จอมนักรบท้าโลก 820 ไม้อำมหิต

Now you are reading จอมนักรบท้าโลก Chapter 820 ไม้อำมหิต at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

เหวยซือพูดปลอบใจ “เจียงชื่อคนนั้นน่ารังเกียจจริงๆ มีฝีมือหน่อยก็อวดไปทั่ว ปิดกั้นช่องทางกำไรของคนอื่น แถมยังทำตัวหยิ่งทะนงด้วย มันคิดว่ามันเอามือปิดฟ้าด้วยฝ่ามือเดียวของมันได้สินะ”

โหวหยังยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกประหลาดใจ

เขาไม่ใช่คนโง่ เมื่อได้ยินคำพูดของเหวยซือแล้ว เขาก็รู้สึกได้ว่าคำพูดของเหวยซือนั้นมีนัย

ดังนั้นเขาจึงถามลองเชิงว่า “ผู้จัดการครับ คุณไม่ต้องอุบเรื่องไว้ก็ได้นะครับ เดี๋ยวก็ด่าเจียงชื่อ เดี๋ยวก็ปลอบใจผม คุณก็เคยถูกเจียงชื่อทำร้ายมาก่อนใช่ไหม ถึงอยากให้ผมมาร่วมมือกับคุณเพื่อจัดการเขา?”

เหวยซือเงียบไปสักพัก จากนั้นหัวเราะออกมาดังๆ

“ฉลาด!”

“เฮ้อ คุยกับคนฉลาดมันก็ดีนะ ไม่จำเป็นต้องพูดให้เสียเวลา”

“คุณโหว ที่ผมเรียกคุณมา ก็เพื่อจะหารือเกี่ยวกับการร่วมมือกันจัดการกับเจียงชื่อ คุณน่าจะยังไม่รู้ เจียงชื่อในฐานะผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อของเครื่องประดับดาวฤกษ์ มันแข็งกร้าวกับเครื่องประดับเส้ายินของเรามากแค่ไหน ผมยอมแล้วยอมอีก ตอนนี้ไม่รู้จะยอมยังไงแล้ว”

“ไอ้เจียงชื่อคนนั้น มันกลั่นแกล้งคนมากเกินไป ถ้าพวกเราที่ตกเป็นเหยื่อของมันรวมตัวกันเพื่อต่อต้านมัน ผมเชื่อว่าเรามีโอกาสเหมือนกันนะครับ”

โหวหยังพยักหน้าตอบ “แต่ปัญหาคือ เจียงชื่อมันเก่งเกินไป ตอนนี้มันมีทั้งเงินและอำนาจ แถมยังเก่งในเรื่องการต่อสู้อีก รวมไปถึงบริษัทอัญมณีเล็กๆ หลายสิบบริษัทที่ร่วมมือกับมัน เราทำอะไรมันไม่ได้ด้วยซ้ำ”

เหวยซือตอบ “แน่นอนว่าเราสู้กับมันซึ่งๆ หน้าไม่ได้ แต่เราใช้สมองของเราได้นะ”

“ใช้สมอง?”

“ใช่ครับ”

เมื่อพูดจบ เหวยซือก็เดินไปที่โต๊ะทำงานของเขา จากนั้นเปิดลิ้นชักแล้วหยิบหินก้อนหนึ่งออกมา

“คุณโหว ดูนี่สิ”

โหวหยังรับหินก้อนนั้นมาดู ซึ่งดูแล้วมันเป็นหินธรรมดามาก ไม่มีความพิเศษอะไรเลย “ผู้จัดการครับ คุณให้ผมดูอะไรครับ?”

เหวยซือยิ้มอย่างลึกลับ “ดูให้ละเอียดสิ”

ด้วยเหตุนี้ โหวหยังก็ดูให้ละเอียดอีกครั้ง และเขาก็รู้สึกประหลาดใจทันที เพราะมีรอยแตกบางๆ ที่มองไม่ชัดในหินก้อนนี้ และมันยังถูกปกปิดรอยแตกอย่างเรียบเนียน

นี่เป็นกฎเหล็กข้อห้ามในสายอาชีพนี้เลยนะ

หินที่ถูกเจียระไนแล้ว แต่เอามันกลับมาประกอบเหมือนเดิมให้เหมือนเป็นหินที่ยังไม่ได้เจียระไน ถ้าผู้ซื้อรู้เข้า ค่าเสียหายหลายเท่าตัวแน่นอน

โหวหยังตกใจมาก “ผู้จัดการครับ คุณหมายความว่ายังไงครับ?”

เหวยซือพูด “คุณเปิดออกมาดูก็รู้”

โหวหยังทำตามที่เขาพูด

โดยใช้แรงบิดก้อนหินและรอยแตกก็ถูกเปิดออก จากนั้นเขาก็พบว่าด้านในก้อนหินเคยถูกเจาะมาแล้ว และยังมีโฟมอัดแน่นด้านใน

เมื่อเทโฟมออกมา ข้างกลับเป็นหินหยกอันล้ำค่า!

นี่มัน……

โหวหยังถึงกับตะลึง ใส่หยกแท้ในก้อนหินธรรมนี้ นี่เขาคิดอะไรอยู่?

จนกระทั่งเวลานี้ เหวยซือถึงจะพูดความจริง

“คุณโหว ผมจะบอกความจริงให้ฟังนะครับ”

“ผมได้ข่าวจากคนวงในของเครื่องประดับดาวฤกษ์ ว่าในอีกสองวันข้างหน้า พวกเขาจะซื้อหินจำนวนหนึ่งแล้วส่งไปยังสำนักงานใหญ่ในมิลาน และแหล่งที่มาของสินค้าก็คือเขตเจียงหนานของเรา”

“ดังนั้น ผมจะนำหินที่ผ่านการเจียระไนบางส่วนผสมเข้าไปกับหินที่พวกเขาจัดหา”

โหวหยังยิ่งงงเข้าไปใหญ่ “ผู้จัดการครับ คุณบ้าไปแล้วเหรอ? ในนี้เป็นหินหยกของแท้ทั้งหมดเลยนะครับ! มันมีค่ามากกว่าหินอัญมณีซะอีก แล้วคุณใส่เข้าไปด้วย คุณจะไม่ขาดทุนแย่เหรอ?”

เหวยซือหัวเราะออกมา

จากนั้นมองไปที่โหวหยังอย่างเย็นชาและไม่พูดอะไร

ไม่นานหลังจากนั้น โหวหยังก็ตั้งสติได้ “จริงด้วย สินค้าเหล่านี้ต้องส่งไปต่างประเทศ ต้องผ่านด่านศุลกากร แล้วถ้าถูกจับได้ล่ะ! เครื่องประดับดาวฤกษ์จะแก้ตัวยังไง พวกเขาต้องถูกตั้งข้อหาเลี่ยงภาษี และข้อหาลักลอบนำเข้าอย่างแน่นอน”

“สินค้าที่ลักลอบนำเข้าจำนวนมากขนาดนี้ มูลค่าไม่น้อยด้วย ถึงเวลานั้น โทษของพวกเขาต้องรุนแรงแน่”

“โทษอย่างน้อยสิบปีขึ้นไป”

เหวยซือพยักหน้า “ฉลาด ยิ่ง ‘สินค้า’ ของเรามีค่ามากเท่าไหร่ โทษของเจียงชื่อก็ยิ่งหนักมากเท่านั้น”

โหวหยังถามว่า “แล้วเราจะเอาหินส่วนนี้รวมเข้ากับสินค้าที่เจียงชื่อหาซื้อได้ยังไงครับ?”

เหวยซือยิ้มเบาๆ “นี่คือเหตุผลที่ผมเรียกคุณมาช่วยไง คุณไม่ใช่คนของเครื่องประดับเส้ายิน ถ้าคุณจัดการเรื่องนี้ จะไม่เป็นที่สงสัยจากอีกฝ่าย รายละเอียดแผนปฏิบัติผมจะแจ้งคุณภายหลังนะ”

“แล้วก็อีกเรื่องหนึ่ง หลังจากที่สินค้าชุดนี้ของเจียงชื่อถูกส่งออกไปจากด่านศุลกากรแล้ว ผมจะติดต่อคนของเครื่องประดับดาวฤกษ์ แล้วส่งรายการลักลอบนำเข้าไปไว้ที่สำนักงานของเขา”

“ถึงเวลานั้น ต่อให้มันกระโดดลงไปแม่น้ำเหลืองก็ล้างความผิดของมันไม่ได้หรอก!”

โหวหยังที่ได้ยินเช่นนี้ก็หัวเราะออกมาดังๆ เขาดีใจจนแทบจะกระโดดร้องเต้น

“วิเศษ วิเศษจริงๆ”

“ครั้งนี้ ผมจะคอยดูว่ามันจะหนีรอดไปด้วยวิธีไหน?”

“ลักลอบหนีภาษีของมีค่าหลายสิบล้าน มันต้องไปอยู่คุกจนหัวหงอกแน่ ฮ่า ๆ ๆ ๆ!”

เหวยซือยิ้มจางๆ และเทไวน์แดงสองแก้วแล้วยื่นแก้วหนึ่งให้กับโหวหยัง

“ยินดีที่ได้ร่วมงานด้วยนะครับ”

“หมดแก้ว!!!”

ทั้งสองชนแก้วและหมดแก้วไปด้วยกัน และพายุนองเลือดก็ค่อยๆ เริ่มขึ้น

แต่เจียงชื่อในขณะนี้ยังไม่รู้อะไรเลย

เขาได้แต่นั่งกอดภรรยาแล้วดูทีวีด้วยกัน โดยที่ไม่มีทางรู้ว่าศัตรูสองคนที่เกลียดชังเขาได้แอบร่วมมือกันเพื่อจะลงโทษเขาให้ถึงตาย

ทันใดนั้น ติงเมิ่งเหยนรู้สึกตากระตุก เธอจึงมองไปที่เจียงชื่อ

“ที่รัก”

“หืม?”

“เมื่อกี้ฉันตากระตุก ฉันรู้สึกไม่ดีเลย มีลางสังหรณ์ว่าคุณกำลังจะประสบปัญหายังไงไม่รู้ คุณต้องระวังตัวด้วยนะ”

เจียงชื่อกอดติงเมิ่งเหยนด้วยรอยยิ้ม

“ไม่ต้องช่วยน่า ทหารมาใช้ขุนพลต้านรับ น้ำมาก็ใช้ดินต้าน”

“ผมไม่มีวันแพ้หรอก”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

จอมนักรบท้าโลก 820 ไม้อำมหิต

Now you are reading จอมนักรบท้าโลก Chapter 820 ไม้อำมหิต at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

เหวยซือพูดปลอบใจ “เจียงชื่อคนนั้นน่ารังเกียจจริงๆ มีฝีมือหน่อยก็อวดไปทั่ว ปิดกั้นช่องทางกำไรของคนอื่น แถมยังทำตัวหยิ่งทะนงด้วย มันคิดว่ามันเอามือปิดฟ้าด้วยฝ่ามือเดียวของมันได้สินะ”

โหวหยังยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกประหลาดใจ

เขาไม่ใช่คนโง่ เมื่อได้ยินคำพูดของเหวยซือแล้ว เขาก็รู้สึกได้ว่าคำพูดของเหวยซือนั้นมีนัย

ดังนั้นเขาจึงถามลองเชิงว่า “ผู้จัดการครับ คุณไม่ต้องอุบเรื่องไว้ก็ได้นะครับ เดี๋ยวก็ด่าเจียงชื่อ เดี๋ยวก็ปลอบใจผม คุณก็เคยถูกเจียงชื่อทำร้ายมาก่อนใช่ไหม ถึงอยากให้ผมมาร่วมมือกับคุณเพื่อจัดการเขา?”

เหวยซือเงียบไปสักพัก จากนั้นหัวเราะออกมาดังๆ

“ฉลาด!”

“เฮ้อ คุยกับคนฉลาดมันก็ดีนะ ไม่จำเป็นต้องพูดให้เสียเวลา”

“คุณโหว ที่ผมเรียกคุณมา ก็เพื่อจะหารือเกี่ยวกับการร่วมมือกันจัดการกับเจียงชื่อ คุณน่าจะยังไม่รู้ เจียงชื่อในฐานะผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อของเครื่องประดับดาวฤกษ์ มันแข็งกร้าวกับเครื่องประดับเส้ายินของเรามากแค่ไหน ผมยอมแล้วยอมอีก ตอนนี้ไม่รู้จะยอมยังไงแล้ว”

“ไอ้เจียงชื่อคนนั้น มันกลั่นแกล้งคนมากเกินไป ถ้าพวกเราที่ตกเป็นเหยื่อของมันรวมตัวกันเพื่อต่อต้านมัน ผมเชื่อว่าเรามีโอกาสเหมือนกันนะครับ”

โหวหยังพยักหน้าตอบ “แต่ปัญหาคือ เจียงชื่อมันเก่งเกินไป ตอนนี้มันมีทั้งเงินและอำนาจ แถมยังเก่งในเรื่องการต่อสู้อีก รวมไปถึงบริษัทอัญมณีเล็กๆ หลายสิบบริษัทที่ร่วมมือกับมัน เราทำอะไรมันไม่ได้ด้วยซ้ำ”

เหวยซือตอบ “แน่นอนว่าเราสู้กับมันซึ่งๆ หน้าไม่ได้ แต่เราใช้สมองของเราได้นะ”

“ใช้สมอง?”

“ใช่ครับ”

เมื่อพูดจบ เหวยซือก็เดินไปที่โต๊ะทำงานของเขา จากนั้นเปิดลิ้นชักแล้วหยิบหินก้อนหนึ่งออกมา

“คุณโหว ดูนี่สิ”

โหวหยังรับหินก้อนนั้นมาดู ซึ่งดูแล้วมันเป็นหินธรรมดามาก ไม่มีความพิเศษอะไรเลย “ผู้จัดการครับ คุณให้ผมดูอะไรครับ?”

เหวยซือยิ้มอย่างลึกลับ “ดูให้ละเอียดสิ”

ด้วยเหตุนี้ โหวหยังก็ดูให้ละเอียดอีกครั้ง และเขาก็รู้สึกประหลาดใจทันที เพราะมีรอยแตกบางๆ ที่มองไม่ชัดในหินก้อนนี้ และมันยังถูกปกปิดรอยแตกอย่างเรียบเนียน

นี่เป็นกฎเหล็กข้อห้ามในสายอาชีพนี้เลยนะ

หินที่ถูกเจียระไนแล้ว แต่เอามันกลับมาประกอบเหมือนเดิมให้เหมือนเป็นหินที่ยังไม่ได้เจียระไน ถ้าผู้ซื้อรู้เข้า ค่าเสียหายหลายเท่าตัวแน่นอน

โหวหยังตกใจมาก “ผู้จัดการครับ คุณหมายความว่ายังไงครับ?”

เหวยซือพูด “คุณเปิดออกมาดูก็รู้”

โหวหยังทำตามที่เขาพูด

โดยใช้แรงบิดก้อนหินและรอยแตกก็ถูกเปิดออก จากนั้นเขาก็พบว่าด้านในก้อนหินเคยถูกเจาะมาแล้ว และยังมีโฟมอัดแน่นด้านใน

เมื่อเทโฟมออกมา ข้างกลับเป็นหินหยกอันล้ำค่า!

นี่มัน……

โหวหยังถึงกับตะลึง ใส่หยกแท้ในก้อนหินธรรมนี้ นี่เขาคิดอะไรอยู่?

จนกระทั่งเวลานี้ เหวยซือถึงจะพูดความจริง

“คุณโหว ผมจะบอกความจริงให้ฟังนะครับ”

“ผมได้ข่าวจากคนวงในของเครื่องประดับดาวฤกษ์ ว่าในอีกสองวันข้างหน้า พวกเขาจะซื้อหินจำนวนหนึ่งแล้วส่งไปยังสำนักงานใหญ่ในมิลาน และแหล่งที่มาของสินค้าก็คือเขตเจียงหนานของเรา”

“ดังนั้น ผมจะนำหินที่ผ่านการเจียระไนบางส่วนผสมเข้าไปกับหินที่พวกเขาจัดหา”

โหวหยังยิ่งงงเข้าไปใหญ่ “ผู้จัดการครับ คุณบ้าไปแล้วเหรอ? ในนี้เป็นหินหยกของแท้ทั้งหมดเลยนะครับ! มันมีค่ามากกว่าหินอัญมณีซะอีก แล้วคุณใส่เข้าไปด้วย คุณจะไม่ขาดทุนแย่เหรอ?”

เหวยซือหัวเราะออกมา

จากนั้นมองไปที่โหวหยังอย่างเย็นชาและไม่พูดอะไร

ไม่นานหลังจากนั้น โหวหยังก็ตั้งสติได้ “จริงด้วย สินค้าเหล่านี้ต้องส่งไปต่างประเทศ ต้องผ่านด่านศุลกากร แล้วถ้าถูกจับได้ล่ะ! เครื่องประดับดาวฤกษ์จะแก้ตัวยังไง พวกเขาต้องถูกตั้งข้อหาเลี่ยงภาษี และข้อหาลักลอบนำเข้าอย่างแน่นอน”

“สินค้าที่ลักลอบนำเข้าจำนวนมากขนาดนี้ มูลค่าไม่น้อยด้วย ถึงเวลานั้น โทษของพวกเขาต้องรุนแรงแน่”

“โทษอย่างน้อยสิบปีขึ้นไป”

เหวยซือพยักหน้า “ฉลาด ยิ่ง ‘สินค้า’ ของเรามีค่ามากเท่าไหร่ โทษของเจียงชื่อก็ยิ่งหนักมากเท่านั้น”

โหวหยังถามว่า “แล้วเราจะเอาหินส่วนนี้รวมเข้ากับสินค้าที่เจียงชื่อหาซื้อได้ยังไงครับ?”

เหวยซือยิ้มเบาๆ “นี่คือเหตุผลที่ผมเรียกคุณมาช่วยไง คุณไม่ใช่คนของเครื่องประดับเส้ายิน ถ้าคุณจัดการเรื่องนี้ จะไม่เป็นที่สงสัยจากอีกฝ่าย รายละเอียดแผนปฏิบัติผมจะแจ้งคุณภายหลังนะ”

“แล้วก็อีกเรื่องหนึ่ง หลังจากที่สินค้าชุดนี้ของเจียงชื่อถูกส่งออกไปจากด่านศุลกากรแล้ว ผมจะติดต่อคนของเครื่องประดับดาวฤกษ์ แล้วส่งรายการลักลอบนำเข้าไปไว้ที่สำนักงานของเขา”

“ถึงเวลานั้น ต่อให้มันกระโดดลงไปแม่น้ำเหลืองก็ล้างความผิดของมันไม่ได้หรอก!”

โหวหยังที่ได้ยินเช่นนี้ก็หัวเราะออกมาดังๆ เขาดีใจจนแทบจะกระโดดร้องเต้น

“วิเศษ วิเศษจริงๆ”

“ครั้งนี้ ผมจะคอยดูว่ามันจะหนีรอดไปด้วยวิธีไหน?”

“ลักลอบหนีภาษีของมีค่าหลายสิบล้าน มันต้องไปอยู่คุกจนหัวหงอกแน่ ฮ่า ๆ ๆ ๆ!”

เหวยซือยิ้มจางๆ และเทไวน์แดงสองแก้วแล้วยื่นแก้วหนึ่งให้กับโหวหยัง

“ยินดีที่ได้ร่วมงานด้วยนะครับ”

“หมดแก้ว!!!”

ทั้งสองชนแก้วและหมดแก้วไปด้วยกัน และพายุนองเลือดก็ค่อยๆ เริ่มขึ้น

แต่เจียงชื่อในขณะนี้ยังไม่รู้อะไรเลย

เขาได้แต่นั่งกอดภรรยาแล้วดูทีวีด้วยกัน โดยที่ไม่มีทางรู้ว่าศัตรูสองคนที่เกลียดชังเขาได้แอบร่วมมือกันเพื่อจะลงโทษเขาให้ถึงตาย

ทันใดนั้น ติงเมิ่งเหยนรู้สึกตากระตุก เธอจึงมองไปที่เจียงชื่อ

“ที่รัก”

“หืม?”

“เมื่อกี้ฉันตากระตุก ฉันรู้สึกไม่ดีเลย มีลางสังหรณ์ว่าคุณกำลังจะประสบปัญหายังไงไม่รู้ คุณต้องระวังตัวด้วยนะ”

เจียงชื่อกอดติงเมิ่งเหยนด้วยรอยยิ้ม

“ไม่ต้องช่วยน่า ทหารมาใช้ขุนพลต้านรับ น้ำมาก็ใช้ดินต้าน”

“ผมไม่มีวันแพ้หรอก”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+