ตามที่เจียงชื่อคาดหวังไว้ ซัพพลายเออร์อีกสองเจ้าก็โทรเข้ามาและปฏิเสธความร่วมมือกับเจียงชื่อ

เหตุผลก็เหมือนกันหมด สินค้าของพวกเขาขายให้กับเหวยซือแล้ว

เจียงชื่อเสียใจมากในระหว่างคุยโทรศัพท์ แต่หลังวางสาย สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสุขแห่งชัยชนะ

หลังจากกลับมาที่บริษัท เขาเก็บรอยยิ้มไว้ ในขณะที่เดินเข้าประตูออฟฟิศ เขายังแสร้งทำเป็นเศร้าและยังฟาดประตูแรงๆ เพื่อแสดงความไม่สบอารมณ์ของเขา

แน่นอนว่าหยวนหยาเหว่ยก็เห็นฉากนี้แล้วเช่นกัน

หยวนหยาเหว่ยมีความสุขมากที่เห็นเจียงชื่อผิดหวังและไม่พอใจ จากนั้นเขาเปิดแชมเปญขวดหนึ่งเพื่อดื่มเฉลิมฉลองในชัยชนะของเขา

ส่วนสุนัขรับใช้ของเขาก็ถือแก้วไวน์ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าและพูดอย่างร่าเริงว่า “ครั้งนี้เจียงชื่อเละไม่เป็นท่าจริงๆ อุตส่าห์เสียเวลาคัดแยกสินค้าไปอาทิตย์กว่าๆ แต่สุดท้ายกลับถูกแย่งซื้อไป และมันไม่ได้ผลประโยชน์อะไรเลยด้วยซ้ำ สะใจจริงๆ ครับ”

หยวนหยาเหว่ยพยักหน้าตอบ “ก็นั่นน่ะสิ ไอ้หมอนี่มันอวดดีมานานแล้ว ในที่สุดก็ถึงตามันกินขมบ้าง คุณรู้ไหม เจียงชื่อกลับมาออฟฟิศถึงกับฟาดประตูเลยนะ นี่มันไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนเลยล่ะ จะบอกให้”

ทั้งสองยิ่งพูดก็ยิ่งมีความสุขและชนแก้วไวน์เบาๆ

ฉังหยังถามอย่างสงสัยว่า “ผู้จัดการหยวนครับ เราช่วยเหวยซือเรื่องใหญ่ขนาดนี้ เขาน่าจะมีค่าเหนื่อยให้เราบ้างนะครับ?”

หยวนหยาเหว่ยหัวเราะออกมาดังๆ “ไม่ต้องห่วง เรื่องนี้แน่นอนอยู่แล้ว เขารับปากผมแล้วว่าจะให้เงินปันผลกับผม 10% นั่นหมายความว่า ถ้าสินค้าชุดนี้เขาขายไปหนึ่งหมื่นล้าน พวกเราก็จะได้เงินหนึ่งพันล้าน แล้วคุณกับผมก็คนละ 500 ล้านไงล่ะ”

ฉังหยังมีความสุขกับสิ่งนี้มาก

ตั้งเงิน 500 ล้าน มีเงินมหาศาลขนาดนี้ แล้วยังจะเสือกทำงานทำไมล่ะ? เกษียณแล้วกินนอนอยู่บ้านก็พอ!

หยวนหยาเหว่ยก็มีความสุขมากเช่นกัน แต่เขายังรู้สึกไม่พอใจอยู่บ้าง

“ถึงแม้จะเล่นงานเจียงชื่อได้ แต่เรายังไม่ได้สร้างความเสียหายให้กับมันเลยนะ”

เพราะท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาก็แค่แย่งสินค้าของเจียงชื่อไป แต่เงิน 2500 ล้านของเขายังไม่ได้ใช้เลยสักหยวน ฉะนั้น จะเป็นการดีกว่าถ้าเจียงชื่อต้องเสียงเงิน 2500 ล้านนี้ไปด้วย

ฉังหยังโบกมือ “ผู้จัดการที่รักของผมครับ ใจคนเรามันไม่รู้จักพอจริงๆ แต่ระวังจะโลภมากลาภหายนะครับ เราแย่งสินค้าของเจียงชื่อไปแล้ว อีกอย่างยังช่วยเครื่องประดับเส้ายินได้ขนาดนี้ มันก็ถือเป็นการประสบความสำเร็จครั้งใหญ่แล้วนะครับ แค่นี้เราก็พอใจเถอะครับ”

“ส่วนเรื่องเงิน 2500 ล้านนั้น เราไม่ต้องกังวลหรอกครับ”

“ตราบใดที่มีคู่หูเหรียญทองอย่างเรา จะมีอะไรที่ทำไม่ได้อีกครับ?”

หยวนหยาเหว่ยคิดๆ แล้วก็เห็นด้วยเช่นกัน ดังนั้นจิตใจของเขาสงบลงไม่น้อย

ในขณะเดียวกัน เจียงชื่อที่อยู่ในออฟฟิศก็เปิดแชมเปญแล้วถือแก้วไวน์กับประธานบริษัทฉีเจิ้นคนละแก้วและดื่มกันอย่างมีความสุขเช่นกัน

“เหวยซือกวาดซื้อสินค้าไปหมดแล้ว คราวนี้ เป้าหมายของเราก็ถือว่าสำเร็จแล้วสินะ” ฉีเจิ้นพูด

เจียงชื่อจิบไวน์เบาๆ และตอบว่า “ตัวร้ายอย่างเหวยซือคนนี้ถือว่าถูกกำจัดไปเรียบร้อยแล้ว ต่อไป เราต้องถอนรากถอนโคนคนของหยวนหยาเหว่ยและลูกน้องของเขาในบริษัทเราแล้วนะครับ”

จากนั้นเจียงชื่อก็หยิบสมุดบันทึกซึ่งบันทึกข้อมูลทั้งหมดของลูกน้องของหยวนหยาเหว่ยออกมา

และบอกว่า “นี่คือข้อมูลที่ผมรวบรวมในช่วงที่ผ่านมานี้ครับ ผมจัดคนให้ตรวจสอบบริษัทอย่างละเอียด และรู้ว่าลูกน้องของหยวนหยาเหว่ยที่ให้การสนับสนุนการ ‘กบฏ’ บริษัทในครั้งนี้มีไม่น้อยเลยนะครับ หรือบอกได้ว่าแทบจะมีอยู่ในทุกสาขาเลยก็ได้”

ฉีเจิ้นรับสมุดบันทึกมาและดูอย่างละเอียด แต่เขายิ่งดูก็ยิ่งหดหู่ใจมากขึ้น

เขารู้ว่าหยวนหยาเหว่ยเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลังของบริษัท แต่ไม่นึกเลยว่ามันจะร้ายแรงขนาดนี้ ช่างน่ากลัวจริงๆ แม้แต่ฝ่ายบริหารของทุกแผนกก็ล้วนมีคนของหยวนหยาเหว่ยหมด