ตอนที่ 283 วันพิพากษา

“แคร้ง! แคร้ง! แคร้ง!”

กระบีเฉินและดาบวารีของวาฬทูน่าสีดําปะทะกัน,ส่งเสียงระเบิดหนาแน่น คลื่นที่เกิดขึ้นมาจากแรงระเบิดสู้รางเสาน้ําขึ้นมาหลายต่อหลายต้น

น้ําในแม่น้ําลอยชี้ไปบนท้องฟ้า เซียวเฉินหลบคลื่นกระแทกและเสาน้ําอย่างปราดเปรียวพร้อมกับเขาแทงตรงไปที่วาฬทูน่าสีดํา

“ฟุ!”

กระบี่คมแทงทะลุร่างมหึมาของวาฬทูน่าสีดํา บาดแผลยาวปรากฏขึ้นบนร่างของมันและสายเลือดสาดกระเซ็นออกมาในทันที

ที่บนผิวแม่น้ํา,วาฬทูน่าสีดําไม่ได้เปรียบเซียวเฉินในเรื่องของความเร็ว ในตอนที่มันรู้สึกถึงความเจ็บปวด,มันพยายามดําลงไปในน้ําทันที

วาฬทูน่าสีดําตัวขนาดเท่ากับเรือสินค้าเรือมหึมา มันเป็นไปไม่ได้สําหรับเซียวเฉินที่จะหยุดไม่ให้มันจมลงไป ทั้งหมดที่เขาทําได้ก็คือฝากรอยแผลลงบนร่างของสัตว์อสูรตัวนี้อีกเล็กน้อยก่อนที่มันจะจมลงไปจนมิดตัว

กระแสไฟไฟ้าที่หลอมเข้ากับกระบี่ไหลเข้าไปในร่างของวาฬทูน่าสีดําผ่านทางบาดแผลของมัน ถึงแม้ว่ามันจะดําลงไปในน้ํา,กระแสไฟฟ้ายังแตกตัวไม่หยุดพร้อมกับเกิดเคลื่นกระเพื่อมที่ให้น้ํา

“ฟู!”

ทันใดนั้น,วังวนน้ําขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นที่ใต้เท้าของเซียวเฉิน,พยายามดึงตัวของเขาลงไป เซี่ยวเฉินผู้ที่มีประสบการณ์เช่นนี้มาก่อน เป็นธรรมดาที่นะไม่ถูกมันดึงลงไปอีกครั้ง

“อัสนีหลบเลี่ยง!”

หลังจากที่บรรลุสภาวะแห่งสายฟ้า,การใช้อัสนีหลบเลี่ยงของเซียวเฉินกลายเป็นยืดหยุ่นมากขึ้นไปอีก เขาสามารถเคลื่อนที่ไกลเป็นร้อยเมตรได้ในอึดใจ

เส้นสายฟ้าทะลวงผ่านอากาศและเซี่ยวเฉิน ไปปรากฏตัวขึ้นห่างออกมาหนึ่งร้อยเมตรในทันที,หลบเลี่ยงวังวนน้ําขนาดมหึมา

“ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!”

ทันใดนั้น เกิดระเบิดขึ้นสี่ครั้งดังออกมาจากผืน น้ําที่นิ่งสงบ เสาน้ําสูงสองร้อยเมตรสี่ต้นปรากฎขึ้นรอบล้อมเชี่ยวเฉิน

เสาน้ํากําลังหมุนวนอย่างรวดเร็วบนผิวน้ํา,ดึงน้ําขึ้นไปเพิ่มบนท้องฟ้า พวกมันปิดล้อมเชี่ยวเฉินอย่างรวดเร็ว,ดันให้เขาอยู่ตรงกลาง

ทุกขณะที่พวกมันหมุนเข้ามารอบๆ,เสาน้ําดูใหญ่โตขึ้น

เซียวเฉินถูกปิดล้อมทั้งสี่ด้าน;เขาไม่มีทางให้ถอยหนี เขาไม่อาจแม้แต่จะบนขึ้นไปบนท้องฟ้า

เซียวเฉินพยายามใช้อัสนีหลบเลี้ยงแต่เขาพบว่าเสาน้ําทั้งสี่ต้นเหมือจะมีม่านพลังบางอย่าง อัสนีหลบเลี่ยงที่สามารถเคลื่อนตัวไปเมตรเมตรเกิดใช้ไม่ได้

เสาน้ําแต่ละต้นดูเหมือนจะแบกพลังหลายหมื่นกิโลกรัม เมื่อบวกเข้าด้วยกัน มันเป็นพลังที่น่าหวาดกลัวอย่างน้อยหนึ่งแสนกิโลกรัม

สถานการณ์เลวร้ายแต่เซียวเฉินยังคงนิ่งสงบ เขาไม่ตื่นกลัวเป็นเพรสะเขายังมีไพ่ตายอีกสองใบที่สามารถช่วยให้เขาออกจากสถานการณ์ตรง

อย่างไรก็ตาม เซียวเฉินก็ไม่มีความตั้งใจจะใช้พวกมัน ศัตรูที่แท้จริงยังไม่แสดงตัวออกมา ก็ยังไม่ถึงเวลาให้เขาเผยไพ่ตาย

“มโนภาพสามกระแสเมฆา!”

เซี่ยวเฉินวาดเป็นวงกลมด้วยมือซ้ายและถือกระบี่เงาจันทร์เอาไว้ที่มือขวา จากนั้นเขาสร้างสัญลักษณ์เลือนลางขึ้นมาในอากาศ หัวใจของเขานิ่งสงบและเขาได้เข้าสู่สภาวะน้ํานิ่งสมบูรณ์

“ปัง!”

เมื่อเสาน้ําทั้งสี่ผสานเข้าด้วยกัน พวกเขาส่งเสียงระเบิดดังออกมา พื้นผิวแม่น้ํามังกรทมิฬเริ่มสั่นยวบยาบ

ไม่ไกลออกไปนัก,เรือสินค้าถูกเขย่าไปซ้ายขวาด้วยแรงคลื่น ฝูงคนบนดาดฟ้าพยายามอย่างที่สุดเพื่อรักษาสมดุล

“พวกเราเสร็จแน่,ตายกันหมด,เสาน้ําสี่ต้นบรรจุพลังมากกว่าหนึ่งแสนกิโลกรัม เจ้าหมอนั้นกําลังจะร่วงลงมา”

เมื่อผู้คนบนดาดฟ้าเห็นเซียวเฉินถูกเสาน้ํากลืนหายไป,พวกเขารู้สึกจนใจ

เสาน้ําที่ผสานเข้าด้วยกันทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า,มันในตอนนี้สูงอย่างน้อยห้าร้อยเมตรและทรงพลังมากกว่าเสาน้ําทั้งหมดที่เคยมีมา หลังจากที่สร้างเสาน้ําอันทรงพลังขึ้นมา,วาฬทูน่าสีดําสูญเสียพลังปราณไปอย่างมาก

“ฟู ฟิว!”

ขณะที่ผู้คนกําลังเสียใจไปกับเซียวเฉิน,ร่างมนุษย์ปรากฏขึ้นที่ยอดสุดของเสาน้ําและกระโดดออกมาอย่างไร้บาดแผล

“เป็นไปได้อย่างไร? นั้นเป็นพลังที่มากกว่าหนึ่งแสนกิโลกรัม แม้แต่ระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธก็ถูกบดเป็นเศษเนื้อ ทําได้อย่างไร ที่ระดับขอบเขตนักบุญจะออกมาอย่างไร้รอยขีดข่วน?!” ผู้คนบนดาดฟ้าอุทานขึ้น

เซียวเฉินแน่นอนว่าไม่อาจต้านทานพลังที่มากกว่าหนึ่งแสนกิโลกรัมได้ แม้แต่พลังห้าหมื่นกิโลกรัมก็สามารถทําเขาสาหัส

น่าเสียดาย,ที่พลังนี้ไม่อาจรับมือได้ด้วยกําปั้น หลังจากที่เซียวเฉินเข้าสู่สภาวะน้ํานิ่ง สมบูรณ์,เขาได้ผสานเข้ากับสายน้ํา จะเป็นไปได้อย่างไรที่สเวน้ํานนั้นจะทําร้ายเขาได้?

สูงขึ้นไปบนท้องฟ้า,เมฆดํามืดยิ่งปั่นป่วนมากขึ้น เส้นสายฟ้าวูบไหวในอากาศออกมาเป็นบางครั้ง

เซี่ยวเฉินยิงสัมผัสวิญญาณของเขาลงไปในน้ําราวกับลูกศร ในไม่ช้า,เขาก็พบตัววาฬทูน่าสีดําที่ดําลงไปยังก้นแม่น้ํา เซียวเฉินหัวเราะเย็นชาและเริ่มสะสมความเร็ว

“ยิ้ม…!”

ในตอนที่กระแสพลังของเซียวเฉินรวมมาถึงขีดสุด, วังวนกระแสไฟฟ้าขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในท้องฟ้า เส้นสายอัสนีอันทรงพลังแตกตัวระยิบระยับไปโดยรอบวังวน

ฉากน่าสะพรึงกลัวได้อุบัติขึ้น,ราวกับเป็นวันพิพากษา

ในจังหวะนี้ จิตใจของเซียวเฉินยังคงนิ่งสงบ เขาตั้งใจที่จะลองกระบวณท่าที่เขาได้จินตนาการขึ้นมาในอดีต นั้นเป็นการผสานกระบวณท่าทั้งหมดของทักษะกระบี่สายฟ้าฉับพลันขึ้นมาเป็นกระบวณท่าใหม่

ในอดีต,เฟิงเฟยเสวี่ยได้บอกกับเขาว่ายังมีสายฟ้าฉับพลันผ่าพันธนาการสามที่ต่อจากผ่าพันธนาการสอง นับตั้งแต่นั้นเซียวเฉินไม่เคยหยุดคิดที่จะพยายามบรรลุถึงสายฟ้าฉับพลันผ่าพันธนาการ

สาม

อย่างไรก็ตาม,ไม่ว่าเซียวเฉินจะพยายามเพียงใด, แรงเหนี่ยวนําที่สร้างขึ้นมาโดยทักษะกระบี่สายฟ้าฉับพลันได้ผลาญพลังปราณของเขาจนสิ้นหวัง จากที่จบกระบวณท่าผ่าพันธนาการสอง ไม่มีทางที่จะเชื่อมต่อไปที่สายฟ้าฉับพลันผ่าพันธนาการสาม

ตั้งแต่เซียวเฉินคิดได้เช่นนั้น เขามีความคิดหนึ่งขึ้นมา บางที,สายฟ้าฉับพลันผ่าพันธนาการสามไม่ได้เชื่อมต่อกับสายฟ้าฉับพลันผ่าพันธนาการสอง

กลับกัน มันเป็นหนึ่งกระบวณท่าใหม่ ในตอนที่เซียวเฉินบรรลุสภาวะแห่งสายฟ้า,เชี่ยวเฉินยิ่งแน่ใจกับความคิดนี้ขึ้นไปอีก

สิ่งที่เรียกว่า “สายฟ้าฉับพลันผ่าพันธนาการสาม” แท้จริงแล้วคือการรวมทุกกระบวณท่าก่อนหน้า มันรวมทุกแรงเหนี่ยวนําที่สร้างขึ้นมาโดยทั้งห้ากระบวณท่าและปลดปล่อยออกมาทั้งหมด

ทันใดนั้นเชี่ยวเฉินร้องตะโกนและม้าสงครามนับไม่ถ้วนที่สร้างขึ้นมาจากกระแสไฟฟ้ากําลังควบเท้าออกมาจากวังวนกระแสไฟฟ้าขนาดใหญ่ มันดูทรงพลังอย่างไม่อาจจะเชื่อ

เสียงม้านับหมื่นกระทืบพื้นและเสียงทหารนับพันกําลังเดินขบวนลงมาจากฟากฟ้า เสียงผสานเข้ากับสายฟ้าที่กําลังม้วนตัว,เร่งความเร็วของเซี่ยวเฉินขึ้นอย่างมาก

นี่คือสับสายฟ้าฉับพลันผ่าพันธนาสามที่แท้จริง -สายฟ้าฉับพลันคําราม,กองทัพหมีนอาชา

ในจังหวะต่อมา,เซียวเฉินนําพากองทัพมหาศาลและตรงเข้าสู่แม่น้ํา กระบี่ฉีสีม่วงหนาแน่นผ่าแม่น้ํามังกรทมิฬอันกว้างใหญ่ขาดครึ่งพร้อมกับเสียงอันดัง

ร่างที่กําลังร่วงลงมาของเซี่ยวเฉินหยุดลงที่กลางอากาศ ใบหน้าของเขาดูมืดมัวอย่างไม่น่าเชื่อ

กระบี่เงาจันทร์เป็นประกายชี้ไปที่วาฬทูน่าสีดําอย่างรวดเร็ว กองทัพกระแสไฟฟ้าทหารและม้าศึกพุ่งตัวเข้าไปในทันที

“ปัง! ปัง! ปัง!”

เมื่อม้าแต่ละตัวปะทะเข้ากับร่างขนาดเท่าภูเขาของวาฬทูน่าสีดํา เกิดระเบิดขึ้นก่อนที่พวกมันจะเปลี่ยนกลายไปเป็นกระแสไฟฟ้าสีม่วงล่องลอยไปในอากาศ

คลื่นกระแทกที่เกิดขึ้นมาจากแรงระเบิดทําให้ แม่น้ําที่แยกออกไปไม่อาจไหลย้อนกลับมาได้ วาฬทูน่าสีดํานอนอยู่ที่กันนาราที่ไร้น้ํา,ไม่อาจขยับเขยื้อน

มีระเบิดตามมาอีกนับหมื่น วาฬที่น่าสีดําถูกระเบิดจนหนังของมันฉีกขาดและเลือดเนื้อของมันหลุดลอยไปในอากาศ มันไม่อาจต้านทานการโจมตีที่ร้อยเรียงเข้ามาไม่จบไม่สิ้น

ในทันทีที่ระเบิดทั้งหมดจางหาย,เชี่ยวเฉินกวาดกระบี่ของเขาไปในอากาศและกระแสไฟฟ้าทั้งหมดที่กําลังล่องลอยอยู่โดยรอบรวมตัวและเข้าไปในกระบี่ของเขา

กระบี่เงาจันทร์สีขาวหิมะส่องเรืองแสงสีม่วงหนาแน่นออกมา,มองดูแปลกประหลาดเป็นอย่าง

“ตาย!”

เซี่ยวเฉินร้องตะโกนและร่างของเขาวูบไหวไป ในอากาศก่อนที่จะเข้าประชิดตัววาฬทูน่าสีดํา กระบี่เงาจันทร์กรีดแผลลึกสามเมตรเกิดเป็นรูลึกบนร่างของวาฬทูน่าสีดําได้อย่าง่ายดาย

เซียวเฉินโบกมือของเขาและก่อเกิดเป็นแรงดูดมหาศาล,ดึงเอาแก่นกลางวิญญาณสัตว์อสูรระดับ 6 ออกมาจากรู วาฬทูน่าสีดําที่เป็นที่หวาดกลัวของเหล่าเรือสินค้าได้ตกตายลงไปเช่นนี้

เซี่ยวเฉินมองเห็นมวลน้ําที่กําลังคืนตัวเข้ามาจากทั้งสองด้าน เขากดเท้าดีดตัวออกจากกันแม่

เซียวเฉินกําลังถือแก่นกลางวิญญาณของวาฬทูน่าสีดํามันส่องแสงเรืองอ่อนออกมา จิตวิญญาณธาตุน้ําหนาแน่นบรรจุอยู่ภายใน มันคือถ้วยรางวัลแด่ความกล้าหาญ

“ข้าไม่อยากจะเชื่อ วาฬทูน่าสีดําที่ป่วนแม่น้ํามังกรทมิฬมาหลายปี มันถูกสังหารลงโดยผู้เยาว์คนเดียว เจ้าสัตว์อสูรนั้นเป็นถึงฝันร้ายของเรือสินค้าทุกล่า”

“แน่นอน ในตอนที่มันอยู่ในน้ํา มันเป็นการยากสําหรับระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธที่จะหยุดไม่ให้มันหนีไปได้ ผู้เยาว์ผู้นี้สามารถคิดหนทางที่จะทําให้เจ้าวาฬทูน่าสีดําเกยตื้นอยู่บนพื้น ช่างน่าตกตะลึง”

“เยู่เฉินแห่งยอดเขาฉิงหยุน ชื่อนี้จะเลื่องลือไปทั่วแคว้นซีเหอในไม่ช้า เหมือนกับมู่หลงชงแห่งยอดเขาฉิงหยุน”

ในตอนนั้น มู่หลงชงก็มีชื่อเสียงขึ้นมาแบบคล้ายครึ่งกัน เขาท้าทายกองโจรใหญ่แห่งทุ่งหญ้ามารอสูร เขาไล่สังหารจนพวกมันถึงกับหวาดกลัว เพียงเพราะแค่เอ่ยชื่อถึงเขา ในตอนนั้น,ยอดเขาฉิงหยุนเลื่องลือขึ้นมาเป็นระยะเวลาหนึ่ง อย่างไรก็ตาม,ไม่รู้ว่าทําไมมู่หลงชงถึงได้ออกจากยอดเขาฉิงหยุน “กระบวณท่าสุดท้ายนั้น…นอกจากจุดอ่อนที่ต้องใช้เวลาในการรวบรวมพลัง,มันเป็นไปไม่ได้ที่ระดับขอบเขตนักบุญจะทําลายมันบงได้ อย่างไรก็ตาม,เขายังอายุน้อย,กระบวณท่าจะสมบูรณ์ยิ่งขึ้นในอนาคต”
เมื่อผู้คนบนดาดฟ้ามองเห็นเชี่ยวเฉินสังหารวาฟท์น่าสีดํา,พวกเขาถอนหายใจและพูดตุยเกี่ยวกับเกิดของอัจฉริยะวัยเยาว์อีกคนหนึ่ง”

หมู่เมฆบนท้องฟ้าแตกตัวและดวงอาทิตย์ฉายแสงลงมาอีกครั้ง เมื่อแสงอาทิตย์สาดส่องลงมาที่เซียวเฉิน, มันอาบนัวเขาด้วยแสงสีทอง, ทอดยาวเป็นเงาไปตามผิวน้ํา
สายลมพัดเป่าเสื้อผ้าหน้าผมของเขาปลิวสะบัด

“ฟู ฟิว!”

ในจังหวะนั้นเฉีฆ่าฟันอันไร้ขอบเขตพุ่งลงมาจากเบื้องบน ในทันทีที่ฉีฆ่าฟันปรากฏขึ้น,มันปกคลุมไปทั่วผืนฟ้า มันราวกับสายแม่น้ําเกรี้ยวกราดกําลังโถมเข้าหาเซียวเฉิน

เหนือขึ้นไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยฉีฆ่าฟัน,เยวหมิงชานปรากฏตัวขึ้จากหมู่เมฆ เขาส่งกระบี่ฉียาวร้อยเมตรตรงมาที่เซียวเฉิน

กระบี่ฉีส่งเสียงโซนิคบูมขณะที่มะนเสียดสีไปกับอากาศ ทุกที่ที่มันผ่าน,สายลมนิ่งและหมู่เมฆแตกกระจาย ระลอกคลื่นขยายไปในอากาศราวกับผิวน้ํา

บางคนบนดาดฟ้าจําหน้าเยวรหมิงชานได้ เขาอุทาน “นั้นมันเยว่หมิงชาน! เขากําลังทําอะไร?!”

บนผิวน้ํา,เซียวเฉินเก็บแก่นกลางวิญญาณของวาฬทูน่าสีดําเข้าแหวนห้วงจักรวาล เขารู้สึกได้ถึงฉีฆ่าฟันที่กําลังตรงเข้ามาจากด้านหลังของเขา แต่สีหน้าของเขากลับไม่เปลี่ยนแปลง เขาไม่ตื่นตกใจพร้อมกับยิ้มออกมาบางเบา “คนที่ข้ากําลังรอคอยในที่สุดก็เผยตัว!”