ตอนที่ 333 หลิวหรูเยวที่จะเป็น

“นี่มีทั้งฟมดสามหมื่นแต้มสะสม โปรดนับ” พนักงานกล่าวด้วยอย่างอิจฉาแม้ว่าเขาจะทํางานอยู่ที่โถงคุณความชอบมาหลายปีแต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคนได้รับแต้มสะสมมากมายขนาดนี้ในครั้งเดียว

เซียวเฉินรับมาและกล่าวขอบคุณ หลังจากนั้น

ผู้ดูแลที่อยู่ด้านหลังของเขาก็กล่าวขึ้น “เย่เฉิน,ผู้อาวุโสหนึ่งกล่าว่าให้หาเวลาไปพบเขาหลังจากที่เจ้ากลับมา”

เซี่ยวเฉินหยุดมือและหันกลับไป เขาถามขึ้น “เร่งด่วยหรือไม่?”

ผู้ดูแลคนนั้นกล่าว “ก็ไม่เชิง เขาสั่งข้าให้บอกให้ไปหาในตอนที่เจ้ามีเวลา หากเจ้ายังไม่พร้อม,เช่นนั้นก็ไม่เป็นไร”

ขณะที่ผู้ดูแลคนนั้นกล่าว,เขามองไปที่เซียวเฉินด้วยความอิจฉา ทุกคนรู้ว่าผู้อาวุโสหนึ่งคือผู้มีสิทธิ์ตัดสินใจที่แท้จริงของศาลากระบี่สวรรค์

ผู้ดูแลคนนี้ไม่เคยเห็นว่าผู้อาวุโสหนึ่งจะมีอัธยาศัยเช่นนี้มาก่อน เขาสามารถกล่าวได้เพียงว่าศักยภาพของเซียวเฉินถูกมองเอาไว้สูง

เซี่ยวเฉินพยักหน้าเบาๆและเริ่มออกเดินอีกครั้ง เขาสามารถเดาได้ไม่มากก็นายว่าทําไมผู้อาวุโสหนึ่ง,เจียงชื่อถึงได้มองหาเขาในเมื่อมันไม่ใช่เรื่องเร่งด่วน,เช่นนั้นเขาก็พักมันเอาไว้ก่อ นในตอนนี้

หลังจากที่เซี่ยวเฉินส่งภารกิจเสร็จ,เขามุ่งหน้าไปที่ยอดเขาจึงหยุนในทันที ในทั่วทั้งศาลากระบี่สวรรค์, ที่แห่งนั้นเป็นสถานที่เดียวที่เซี่ยวเฉินรู้สึกได้ว่าเป็นบ้าน

ขณะที่เซียวเฉินค่อยๆก้าวขึ้นบันไดของยอดเขาจึงหยุน,เขามองไปยังฉากรอบตัวที่คุ้นเคยเขารู้สึกถึงความอบอุ่นที่ไม่ได้สัมผัสมาเป็นเวลานาน

เมื่อเสี่ยวไป,ผู้ที่กําลังรออยู่ในหยกวิญญาณสีเลือด,รู้สึกถึงสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคย,มันกระโดดอกมาทันที มันกระโดดขึ้นมาบนไหล่ของเซี่ยวเฉินและยืดแขนขาทั้งสี่ข้างของมัน;มันดูน่ารักอย่างไม่น่าเชื่อ

“พี่ใหญ่เย่เฉิน,ท่านกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?” ช่าวหยางและเสี่ยวเมิง,ผู้ที่กําลังเตรียมตัวจะลงจากยอดเขา, ทันใดนั้นก็เห็นตัวเซียวเฉิน พวกเขาวิ่งเข้ามาอย่างยินดี

เสี่ยวไปก็สนิทสนมกับช่าวหยางและเสี่ยวเมิง ในตอนที่มันเห็นพวกเขาทั้งสอง,มันก็ลุกยืนขึ้นบนไหล่ของเขาและส่งเสียง ยี่ ย่า ยีย่า” ทักทายพวกเขา

นี่ทําให้พวกเขาทั้งสองต่างหัวเราะขบขัน เซี่ยวเฉินอดยิ้มขึ้นมาไม่ได้และอุ้มเสียวไปิลงวางกับพื้นเขาพยักหน้าและกล่าว“ข้าเพิ่งจะมาถึงอาการบาดเจ็บของพี่สาวหรูเยว่เป็นเช่นไรบ้างแล้ว?”

เสี่ยวเพิ่งกําลังเล่นอยู่กับเสี่ยวไป,เมื่อนางได้ยินคําถามของเซี่ยวเฉิน,นางมองขึ้นมาและยิ้ม “เจ้าจะรู้เองในตอนที่เจ้าไปดูด้วยตัวเอง เจ้าจะต้องประหลาดใจตอนนี้ช่าวหยางและข้าต้องลง จากภูเขา”

จากน้ําเสียงของเสี่ยวเพิ่ง,ดูเหมือนว่าอาการเส้นปราณบาดเจ็บของหลิวหรูเยวจะหายเป็นปลิดทิ้งแล้ว อย่างไรก็ตาม,เซี่ยวเฉินสังสัยอย่างยิ่งตรงที่บอกว่าเจ้าจะต้แงประหลาดใจ

ช่าวหยาง,ผู้ที่กําลังยืนอยู่ด้านขาง,ยิ้มและกล่าวขึ้น “พี่ใหญ่เย่เฉิน,เจ้าควรไปได้แล้วในตอนลที่พี่สาวหรเยว่พบเจ้า,นางจะต้องมีความสุขเป็นอย่างมากแน่นอนนางอยู่ที่ลานฝึกฝนในตลอดสองสามวันที่ผ่านมา”

เซี่ยวเฉินพยักหน้าเบาๆและกล่าวลากับทั้งสอง จากนั้นเขาก็เพิ่มความเร็วและเคลื่อนที่มุ่งหน้าไปยังลานใกฝนอย่างรวดเร็ว

ก่อนที่เซี่ยวเฉินจะได้เข้าใกล้ลานฝึกฝน,เขาสัมผัสได้ถึงกระแสพลังที่แข็งแกร่งนอกจากนี้ย,เขายังคุ้นเคยกับกระแสพลังนี้

เซียวเฉินหยุดเท้าลงที่ด้านนอกของลานฝึกฝนและพึมพํา “นี่คือกระแสพลังของระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธ นอกจากนั้น มันยังบริสุทธิ์ถึงขีดสุด หรือพี่สาวหรูเยวจะทะลวงขอบเขตพลัง?”

ดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้น ก่อนหน้านี้ก็เพียงเพียงเส้นบางๆที่กั้นหรูเยว่กับระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธ ตอนนี้นางถูกฟื้นฟูโดยบุปผาสกัดเย็น,นางน่าจะทําการทะลวงระดับพลัง

นอกจากนั้นประสบการณ์นี้จะผลักดันให้นางขึ้นสู่ยอดสุดของระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธขั้น ต้นโดยตรง แม้แต่ระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธบางคนก็ไม่ใช่คู่มือของนาง

เป็นเวลานานมากแล้ว,หนึ่งในเหตุผลที่ไม่มีผู้ใดยินดีที่จะเข้ามร่วมยอดเขาฉิงหยุนเป็นเพราะไม่มีระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธค่อยอุ้มชูมันเอาไว้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องในอดีตไปแล้ว

เซี่ยวเฉินรู้สึกยินดีอยู่ในใจ เขารีบก้าวเข้ามาในลานฝึกฝนอย่างรวดเร็ว

“บูม! บูม! บูม!”

ภายในลายฝึกฝน,คลื่นพลังงานระเบิดออกมาอย่างต่อเนื่อง

หลิวสุยเฟิงและหลิวหรูเยว่กําลังแลกเปลี่ยนกระบวณท่ากัน อย่างไรก็ตาม,หลิวสุยเฟิงดูเหมือนเขาจะต้องอยู่ในสภาพน่าสมเพช หากกล่าวให้ดีหน่อย,เขาเหมือนจะยิ่งกว่าเป็นกระสอบทราย

“พี่สาว,ไม่จําเป็นต้องหนักมือถึงเพียงนี้ ข้าเป็นพี่น้องเจ้านะ!” หลิวสุยเฟิงอ้อนวอนขณะที่เขากําลังหลบเลี่ยงการโจมตีของหลิวหรูเยว่

หลิวหรูเยว่กล่าวอย่างเยือกเย็น “หากหยอกไม่ถูกเจียระไน,มันก็ไร้ประโยชน์หากเจ้าอดทนเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ไม่ได้,ข้าจะมอบยอดเขาจึงหยุนให้กับเจ้าในอนาคตได้เช่นไร?”

หลิวหรูเยว่กวัดแกว่งผักกระบี่ของนางและปัดกระบี่ของหลิวสุยเฟิง ฝึกกระบี่ปาดเข้าที่ข้อมือ ของหลิวสุยเฟิงอย่างแรง,ทําให้เขาร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

ทันใดนั้น,หลิวสุยเฟิงก็เหลือบไปเห็นเซี่ยวเฉินที่ยืนอยู่ด้านนอก ดวงตาของเขาเป็นประกายพร้อมกับร้องขึ้น“พี่สาว,เย่เฉินมาแล้ว เจ้าหยุดมือได้แล้ว”

หลิวหรูเยวยิ้มบางเบาและซัดเข้าที่หน้าอกของหลิวสุยเฟิง “เจ้าใช้ลูกไม้นี้กับข้าอีกแล้วพยายามจะหาจังหวะ…ไร้ประโยชน์”

เป็นเป็นบ้า,หลิวสุยเฟิงไม่อาจทนได้ เขากระแอมออกมาสองสามครั้งและกล่าว “พี่สาว,ครั้งนี้ เรื่องจริง มองไปด้านนอก!”

แม้ว่าหลิวหรูเยวจะไม่เชื่อ,แต่นางก็อดที่จะหันไปดูไม่ได้นางมองเห็นเซียวเฉินที่กําลังยืนนิ่งอยู่ที่ด้านนอกในทันที การเคลื่อนไหวมือของนางหยุดลงในทันที

หลิวสยเพิ่งใช้จังหวะนี้ผละตัวออกจากการต่อสู้,วิ่งตรงไปที่เซียวเฉินอย่างรวดเร็ว

“เย่เฉิน ในที่สุดเจ้าก็กลับมา หากเจ้ากลับมาช้ากว่านี้บางทีพี่สาวอาจจะทุบตีข้าจนตาย”หลิวสยเฟิงกล่าวอย่างขมขึ้นและตบลงไปที่บ่าของเซียวเฉิน

เซียวเฉินถูกผลักถอยหลังไปสามก้าวโดยฝ่ามือของหลิวสุยเฟิงนี่แสดงให้เห็นว่าเขากระตือรือร้นแค่ไหนเซี่ยวเฉินทรงตัวและกล่าวยิ้มๆ“เจ้าน่าจะจัดการฉลงแทน ดูส,ความแข็งแกร่งของ เจ้าพัฒนาขึ้นอย่างชัดเจน

หลิวสุยเฟิงยิ้มอย่างอับอายและกล่าวอย่างมีเลศนัย “ก็งั้นงั้น ข้ายังห่างไกลเมื่อเทียบกับเจ้าข้าขอตัวก่อน,เจ้าจะต้องประหลาดใจ”

เซี่ยวเฉินรู้สึกแปลก,ทําไมทุกคนพูดถึงแต่เจ้าจะต้องประหลาดใจ? ประหลาดใจอะไรกัน?

หลิวหรูเยว่กระโดดเบาๆลงมาจากเวทีในลานฝึกฝน ชุดคลุมรัดรูปสีแดงของนางแนบติดกับรูปร่างอะนเย้ายวนพร้อมกับนางเดินตรงมาทางเซี่ยวเฉินอย่างไม่เร่งรีบ

ใบหน้าอันสง่างามของหลิวหรูเยวมีความขวยเขิน นางมีสีหน้ากังวลใจ แต่อย่างไรก็ตาม,ดูเหมือนว่านางจะได้ตัดสินใจอะไรบางอย่างแล้วขณะที่นางเดินมาทางเซียวเฉิน

ก่อนที่เซียวเฉินจะได้ทันตั้งตัว ริมฝีปากอ่อนนุ่มของหลิวหรูเยว่ก็จบลงที่ด้านข้างปากของเขาอย่างนวดเร็ว ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็ว,ราวกับแมลงปอสัมผัสผิวน้ํา

ที่ด้านนอกลานฝึกฝน,หลิวสุยเฟิง,ช่าวหยางและเสี่ยวเพิ่ง,เหล่าผู้ทําทีท่าว่าจากออกไปแล้ว,ได้มารวมตัวกันตรงนี้ พวกเขามองดูฉากที่กําลังเกิดขึ้นโดยไม่กระพริบตา

“ฮ่าฮ่า, พี่สาวของข้าช่างกล้า อย่างไรก็ตาม,นางก็ทําอย่างที่นางได้กล่าวเอาไว้!ข้าชอบ!” หลิ วสุยฟังหัวเราะอยู่ด้านข้าง

เสียวเพิ่งหัวเราะคิกคักและกล่าว “อย่างไรก็ตาม,ดูเหมือนางจะไม่มีประสบการณ์อะไรเลยนั้นมันเป็นแค่จุบเบาๆและไม่มีอะไรอื่น”

ช่าวหยางหัวเราะ “ฮ่า ฮ่า! นางจะไปมีประสบการณ์ได้อย่างไร? นี่เป็นครั้งแรกของนางในครั้งแรกของนาง,เยู่เฉินต้องเป็นคนนํา พวกเราควรไปได้แล้วมิฉะนั้น,เดียวพี่สาวหรูเยว่จะมาไล่ฆ่าพวกเรา”

เสี่ยวไป,ผู้ที่ยืนอยู่ด้านหลังของพวกเขาทั้งสาม,กําลังจ้องมองไปยังสองคนที่อยู่ในลานฝึกฝนดวงตาของมันเต็มไปด้วยความรุนงง

ในตอนที่ช่าวหยางกล่าวจบ,หลิวสุยเฟิงและเสี่ยวเพิ่งก็ขยับ เสี่ยวเพิ่งอุ้มเสี่ยวไปที่กําลังจุนงงขึ้นมาและรีบวิ่งออกไป

หรือนี่จะคือที่ว่าเจ้าจะต้องประหลาดใจ? เซียวเฉินครุ่นคิดกับตัวเอง ใบหน้าอันละเอียดอ่อนของเขาแดงขึ้นมาเล็กน้อย แม้ว่าจะไม่ใช้ครั้งแรกที่เขาจุบหลิวหรูเยว่แต่เขาไม่รู้ว่าจะทําอย่างไร

ครั้งแรกโดนอ่าวเจียวควบคุมร่างอยู่เพื่อใครลืมครับ

ในตอนก่อนหน้านี้,พวกเขาทั้งสองเป็นฝ่ายที่ไม่ได้ทําอะไรเลย มันต่างออกไปจากครั้งนี้ ในครั้งนี้ หลิวหรูเยว่เป็นคนเริ่มเข้าหาก่อน

เกิดละลอกคลื่นในหัวใจของเขาที่ปกติจะไม่ไหวนิ่ง เซียวเฉินกล่าวออกมาอย่างตะกุกตะกัก“พี่สาวหรูเยว่,เจ้าทําอะไร?”

ในตอนที่หลิวหรูเยว่เห็นเซี่ยวเฉินที่เขินอายอย่างมาก,สิหน้าที่ขวยเขินของนางก็ยิ่งเตลิดนางหัวเราะเสียงดังและกล่าว “นี่เป็นรางวัลแก่เจ้า ขอบคุณสําหรับบุปผาสกัดเอ็นของเจ้าหากไม่ใช่ เพราะบุปผาสกัดเอ็น,ข้าก็ยังคงพิการถึงวันนี้ข้าจะไม่สามารถทะลวงขึ้นระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธ”

นี่เป็นเพียงแค่การขอบคุณ? เซียวเฉินรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยในใจ เขากล่าวเสียงเบา “ข้าก็คาดไม่ถึงเช่นกัน มันเป็นเรื่องบังเอิญที่ข้าได้บปผาสกัดเอ็นดอกนั้นมา”

เจ้าหมอนี้ไม่มีไหวพริบเอาเสียเลย,หลิวหรูเยว่ครุ่นคิดรันทด ไม่เป็นไร,ความหัวทึบของเขาคงไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

หลิวหรูเยว่กุมมือของเซียวเฉินและกล่าวเสียงเบาๆ “อย่างเพิ่งกล่าวอะไร ให้ข้าพาเจ้าไปดูอะไรก่อน”

เซี่ยวเฉินตามนางไปอย่างไคลรู้ พวกเขาเดินไปที่มุมของพื้นที่ลานฝึกฝนและหลิวหรูเยว่ก็ปล่อยมือของเซี่ยวเฉิน นางกล่าว “นี่ไง,ลองดูสิ”

มีกระบี่มากมายปักอยู่บนพื้น กระบี่พวกนี้มีกระแสพลังโบราณไหลออกมา กระบี่นับพันถูกจัดเรียงเป็นค่ายกลที่ลึกล้ําและซับซ้อน

กระแสพลังโบราณของกระบี่พวกนี้เชื่อมต่อเข้าด้วยกัน เมื่อเซี่ยวเฉินยืนอยู่ข้างหน้าและหลับตาลงเพื่อสัมผัสถึงมัน,กองทัพขนาดหมื่นม้าพันคนปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขาฉีฆ่าฟันของพวกเขาพลุ่งพล่าน,ไหลเข้ามาที่เขา

ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า!

บัลลังก์สีแดงที่ระหว่างคิ้วของเขาสั่นสะเทือนอย่างต่อเนื่อง เซี่ยวเฉินลืมตาขึ้นและกล่าวอย่างตกตะลึง “นี่มันค่ายกลกระบี่สัมบูรณ์โบราณขนาดย่อย อย่างไรก็ตาม,ทําไมข้ารู้สึกว่ามันแตกต่างจากเมื่อครั้งก่อน?กระแสพลังโลราณหนาแน่นขึ้น”

“ฉีฆ่าฟันที่บรรจุอยู่ภายในพวกมันก็ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับเมื่อก่อนหน้านี้”

หลิวหรูเยว่เผยรอยยิ้มพึงพอใจ นางกล่าว “เจ้าคาดเดาถูกแล้ว กระบี่แต่ละเล่มในที่นี้มีประวัติอย่างน้อยหนึ่งพันปีพวกมันเป็นอาวุธโบราณอย่างแท้จริงการก่อตัวของค่ายกลกระบี่สัมบูรณ์โบราณในครั้งนี้จะช่วยให้เจ้าเข้าใจถึงฟังเสียงของดาบและสื่อสารกับมันอย่างแน่นอน”

เซี่ยวเฉินรู้สึกยินดีอย่างไม่น่าเชื่ออยู่ในใจ สําหรับหลิวหรูเยวที่รวบรวมกระบโบราณมาได้มากมายเช่นนี้ย,นางจะต้องพยายามอย่างมาก

เซียวเฉินรู้จากหลิวสุยเฟิงว่าหลิวหรูเยว่ต้องติดหนี้ลู่เฉินอย่างมากในตอนที่นางหยิบยืมกระบี่โบราณมาในครั้งก่อนในตอนนี้,นางได้รับอาวุธโบราณมากมายที่ล้ําค่ายิ่งขึ้นไปอีก,ราคาที่นางจ่ายไปจะต้องสูงขึ้นไปอีก
อันที่จริง,หลิวหรเยวรู้ว่าในตอนที่เซียวเฉินเข้าใจถึงฟังเสียงของดาบและส่สารกับมัน.นั้นจะเป็นสัญญาณว่าเขาจะออกจากยอดเขาฉิงหยุน

ถึงกระนั้น,หลิวหรเยว่ก็ช่วยเหลือเขาโดยไม่ได้ขออะไรตอบแทน เซียวเฉินรู้สึกว่ามันยากที่จะรับเอาไว้ เซี่ยวเฉินกล่าวอย่างจริงใจ “หรูเยว่,ขอบคุณข้าสัญญากับเจ้า,ไม่ว่าอะไร,ข้าจะคว้าอันดับสูงสุดในสงครามการจัดอันดับศิษย์ชั้นในของสิ้นปีนี้”

สงครามจัดอันดับสิ้นปี…นี่จะเป็นจริงสุดท้ายที่เขาจะทําให้กับยอดเขาฉิงหยุนขณะที่เขายังอยู่ที่ศาลากระปสวรรค์ มีเพียงทางนี้เท่านั้นที่เขาจะสามารถช่วยหลิวหรูเยาฟื้นฟูยอดเขาจึงหยุน

ร่องรอยความตกอกตกใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลิวหรูเยว่ดูเหมือนว่านางจะถึงกับไม่ได้ยินสิ่งที่เซียวเฉินกล่าวในตอนท้าย ใบหน้าอันสง่างามของนางเห็นชัดว่าประหลาดใจอย่างน่ายินดีนางกล่าว “เมื่อกี้เจ้าเรียกข้าว่าอะไร?”

เซี่ยวเฉินนึกถึงสิ่งที่เขากล่าวออกไป เขากล่าว “ขออภัย,ข้ากล่าวผิดไป พี่สาวหรูเยว”

หลิวหรูเยวีระเบิดเสียงหัวเราะออกมา นางกล่าว “โอย,ข้ามันนาากลัวถึงเพียงนั้น? เจ้าถึงกับขอโทษขอโพย,เจ้าไม่ได้กล่าวอะไรผิด ข้าให้เจ้าเรียกข้าว่าหรูเยว่จําเอาไว้อย่าได้เรียกข้าเป็นอย่างอื่น”

เซี่ยวเฉินรู้สึกขะเป็นเล็กน้อยพร้อมกับกล่าว “ได้,พี่สาวหรูเยว่ ไม่ใช่…หรูเยว”

เซี่ยวเฉินเรียกออกไปตามความเคยชิน เมื่อเขาเห็นหลิวหรูเยวสีหน้าเปลี่ยน,เขารีบแก้คําพูดอย่างรวดเร็วจากนั้นรอยยิ้มพึงพอใจของหรูเยว่ก็กลับมา