ตอนที่ 348 วิธีการเปิดเส้นปราณย่อย

ตัวเลือกที่สองคือการใช้พลังปราณในการฝืนเปิดเส้นปราณย่อยเมื่อเส้นปราณย่อยเปิดออก,เซี่ยวเฉินจะสามารถบ่มเพาะชั้นที่หกของทักษะอัสนีม่วงศักดิ์สิทธิ์

เมื่อเป็นเช่นนั้น,เซี่ยวเฉินจะสามารถเร่งความแข็งแกร่งของเขาขึ้นมาได้ในระยะเวลาสั้นๆ

อย่างไรก็ตาม,ก่อนที่จะพูดถึงโอกาสสําเร็จอะนน้อยนิด,การฝืนเปิดเส้นปราณย่อยจะทิ้งความเสียหายแฝงเอาไว้อย่างแน่นอน หากไม่จัดการให้ดี,มันจะส่งผลต่อการบ่มเพาะพลังของเซี่ยวเฉินในอนาคต

หลังจากที่ทักษะอัสนีม่วงศักดิ์สิทธิ์หมุนเวียนครบอีกหนึ่งรอบใหญ่,เซี่ยวเงินก็ลืมตาขึ้น มีแสงสีม่วงออกมาจากดวงตาของเขา ฉายออกไปทั่วป่าที่มืดมิดในทันที

หลังจากแสงวูบผ่านไป,มันซ่อนเร้นอยู่ในส่วนลึกของดวงตาเซี่ยวเฉิน เมื่อเขามองเห็นเศษพลังงานธาตุสายฟ้าสีม่วงที่หลงเหลืออยู่ในอากาศ,เขาโบกมือเบาๆ

พลังงานสีม่วงก่อนเป็นวังวนและมารวมตัวกันที่ฝ่ามือของเซี่ยวเฉินในทันที,เกิดเป็นก้อนเปลวเพลิงสีม่วง

เซี่ยวเฉินเหวี่ยงมือของเขาออกและยิงเปลวเพลิงสีม่วงออกไป มันเผาต้นไม้ที่อยู่ในทางจนกลายเป็นเถ้าถ่านโดยปราศจากเสียง

“ปัง!”

ในที่สุด มันก็ไปชนเข้ากับหน้าผา มันระเบิดเกิดเป็นหลุมกว้างร้อยเมตรที่ด้านข้างหน้าผายอดเขาสั่นสะเทือนเบาๆขณะที่หินดินร่วงหล่นลงมา

การยิงออกไปเบาๆก็ส่งผลถึงเพียงนี้ หากเป็นในอดีต,เซี่ยวเฉินจะรู้สึกพึ่งพอใจเล็กน้อย แต่อย่างไรก็ตาม,ตอนนี้เขาได้เห็นถึงพลังของระดับขอบเขตยอดกษัตริย์ยุทธ,เขารู้ว่านี้มันไม่คู่ควรที่จกกล่าวถึงหากเผชิญหน้ากับผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริง,เขาเป็นเพียงเด็กเล่น

เซี่ยวเฉินรวบรวมความคิดของเขาและพึมพํา “ตอนนี้ข้าอยู่ระดับยอดสุดขอบเขตนักบุญขั้นกลางข้าจําเป็นต้องเปิดเส้นปราณย่อยสี่เส้น”

“เมื่อข้าเลื่อนสู่ระดับขอบเขตนักบุญขั้นสูง,หนึ่งในเส้นปราณสีเส้นจะเปิดออก… เมื่อข้าเลื่อนสู่ระดับขอบเขตนักบุญขั้นสูงสุด,ข้าจะเปิดเพิ่มอีกหนึ่งเส้น ในตอนที่เลื่อนสู่ระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธ,ข้าจะเปิดอีกสองเส้นที่เหลือ

“กล่าวได้ว่า,ข้าสามารถบ่มเพาะชั้นที่หกของทักษะอัสนีม่วงศักดิ์สิทธิ์ได้ในตอนที่ข้าขึ้นสู่ระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธ

เซี่ยวเฉินไม่แน่ใจว่าตัวเลือดไหนจะเป็นทางที่ดีที่สุด ฝืนเปิดเส้นปราณต้องแบกรับความเสี่ยง หากเขารอจนถึงระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธ,เขาจะเสียเวลามากเกินไป

“ไม่เป็นไร ข้าจะไม่ไปคิดเกี่ยวกับมันในตอนนี้ ข้าจะกลับไปนึกษาเรื่องนี้กับหรูเยวและฟังความคิดเห็นของนาง” เซี่ยวเฉินส่ายหัวและพักเรื่องปัญหานี้เอาไว้ จากนั้นเขาก็ออกเดินกลับไปที่ลานของเขา

ตอนนี้, ศึกใหญ่ที่ศาลากระปสวรรค์ได้ผ่านเลยไปสามวันแล้ว ในตลอดสามวันที่ผ่านมา,ศาลากระปสวรรค์ยุ่งวุ่นวาย

พวกเขายุ่งไปกับการซ่อมแซมตึกอาคารที่ถูกทําลายและรักษาสานุศิษย์ที่บาดเจ็บ

สําหรับเหล่าผู้อาวุโส,พวกเขายุ่งเสียยิ่งกว่าพวกเขาไม่เพียงแต่ต้องสั่งการทุกอย่าง เท่านั้น แต่พวกเขาต้องคํานวณขอบเขตความเสียหาย,ปลุกใจผู้คน และชดเชยให้กับครอบครัวของผู้เสียชีวิต,รวมถึงงานอื่นๆมันเป็นปัญหาที่เรียงแถวเข้ามาไม่หยุด

ภายในสามวันนี้,ข่าวลือทั้งหมดเกี่ยวกับศาลากระปสวรรค์แผ่กระจายไปทั่วทั้งแคว้นซีเหอ

มีผู้เชี่ยวมากมายที่ที่กําลังมองดูความเสียหายในวันนั้น พวกเขายังรู้ถึงการที่กองทัพจักรวรรดิมังกรเข้าออกตามใจชอบเรื่องทั้งหมดนี้ไม่อาจปกปิดเอาไว้

ข่าวยิ่งลือไปไกลยิ่งออกทะเล มีข่าวลือที่ว่าผู้อาวุโสระดับสูงทั้งหมดตกตายและสานุศิษย์ถูกสังหารไปกว่าครึ่ง;มีกระทั่งข่าวลือว่าผู้อาวุโสหนึ่งถูกสังหาร

ข่าวลือทั้งหมดเกินจริงไปจากที่ศาลากระบี่สวรรค์ได้ประสบมา

จากนั้น พวกเขาก็เชื่อมโยงกับการเลื่อนสงครามจัดอันดับปลายปีเข้ากับข่าวลือ ทําให้เกิดภาพลักษณ์ที่ว่าศาลากระบี่สวรรค์ได้เสื่อมโทรมลงอย่างสมบูรณ์

นิกายและตระกูลเล็กที่รักษาความสัมพันธ์กับศาลากระบี่สวรรค์ทั้งหมดล้วนมีความคิดไม่มั่นคง

เซี่ยวเฉินรู้สึกประหลาดใจที่ศาลากระบี่สวรรค์ไม่สนใจจะออกไปชี้แจ้งแม้แต่น้อย

โดยไม่สนใจข่าวลือในโลกภายนอก,พวกเขาจดจ่อไปกับการฟื้นฟูศาลากระบีสวรรค์และรักษาสานุศิษย์

ในความคิดเห็นของเซี่ยวเฉิน,แม้ว่าศาลากระบี่สวรรค์ในอยู่ในช่วงเสื่อมโทรม,พวกเขาก็ยังเป็นขุมอํานาจที่แข็งแกร่งที่สุดภายในแคว้นซีเหอ

ศาลากระบี่สวรรค์มีห้าผู้อาวุโสระดับสูงขอบเขตยอดกษัตริย์ยุทธ แค่เรื่องนี้ก็ทําให้พวกเขานําหน้าขุมอํานาจอื่นๆไปไกลนอกจากนั้นยังมีผู้เชี่ยวชาญลึกลับที่ถือครองอาวุธเทพ

พวกเขายังควบคุมเหมืองวิญญาณที่ผลิตหินวิญญาณออกมาได้ไม่สิ้นสุด รวมกันทั้งหมดนี้,ตำแหน่งนิกายที่แข็งแกร่งที่สุดในแคว้นซีเหอของศาลากระบี่สวรรค์มั่นคงดี

ความเสียหายที่ใหญ่หลวงที่สุดในศึกนี้ก็คือค่ายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ของศาลากระปสวรรค์ อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าผู้บัญชาการและรองผู้บัญชาการจะลาดเจ็บสาหัส แต่พวกเขาก็ยังมีชีวิตอยู่

เซี่ยวเฉินไม่อาจไปสนใจเรื่องทั้งหมดนี้ นี่เป็นความคิดที่เข้ามาในตอนที่เขาเบื่อหน่าย เขาทุ่มเทเวลาทั้งหมดไปกับการบ่มเพาะพลัง

แม้จะไม่ได้ใช้ทักษะเคลื่อนไหว,เซี่ยวเฉินก็รวดเร็วมาก ในไม่ช้า,เขาก็มาถึงที่ลานของเขาโดยไม่รู้ตัว

หลิวหรูเยว่และเสียวไปนั่งอยู่ลนโต๊ะหินในลาน พวกนางกําาลังเล่นหมากล้อมกันอย่างร่าเริง

หมากล้อมเป็นของที่เซี่ยวเฉินสร้างขึ้นในตอนที่เบื่อหน่าย นี่เป็นสิ่งที่ติดมาจากโลกก่อนของเขา ปกติ,ในที่เขามีเวลา,เขาจะเล่นกับเสี่ยวไปสองสามรอบ

เสี่ยวไป๋เฉลียวฉลาดตั้งแต่กําเนิด หลังจากที่อธิบายกฎให้นาง,นางก็เรียนรู้ได้ นอกจากนั้น,นางยังพัฒนาอย่างรวดเร็วตอนนี้ มันไม่ง่ายสําหรับเซี่ยวเฉินอีกต่อไปที่จะชนะนาง

เซี่ยวเฉินเดินเข้ามาเงียบๆและมองดูสถานการณ์บนกระดาน หลิวหรูเยว่กําลังได้เปรียบ,และเสี่ยวไป๋กําลังหมกมุ่นครุ่นคิดวิธีตอบโต้นางช่างแลดูน่ารัก

เมื่อหลิวหรูเยว่เห็นเซี่ยวเฉินที่ด้านข้าง,นางยิ้มขึ้นเบาๆ “เจ้ากลับมาแล้ว ความแข็งแกร่งของเจ้าดูเหมือนจะพัฒนาขึ้นอีกแล้ว”

เซี่ยวเฉินยิ้มตอบ “ข้าเจอกับกําลังปัญหาบางอย่าง เจ้าเล่นต่อไปให้จบก่อนแล้วข้าจะมาปรึกษากับเจ้าทีหลัง”

เมื่อเสี่ยวไป๋เห็นเซี่ยวเฉินกลับมาแล้ว,นางยิ้มอย่างมีความสุขในทันที “พี่ใหญ่เย่เฉิน,ช่วยข้าด้วยพี่สาวหรูเยว่เก่งเกินไปแล้ว;ข้าไม่เคยชนะนางสักครั้ง”

ทุกครั้งที่หลิวหรูเยว่อยู่ด้วย,เซี่ยวเฉินจะให้เสี่ยวไป๋เรียกเขาด้วยชื่อปลอม แม้ว่านางจะไม่เข้าใจว่าทําไม,แต่นางก็ทําตามอย่างเชื่อฟัง

เซี่ยวเฉินลูบหัวเสี่ยวไป๋เบาๆและยิ้มขึ้น “เข้าควรคิดด้วยตัวเอง เจ้าไม่อาจขอให้คนอื่นช่วยใน ตอนที่เล่น เจ้าต้องฝึกฝนและค้นหาแนวคิดด้วยตัวเอง”

เสี่ยวไปมุ่ยปากและกล่าว “พี่ใหญ่เย่เฉินก็เข้าข้างพี่สาวหรูเยวตลอด ท่านไม่ยินดีจะช่วยข้า

เซี่ยวเฉินส่ายหัวและยิ้ม จากนั้นเขาก็เป็นที่เสี่ยวไปกล่าวและหลบไปด้านข้างหลับตาลงและ พักผ่อน

ผ่านไปครู่หนึ่ง เสี่ยวไปพ่ายแพ้หลิวหรูเยว่อีกครั้ง นางเก็บกระดานและร้องขึ้น “อออ,พี่สาวหรูเยว่เก่งเกินไป เสี่ยวไปไม่เล่นด้วยแล้วเหะเหะ, เสี่ยวไปจะไปเล่นกับพี่สาวเสี่ยวเมิ่ง ถึงแม้ว่านางจะร่วมมือกับพี่ชายเชาหยาง, พวกเขาก็เอาชนะเสี่ยวไปไม่ได้”

เมื่อนางกล่าวจบ,นางก็หอบเอากระดานหนีออกไปจากนั้น,นางก็ออกไปจากลานอย่างร่าเร็ง;ไม่มีร่องรอยความผิดหวังแม่แต่น้อย เห็นชัดว่านางไม่ได้สนใจเรื่องแพ้ชนะ

หลังจากที่เสี่ยวไปจากไป,เซี่ยวเฉินก็ลืมตาขึ้นและเดินไปที่ด้านข้างของหลิวหรูเยว่

หลิวหรูเยวถามขึ้น “เจ้าเจอเข้ากับปัญหาอะไร? บางทีข้าอาจจะช่วยเจ้าได้”

เซี่ยวเฉินพยักหน้าและอธิบายถึงปัญหาที่เขาพบเกี่ยวกับการบ่มเพาะทักษะอัสนีม่วงศักดิ์สิทธิ์อย่างละเอียดกับหลิวหรูเยว่

หลังจากที่หลิวหรเยว่ได้ฟัง,นางคิ้วขมวดเล็กน้อย ใบหน้าที่งดงาม,ทรงเสน่ห์ของนางเผยสีหน้าครุ่นคิดไตร่ตรอง

ผ่านไปครู่หนึ่ง,หลิวหรูเยสก็ผ่อนคลายและเผยรอยยิ้ม นางกล่าวอย่างนิ่มนวล “เจ้าสามารถลองดูได้การเปิดเส้นปราณย่อยสี่เส้นพร้อมกันมันเสี่ยง,แต่หากเจ้าเปิดเพียงสองเส้น,ความเสี่ยงจะไม่มากนัก”

ดวงตาของเซี่ยวเฉินเปล่งประกาย เขากล่าว “เจ้ากําลังจะแนะนําว่าข้าควรรอจนกว่าข้าจะอยู่ระดับขอบเขตนักบุญขั้นสูงสุดก่อนที่จะเปิดเส้นปราณอีกสองเส้นที่เหลือ?”

หลิวหรูเยส่พยักหน้าและกล่าว “ถูกต้อง เมื่อถึงตอนนั้น,เจ้าจะต้องเตรียมตัวที่จะทะลวงสู่ระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธ หากเจ้าสามารถบ่มเพาะทักษะอัสนีม่วงศักดิ์สิทธิ์ชั้นที่หก,มันจะเป็นการง่ายกว่าที่เจ้าจะทะลวงสู่ระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธ”

“ในตอนที่เตรียมพร้อมในการเปิดเส้นปราณย่อย,อย่าลืมเตรียมสมุนไพรวิญญาณเอาไว้เพื่อบำรงเส้นปราณหากเจาสามารถหาซื้อเม็ดยาสําหรับบํารุงเส้นปราณ,ก็จะเป็นการดีกว่า”

“การฝันเปิดเส้นปราณมันบอบบางกว่าการเปิดเส้นปราณโดยธรรมชาติ หากไม่ป้องกันให้ดี,เส้นปราณย่อยอาจจะค่อยๆเหี่ยวแห้งไป”

“อย่างไรก็ตาม หากได้รับการบํารุงอย่างเหมาะสม,จะไม่มีความเสียหายแฝงหลงเหลือต่อเส้นปราณ”

เซี่ยวเฉินพลันรู้แจ้งในทันที แม้ว่าเซี่ยวเฉินจําเป็นต้องใช้เวลาเพื่อบ่มเพาะถึงระดับขอบเขตนักบุญขั้นสูงสุด,แต่มันก็เร็วกว่าหารบ่มเพาะถึงระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธมาก

นอกจากนั้น,ตามวิธีของหลิวหรูเยว่ มันจะเป็นการง่ายกว่าในตอนที่ทะลวงขึ้นสู่ระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธ

เซี่ยวเฉินเป็นสุขและขอบคุณหลิวหรูเยว่ “หรูเยว่,ขอบคุณจากใจจริง ช่วยได้ช่วยเหลือข้าอย่างใหญ่หลวงอีกครั้ง”

หลิวหรูเยวยิ้มอย่างอ่อนโยน ในตอนที่นางเห็นรอยยิ้มของเซี่ยวเฉิน,นางรู้สึกมีความสุขไปกับเขาจากก้นบึงของหัวใจ

หลิวหรูเยวพลันนึกอะไรขึ้นมาได้และกล่าวขึ้น “ใช่แล้ว พ่อของข้าให้บอกเจ้าให้ขึ้นไปที่ยอดเขาในคืนนี้ เขามีเรื่องที่จะพูดคุยกับเจ้า

ค่ําคืนมาเยือนดวงดาวประดับท้องฟ้า เซี่ยวเฉินมองขึ้นไปที่ยอดเขาด้านบน,ความลังเลเติมเต็มสายตาขอบเขา

หากจะมีใครสักคนที่เขาหลาดกลัวจากกันบึงของหัวใจ ก็น่าจะเป็นคนผู้นี้ หลิวเทียนยู่

ความแข็งแกร่งของซ่งเฉว,หรืออ่านาจที่ผู้อาวุโสหนึ่งมี,แม้ว่าเซี่ยวเฉินจะเกรงกลัวพวกเขา,เขาก็ไม่ได้กลัวจนควบคุมไม่อยู่

เซี่ยวเฉินสามารถมองเห็นถึงขีดจํากัดบนและล่างของพวกเขา ในเมื่อเขารู้ถึงขีดจํากัด,เขาก็ไม่เกรงกลัวอีกต่อไป

มีเพียงหลิวเทัยนยู่…หากเซี่ยวเฉินเลือกได้ว่าจะไม่ไปพลเขา,เขาก็จะไม่ไปพบ

ในตอนที่เซี่ยวเฉินมาถึงศาลากระบี่สวรรค์ครั้งแรก,คนผู้นี้มอบผักกระบี่ให้กับเขามันช่วยให้เซี่ยวเฉินลบร่องรอยของจักรพรรดิอัสนีออกจากกระบี่เงาจันทร์

หลิวเทียนยู่มองเห็นถึงสถานะผู้สืบทอดจักรพรรดิอัสนีของเขา หลังจากนั้นเขาก็ถึงข่กึ่งบังคับเซี่ยวเฉินและส่งเขาเข้าไปในมิติแปลกประหลาด;เขาเกือบจะตายและไม่ได้กลับออกมา

ต่อหน้าหลิวเทียนยู่,เซี่ยวเฉินไม่มีความลับ คนผู้นี้ช่างน่าหวาดกลัว

ไม่ว่าเซี่ยวเฉินจะโลเลอย่างไร เขาก็จําต้องไป เขาไม่อาจซ่อนตัว

เซี่ยวเฉินสงบสติอารมณ์ของเขาและดีดตัวออกจากพื้น,ไปตามทางอย่างรวดเร็ว

ในตอนที่เซี่ยวเฉินมาถึงหน้าผาตั้งฉาก,เขาใช้คาถาแรงโน้มถ่วงบินขึ้นไป ผ่านไปครู่หนึ่ง,เขาก็ลงจอดอย่างมั่นคง

ที่บนยอดเขา,สายลมพัดรุนแรง,เป่าผมของเซี่ยวเฉินลอยสยาย เสื้อผ้าของเขาสั่นไหว,และเขาไม่อาจลืมตาขึ้นได้

หลิวเทียนยู่นั่งเงียบอยู่บนก้อนหิน สายลมพัดทะลุผ่าวราวกับเขาเป็นอากาศธาตุไม่มีความผันผวนแม้แต่น้อย

มีเพียงคนสองคนอยู่บนจุดยอดเขา

หลิวเทียนยู่ลืมตาขึ้นและจ้องมองมายังเซี่ยวเฉินอย่างเงียบๆด้วยสายตาที่ขุ่นมัว

ใบหน้าของหลิวเทียนยู่เต็มไปด้วยริ้วรอย;เขาดูแก่ชรายิ่งกว่าเมื่อก่อนหน้านี้ นี่คือคนที่แก่ชราไปตามอายุ

เซี่ยวเฉินรู้สึกไม่สบายภายใต้การจ้องมองของหลิวเทียนยู่ เขาถามขึ้นเงียบๆ “ผู้อาวุโส,ท่านเรียกหาข้ามีเรื่องอะไร? โปรดแจ้งให้ข้าร์