิ้มและตอบกลับไปว่า “มันก็ไม่ได้ยากอะไรหรอกครับ พอดีเมื่อวันก่อนหลิงเหยามาทำกิจกรรมที่บริษัท ผมก็ได้โต้ตอบกับเธอในฐานะแขกคนพิเศษน่ะครับ ก็เลยมีข้อมูลติดต่อเอาไว้ แถมยังได้รับแผ่นดิสก์พร้อมลายเซ็นอีกด้วย”

โต้ตอบ？

ข้อมูลติดต่อ？

แผ่นดิสก์ที่มีลายเซ็น！

ทุกๆคำพูดนั้นอยู่ในใจของติงฉี่ซาน นั่นทำให้เขาถอนหายใจด้วยอารมณ์ที่อิจฉาสุดๆ

แผ่นดิสก์ยังไม่เท่าไหร่ แต่ที่สำคัญเลยก็คือข้อมูลติดต่อของหลิงเหยา！

จะมีสักกี่คนที่ได้ติดต่อกับดาราดังขนาดนี้ จะมีกี่คนที่ฝักใฝ่ในเรื่องนี้？แม้แต่ชายสูงอายุอย่างติงฉี่ซานเองก็อยากจะมีบ้าง

สวีชงมองแผ่นดิสก์ให้แก่หวางจื้อหรง พร้อมกับพูดว่า “พ่อครับ นี่เป็นของขวัญชิ้นที่สองที่ผมจะให้พ่อ ท่านวางใจได้ นี่ไม่ใช่ของปลอมอย่างแน่นอน ลายเซ็นนี้ถูกเซ็นโดยหลิงเหยาจริงๆนะครับ มีหลายคนที่สามารถเป็นพยานให้ผมได้”

เจียงชื่อหัวเราะอย่างลับๆ เพราะว่าตกใจกลัวกับคำว่า‘ของปลอม’ ถึงได้กระวนกระวายใจในการอธิบายถึงขนาดนี้？

หวางจื้อหรงรับแผ่นดิสก์มาอย่างมีความสุข

อันที่จริงเขาไม่ได้สนใจหลิงเหยาสักเท่าไหร่ และก็ไม่เคยดูละครเรื่องนี้มาก่อนด้วย แต่เขารู้สึกสนุกสนานที่ได้สิ่งที่ติงฉี่ซานใฝ่ฝันซะจริงๆ

ติงฉี่ซานนั้นทั้งรักทั้งเกลียด

หวางจื้อหรงจงใจถามว่า “อั๊ยยะ ฉี่ซาน นายดูเหมือนว่าจะชอบมากๆเลยใช่ไหม？”

ติงฉี่ซานไม่ได้พูดอะไร จากนั้นเขาก็รู้ว่าเขาตกลงไปในหลุมเป็นอันเรียบร้อย ยิ่งตนชอบมากเท่าไหร่ ฝ่ายตรงข้ามก็ยิ่งอวดเก่งมากขึ้นเท่านั้น

หวางจื้อหรงพูดกับสวีชงว่า “ช่างเป็นลูกเขยที่ดีจริงๆ ถ้าวันไหนว่างๆ ก็ไปขอลายเซ็นของหลิงเหยาอีกสักฉบับมาให้ลุงติงแล้วกันนะ”

สวีชงพยักหน้า “รู้แล้วครับ ถ้ามีเวลาผมไปแน่นอนครับ”

คนของตระกูลหวางทานอาหารกันอย่างมีความสุขสุดๆ

ในที่สุด พวกเขาก็ดึงเชิงกลับมาได้แล้ว！

แต่ด้านดีของติงฉี่ชานที่เพิ่งมีนั้น ก็ได้ถูกพังทลายลงในเวลาต่อมา เขาอารมณ์เสียจริงๆ

เมื่อเจียงชื่อเห็นเช่นนี้ก็ได้แต่ยิ้มและส่ายหัว

เขาพูดเบาๆว่า “พ่อครับ จริงๆแล้วพ่อไม่ต้องอยากได้กับสวีชงก็ได้นะ”