Immortal and Martial Dual Cultivation 336 เสี่ยวไป์ผู้ทรงเสน่ห์

Now you are reading Immortal and Martial Dual Cultivation Chapter 336 เสี่ยวไป์ผู้ทรงเสน่ห์ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่ 336 เสี่ยวไป์ผู้ทรงเสน่ห์

จุหยานกล่าวเสียงเบา “พี่ใหญ่หมายถึง…?”

ซีเมื่นหยิ่งพยักหน้าและกล่าว “ตรวจสอบตัวตนของคนผู้นี้ ข้าต้องการเขา”

ขณะที่เซียวเฉินอุ่มเสี่ยวไปักลับมา,เขาทนทุกข์ทรมานจากสัมผัสของเสียวไปทั้งทางร่างกายและจิตใจ ในที่สุด,เขาก็กลับมาถึงลานบ้านของเขาถึงตรงนี้เขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

อย่างไรก็ตาม ปัญหาอื่นๆก็ผุดขึ้นมาอีก แม้ว่าจะมีห้องมากมายในลานนี้ แต่ก็นานมาแล้ว,ที่เซี่ยวเฉินเป็นเพียงคนเดียวที่อาศัยอยู่ ดังนั้น จึงมีเพียงห้องเดียวที่สามารถใช้งานได้ในตอนนี้ห้องอื่นๆว่างเปล่าไม่มีแม้กระทั่งเตียง

หากเป็นในอดีต,มันจะไม่มีปัญหาแม้แต่น้อย เซียวเฉินสามารถนอนหลับบนเตียงและเสี่ยวไปก็กลับเข้าไปในหยกวิญญาณสีเลือดหรือไม่,เสี่ยวไปก็มานอนข้างๆตัวเขา

อย่างไรก็ตาม,ตอนนี้มันต่างออกไป ตอนนี้เสียวไปได้ทําการเปลี่ยนร่าง,มันออกจะไร้จิตใจที่จะยังนางเอาไว้ในหยกวิญญาณสีเลือด

อย่างไรก็ตาม,เซี่ยวเฉินเกรงว่าเขาจะไม่สามารถสงบใจและบ่มเพาะพลังได้หากว่ามีเด็กสาวแสนสวยวิ่งหยอกล้อกับเขาอย่างไร้เดียงสา
ดูเหมือนว่าเซียวเฉินจะทําได้เพียงนอนข้างนอกในคืนนี้ เขาอุ้มเสียวไปเข้าไปในห้องและวางนางลงบนเตียง จากนั้น,เขากล่าว “เจ้าควรหลับนอนเสียก่อนข้าจะออกไปบ่มเพาะพลัง”

เสี่ยวไปฝังตัวเองลงไปในผ้าห่มและยึดร่างกายของนาง จากนั้น,นางก็มองมาที่เซียวเฉินด้วยดวงตาใสๆและกล่าวออกมาด้วยเสียงที่ไพเราะ “พี่ชายเซียวเฉิน,มานอนกับข้า”

เมื่อเซี่ยวเฉันมองไปที่เสี่ยวไปผู้ที่จริงจังและไร้เดียงสา,เขาเผยสีหน้าเจอปัญหา

หลังจากผ่านไปนาน,ในที่สุดเซียวเฉินก็กรองคําเหล่านี้ออกมา “เสี่ยวไป,เจ้าได้ทําการเปลี่ยนร่างและตอนนี้กลายเป็นมนุษย์ มันมีเรื่องที่เจ้าไม่อาจทําได้อย่างเช่นในอดีตหากผู้หญิงและผู้ชายไม่ได้เป็นคนรักกัน,พวกเขาไม่สามารถนอนด้วยกันได้ เจ้าเข้าใจหรือไม่?”

ใบหน้าที่น่ารักของเสียวไป๋แสดงถึงการครุ่นคิด สมองของนางทํางานอย่างเต็มที่เพื่อย่อยสิ่งที่เซียวเฉินกล่าวออกมา มันยากที่จะบอกได้ว่านางเข้าใจหรือไม่

เมื่อเซี่ยวเฉินเห็นสีหน้าของเสี่ยวไป, ความรู้สึกอ่อนโยนลุกขึ้นในใจของเขา นางดูราวกับเด็กน้อย,หยิ่งและต้องการให้คนเอาอกเอาใจนาง เขารู้ว่าเขาไม่สามารถเร่งรัด,เขาต้องค่อยๆสอนนาง

“ฟังข้า นอนไปก่อน,ข้าจะบ่มเพาะพลังอยู่ภายในลาน อย่าไปคิดอะไร” เซียวเฉินกล่าวอย่างอ่อนโยน

เสียวไปพยักหน้าเบาๆและกล่าว “ข้าจะเชื่อฟังพี่ชาย ข้าจะนอนก่อน อย่างไรก็ตามในตอนที่พี่ชายเซี่ยวเฉินเหนื่อยแล้ว,ท่านเข้ามานอนหลับได้”

เซี่ยวเฉินยิ้มอย่างอ่อนโยนและไม่ได้กล่าวอะไรอีก จากนั้นเขาก็ค่อยๆปิดประตูหลังจากออกไปจากห้อง

เซี่ยวเฉินหันหลังและมองไปยังท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว เขาครุ่นคิดถึงในตอนแรกที่เขาได้ตัวเสี่ยวไปมาและจิ้งจอกวิญญาณหกหางตัวนั้นที่ปกป้องเสี่ยวไปด้วยชีวิตของนางหัวใจของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ซับซ้อน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเสียใจกับสิ่งที่เขาได้ทําไป

“ไม่ว่ามันจะเป็นอย่างไร, ในเมื่อข้าเอาสิ่งที่เจ้ารักที่สุดมา,ข้าจะพยายามอย่างที่สุดเพื่อให้แน่ใจว่านางจะไม่ต้องทุกข์ทรมาน” เซี่ยวเฉินให้ค่ามั่นพร้อมกับจ้องมองไปที่ผืนดาวด้วยดวงตาที่นั่งสงบ

มันดึกมากแล้ว เซี่ยวเฉินนั่งบนก้อนหินภายในลาน สายลมยามค่ําคืนพัดผ่านและหัวใจที่ว้าวุ่นของเซี่ยวเฉินก็ค่อยๆสงบลง

ทักษะอัสนีม่วงศักดิ์สิทธิ์ค่อยๆหมุนเวียน พลังงานจิตวิญญาณไหลเข้ามาราวกับสายน้ำพลังงานจิตวิญญาณที่ด้านล่างของเทือกเขาเทียบไม่ได้กับข้างบนนี้

มันจะต้องเป็นการยากสําหรับเขาที่จะหาพื้นที่บ่มเพาะพลังที่ดีเยี่ยมเช่นนี้อีกครั้งหลังจากที่เขาออกจากศาลากระบี่สวรรค์ เซี่ยวเฉินตั้งใจจะเร่งทักษะอัสนีม่วงศักดิ์สิทธิ์ของเขาขึ้นไปถึงชั้น ที่หกก่อนที่เขาจะออกจากศาบากระบี่สวรรค์

ขณะที่เซียวเฉินบ่มเพาะพลัง,เวลาก็ได้ไหลผ่านไป ผืนดาวบนท้องฟ้าค่อยๆจางหายและเรื่องแสงก็ค่อยๆปรากฏขึ้นที่เส้นขอบฟ้า รุ่งอรุณก่าลังเข้ามา

เมื่อแสงแรงของวันประเข้าที่ใบหน้าของเซี่ยวเฉิน,เขาลืมตาขึ้น มีประกายแสงแพรวพราวในดวงตาของเขา

สิ่งแรกที่อยู่ในสายตาของเซี่ยวเฉินก็คือดสี่ยวไป ไม่รู้ว่านางตื่นขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่มือข้างหนึ่งของนางวางอยู่บนโต๊ะหินขณะที่นางจ้องมองมาทางเขา

เซี่ยวเฉินโบกมือและดูดซับกระแสไฟฟ้าสีม่วงที่หลงเหลืออยู่โดยรอบให้กลับเข้าไปในร่างกายของเขา จากนี้ย,เขาก็ลุกขึ้นและเดินตรงไปที่เสี่ยวไป เขายิ้มบางเบาและกล่าว“เจ้าตื่นขี้ นมาตั้งแต่เมื่อไหร่? ทําไมเจ้าไม่นอนต่ออีกสักหน่อย?”

เสี่ยวไปค่อยๆลุกขึ้นและกล่าว “ข้าตื่นนานแล้ว วันนี้เป็นวันแรกที่ข้ากลายเป็นมนุษย์,ข้าไม่อาจอุดอู่อยู่แต่ในห้อง”

ในจังหวะที่เสี่ยวไปยืนขึ้น,เซี่ยวเฉินพบว่านางยังอยู่ในชุดคลุมยาวที่เขามอบให้กับนางเมื่อคืนนอกจากนั้น,มันยังปิดตัวนางแทบไม่มิด

ในตอนที่เสี่ยวไปยืนขึ้น,มันเผยให้เห็นเนื้อหนังบนหน้าอกของนาง เซี่ยวเฉินหน้าแดงเล็กน้อย ช่วงกลางคืน มันมองเห็นไม่ชัดเจนนัก แต่อย่างไรก็ตาม,ตอนนี้มันดช่าแล้วและเห็นชัดว่าไม่เหมาะสม

จากนั้น,เซี่ยวเฉินก็นึกขึ้นได้ว่ามีชุดเสื้อผ้าในแหวนหัวงจักรวาลที่เขาซื้อมาให้คนรับใช้ของ เขา,เป่าเอ่อ

ขนาดตัวของเป่าเอ๋อพอๆกเบเสี่ยวไป ชุดเสื้อผ้านี่น่าจะเข้าได้พอดีกับตัวของนางเซียวเฉินใช้สัมผัสวิญญาณค้นหาภายในแหวนห้วงจักรวาลของเขาและในที่สุดเขาก็เจอพวกมัน,เขารีบหยิบเอาพวกมันออกมา

“เจ้าควรไปเปลี่ยนเป็นชุดพวกนี้ก่อน ในอนาคต,ในตอนที่เจ้าออกไปข้างนอก,เจ้าต้องแต่งตัวให้เหมาะสม”เซียวเฉินยื่นเสื้อผ้าให้กับเสี่ยวไป๋จากนั้นเขาก็มองไปที่เท้าเปล่าๆของนางเขาเสริมขึ้น “จําเอาไว้,เจ้าต้องใส่รองเท้า”

เสี่ยวไปรับเสื้อผ้ามาอย่างยินดี อย่างไรก็ตาม,หลังจากที่นางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง,ใบหน้าเยาว์วัยของนางก็เผยสีหน้าเดือดร้อน นางกล่าว “ข้าไม่รู้วิธีใส่ พี่ชายเซียวเฉิน,ช่วยเสียวไปใส่เสื้อด้วย”เสี่ยวไปขอร้องอย่างคาดหวัง

เซี่ยวเฉินสูดหายใจลึก มีบางสิ่งที่เขาจําต้องทําใจแข็ง เสี่ยวไปตอนนี้เป็นเด็กสาวทั่วไปนางจะต้องเรียนรู้สิ่งเหล่านี้ด้วยตัวเอง

“เจ้าต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง เจ้าไม่อาจพึ่งพาคนอื่น มิฉะนั้น,เจ้าจะไม่อนุญาตให้ออกไปด้านนอก” เซี่ยวเฉินกล่าวอย่างจริงจัง

เสี่ยวไปมองไปที่สีหน้าจริงจังของเซี่ยวเฉินและพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม นางกล่าว “เสียวไป๋ฉ ลาด พี่ชายเซี่ยวเฉิน, มั่นใจได้,ข้าจะเรียนรู้เอง”

เซี่ยวเฉินพยักหน้าและยิ้ม “เช่นนั้น ก็เร็วเข้า หลังจากที่เจ้าใส่เสื้อผ้าแล้ว,ข้าจะพาเจ้าออกไปข้างนอก”

เซี่ยวเฉินมองดูเสียวไปหอบเสื้อผ้าเข้าไปในห้องของเขา,สีหน้าร้ายแรงปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา อธิบายถึงตัวตนของเสี่ยวไปกับคนอื่นๆนี่สิปัญหา

อย่างไรก็ตาม,ผู้คนบนยอดเขาจึงหยุนจะต้องเชื่อเซี่ยวเฉิน เขาจะเพียงบอกกล่าวไปตามตรงถึงอย่างไร,เขาก็ไม่อาจเก็บเสียวไปเอาไว้ในห้องของเขาตลอดไป ไม่ช้าก็เร็ว,นางก็ต้องไปเจอกับคนอื่นๆ

เซียวเฉินหยิบอาหารเข้าออกมาจากแหวนห้วงจักรวาล จากนั้น,เขานั่งลงบนโต๊ะหินและจัดการอย่างไม่เร่งรีบ

ผ่านไประยะเวลาหนึ่ง,ประตูห้องเปิดออก เซี่ยวเฉินวางถ้วยชาในมือและหันหัวไปมองดู

เซี่ยวเฉินเห็นเสี่ยวไปสามชุดกระโปรงยาวสีเขียว เมื่อรวมเข้ากับใบหน้าน่ารักและบริสุทธิ์ของนาง,มันราวกับว่าเขามีน้องสาว

ดวงตารูปอัลมอนด์ที่งดงามเพิ่มความเย้ายวนกระแสพลังอันบริสุทธิ์ของนางกระแสพลังที่ตรงกันข้ามผสานเข้ากันอย่างเป็นธรรมชาติ,เป็นผลให้นางดูมีเสน่ห์

เสียวไปหมุนตัวให้เซี่ยวเฉินดู นางกล่าวอย่างมีความสุข “ข้าสวยไหม?”
เซียวเฉินกลายเป็นใจลอยไปเล็กน้อยอย่างไรก็ตาม,เขาก็คืนสติอย่างรวดเร็วและพยักหน้า “สวยมากินอะไรกันก่อน”

เสี่ยวไป์เดินตรงมาที่โต๊ะอย่างรู้สึกพึงพอใจ จากนั้นนางก็จัดการอาหารเช้าไปเล็กน้อยจากนั้น.ดวงตาของนางก็มองไปรอบๆอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่นางจะกล่าว “พี่ชายเซี่ยวเฉิน,ข้าอยากดื่มเหล้า”

เซี่ยวเฉินอดหัวเราะไม่ได้และหยิบเอาขวดเหล้าออกมา จากนั้นเขาก็รินเหล้าให้นางหนึ่งจอกและกล่าว “เจ้าได้รับอนุญาตให้ดื่มได้จอกเดียว มันไม่ใช่เรื่องดีที่เด็กสาวที่ติดเหล้า”

เสี่ยวไปรับจอกเหล้ามาอยู่ในมืออย่างยินดี จากนั้น,นางก็ยกขึ้นมาอยู่ใต้จมูกและสูดดมกลิ่นหลังจากนั้ย,นางก็ยกดื่มจิบเล็กๆ มันดูเหมือนจะยังไม่เพียงพอในที่สุด,นางก็ยกดื่มเหล้าที่เหลือในคําเดียว

หลังจากที่เสี่ยวไปดื่มหมด,นางก็จ้องไปที่เซี่ยวเฉินอย่างน่าสงสาร ก่อนที่นางจะเปลี่ยนร่าง,นางมักจะใช้ท่านี้กับเซี่ยวเฉินในตอนนี้นางก็ใช้มันออกมาตามจิตใต้สํานึก

ข้าให้นางดื่มอีกไม่ได้แล้ว,เซี่ยวเฉินหุบยิ้มและกล่าว “ไม่,เจ้าดื่มได้ลแค่จอกเดียวกินอะไรบ้าง”

มองเห็นเซี่ยวเฉินไม่ตกลง,เสี้ยวไปทําได้เพียงลงมือกินอาหารเช้าของนาง นางมีความน่าสงสารอยู่บนใบหน้า,ทําให้ยากที่จะปฏิเสธนาง

ท้ายที่สุด,เซี่ยวเฉินตั้งมั่นและไม่ตกลง เขาต้องค่อยๆวางกฎลงไป มิฉะนั้น มันจะเป็นการยากที่จะสั่งสอนนาง

หลังจากที่พวกเขาจัดการอาหารเช้าเสร็จ,เซี่ยวเฉินพาเสียวไปไปที่ลานฝึกฝนของยอดเขาฉิงหยนเซี่ยวเฉินคาดหวังอย่างเต็มที่กับค่ายกลกระบี่สัมบูรณ์โบราณที่เสริมพลังขึ้นมาแล้ว

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา,เซี่ยวเฉินไม่เคยลืมจุดประสงค์ของเขาในการมาที่ศาลากระปสวรรค์ทั้งหมดก็เพื่อที่เขาจะสามารถเรียนการฟังเสียงของดาบและสื่อสารกับมัน,และปลูกอ่าวเจียวนมาให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทําได้

ขณะที่พวกเขาเดินขึ้นไปบนยอดเขาฉิงหยุนเสี่ยวไปร่างเร็งและมีชีวิตชีวาเป็นอย่างมากนางกระโดดโลดเต้นอยู่ข้างหน้าของเซี่ยวเฉิน,เคลื่อนไหวไปราวกับสายลมไม่มีทางที่จะหยุดนาง,นางตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

เมื่อเซี่ยวเฉินเห็นดังนี้,เขาครุ่นคิดกับตัวเอง,การได้มองโลกเดียวกันในอีกมุมหนึ่งเป็นใครก็ตองตื่นเต้น โดยเฉพาะนี่เป็นเสี่ยวไป,ผู้ที่ยังเป็นเด็ก

อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขามาถึงที่ลานฝึกฝน,เสี่ยวไปักลายเป็นนิ่งเงียบ มันราวกับว่านางเกรงกลัวที่จะพบประผู้คน

เซี่ยวเฉินปลอบนาง “มันจะดีเอง ผู้คนบนยอดเขาจึงหยุนทั้งหมดล้วนเป็นเพื่อน เพื่อนไม่สนใจเรื่องแบบนี้หรอก”
เสี่ยวไปพยักหน้าว่านางเข้าใจแล้ว อย่างไรก็ตาม,นางยังคงซ่อนตัวอยู่ที่ด้านหลังของเซียว เฉิน นางไม่ร่างเร็งแบบที่เป็นอยู่เมื่อครู่

เซี่ยวเฉินส่ายหัวเล็กน้อยและนําเข้าไปในลานฝึกฝน มีเสียงโหร้องดังออกมาจากภายในลานประหลาดใจยิ่งมันยากที่จะพบช่าวหยางและเสี่ยวเพิ่งเข้ามาฝึกฝนอยู่ข้างในนี้พวกเขากําลังแลกเปลี่ยนกระบวณท่ากัน

หลิวสุยเฟิง,ผู้ที่ตอนนี้กําลังแลกเปลี่ยนกระบวณท่ากับหลิวหรูเยว่,มองมาเห็นผู้ช่วยชีวิตของเขาก็เผยรอยยิ้มออกมาในทันที เขารีบวิ่งตรงไปที่เซี่ยวเฉิน

เมื่อหลิวสุยเฟิงมองเห็นเสี่ยวไป, ผู้ทําหลบอยู่ด้านหลังของเซี่ยวเฉิน มันราวกับว่าเขาได้เห็นดอกไม้จากฟากฟ้า เขานิ่งตะลึงไปในทันที,รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาแช่แข็งเขาจ้องมองอย่างว่า วุ่นไปที่เสี่ยวไป

เซียวเฉินกระแอมสองสามครั้งก่อนที่หลิวสุยเฟิงจะตอบสนอง เขากล่าวอย่างเขินอาย “โทษที,โทษที, เย่เฉิน, สาวสวยผู้นี้เป็นใคร? ทําไมข้าถึงพบว่าช่างคุ้นเคยกับนางนัก?เจ้าแนะนําให้พวกเรารู้จักได้หรือไม่?”

เมื่อหลิวหรูเยวและคนอื่นๆเห็นถึงสถานการณ์,พวกเขาต่างตรงเข้ามาอย่างใคร่รู้ ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึง

เซี่ยวเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตัดสินใจเล่าไปตามความจริง ไม่มีความจําเป็นที่จะต้องปกปิดอะไรกับพวกเขา“นางคือเสี่ยวไป์ นางทําการเปลี่ยนร่างเมื่อคืนนี้”

หลิวสุยเฟิงสีหน้ากระตุกเล็กน้อย เขายิ้มอย่างอายๆ “เย่เฉิน,เจ้าต้องล้อข้าเล่น

เซียวเฉินคงสีหน้านิ่งสงบ “ดูหน้าข้าเหมือนกําลังล้อเล่น?”

เมื่อเซี่ยวเฉินมองเห็นสายตาเคลือบแคลงของหลิวหรูเยา,เขาพยักหน้าและกล่าว “นางค่อนข้างมีความพิเศษ ข้าจะเล่าให้ทุกคนฟังในอนาคตแต่อย่างไรก็ตาม,ข้าหวังว่าทุกคนจะเก็บเรื่องนี้ เอาไว้เป็นความลับสําหรับตอนนี้”

หลิวหรูเยว่เป็นเป็นคนแรกที่ฟื้นคืนสติ นางกล่าวอย่างจริงจัง “เย่เฉิน,เจ้ามั่นใจได้ สถานที่แห่งนี้ปลอดภัยสําหรับเสี่ยวไป๋อย่างแน่นอน”

เซี่ยวเฉินผลักเสี่ยวไปขึ้นมาตรงหน้าและกล่าว “เสี่ยวไป์,ทักทายทุกคนสิ”

เสี่ยวไปไม่ได้กลัวเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว นางยิ้มกว้างพร้อมกับกล่าว “พี่ชายสุยเฟิง,พี่ชายช่าวหยาง, พี่สาวเสี่ยวเมิ่ง,และพี่สาวหรูเยว,อรุณสวัสดิ์”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

Immortal and Martial Dual Cultivation 336 เสี่ยวไป์ผู้ทรงเสน่ห์

Now you are reading Immortal and Martial Dual Cultivation Chapter 336 เสี่ยวไป์ผู้ทรงเสน่ห์ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่ 336 เสี่ยวไป์ผู้ทรงเสน่ห์

จุหยานกล่าวเสียงเบา “พี่ใหญ่หมายถึง…?”

ซีเมื่นหยิ่งพยักหน้าและกล่าว “ตรวจสอบตัวตนของคนผู้นี้ ข้าต้องการเขา”

ขณะที่เซียวเฉินอุ่มเสี่ยวไปักลับมา,เขาทนทุกข์ทรมานจากสัมผัสของเสียวไปทั้งทางร่างกายและจิตใจ ในที่สุด,เขาก็กลับมาถึงลานบ้านของเขาถึงตรงนี้เขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

อย่างไรก็ตาม ปัญหาอื่นๆก็ผุดขึ้นมาอีก แม้ว่าจะมีห้องมากมายในลานนี้ แต่ก็นานมาแล้ว,ที่เซี่ยวเฉินเป็นเพียงคนเดียวที่อาศัยอยู่ ดังนั้น จึงมีเพียงห้องเดียวที่สามารถใช้งานได้ในตอนนี้ห้องอื่นๆว่างเปล่าไม่มีแม้กระทั่งเตียง

หากเป็นในอดีต,มันจะไม่มีปัญหาแม้แต่น้อย เซียวเฉินสามารถนอนหลับบนเตียงและเสี่ยวไปก็กลับเข้าไปในหยกวิญญาณสีเลือดหรือไม่,เสี่ยวไปก็มานอนข้างๆตัวเขา

อย่างไรก็ตาม,ตอนนี้มันต่างออกไป ตอนนี้เสียวไปได้ทําการเปลี่ยนร่าง,มันออกจะไร้จิตใจที่จะยังนางเอาไว้ในหยกวิญญาณสีเลือด

อย่างไรก็ตาม,เซี่ยวเฉินเกรงว่าเขาจะไม่สามารถสงบใจและบ่มเพาะพลังได้หากว่ามีเด็กสาวแสนสวยวิ่งหยอกล้อกับเขาอย่างไร้เดียงสา
ดูเหมือนว่าเซียวเฉินจะทําได้เพียงนอนข้างนอกในคืนนี้ เขาอุ้มเสียวไปเข้าไปในห้องและวางนางลงบนเตียง จากนั้น,เขากล่าว “เจ้าควรหลับนอนเสียก่อนข้าจะออกไปบ่มเพาะพลัง”

เสี่ยวไปฝังตัวเองลงไปในผ้าห่มและยึดร่างกายของนาง จากนั้น,นางก็มองมาที่เซียวเฉินด้วยดวงตาใสๆและกล่าวออกมาด้วยเสียงที่ไพเราะ “พี่ชายเซียวเฉิน,มานอนกับข้า”

เมื่อเซี่ยวเฉันมองไปที่เสี่ยวไปผู้ที่จริงจังและไร้เดียงสา,เขาเผยสีหน้าเจอปัญหา

หลังจากผ่านไปนาน,ในที่สุดเซียวเฉินก็กรองคําเหล่านี้ออกมา “เสี่ยวไป,เจ้าได้ทําการเปลี่ยนร่างและตอนนี้กลายเป็นมนุษย์ มันมีเรื่องที่เจ้าไม่อาจทําได้อย่างเช่นในอดีตหากผู้หญิงและผู้ชายไม่ได้เป็นคนรักกัน,พวกเขาไม่สามารถนอนด้วยกันได้ เจ้าเข้าใจหรือไม่?”

ใบหน้าที่น่ารักของเสียวไป๋แสดงถึงการครุ่นคิด สมองของนางทํางานอย่างเต็มที่เพื่อย่อยสิ่งที่เซียวเฉินกล่าวออกมา มันยากที่จะบอกได้ว่านางเข้าใจหรือไม่

เมื่อเซี่ยวเฉินเห็นสีหน้าของเสี่ยวไป, ความรู้สึกอ่อนโยนลุกขึ้นในใจของเขา นางดูราวกับเด็กน้อย,หยิ่งและต้องการให้คนเอาอกเอาใจนาง เขารู้ว่าเขาไม่สามารถเร่งรัด,เขาต้องค่อยๆสอนนาง

“ฟังข้า นอนไปก่อน,ข้าจะบ่มเพาะพลังอยู่ภายในลาน อย่าไปคิดอะไร” เซียวเฉินกล่าวอย่างอ่อนโยน

เสียวไปพยักหน้าเบาๆและกล่าว “ข้าจะเชื่อฟังพี่ชาย ข้าจะนอนก่อน อย่างไรก็ตามในตอนที่พี่ชายเซี่ยวเฉินเหนื่อยแล้ว,ท่านเข้ามานอนหลับได้”

เซี่ยวเฉินยิ้มอย่างอ่อนโยนและไม่ได้กล่าวอะไรอีก จากนั้นเขาก็ค่อยๆปิดประตูหลังจากออกไปจากห้อง

เซี่ยวเฉินหันหลังและมองไปยังท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว เขาครุ่นคิดถึงในตอนแรกที่เขาได้ตัวเสี่ยวไปมาและจิ้งจอกวิญญาณหกหางตัวนั้นที่ปกป้องเสี่ยวไปด้วยชีวิตของนางหัวใจของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ซับซ้อน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเสียใจกับสิ่งที่เขาได้ทําไป

“ไม่ว่ามันจะเป็นอย่างไร, ในเมื่อข้าเอาสิ่งที่เจ้ารักที่สุดมา,ข้าจะพยายามอย่างที่สุดเพื่อให้แน่ใจว่านางจะไม่ต้องทุกข์ทรมาน” เซี่ยวเฉินให้ค่ามั่นพร้อมกับจ้องมองไปที่ผืนดาวด้วยดวงตาที่นั่งสงบ

มันดึกมากแล้ว เซี่ยวเฉินนั่งบนก้อนหินภายในลาน สายลมยามค่ําคืนพัดผ่านและหัวใจที่ว้าวุ่นของเซี่ยวเฉินก็ค่อยๆสงบลง

ทักษะอัสนีม่วงศักดิ์สิทธิ์ค่อยๆหมุนเวียน พลังงานจิตวิญญาณไหลเข้ามาราวกับสายน้ำพลังงานจิตวิญญาณที่ด้านล่างของเทือกเขาเทียบไม่ได้กับข้างบนนี้

มันจะต้องเป็นการยากสําหรับเขาที่จะหาพื้นที่บ่มเพาะพลังที่ดีเยี่ยมเช่นนี้อีกครั้งหลังจากที่เขาออกจากศาลากระบี่สวรรค์ เซี่ยวเฉินตั้งใจจะเร่งทักษะอัสนีม่วงศักดิ์สิทธิ์ของเขาขึ้นไปถึงชั้น ที่หกก่อนที่เขาจะออกจากศาบากระบี่สวรรค์

ขณะที่เซียวเฉินบ่มเพาะพลัง,เวลาก็ได้ไหลผ่านไป ผืนดาวบนท้องฟ้าค่อยๆจางหายและเรื่องแสงก็ค่อยๆปรากฏขึ้นที่เส้นขอบฟ้า รุ่งอรุณก่าลังเข้ามา

เมื่อแสงแรงของวันประเข้าที่ใบหน้าของเซี่ยวเฉิน,เขาลืมตาขึ้น มีประกายแสงแพรวพราวในดวงตาของเขา

สิ่งแรกที่อยู่ในสายตาของเซี่ยวเฉินก็คือดสี่ยวไป ไม่รู้ว่านางตื่นขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่มือข้างหนึ่งของนางวางอยู่บนโต๊ะหินขณะที่นางจ้องมองมาทางเขา

เซี่ยวเฉินโบกมือและดูดซับกระแสไฟฟ้าสีม่วงที่หลงเหลืออยู่โดยรอบให้กลับเข้าไปในร่างกายของเขา จากนี้ย,เขาก็ลุกขึ้นและเดินตรงไปที่เสี่ยวไป เขายิ้มบางเบาและกล่าว“เจ้าตื่นขี้ นมาตั้งแต่เมื่อไหร่? ทําไมเจ้าไม่นอนต่ออีกสักหน่อย?”

เสี่ยวไปค่อยๆลุกขึ้นและกล่าว “ข้าตื่นนานแล้ว วันนี้เป็นวันแรกที่ข้ากลายเป็นมนุษย์,ข้าไม่อาจอุดอู่อยู่แต่ในห้อง”

ในจังหวะที่เสี่ยวไปยืนขึ้น,เซี่ยวเฉินพบว่านางยังอยู่ในชุดคลุมยาวที่เขามอบให้กับนางเมื่อคืนนอกจากนั้น,มันยังปิดตัวนางแทบไม่มิด

ในตอนที่เสี่ยวไปยืนขึ้น,มันเผยให้เห็นเนื้อหนังบนหน้าอกของนาง เซี่ยวเฉินหน้าแดงเล็กน้อย ช่วงกลางคืน มันมองเห็นไม่ชัดเจนนัก แต่อย่างไรก็ตาม,ตอนนี้มันดช่าแล้วและเห็นชัดว่าไม่เหมาะสม

จากนั้น,เซี่ยวเฉินก็นึกขึ้นได้ว่ามีชุดเสื้อผ้าในแหวนหัวงจักรวาลที่เขาซื้อมาให้คนรับใช้ของ เขา,เป่าเอ่อ

ขนาดตัวของเป่าเอ๋อพอๆกเบเสี่ยวไป ชุดเสื้อผ้านี่น่าจะเข้าได้พอดีกับตัวของนางเซียวเฉินใช้สัมผัสวิญญาณค้นหาภายในแหวนห้วงจักรวาลของเขาและในที่สุดเขาก็เจอพวกมัน,เขารีบหยิบเอาพวกมันออกมา

“เจ้าควรไปเปลี่ยนเป็นชุดพวกนี้ก่อน ในอนาคต,ในตอนที่เจ้าออกไปข้างนอก,เจ้าต้องแต่งตัวให้เหมาะสม”เซียวเฉินยื่นเสื้อผ้าให้กับเสี่ยวไป๋จากนั้นเขาก็มองไปที่เท้าเปล่าๆของนางเขาเสริมขึ้น “จําเอาไว้,เจ้าต้องใส่รองเท้า”

เสี่ยวไปรับเสื้อผ้ามาอย่างยินดี อย่างไรก็ตาม,หลังจากที่นางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง,ใบหน้าเยาว์วัยของนางก็เผยสีหน้าเดือดร้อน นางกล่าว “ข้าไม่รู้วิธีใส่ พี่ชายเซียวเฉิน,ช่วยเสียวไปใส่เสื้อด้วย”เสี่ยวไปขอร้องอย่างคาดหวัง

เซี่ยวเฉินสูดหายใจลึก มีบางสิ่งที่เขาจําต้องทําใจแข็ง เสี่ยวไปตอนนี้เป็นเด็กสาวทั่วไปนางจะต้องเรียนรู้สิ่งเหล่านี้ด้วยตัวเอง

“เจ้าต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง เจ้าไม่อาจพึ่งพาคนอื่น มิฉะนั้น,เจ้าจะไม่อนุญาตให้ออกไปด้านนอก” เซี่ยวเฉินกล่าวอย่างจริงจัง

เสี่ยวไปมองไปที่สีหน้าจริงจังของเซี่ยวเฉินและพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม นางกล่าว “เสียวไป๋ฉ ลาด พี่ชายเซี่ยวเฉิน, มั่นใจได้,ข้าจะเรียนรู้เอง”

เซี่ยวเฉินพยักหน้าและยิ้ม “เช่นนั้น ก็เร็วเข้า หลังจากที่เจ้าใส่เสื้อผ้าแล้ว,ข้าจะพาเจ้าออกไปข้างนอก”

เซี่ยวเฉินมองดูเสียวไปหอบเสื้อผ้าเข้าไปในห้องของเขา,สีหน้าร้ายแรงปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา อธิบายถึงตัวตนของเสี่ยวไปกับคนอื่นๆนี่สิปัญหา

อย่างไรก็ตาม,ผู้คนบนยอดเขาจึงหยุนจะต้องเชื่อเซี่ยวเฉิน เขาจะเพียงบอกกล่าวไปตามตรงถึงอย่างไร,เขาก็ไม่อาจเก็บเสียวไปเอาไว้ในห้องของเขาตลอดไป ไม่ช้าก็เร็ว,นางก็ต้องไปเจอกับคนอื่นๆ

เซียวเฉินหยิบอาหารเข้าออกมาจากแหวนห้วงจักรวาล จากนั้น,เขานั่งลงบนโต๊ะหินและจัดการอย่างไม่เร่งรีบ

ผ่านไประยะเวลาหนึ่ง,ประตูห้องเปิดออก เซี่ยวเฉินวางถ้วยชาในมือและหันหัวไปมองดู

เซี่ยวเฉินเห็นเสี่ยวไปสามชุดกระโปรงยาวสีเขียว เมื่อรวมเข้ากับใบหน้าน่ารักและบริสุทธิ์ของนาง,มันราวกับว่าเขามีน้องสาว

ดวงตารูปอัลมอนด์ที่งดงามเพิ่มความเย้ายวนกระแสพลังอันบริสุทธิ์ของนางกระแสพลังที่ตรงกันข้ามผสานเข้ากันอย่างเป็นธรรมชาติ,เป็นผลให้นางดูมีเสน่ห์

เสียวไปหมุนตัวให้เซี่ยวเฉินดู นางกล่าวอย่างมีความสุข “ข้าสวยไหม?”
เซียวเฉินกลายเป็นใจลอยไปเล็กน้อยอย่างไรก็ตาม,เขาก็คืนสติอย่างรวดเร็วและพยักหน้า “สวยมากินอะไรกันก่อน”

เสี่ยวไป์เดินตรงมาที่โต๊ะอย่างรู้สึกพึงพอใจ จากนั้นนางก็จัดการอาหารเช้าไปเล็กน้อยจากนั้น.ดวงตาของนางก็มองไปรอบๆอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่นางจะกล่าว “พี่ชายเซี่ยวเฉิน,ข้าอยากดื่มเหล้า”

เซี่ยวเฉินอดหัวเราะไม่ได้และหยิบเอาขวดเหล้าออกมา จากนั้นเขาก็รินเหล้าให้นางหนึ่งจอกและกล่าว “เจ้าได้รับอนุญาตให้ดื่มได้จอกเดียว มันไม่ใช่เรื่องดีที่เด็กสาวที่ติดเหล้า”

เสี่ยวไปรับจอกเหล้ามาอยู่ในมืออย่างยินดี จากนั้น,นางก็ยกขึ้นมาอยู่ใต้จมูกและสูดดมกลิ่นหลังจากนั้ย,นางก็ยกดื่มจิบเล็กๆ มันดูเหมือนจะยังไม่เพียงพอในที่สุด,นางก็ยกดื่มเหล้าที่เหลือในคําเดียว

หลังจากที่เสี่ยวไปดื่มหมด,นางก็จ้องไปที่เซี่ยวเฉินอย่างน่าสงสาร ก่อนที่นางจะเปลี่ยนร่าง,นางมักจะใช้ท่านี้กับเซี่ยวเฉินในตอนนี้นางก็ใช้มันออกมาตามจิตใต้สํานึก

ข้าให้นางดื่มอีกไม่ได้แล้ว,เซี่ยวเฉินหุบยิ้มและกล่าว “ไม่,เจ้าดื่มได้ลแค่จอกเดียวกินอะไรบ้าง”

มองเห็นเซี่ยวเฉินไม่ตกลง,เสี้ยวไปทําได้เพียงลงมือกินอาหารเช้าของนาง นางมีความน่าสงสารอยู่บนใบหน้า,ทําให้ยากที่จะปฏิเสธนาง

ท้ายที่สุด,เซี่ยวเฉินตั้งมั่นและไม่ตกลง เขาต้องค่อยๆวางกฎลงไป มิฉะนั้น มันจะเป็นการยากที่จะสั่งสอนนาง

หลังจากที่พวกเขาจัดการอาหารเช้าเสร็จ,เซี่ยวเฉินพาเสียวไปไปที่ลานฝึกฝนของยอดเขาฉิงหยนเซี่ยวเฉินคาดหวังอย่างเต็มที่กับค่ายกลกระบี่สัมบูรณ์โบราณที่เสริมพลังขึ้นมาแล้ว

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา,เซี่ยวเฉินไม่เคยลืมจุดประสงค์ของเขาในการมาที่ศาลากระปสวรรค์ทั้งหมดก็เพื่อที่เขาจะสามารถเรียนการฟังเสียงของดาบและสื่อสารกับมัน,และปลูกอ่าวเจียวนมาให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทําได้

ขณะที่พวกเขาเดินขึ้นไปบนยอดเขาฉิงหยุนเสี่ยวไปร่างเร็งและมีชีวิตชีวาเป็นอย่างมากนางกระโดดโลดเต้นอยู่ข้างหน้าของเซี่ยวเฉิน,เคลื่อนไหวไปราวกับสายลมไม่มีทางที่จะหยุดนาง,นางตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

เมื่อเซี่ยวเฉินเห็นดังนี้,เขาครุ่นคิดกับตัวเอง,การได้มองโลกเดียวกันในอีกมุมหนึ่งเป็นใครก็ตองตื่นเต้น โดยเฉพาะนี่เป็นเสี่ยวไป,ผู้ที่ยังเป็นเด็ก

อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขามาถึงที่ลานฝึกฝน,เสี่ยวไปักลายเป็นนิ่งเงียบ มันราวกับว่านางเกรงกลัวที่จะพบประผู้คน

เซี่ยวเฉินปลอบนาง “มันจะดีเอง ผู้คนบนยอดเขาจึงหยุนทั้งหมดล้วนเป็นเพื่อน เพื่อนไม่สนใจเรื่องแบบนี้หรอก”
เสี่ยวไปพยักหน้าว่านางเข้าใจแล้ว อย่างไรก็ตาม,นางยังคงซ่อนตัวอยู่ที่ด้านหลังของเซียว เฉิน นางไม่ร่างเร็งแบบที่เป็นอยู่เมื่อครู่

เซี่ยวเฉินส่ายหัวเล็กน้อยและนําเข้าไปในลานฝึกฝน มีเสียงโหร้องดังออกมาจากภายในลานประหลาดใจยิ่งมันยากที่จะพบช่าวหยางและเสี่ยวเพิ่งเข้ามาฝึกฝนอยู่ข้างในนี้พวกเขากําลังแลกเปลี่ยนกระบวณท่ากัน

หลิวสุยเฟิง,ผู้ที่ตอนนี้กําลังแลกเปลี่ยนกระบวณท่ากับหลิวหรูเยว่,มองมาเห็นผู้ช่วยชีวิตของเขาก็เผยรอยยิ้มออกมาในทันที เขารีบวิ่งตรงไปที่เซี่ยวเฉิน

เมื่อหลิวสุยเฟิงมองเห็นเสี่ยวไป, ผู้ทําหลบอยู่ด้านหลังของเซี่ยวเฉิน มันราวกับว่าเขาได้เห็นดอกไม้จากฟากฟ้า เขานิ่งตะลึงไปในทันที,รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาแช่แข็งเขาจ้องมองอย่างว่า วุ่นไปที่เสี่ยวไป

เซียวเฉินกระแอมสองสามครั้งก่อนที่หลิวสุยเฟิงจะตอบสนอง เขากล่าวอย่างเขินอาย “โทษที,โทษที, เย่เฉิน, สาวสวยผู้นี้เป็นใคร? ทําไมข้าถึงพบว่าช่างคุ้นเคยกับนางนัก?เจ้าแนะนําให้พวกเรารู้จักได้หรือไม่?”

เมื่อหลิวหรูเยวและคนอื่นๆเห็นถึงสถานการณ์,พวกเขาต่างตรงเข้ามาอย่างใคร่รู้ ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึง

เซี่ยวเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตัดสินใจเล่าไปตามความจริง ไม่มีความจําเป็นที่จะต้องปกปิดอะไรกับพวกเขา“นางคือเสี่ยวไป์ นางทําการเปลี่ยนร่างเมื่อคืนนี้”

หลิวสุยเฟิงสีหน้ากระตุกเล็กน้อย เขายิ้มอย่างอายๆ “เย่เฉิน,เจ้าต้องล้อข้าเล่น

เซียวเฉินคงสีหน้านิ่งสงบ “ดูหน้าข้าเหมือนกําลังล้อเล่น?”

เมื่อเซี่ยวเฉินมองเห็นสายตาเคลือบแคลงของหลิวหรูเยา,เขาพยักหน้าและกล่าว “นางค่อนข้างมีความพิเศษ ข้าจะเล่าให้ทุกคนฟังในอนาคตแต่อย่างไรก็ตาม,ข้าหวังว่าทุกคนจะเก็บเรื่องนี้ เอาไว้เป็นความลับสําหรับตอนนี้”

หลิวหรูเยว่เป็นเป็นคนแรกที่ฟื้นคืนสติ นางกล่าวอย่างจริงจัง “เย่เฉิน,เจ้ามั่นใจได้ สถานที่แห่งนี้ปลอดภัยสําหรับเสี่ยวไป๋อย่างแน่นอน”

เซี่ยวเฉินผลักเสี่ยวไปขึ้นมาตรงหน้าและกล่าว “เสี่ยวไป์,ทักทายทุกคนสิ”

เสี่ยวไปไม่ได้กลัวเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว นางยิ้มกว้างพร้อมกับกล่าว “พี่ชายสุยเฟิง,พี่ชายช่าวหยาง, พี่สาวเสี่ยวเมิ่ง,และพี่สาวหรูเยว,อรุณสวัสดิ์”

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+