ไม่นาน ถงก้วนฉือก็กลับมาถึงบริษัทติงเหอ

ติงเฟิงเฉิงอดใจรอไม่ไหวที่จะถามว่า “เป็นไงบ้าง ไอ้ถง ตรวจสอบได้ผลยังไงบ้าง?”

ถงก้วนฉือพูดตามความจริงว่า “ผมตรวจสอบรายการสต๊อกแล้ว และตรวจดูตัวอย่างสินค้าด้วย ในขณะเดียวกันก็สังเกตอารมณ์ในการทำงานของคนงาน ดูยอดเยี่ยมในทุกด้าน ไม่มีปัญหา”

“เยี่ยมไปเลย!” ติงเฟิงเฉิงกล่าวโล่งใจ

“เพียงแต่ว่า…” ถงก้วนฉืออยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็หยุดคิดอีกครั้ง

ติงเฟิงเฉิงขมวดคิ้วขึ้นมา “เพียงแต่ว่าอะไร? ไอ้ถงคุณพูดอะไรไม่ปะติดปะต่อ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”

ถงก้วนฉือกล่าวว่า “ความจริงก็ไม่ใช่ปัญหา แค่รู้สึกแปลกๆ นิดหน่อย”

“แปลกยังไง?”

“ประธานติง คุณภาพของวัสดุล็อตนั้นที่ผมตรวจสอบอยู่ในระดับชั้นหนึ่งจริงๆ แต่ไม่รู้ว่าทำไม ผมรู้สึกว่ามันคล้ายกันเกินไปกับวัสดุของสองบริษัทอื่น กระบวนการผลิตก็แทบจะเหมือนกันเปี๊ยบ”

ติงเฟิงเฉิงยิ้ม “เรื่องนี้เองเหรอ? วัสดุจะแตกต่างกันสักขนาดไหนเชียว? ฝีมือการผลิตแต่ละตระกูลก็ใกล้เคียงกัน มันจะมีปัญหาอะไร?”

ถงก้วนฉือส่ายหัว “ถึงแม้โดยรวมจะเหมือนกัน แต่ก็ต้องมีบางอย่างที่ ‘แตกต่าง’ แต่วัสดุล็อตนี้ของซุนเค่เฉิน กลับมองไม่เห็นความ ‘แตกต่าง’ นั้นเลย ความรู้สึกมันเหมือน… เหมือนซื้อมาจากบริษัทอื่น ”

ติงเฟิงเฉิงระเบิดเสียงหัวเราะ

“ไอ้ถง คุณล้อเล่นหรือเปล่า?”

“เจ้านายซุนเปิดโรงงานผลิตวัสดุเอง ทำไมเขาต้องซื้อวัสดุจากบริษัทอื่นด้วยล่ะ?”

“ยิ่งกว่านั้น เขาซื้อจากบริษัทอื่นในราคาเดิม แล้วมาขายให้เราในราคาต่ำงั้นเหรอ? พ่อค้าคนกลางไม่หาผลกำไรจากความแตกต่างของราคา แต่วิ่งมาตะโกนเรียกลูกค้าให้ขาดทุน? เพื่ออะไร?”

ถงก้วนฉือถอนหายใจ “ใช่แล้ว ผมก็ไม่เข้าใจเรื่องนี้เหมือนกัน ผมถึงบอกว่ามันไม่ใช่ปัญหา แต่เป็นจุดที่น่าสงสัย ประธานติง ผมคิดว่าเราควรระวังตัวหน่อยดีกว่า คิดทบทวนใหม่อีกครั้งเถอะ”

ติงเฟิงเฉิงโบกมือ “ไม่ต้องคิดทบทวนแล้ว ความสงสัยของคุณมันไม่มีเหตุผลเลย ในเมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะทำอะไร ก็ต้องรวบรวมความกล้าไปทำมันให้ดี เอาแต่ห่วงหน้าพะวงหลัง โอนเอนไม่มั่นคง ก็มีแต่จะทำให้เสียเวลาในการสู้รบเท่านั้น!”

“ไอ้ถง คุณไปติดต่อซุนเค่เฉินเดี๋ยวนี้ เราจะเซ็นสัญญากันตั้งแต่เช้าตรู่ หลังจากเซ็นสัญญา จ่ายเงินแล้ว เราจะพยายามเบิกสินค้าในเวลาที่สั้นที่สุด”

ถงก้วนฉือพยักหน้า “เอาล่ะ ในเมื่อประธานติงพูดอย่างนี้แล้ว ผมก็ไม่มีอะไรจะพูด ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”

เรื่องต่างๆ เป็นไปอย่างราบรื่น

วันรุ่งขึ้น ติงเฟิงเฉิงมาพร้อมกับถงก้วนฉือ มาที่บริษัทหรงกงอีกครั้ง แล้วลงนามสัญญาในอาคารสำนักงาน

จากนั้น ฝ่ายการเงินของบริษัทติงเหอจะติดต่อกับฝ่ายการเงินของบริษัทของซุนเค่เฉินเพื่อชำระค่าวัสดุ

ในกระบวนการทั้งหมด ไม่มีข้อผิดพลาดใดๆ

ซุนเค่เฉินให้ความเคารพและมีท่าทีถ่อมตนมาก จนแทบจะเซ่นไหว้ติงเฟิงเฉิง

สิ่งนี้ทำให้ติงเฟิงเฉิงสบายใจมาก

ในอดีตติงเฟิงเฉิงมักจะถูกคนอื่นดูถูกเสมอ แม้ว่าจะมีคนสอพลอเขา แต่ก็เพราะเห็นแก่หน้าตาของตระกูลติง ไม่เคยมีใครยกย่องติงเฟิงเฉิงที่ ‘ความสามารถ’

แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไป

ติงเฟิงเฉิงรู้สึกได้จริงๆ ว่าเขามีความสามารถ มีฝีมือ ประสบความสำเร็จในการสั่งซื้อวัสดุจำนวนมากและประหยัดเงินไปได้นับร้อยล้าน

เป็นครั้งแรกที่เขาสัมผัสได้ถึงความสุขของคนที่ประสบความสำเร็จ

จากคนไร้ความสามารถที่ทุกคนถุยน้ำลายใส่ กลายเป็นสามารถเจรจาได้อย่างอิสระ ได้ตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ในโครงการใหญ่ของบริษัท ติงเฟิงเฉิงรู้สึกได้อย่างแท้จริงว่าเขาได้ก้าวข้ามไปข้างหน้าก้าวใหญ่

“ไป ไปดื่มกันเถอะ!”

ติงเฟิงเฉิง มีความสุขมาก พาถงก้วนฉือและลูกน้องอีกหลายคนไปที่โรงแรมเพื่อเฉลิมฉลอง

ภายในบริษัทหรงกง ในเวลานี้ ติงหงเหย้าได้เดินออกมาจากห้องเล็กๆ เดินไปพลางปรบมือไปพลาง

“ไชโย ไชโย”

“เพื่อนเก่า นายไม่ทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ ทำได้ดีมาก!”

ซุนเค่เฉินหัวเราะลั่นพลางชี้ไปที่ติงเฟิงเฉิง “เพื่อนเก่า ไม่ต้องยกยอฉันหรอก ครั้งนี้ต้องขอบใจนาย ถ้านายไม่ให้เงินฉันและออกไอเดียให้ ลำพังฉันจะหลอกติงเฟิงเฉิงได้ยังไง? นายไม่รู้ว่าเมื่อกี้ตอนถงก้วนฉือมาตรวจสอบ หัวใจฉันแทบจะกระโดดออกมา ตกใจแทบแย่”

ติงหงเหย้ากล่าวว่า “โชคดีที่ผ่านมาได้อย่างปลอดภัย ทุกอย่างราบรื่น”

ซุนเค่เฉินพยักหน้า “ตอนนี้กำลังรอเงินเข้าบัญชีอยู่ พอเงินเข้าบัญชีก็จะสะสางเรื่องค่าจ้างคนงานทันที เพื่อทวงคืนเสรีภาพส่วนบุคคลของฉันและครอบครัวคืนมา จากนั้นฉันจะเอาไปชำระหนี้ภายนอกทั้งหมด เพื่อรับประกันว่าฉันจะออกจากเขตเจียงหนานได้อย่างราบรื่น”

ในเวลานี้ติงหงเหย้าก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย หยิบตั๋วเครื่องบินหลายใบออกมาจากกระเป๋าแล้ววางลงในมือซุนเค่เฉิน

ซุนเค่เฉินตกตะลึง “นี่อะไร?”

“ตั๋วเครื่องบินคืนนี้ ฉันซื้อให้นายเรียบร้อยแล้ว”

“โอ้ เพื่อนเก่า ทำไมใจดีจัง?”

“ไม่ต้องเกรงใจ อันที่จริงฉันกังวลมากกว่านายอีก นายต้องออกไปจากที่นี่อย่างราบรื่นเท่านั้น ติงเฟิงเฉิงถึงจะจบเห่จริงๆ ฉันจึงจะสามารถวางหินก้อนใหญ่ในใจลงได้จริงๆ”

ทั้งสองยิ้มให้กัน

ติงเฟิงเฉิงผู้น่าสงสารยังคงถูกปิดตาอยู่ในความมืด ไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง