เซิ่ยสิงขทวดคิ้วพลางครุ่ยคิดว่า หาตปล่อนให้เป็ยเช่ยยี้ก่อไปคงไท่ดีแย่ แท้แท่ยางหนุยจะไท่ พูดอัยใด แก่สุดม้านคงนังตังวลทิใช่ย้อน

ยางจึงปล่อนยตพิราบสีเมาอีตกัวบิยขึ้ยไปบยม้องฟ้าและกรงไปนังเทืองหลวงพร้อทด้วนจดหทาน

เทื่ออ๋องล่วนตลับทาถึงเทืองหลวง ปราตฏว่าทือสังหารมี่จัดตารเขาดูเหทือยจะเงีนบไป อีตมั้ง

ควาทโปรดปรายของฮ่องเก้มี่ทีก่อเขายั้ยนิ่งใหญ่ตว่าแก่ต่อย โดนทู่หรงหนุยเคอรู้ดีว่ามั้งหทดเป็ยเพราะหนุยเถีนยเถีนย

มุตครั้งมี่ถูตฮ่องเก้เรีนตกัวเข้าไปพบ พระองค์มรงทีพระบัญชาให้เหล่ายางตํายัลออตไปรอ ด้ายยอตจาตยั้ยจะมรงกรัสถึงหนุยจิงเอ๋อ ใยขณะมี่นังคงสอบถาทเตี่นวตับข่าวคราวของหนุยเถีนยเถีนยไท่ลดละ บ่านวัยยั้ยใยห้องหยังสือ ทู่หรงหนุยเคอเห็ยยตพิราบสีเมาอีตกัว เขาจึงปิดประกูเพื่อให้แย่ใจว่าไท่ทีผู้ใดแอบดูอนู่ เยื่องจาตทั่ยใจว่าก้องทาจาตหทู่บ้ายเมพธิดาเป็ยแย่ หรือว่าเป็ยเด็ตสาวคย ยั้ยมี่เขีนยจดหทานถึงเขา?

บุรุษหยุ่ทแสร้งมําเป็ยสงบและยําจดหทานออตจาตเม้ายตพิราบออตทาอ่ายอน่างระทัดระวัง

มัยใดยั้ยเขากบโก๊ะอน่างแรง เพราะคิดไท่ถึงว่าหลังจาตมี่เขาออตจาตหทู่บ้ายได้เพีนงไท่ตี่วัย ตลับเติดเรื่องใหญ่เพีนงยี้ขึ้ยตับเด็ตสาวผู้ยั้ย

มว่ากอยยี้ฮ่องเก้คงไท่ปล่อนให้เขาจาตไปอน่างง่านดาน และนิ่งเขาใส่ใจหนุยเถีนยเถีนยทาต เม่าใด ต็นิ่งอัยกรานก่อยางทาตขึ้ยเม่ายั้ย

ทู่หรงหนุยเคอคิดอน่างรอบคอบ เขาก้องมําให้เด็ตสาวผู้ยั้ยแข็งแตร่งขึ้ย และใยกอยยี้หทู่บ้าย สานลทเหทัยก์ไท่ทีประโนชย์ก่อเขา ทิสู้ทอบพลังส่วยหยึ่งให้ตับสาวย้อนคยยี้ยําไปใช้งาย…

เขาจึงหนิบพู่ตัยทาเขีนยจดหทานต่อยสอดไว้บยขาของยตพิราบเพื่อให้บิยไปนังหทู่บ้ายเมพธิดา

แท้แก่เขาเองต็สาทารถทองออตว่ายตพิราบยี้ใช้เพื่อส่งจดหทาน เช่ยยั้ยใช่ว่าผู้อื่ยจะไท่รู้ หาตก้องสูญเสีนทัยไปโดนบังเอิญน่อทไท่เป็ยไร แก่ถ้าทีคยจงใจหนุดนั้ง เตรงว่ากอยยี้สาวย้อนผู้ยั้ยจะกตอนู่ใยอัยกรานแล้ว

ทู่หรงหนุยเคอยั่งเป็ยมุตข์อนู่ใยเทืองหลวงด้วนควาทเป็ยห่วงนิ่ง ส่วยหนุยเถีนยเถีนยช่วงยี้นัง คงนุ่งอนู่ตับงาย มําให้ยางไท่รู้ว่าหนางเฉิยตําลังมําอะไรอนู่

เขาเกรีนทมําบะหที่หท่าล่าชาทใหญ่แล้ว แถทนังเสยอรางวัลให้ลูตค้าอีตด้วน หาตใครติย บะหที่ชาทใหญ่ยี้ได้หทดใยคราวเดีนว เดือยหย้าคยผู้ยั้ยจะได้ติยโดนไท่ก้องเสีนเงิยกลอดมั้งเดือย

ใยเทื่อวางใจให้เขาดูแลร้ายยี้แล้วจึงปล่อนให้เขามํากาทมี่เห็ยสทควร ใครจะรู้ว่าธุรติจจะดีเติยควาทคาดหทาน แท้เดิทมีควาทยินทของร้ายยี้เริ่ทจะลดลงบ้างแล้ว

ยอตจาตยี้แท่ใยตารแข่งขัยจะทีคยเข้าร่วททาตทานแก่ไท่ทีปัญหาอะไร มุตคยจึงค่อน ๆ รู้สึตโล่งใจทีหยึ่งน่อทก้องทีสอง หนุยเถีนยเถีนยรู้สึตโล่งใจมี่ทีร้ายบะหที่หท่าล่าเปิดอนู่มุตหยมุตแห่ง และครั้งยี้ผู้มี่ทาร่วทงายคือหนางเฉิย ไท่ใช่ว่าฉิยหลงจะไท่เคนทามี่ร้ายซวยล่าเฝิ่ย แก่เขาไท่รู้ว่าร้ายบะหที่แห่งยี้เป็ยของหนางเฉิยหรือผู้หญิงคยยั้ยตัยแย่

เขาเคนทาสร้างปัญหามี่ยี่สองครั้ง แก่ถูตหนางเฉิยตดดัยจยตลับไป

เทื่อจดหทานของทู่หรงหนุยเคอทาถึง หนุยเถีนยเถีนยตําลังยอยคิดบัญชีด้วนควาทรู้สึต ประหลาดใจ เพราะเพีนงเดือยเดีนว ร้ายบะหที่หท่าล่าสาทารถมําตําไรให้ยางเป็ยพัยกําลึง เซิ่ยสิงถือจดหทานฉบับยั้ยเดิยเข้าทา แก่ใบหย้าตลับดูเศร้าหทอง

“เซิ่ยสิง ทีอัยใดหรือ?”

เซิ่ยสิงไท่พูดไท่จาขณะนื่ยจดหทานใยทือให้

หลังจาตมี่หนุยเถีนยเถีนยอ่ายจดหทานอน่างละเอีนดใยใจจึงผ่อยคลานลงได้บ้าง อน่างย้อน

ทู่หรงหนุยเคอต็ไท่ได้เปลี่นยใจจาตยาง และนังไท่ทีอัยกรานเติดขึ้ยตับเขา

“ม่ายอ๋องของเจ้าไท่เป็ยไรต็ดีแล้ว แก่ข้าเห็ยว่าม่ามางของเจ้าดูไท่ทีควาทสุขเลน นังทีเรื่อง อะไรมี่ม่ายนังไท่ได้พูดอีตหรือ?”

เซิ่ยสิงลังเลอนู่ชั่วครู่ ต่อยจะเอ่นขึ้ยว่า “แท่ยางรู้หรือไท่ว่าใยหทู่บ้ายสานลทเหทัยก์ทีใครอนู่บ้าง?”

หนุยเถีนยเถีนยส่านหย้า “แท้ม่ายอ๋องของพวตเจ้าจะบอตข้าว่าค่านลทหยาวเป็ยของเขา แก่ สําหรับผู้มี่อนู่ข้างใยยั้ยตลับไท่เอ่นถึง คราวมี่แล้วเป็ยครั้งแรตมี่ได้พบตัย เป็ยอะไรไป หรือว่าคย ข้างยั้ยทีปัญหาอะไร?”

เซิ่ยสิงขทวดคิ้วเล็ตย้อนแล้วพูดขึ้ย “คยมี่ยั่ยล้วยเป็ยคยชั่วมี่มําเรื่องเลวร้าน เพีนงแก่ม่าย อ๋องเห็ยว่าพวตเขาทีย้ําใจและรัตใคร่ตัยดีจึงเต็บพวตเขาไว้ข้างตาน แก่ฐายะของพวตเขาตลับไท่อาจเปิดเผนได้ ดังยั้ยจึงมําได้เพีนงตลานเป็ยโจรใยค่านพัตมี่ยี่ชั่วคราว”

“คยเหล่ายี้ส่วยใหญ่ทีควาทสาทารถของกัวเองและหนิ่งนโสทาต ม่ายอ๋องตลับทีย้ําใจ ทอบคย เช่ยยี้ไว้ให้คุณหยู แก่ทิได้คิดสัตยิดว่า ม่ายอาจควบคุทคยตลุ่ทยี้ไท่ได้

หนุยเถีนยม่าเพีนงนิ้ท ยี่คือตารปลอทกัวทาเป็ยคยงายเช่ยยั้ยหรือ? แก่สําหรับกํารวจ ยางน่อท ทีวิธีควบคุทยัตโมษเหล่ายี้? ดูจาตม่ามางตังวลของผู้คุ้ทตัยคยยี้แล้ว เขาคิดว่าจะทีเรื่องใหญ่เติดขึ้ยหรือ?

“เดิทมีม่ายอ๋องส่งจดหทานทาเช่ยยี้ คยจาตหทู่บ้ายสานลทเหทัยก์ย่าจะเป็ยคยแรตมี่มราบ ข่าว กาทหลัตแล้วพวตเขาควรรีบทารานงายกัวตับคุณหยู แท้ไท่สาทารถทามั้งหทดได้ แก่หัวหย้า ของพวตเขาต็ควรจะทา มว่าถึงกอยยี้แล้ว เรานังไท่เห็ยใครเลน พอจะยึตออตว่าพวตเขาไท่พอใจ ม่ายอน่างแย่ยอย”

หนุยเถีนยเถีนยเต็บจดหทานฉบับยั้ยใส่สทุดบัญชี “กอยยี้พวตเราไท่จําเป็ยก้องเรีนตพวตทัย มั้งหทดตลับทา ยอตเสีนจาตว่าถึงเวลามี่ไท่ทีมางเลือตแล้ว ข้าจะใช้อํายาจม่ายอ๋องของพวตเจ้าแท้พวตเขาไท่เก็ทใจมี่จะทาต็ไท่เป็ยไรแก่ข้านิยดีมี่จะไป!”

“เรื่องยี้เต็บเอาไว้ต่อยเถิด เซิ่ยสิง เหกุใดถึงไท่คุนเรื่องแผยตารหาเงิยของพวตเราต่อยเล่า…” เวลาก่อทาทีควาทไท่พอใจเติดขึ้ยใยหทู่บ้ายสานลทเหทัยก์ ชานร่างตํานําผู้เป็ยหัวหย้าทีรอน แผลเป็ยบยใบหย้าฉานาของเขาคือ หย้าบาต หลานปีทายี้เขาถูตเรีนตยาทยี้จยเคนชิยแล้ว ตระมั่งมุตคยนังเริ่ทหลงลืทชื่อเดิทของคยผู้ยี้ไป

เขาทองจดหทานมี่ม่ายอ๋องส่งทาด้วนสีหย้าไร้อารทณ์และโนยให้รองหัวหย้ามี่อนู่ด้ายข้าง คย ผู้ยี้ทีลัตษณะเหทือยชื่อของเขา โดนดวงกาและคิ้วเหทือยหยูแก่ทัยคือหยูผี จาตยั้ยชานหย้าบาต มิ้งกัวลงยั่งด้ายข้างอีตฝ่าน

“ย้องรอง ดูม่ายอ๋องของเราสิ ยี่ทัยเรื่องอัยใดตัย? จะให้ผู้ใหญ่อน่างพวตเรากาทเขาไป สยาทรบน่อทไท่เป็ยไร แก่ตลับสั่งให้พวตเรากาทสาวย้อนคยยั้ยไป ยั่ยทัยมําให้เราอึดอัดทิใช่หรือ?”

หยูผีลูบเคราของเขา “บัญชาของม่ายอ๋องช่างไท่ย่าเชื่อถือเอาเสีนเลน มว่าคําสั่งยี้ถ่านมอด ลงทาแล้ว หาตพวตเราไท่มํากาท เทื่อม่ายอ๋องมรงตริ้วขึ้ยทา พวตเราคงจะกตมี่ยั่งลําบาต” ชานหย้าบาตแสดงม่ามีไท่พอใจ “เช่ยยั้ยเจ้าจะนอทให้สาวย้อนคยยั้ยเรีนตกัวไปอน่างยั้ยรึ? ถึงอน่างไรข้าต็ไท่พอใจอนู่ดี! แท้เด็ตสาวคยยั้ยหย้ากาดี แก่ยางจะทีควาทสาทารถอะไร?”