ตอนที่ 1002 พื้นที่ต้องห้ามเทือกเขาคุนหลุน
　　“ที่รักทั้งพ่อและอาจารย์ของผมติดอยู่ในแดนต้องห้ามภูเขาคุนหลุน ผมต้องไปช่วยพวกเขา”
　　หลินเสวี่ยพยักหน้าและกล่าวว่า“ถ้าหากเรื่องนี้เกี่ยวพันกับพ่อและอาจารย์ของคุณ ชั้นจะยอมให้คุณไป ชั้นสนับสนุนคุณนะ”
　　หลินเสวี่ยรู้ว่าหากให้เขาไปงานแต่งงานของพวกเธอก็จะต้องล้มเลิกไปก่อน แม้จะรู้สึกผิดหวัง แต่เขาก็ไปเพื่อหาทางช่วยพ่อ ดังนั้นเธอจึงไม่ห้าม
　　ฉิงเฟิงคุยกับหลินเสวี่ยเล็กน้อยและออกจากวิลล่าไปเขาไปที่โรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมหลิวหรูหยานกับลูกและบอกลาพวกเธอด้วย
　　……………..
　　ภายในโรงพยาบาล
　　หลิวหรูหยานกำลังอุ้มลูกอยู่ในอ้อมแขนของเธอใบหน้าอันงดงามของเธอมีรอยแดงเพราะความร้อน
　　“แอปเปิ้ลน้อยไหนเรียกคุณแม่สิคะ” หลิวหรูหยานกล่าว
　　ยะย่ะ !!
　　ริมฝีปากสีแดงเล็กๆรูปเชอร์รี่ของแอปเปิ้ลน้อยเปิดอ้าออกและส่งเสียง‘ยะ ย้า’ สองคำ เธอยังเป็นทารกอยู่และนี่คือทั้งหมดที่เธอเรียนรู้ได้
　　แอปเปิ้ลน้อยเป็นทารกที่น่ารักมากใบหน้าของเธอเป็นสีแดงเมื่อส่งเสียง เธอดูน่ารักน่าชังมากจนผู้คนอดไม่ได้ที่จะมองเธอให้มากขึ้น
　　ฉิงเฟิงผลักเปิดประตูห้องเข้าไปและได้ยินทารกส่งเสียงมือน้อยๆสีขาวเนียนนุ่มทั้งสองข้างของเธอโบกไปมาไม่หยุด
　　“สาวน้อยของพ่อออกเสียงได้แล้วไหนมาให้พ่อกอดหน่อยซิ” ฉิงเฟิงยิ้มในขณะที่มองไปที่แอปเปิ้ลน้อย
　　ใบหน้าที่มีเสน่ห์ของหลิวหรูหยานมีรอยแดงเธอถามว่า “คุณกลับมาทำไมคะ ”
　　“ผมคิดถึงคุณกับลูกเลยกลับมาหา”ฉิงเฟิงยิ้มในขณะที่มองหลิวหรูหยานกับแอปเปิ้ลน้อย
　　“นี่ลูกค่ะอุ้มดีๆนะ” หลิวหรูหยานยิ้มอย่างมีเสน่ห์และส่งแอปเปิ้ลน้อยไปให้ฉิงเฟิง
　　“ย่าย่า ย่า …” แอปเปิ้ลน้อยเปิดปากของเธอและส่งเสียงออกมา ดวงตากลมโตของเธอเต็มไปด้วยความสุข
　　“หรูหยานคุณเห็นมั้ย ลูกจำผมได้ ฮ่าๆๆ เธอยิ้มให้ผมด้วย !” ฉิงเฟิงยิ้มกว้างยามที่มองแอปเปิ้ลน้อย
　　เขาดีใจมากที่แอปเปิ้ลน้อยยิ้มให้เขาเขารู้สึกดีมากที่ได้เป็นพ่อคน
　　“ดูคุณสิยิ้มแป้นเชียว” หลิวหรูหยานกล่าวในขณะที่มองเขาด้วยแววตาทรงเสน่ห์
　　จุ๊บ!
　　ฉิงเฟิงจูบแก้มของทารกและพูดอย่างตื่นเต้นว่า“แอปเปิ้ลน้อยของพ่อ พ่อจะรอให้หนูโตแล้วจะพาไปท่องเที่ยวนะ”
　　“หรูหยานอีกสามวันผมจะไม่อยู่ คราวนี้คงไปนานทีเดียว” ฉิงเฟิงมองหลิวหรูหยานด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
　　หลิวหรูหยานมีสีหน้าผิดหวังเธอเพิ่งคลอดลูกได้ไม่นานและอยากใช้เวลากับฉิงเฟิงให้มากๆ เธอไม่คิดว่าเขาจะต้องไปอีกแล้ว
　　“ฉิงเฟิงไปครั้งนี้อันตรายไหมคะ ”
　　“ผมก็ไม่รู้วางใจเถอะ ผมจะไม่เป็นไร”
　　“เข้าใจแล้ว…ระวังตัวด้วยนะคะ” หลิวหรูหยานยิ้มอย่างมีเสน่ห์ อย่างไรก็ตามเห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกลังเล
　　“งั้นผม… ผมไปก่อนนะ” ฉิงเฟิงยิ้มในขณะที่เขาเดินออกจากห้อง
　　……………….
　　เวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็วในช่วงสามวันนี้ผู้ฝึกตนทั่วทั้งหัวเซี่ยต่างอยู่ไม่สุขเนื่องจากแดนต้องห้ามคุนหลุนจะเปิดผนึกทางเข้าในไม่ช้า
　　ในฐานะหนึ่งในสี่แดนต้องห้ามที่สำคัญที่สุดในโลกคุนหลุนเป็นดินแดนที่ลึกลับที่สุดในหัวเซี่ย มันเต็มไปด้วยสมบัติมากมาย, ยาอายุวัฒนะ, สมุนไพรวิญญาณ, เคล็ดวิชาบ่มเพาะของเหล่าบรรพบุรุษยุคก่อนๆและถ้ำลับที่ช่วยในการฝึกฝน มันมีโอกาสได้ครอบครองสิ่งล้ำค่าที่สุดมากมายจนทำให้ผู้ฝึกตนอยู่ไม่เป็นสุขจนแทบคลั่ง
　　ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาหัวเซี่ยเต็มไปด้วยคนประหลาดๆและเหล่าสาวกของนิกายลึกลับมากมายที่ปรากฏตัวขึ้นจากการเก็บตัวกองกำลังหลายๆแห่งเริ่มเตรียมพร้อมในการเข้าสู่แดนต้องห้ามคุนหลุน
　　เหล่านิกายลึกลับของผู้ฝึกตนในหัวเซี่ยนั้นมีความโดดเด่นมากพวกเขามีตั้งแต่ระดับจิตวิญญาณ, โลกา, สวรรค์, ราชันและจักรพรรดิ !
　　ยิ่งระดับของนิกายสูงเท่าใดพวกเขาก็ทรงพลังมากขึ้น　　…………………
　　นิกายกระบี่สวรรค์เป็นนิกายลึกลับระดับโลกาพวกเขาได้รวบรวมผู้ฝึกตนที่น่าเกรงขามที่สุดมาไว้ที่ฐานหลักของนิกายกระบี่สวรรค์ ประมุขนิกายกระบี่สวรรค์, จ้าวเทียนเจียนกำลังปรึกษากับเหล่าผู้เฒ่าเรื่องแดนต้องห้ามคุนหลุนที่กำลังจะเปิดขึ้น
　　“ท่านประมุขพวกเราควรนำคนเข้าไปในแดนต้องห้ามคุนหลุนเท่าใดดีขอรับ ”
　　ผู้เฒ่ากระบี่สวรรค์คนที่สามถามขึ้น
　　“จงนำสุดยอดสาวกหนึ่งร้อยคนเข้าไป”
　　“ครับท่านประมุข!” ผู้เฒ่าสามพยักหน้า
　　….
　　ไม่เพียงแค่นิกายกระบี่สวรรค์เท่านั้นแต่ยังมีเหล่านิกายระดับโลกาอื่นๆอีกมากมายเช่น นิกายดาบทมิฬ, นิกายศิลาขด, นิกายนภาโฉด, นิกายโลหิตอสูรและนิกายอื่นๆอีกมากมาย รวมไปถึงนิกายระดับจิตวิญญาณเช่นศาลากระบี่, ตำหนักจักรพรรดิเพลิง,ตำหนักร้อยบุปผา พวกเขาเหล่านี้ต่างก็มุ่งหน้าสู่เทือกเขาคุนหลุนทั้งสิ้น (ต่อไปนี้ตำหนักโห่วเย่อหวงตี้ขอใช้เป็นตำหนักจักรพรรดิเพลิงนะครับ)
　　หลี่ฉิงเฟิงนำทีมเขี้ยวหมาป่าไปด้วยในการเดินทางครั้งนี้
　　ในขณะเดียวกันราชินีอสูรเพลิงและราชาอสูรค้างคาวม่วงยังคงอยู่ที่เกาะแปซิฟิกเพื่อพยายามหาทางช่วยหวังลี่อิง แฟนสาวของค้างคาวม่วงและยังไม่ได้กลับมา ฉิงเฟิงโทรหาพวกเขาเพื่อบอกให้ตามมาหลังจากกลับจากเกาะแปซิฟิก
　　ส่วนราชาอสูรมังกรเขียวและราชาอสูรสิงโตต่างก็อยากติดตามฉิงเฟิงมาด้วยแต่ฉิงเฟิงบอกให้พวกเขาอยู่ในเมืองตงไห่ต่อไปเพื่อคอยปกป้องหลินเสวี่ยกับหลิวหรูหยานเพราะพวกเธอเป็นคนธรรมดาและไม่มีวิชา จำเป็นต้องได้รับการปกป้อง
　　ฉิงเฟิงและทีมเขี้ยวหมาป่าเข้าขากันอย่างน่าอัศจรรย์พวกเขาคือมือเท้าที่ฉิงเฟิงต้องการในการเดินทางครั้งนี้
　　………..
　　เทือกเขาคุนหลุนได้รับการขนานนามว่าเป็นบ้านของเทพเจ้าหลายองค์ในสมัยโบราณ มันเป็นสถานที่พักอาศัยของเหล่าเทพ ส่วนในยุคปัจจุบันเทพเหล่านั้นได้หายไปหมดสิ้นแล้วแต่ตำนานของพวกเขาก็ยังคงอยู่
　　*เทือกเขาคุนหลุนกว้างมากกินพื้นที่ถึงธิเบต*
　　ฉิงเฟิงและพรรคพวกเดินทางอย่างรวดเร็วและใช้เวลาเพียงครึ่งวันก็มาถึงภูเขาคุนหลุนเทือกเขาแห่งนี้ใหญ่โตมาก มันมีภูเขาเชื่อมต่อกันนับร้อยและสูงกว่าหมื่นเมตร มันเต็มไปด้วยโขดหินที่สูงชันและดูสง่างามมาก
　　ผู้คนมากมายมารวมตัวกันที่ตีนเขาทางด้านตะวันออกมีนิกายกระบี่สวรรค์และประมุขนิกาย,จ้าวเทียนเจียน พวกเขายืนอยู่บนจุดที่ได้เปรียบที่สุดทางทิศตะวันออก
　　จ้าวเทียนเจียนเป็นชายกลางคนอายุราวๆสี่สิบปีและเนื่องจากเขาอยู่ในจุดสูงสุดของขอบเขตจิตโลกาและยังเป็นมือกระบี่ระดับท็อบของนิกายระดับโลกา เขาจึงมีสถานะที่ทรงพลังมาก
　　ด้านหลังเขามีเหล่าผู้เฒ่าและสาวกหลายคนพวกเขาเป็นกลุ่มที่ทรงพลังที่สุดในนิกายกระบี่สวรรค์ แต่ละคนสะพายกระบี่ยาวอยู่ข้างหลัง กลิ่นไอกระบี่ที่พวกเขาเปล่งออกมานั้นเกรี้ยวกราดดุร้ายมาก
　　ทางทิศตะวันตกมีนิกายดาบทมิฬเกาะกุมชัยภูมิไว้อยู่ประมุขของพวกเขาคือเฮยอู๋หยา เขาเป็นชายวัยกลางคนที่พกพาดาบขนาดใหญ่แต่เขาทำเหมือนกับว่ามันเบาเหมือนขนนก ดาบของเขากระจายออร่าอันทรงพลังที่พุ่งทะลุท้องฟ้า
　　ด้านหลังของเฮยอู๋หยาเป็นผู้อาวุโสและสาวกของนิกายกระบี่ทมิฬทุกคนถือกระบี่สีดำที่หนักอึ้งและปล่อยพลังงานที่รุนแรงออกมา
　　นิกายศิลาขดประจำการอยู่ทางทิศใต้ประมุขนิกายของพวกเขาคือพานซานซึ่งเป็นชายวัยกลางคนที่มีผิวสีแทน
　　ด้านหลังของพานซานก็คือเหล่าสาวกและอาวุโสแต่ละคนแบกหินขนาดใหญ่ไว้กลางหลัง () ซึ่งที่จริงแล้วมันคืออุปกรณ์วิญญาณสายโจมตีที่ทรงพลัง
　　ส่วนทางเหนือนั้นคือคนของนิกายอสูรโลหิตซึ่งเป็นนิกายระดับโลกาประมุขของพวกเขาคือเซวี่ยจินหลุนซึ่งเป็นยอดฝีมือระดับจิตโลกา เขามีใบหน้าสีแดงเลือดและถือธงอสูรโลหิตที่แผ่พลังงานกระหายเลือดออกมา
　　เหล่าสาวกของนิกายอสูรโลหิตต่างก็ถือธงสีแดงไว้ในมือและเปล่งพลังงานกระหายเลือดอันทรงพลังออกมาเช่นกัน
　　ฉิงเฟิงมองไปที่คนเหล่านี้ด้วยความตกใจแทบทุกคนในที่นี้ต่างก็ทรงพลังกว่าพวกเขามากมายนัก