สามีข้า คือพรานป่า 271 แตกคอ

Now you are reading สามีข้า คือพรานป่า Chapter 271 แตกคอ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่ 271 แตกคอ

ในที่สุดเฉินซึ่งก็มาถึง เมื่อวันก่อน เฉินไฉ่อีร้องไห้โวยวายต่อหน้าเขาว่าสามีปฏิบัติต่อนางอย่างไม่เป็นธรรม! เฉินซึ่งโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง เพียงแต่เขาไม่สามารถกล่าวโทษใครได้ เพราะยังไงผู้ที่ทําผิดก่อนก็คือบุตรสาวของเขา!

ตกช่วงบ่าย เขาบังคับให้บุตรสาวกลับไปที่ตระกูลจาง หากเขายังปล่อยให้นางอยู่อีก ภรรยาของเขาอาจใจอ่อนเพราะเรื่องแค่นี้! จะยอมใจอ่อนไม่ได้ นางต้องอยู่กินในตระกูลจางเพื่อชนะใจลูกเขยที่มีความสามารถคนนี้!

เขาเชื่อมั่นว่าด้วยพรสวรรค์และหน้าตาของนางจะสามารถสร้างความประทับใจให้กับคุณชายจางได้อย่างแน่นอน! น่าเสียดายที่เขาไม่เคยคิดเลยว่าภายในหัวใจของคุณชายจางประทับใจเฉินไฉ่อเพียงใดเมื่อพวกเขาพบกันครั้งแรก เขาเสียใจอย่างมากเมื่อได้รู้ความจริงภายหลัง!

ราวกับต้องเสียใจไปชั่วชีวิต ทุกครั้งที่จางชิงเฟิงเห็นใบหน้าของเฉินไฉ่อมักนึกถึงผู้หญิงชั้นต่ําที่ยอมอยู่ใต้ฝ่าเท้าของชายอื่นมากมาย ยิ่งนางอยู่กับเขานานเพียงใด จางชิงเฟิงก็ยิ่งรังเกียจมากขึ้นเพียงนั้น!

หากผู้หญิงคนนี้รู้จักอ่อนน้อมถ่อมตน คงไม่เกิดปัญหาอันใด แต่เฉินไฉนั้นหยิ่งผยองเหลือคณา ความอดทนทั้งหมดของจางชิงเฟิงจึงหมดลง!

เมื่อมีคนไปแจ้งข่าวว่าบุตรสาวของเขาอยู่ที่บ้านของเฉินไป เฉินซึ่งไม่คาดคิดว่าเขาจะพบกับฉากบาดตาเช่นนี้!

หลินหูมีภาพลักษณ์ที่น่าประทับใจ ปกติแล้ว หญิงสาวมักถูกสั่งให้ไปออกเรือน แต่เพิ่งเคยพบชายที่มาขอแต่งงานด้วยตนเอง นี่เป็นเรื่องแปลกที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน แน่นอนว่าเฉินซึ่งย่อมจดจําชายคนนี้ได้!

แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดมากที่สุดคือ ผู้ที่คุกเข่าอยู่ข้างชายคนนี้ในลานบ้านจะเป็นบุตรสาวของเขาที่ควรบริสุทธิ์ผุดผ่อง!

นอกจากนี้ใบหน้าและลําคอของเขาเต็มไปด้วยรอยข่วนและรอยกัด! เป็นฝีมือบุตรสาวของเขาแน่ ร่องรอยแปลก ๆ ที่คอของเขายิ่งทําให้มั่นใจ!

เห็นดังนั้นเฉินซ่งจึงระเบิดอารมณ์ออกมาราวกับระเบิดที่ถูกจุดชนวน เหตุใดที่คนอย่างหลินหูกล้าที่ท้าทายกับจางชิงเฟิงผู้เป็นบัณฑิตที่เก่งที่สุดของเมืองเช่นนี้! หลินหูล่ะเป็นใครกัน? มีเพียงไม่กี่คนที่เคยได้ยินชื่อของเขา!

“นี่มันเรื่องอะไร! เฉินไฉ่อี! เจ้าอยากตายขนาดนั้นเชียวหรือ?”

ทันทีที่เฉินไฉ่อีเห็นพ่อของนาง ราวกับสวรรค์มาโปรด นางคลานเข้าไปกอดเท้าของพ่อและเริ่มร้องไห้เสียงดัง!

“ท่านพ่อ! ข้าถูกใส่ร้าย นางตัวแสบหยุนเถียนเถียนหลอกข้ามาที่นี่! ”

ไม่ทันคาดคิด หยุนเกียนเถียนที่อยู่ใกล้ ๆ เอื้อมมือดึงตัวเฉินไม่ดีขึ้นมาและตบหน้าไปหนึ่งฉาด!

“เฉินไฉ่อ หากไม่ยอมพูดความจริง ข้าจะเป็นคนสั่งสอนเจ้าเอง! ข้าหลอกเจ้างั้นหรือ ข้ามีเหตุอันใดต้องไปหลอกเจ้า! ข้าไม่อยากเจอหน้าเจ้าทั้งชีวิต เหตุใดข้าถึงต้องหลอกเจ้ามาที่นี่กัน? ข้ากําลังจะแต่งงานแล้ว จะสร้างเหตุการณ์เพื่อหาเรื่องใส่ตัวเช่นนี้ไปเพื่ออะไร? ”

เฉินซึ่งเชื่อคําพูดของนาง แต่การที่นางสั่งสอนบุตรสาวต่อหน้าพ่อเช่นนี้ นางอยากตายหรืออย่างไร?

“แม่นางหยุน บิดาเช่นข้าอยู่ตรงนี้ ไม่อาจรบกวนให้แม่นางอบรมสั่งสอนบุตรสาวข้าได้หรอก”

หยุนเถียนเถียนกล่าวอย่างไม่ไว้หน้าใคร “แต่ข้าเห็นว่า ท่านยังสั่งสอนบุตรสาวของท่านไม่ดีพอ นางลงมือทําเรื่องไร้ยางอายเช่นนี้ซ้ําแล้วซ้ําเล่า หากท่านเชื่อว่านางพูดความจริง ควรจะถามบัณฑิตที่อยู่ข้างนางด้วย!”

“และหลินห์ ข้าขอเตือนท่าน! แม้เป็นถึงบัณฑิต ท่านควรแยกแยะได้ว่าเรื่องใดควรยุ่งเกี่ยว! หากทั้งสองฝ่ายยินดีเรื่องนี้คงแล้วกันไป หากไม่เป็นเช่นนั้น ข้าย่อมมีวิธีที่ทําให้ท่านไร้หนทางเข้าสอบข้าราชการ ความรู้ที่ท่านสั่งสมมานับสิบปีคงจะไร้ความหมาย!”

ประโยคนี้ย้ําเตือนใจของหลินหู เขาสงบสติอารมณ์ลงอย่างรวดเร็ว คิดอย่างรอบคอบถึงกําไรหรือขาดทุน!

แน่นอนว่าเขาอยากดึงหยุนเถียนเถียนมาเกี่ยวข้อง แต่ทําเช่นนั้นไม่ได้ เพราะเรื่องที่เขาพัวพันกับผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ก็เพียงพอที่จะทําลายชื่อเสียงของเขาให้ป่นปี้! ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่คิดว่าหญิงสาวหน้าตาสะสวยตรงหน้าจะก้มหัวยอมรับ! หากต้องมีการไต่สวน เขาคงไม่อาจหนีรอดไปได้!

คงเป็นการดีกว่าหากยอมรับและผลักความรับผิดชอบทั้งหมดไปที่เฉินไฉ่! มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น เมื่อหัวหน้าหมู่บ้านมาถึง อย่างน้อยเขาคงสู้หน้าได้บ้าง

สําหรับผู้หญิงที่หน้าซื่อใจคดผู้นี้! หลินหูไม่อยากแม้ชายตามอง แต่หากไม่มีทางเลือกอื่น คงต้องจําใจแต่งงานกับนาง บุตรสาวหัวหน้าใหญ่ บ้านของเขาอวบอ้วนอัปลักษณ์ หากเขาต้องแต่งงานกับลูกสาวหัวหน้าใหญ่บ้าน สู้แต่งงานกับคนที่ดูอ่อนแอ ใช้งานง่ายเช่นนี้ดีกว่า!

หลินหูเหม่อลอยอยู่สักพักและเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ!

“ใช่แล้ว ข้าหลงรักแม่นางหยุน! นั่นเป็นเหตุผลที่แอบมาที่หมู่บ้านเพื่อพบนาง! แต่ตอนนี้นางกําลังจะแต่งงานแล้ว ข้าย่อมเทียบไม่ได้กับคู่หมั้นของนาง ข้ามาเพราะต้องการร่วมงานแต่งงานของนางและอวยพรให้มีชีวิตที่ดี! ข้าไม่คาดคิดว่าทันทีที่เข้ามาในหมู่บ้านจะได้พบกับนาง!”

“นางบอกกับข้าว่าแม่นางหยุนเศร้าใจที่นายพรานผู้นั้นบังคับให้แต่งงานกับเขา และต้องการนัดพบกับข้าในตอนพลบค่ํา เดิมทีข้าคิดปฏิเสธอย่างเด็ดขาด พอมาทบทวนดูหากแม่นางหยุนไม่ได้เต็มใจ ข้าอาจสามารถเกลี้ยกล่อมนางได้ ข้าจึงไปพบกับนาง!”

“ข้าถูกผู้หญิงคนนี้ดึงตัวไว้ทันทีที่ก้าวพ้นประตู ข้าไม่รู้ว่านางใช้ยากับข้า ข้ารู้สึกเวียนหัวและไม่รู้สึกตัวอีกเลยจนกระทั่งเช้า ข้าตื่นขึ้นและรับรู้ว่าเกิดเรื่องแล้ว! ทั้งหมดเป็นความผิดของนาง หลังจากที่แต่งงานแล้ว แต่เพราะนางไม่ได้รับความสนใจจากสามี จึงคิดจะคลุมถุงชนข้าแทน!”

หยุนเถียนเถียนยิ้ม แม้ว่านางอยากให้หลินหูรับผิดชอบเรื่องนี้ แต่ว่าหลินหูกลับผลักความรับผิดชอบทั้งหมดไปที่เฉินไฉอี เห็นได้ชัดว่าชายคนนี้ไร้ความรับผิดชอบ!
แต่สิ่งใดกันที่ให้เฉินไฉ่อีเกิดความคิดเช่นนี้? ในเมื่อคิดทําร้ายผู้อื่น ย่อมถูกผู้อื่นทําร้ายกลับเป็นธรรมดา หยุนเกียนเถียนไม่ใส่ใจฟังคําแก้ตัวของเฉินไฉ่อี การชมสุนัขสองตัวกัดกันเช่นนี้ไม่ใช่ว่ามันช่างน่าอภิรมย์หรืออย่างไร?

เฉินไฉ่อีเบิกตาโพลง หลังได้ยินคําพูดเหล่านั้น “พล่ามเรื่องเหลวไหลอะไรของเจ้า? เจ้ามาพบข้า เพราะว่าเจ้าชอบแม่นางหยุน และต้องการให้ข้าช่วยเจ้าสานสัมพันธ์กับแม่นางหยุน ข้าเชื่อคําพูดของเจ้าและรับยานั่นมา! ข้าจะไปหาของน่ารังเกียจเช่นนี้ได้ที่ไหนกัน!”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

สามีข้า คือพรานป่า 271 แตกคอ

Now you are reading สามีข้า คือพรานป่า Chapter 271 แตกคอ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่ 271 แตกคอ

ในที่สุดเฉินซึ่งก็มาถึง เมื่อวันก่อน เฉินไฉ่อีร้องไห้โวยวายต่อหน้าเขาว่าสามีปฏิบัติต่อนางอย่างไม่เป็นธรรม! เฉินซึ่งโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง เพียงแต่เขาไม่สามารถกล่าวโทษใครได้ เพราะยังไงผู้ที่ทําผิดก่อนก็คือบุตรสาวของเขา!

ตกช่วงบ่าย เขาบังคับให้บุตรสาวกลับไปที่ตระกูลจาง หากเขายังปล่อยให้นางอยู่อีก ภรรยาของเขาอาจใจอ่อนเพราะเรื่องแค่นี้! จะยอมใจอ่อนไม่ได้ นางต้องอยู่กินในตระกูลจางเพื่อชนะใจลูกเขยที่มีความสามารถคนนี้!

เขาเชื่อมั่นว่าด้วยพรสวรรค์และหน้าตาของนางจะสามารถสร้างความประทับใจให้กับคุณชายจางได้อย่างแน่นอน! น่าเสียดายที่เขาไม่เคยคิดเลยว่าภายในหัวใจของคุณชายจางประทับใจเฉินไฉ่อเพียงใดเมื่อพวกเขาพบกันครั้งแรก เขาเสียใจอย่างมากเมื่อได้รู้ความจริงภายหลัง!

ราวกับต้องเสียใจไปชั่วชีวิต ทุกครั้งที่จางชิงเฟิงเห็นใบหน้าของเฉินไฉ่อมักนึกถึงผู้หญิงชั้นต่ําที่ยอมอยู่ใต้ฝ่าเท้าของชายอื่นมากมาย ยิ่งนางอยู่กับเขานานเพียงใด จางชิงเฟิงก็ยิ่งรังเกียจมากขึ้นเพียงนั้น!

หากผู้หญิงคนนี้รู้จักอ่อนน้อมถ่อมตน คงไม่เกิดปัญหาอันใด แต่เฉินไฉนั้นหยิ่งผยองเหลือคณา ความอดทนทั้งหมดของจางชิงเฟิงจึงหมดลง!

เมื่อมีคนไปแจ้งข่าวว่าบุตรสาวของเขาอยู่ที่บ้านของเฉินไป เฉินซึ่งไม่คาดคิดว่าเขาจะพบกับฉากบาดตาเช่นนี้!

หลินหูมีภาพลักษณ์ที่น่าประทับใจ ปกติแล้ว หญิงสาวมักถูกสั่งให้ไปออกเรือน แต่เพิ่งเคยพบชายที่มาขอแต่งงานด้วยตนเอง นี่เป็นเรื่องแปลกที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน แน่นอนว่าเฉินซึ่งย่อมจดจําชายคนนี้ได้!

แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดมากที่สุดคือ ผู้ที่คุกเข่าอยู่ข้างชายคนนี้ในลานบ้านจะเป็นบุตรสาวของเขาที่ควรบริสุทธิ์ผุดผ่อง!

นอกจากนี้ใบหน้าและลําคอของเขาเต็มไปด้วยรอยข่วนและรอยกัด! เป็นฝีมือบุตรสาวของเขาแน่ ร่องรอยแปลก ๆ ที่คอของเขายิ่งทําให้มั่นใจ!

เห็นดังนั้นเฉินซ่งจึงระเบิดอารมณ์ออกมาราวกับระเบิดที่ถูกจุดชนวน เหตุใดที่คนอย่างหลินหูกล้าที่ท้าทายกับจางชิงเฟิงผู้เป็นบัณฑิตที่เก่งที่สุดของเมืองเช่นนี้! หลินหูล่ะเป็นใครกัน? มีเพียงไม่กี่คนที่เคยได้ยินชื่อของเขา!

“นี่มันเรื่องอะไร! เฉินไฉ่อี! เจ้าอยากตายขนาดนั้นเชียวหรือ?”

ทันทีที่เฉินไฉ่อีเห็นพ่อของนาง ราวกับสวรรค์มาโปรด นางคลานเข้าไปกอดเท้าของพ่อและเริ่มร้องไห้เสียงดัง!

“ท่านพ่อ! ข้าถูกใส่ร้าย นางตัวแสบหยุนเถียนเถียนหลอกข้ามาที่นี่! ”

ไม่ทันคาดคิด หยุนเกียนเถียนที่อยู่ใกล้ ๆ เอื้อมมือดึงตัวเฉินไม่ดีขึ้นมาและตบหน้าไปหนึ่งฉาด!

“เฉินไฉ่อ หากไม่ยอมพูดความจริง ข้าจะเป็นคนสั่งสอนเจ้าเอง! ข้าหลอกเจ้างั้นหรือ ข้ามีเหตุอันใดต้องไปหลอกเจ้า! ข้าไม่อยากเจอหน้าเจ้าทั้งชีวิต เหตุใดข้าถึงต้องหลอกเจ้ามาที่นี่กัน? ข้ากําลังจะแต่งงานแล้ว จะสร้างเหตุการณ์เพื่อหาเรื่องใส่ตัวเช่นนี้ไปเพื่ออะไร? ”

เฉินซึ่งเชื่อคําพูดของนาง แต่การที่นางสั่งสอนบุตรสาวต่อหน้าพ่อเช่นนี้ นางอยากตายหรืออย่างไร?

“แม่นางหยุน บิดาเช่นข้าอยู่ตรงนี้ ไม่อาจรบกวนให้แม่นางอบรมสั่งสอนบุตรสาวข้าได้หรอก”

หยุนเถียนเถียนกล่าวอย่างไม่ไว้หน้าใคร “แต่ข้าเห็นว่า ท่านยังสั่งสอนบุตรสาวของท่านไม่ดีพอ นางลงมือทําเรื่องไร้ยางอายเช่นนี้ซ้ําแล้วซ้ําเล่า หากท่านเชื่อว่านางพูดความจริง ควรจะถามบัณฑิตที่อยู่ข้างนางด้วย!”

“และหลินห์ ข้าขอเตือนท่าน! แม้เป็นถึงบัณฑิต ท่านควรแยกแยะได้ว่าเรื่องใดควรยุ่งเกี่ยว! หากทั้งสองฝ่ายยินดีเรื่องนี้คงแล้วกันไป หากไม่เป็นเช่นนั้น ข้าย่อมมีวิธีที่ทําให้ท่านไร้หนทางเข้าสอบข้าราชการ ความรู้ที่ท่านสั่งสมมานับสิบปีคงจะไร้ความหมาย!”

ประโยคนี้ย้ําเตือนใจของหลินหู เขาสงบสติอารมณ์ลงอย่างรวดเร็ว คิดอย่างรอบคอบถึงกําไรหรือขาดทุน!

แน่นอนว่าเขาอยากดึงหยุนเถียนเถียนมาเกี่ยวข้อง แต่ทําเช่นนั้นไม่ได้ เพราะเรื่องที่เขาพัวพันกับผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ก็เพียงพอที่จะทําลายชื่อเสียงของเขาให้ป่นปี้! ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่คิดว่าหญิงสาวหน้าตาสะสวยตรงหน้าจะก้มหัวยอมรับ! หากต้องมีการไต่สวน เขาคงไม่อาจหนีรอดไปได้!

คงเป็นการดีกว่าหากยอมรับและผลักความรับผิดชอบทั้งหมดไปที่เฉินไฉ่! มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น เมื่อหัวหน้าหมู่บ้านมาถึง อย่างน้อยเขาคงสู้หน้าได้บ้าง

สําหรับผู้หญิงที่หน้าซื่อใจคดผู้นี้! หลินหูไม่อยากแม้ชายตามอง แต่หากไม่มีทางเลือกอื่น คงต้องจําใจแต่งงานกับนาง บุตรสาวหัวหน้าใหญ่ บ้านของเขาอวบอ้วนอัปลักษณ์ หากเขาต้องแต่งงานกับลูกสาวหัวหน้าใหญ่บ้าน สู้แต่งงานกับคนที่ดูอ่อนแอ ใช้งานง่ายเช่นนี้ดีกว่า!

หลินหูเหม่อลอยอยู่สักพักและเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ!

“ใช่แล้ว ข้าหลงรักแม่นางหยุน! นั่นเป็นเหตุผลที่แอบมาที่หมู่บ้านเพื่อพบนาง! แต่ตอนนี้นางกําลังจะแต่งงานแล้ว ข้าย่อมเทียบไม่ได้กับคู่หมั้นของนาง ข้ามาเพราะต้องการร่วมงานแต่งงานของนางและอวยพรให้มีชีวิตที่ดี! ข้าไม่คาดคิดว่าทันทีที่เข้ามาในหมู่บ้านจะได้พบกับนาง!”

“นางบอกกับข้าว่าแม่นางหยุนเศร้าใจที่นายพรานผู้นั้นบังคับให้แต่งงานกับเขา และต้องการนัดพบกับข้าในตอนพลบค่ํา เดิมทีข้าคิดปฏิเสธอย่างเด็ดขาด พอมาทบทวนดูหากแม่นางหยุนไม่ได้เต็มใจ ข้าอาจสามารถเกลี้ยกล่อมนางได้ ข้าจึงไปพบกับนาง!”

“ข้าถูกผู้หญิงคนนี้ดึงตัวไว้ทันทีที่ก้าวพ้นประตู ข้าไม่รู้ว่านางใช้ยากับข้า ข้ารู้สึกเวียนหัวและไม่รู้สึกตัวอีกเลยจนกระทั่งเช้า ข้าตื่นขึ้นและรับรู้ว่าเกิดเรื่องแล้ว! ทั้งหมดเป็นความผิดของนาง หลังจากที่แต่งงานแล้ว แต่เพราะนางไม่ได้รับความสนใจจากสามี จึงคิดจะคลุมถุงชนข้าแทน!”

หยุนเถียนเถียนยิ้ม แม้ว่านางอยากให้หลินหูรับผิดชอบเรื่องนี้ แต่ว่าหลินหูกลับผลักความรับผิดชอบทั้งหมดไปที่เฉินไฉอี เห็นได้ชัดว่าชายคนนี้ไร้ความรับผิดชอบ!
แต่สิ่งใดกันที่ให้เฉินไฉ่อีเกิดความคิดเช่นนี้? ในเมื่อคิดทําร้ายผู้อื่น ย่อมถูกผู้อื่นทําร้ายกลับเป็นธรรมดา หยุนเกียนเถียนไม่ใส่ใจฟังคําแก้ตัวของเฉินไฉ่อี การชมสุนัขสองตัวกัดกันเช่นนี้ไม่ใช่ว่ามันช่างน่าอภิรมย์หรืออย่างไร?

เฉินไฉ่อีเบิกตาโพลง หลังได้ยินคําพูดเหล่านั้น “พล่ามเรื่องเหลวไหลอะไรของเจ้า? เจ้ามาพบข้า เพราะว่าเจ้าชอบแม่นางหยุน และต้องการให้ข้าช่วยเจ้าสานสัมพันธ์กับแม่นางหยุน ข้าเชื่อคําพูดของเจ้าและรับยานั่นมา! ข้าจะไปหาของน่ารังเกียจเช่นนี้ได้ที่ไหนกัน!”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+