ตอนที่ 1072 งูกลืนฟ้าผู้เกรียงไกร !
　　“ฮ่าๆเจ้ามองไม่ทันใช่ไหมเล่า คิดไม่ถึงละสิว่าตนเองจะต้องถูกจับเช่นนี้ ?”
　　ในขณะนี้หลี่ฉิงเฟิงได้ยินเสียงเยาะเย้ยถากถาง
　　เขาหันหลังกลับไปมองและเห็นด้วยความประหลาดใจว่าผู้ที่เปล่งเสียงเยาะเย้ยเขานั้นกลับเป็นงูกลืนฟ้าเจ้างูตัวนี้ลอบเลื้อยตามลงมาจนถึงก้นมหาสมุทรอย่างลับๆล่อๆ เพียงแค่มองดูฉิงเฟิงถูกผมของซอมบี้ทะเลรัดพัน
　　ความจริงแล้วงูกลืนฟ้าไม่ได้อยากจะลงมาเลยแต่ในฐานะสัตว์อสูรบรรพกาลประเภทงู มันถูกลูกหมาสีดำเตะตกทะเลและกดดันให้มันลงมาช่วยฉิงเฟิง ดังนั้นแม้จะไม่เต็มใจนัก แต่มันก็ต้องว่ายลงมาเพื่อช่วยเขา
　　ถึงแม้ว่างูกลืนฟ้าจะติดตามฉิงเฟิงมาในการเดินทางครั้งนี้แต่ในฐานะสัตว์อสูรบรรพกาลที่ทรงพลังผู้ซึ่งข้ามผ่านไปทั่วสรวงสวรรค์มันเปี่ยมล้นไปด้วยเกียรติยศและศักดิ์ศรี มันยังไม่เต็มใจในการยอมสยบต่อฉิงเฟิงเท่าใดนัก
　　“แกไอ้งูจิ๋ว หัวเราะทำซากอะไร ถ้าแกเจ๋งอย่างปากนักก็ลองทำลายผมของอีผีบ้านี่สักทีซี่” ฉิงเฟิงกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว
　　งูกลืนฟ้าเบ้ปากของมันและตอบว่า“ข้าจัดให้เจ้าได้ แต่…. ทำไมข้าต้องช่วยเจ้า ”
　　“โถไอ้งูขี้ฝอย ถ้าแกทำได้แกทำไปนานแล้วไม่ใช่เอาแต่มามัวโม้อยู่แบบนี้หรอก” ฉิงเฟิงยังคงยั่วยุงูกลืนฟ้าต่อไป
　　แน่นอนแผนการยั่วยุของเขาได้ผล งูกลืนฟ้าเปิดปากของมันทันทีและตะโกนออกมาว่า “ฮึ่ม ! เจ้าดูให้ดี ตัวข้านั้นไร้เทียมทานในมหาสมุทรโว้ย !”
　　ชู่ว!
　　งูกลืนฟ้ายิงวังวนสีดำที่เปี่ยมไปด้วยพลังอันมหาศาลออกไปที่ใยผมสีดำและตัดมันออกได้ในเวลาไม่นาน　　การจู่โจมของงูกลืนฟ้านั้นไม่ได้รับผลกระทบใดๆจากแรงดันน้ำทะเลในมหาสมุทรแม้แต่ในทางตรงกันข้าม มันกลับทรงพลังมากขึ้น !
　　เมื่อเห็นว่าผมของมันถูกพลังของงูกลืนฟ้าตัดทำลายเป็นชิ้นๆซอมบี้ทะเลก็ส่งเสียงแหลมขณะที่มันหันหลังเตรียมจะเผ่นหนี มันรู้สึกได้ว่าตัวมันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของงูจิ๋วตัวนี้
　　ตั้งแต่สมัยโบราณนานมางูกลืนฟ้าเป็นจ้าวแห่งสัตว์อสูรเหนือโพ้นทะเล มันคือนายเหนือผู้ปกครองสัตว์อสูรตัวอื่นๆภายใต้มหาสมุทร
　　“เดี๋ยวซี่แกคิดจะหนีไปไหน” ฉิงเฟิงกล่าวเย้ยหยันซอมบี้ทะเลในขณะที่เขาหลุดพ้นจากเส้นผมของมัน
　　ชู่ว!
　　ฉิงเฟิงขยับร่างกายของเขาและมาถึงด้านหน้าของซอมบี้ทะเลสาวในพริบตา
　　เขาชักกระบี่เพลิงคะนองออกมาและฟาดฟันออกไปอย่างรุนแรงพลังกระบี่แปรเปลี่ยนเป็นเปลวเพลิงที่ลุกเป็นไฟและตัดหัวของซอมบี้ทะเล
　　ซอมบี้ทะเลทรงพลังมากก็จริงแต่เมื่อเผชิญหน้ากับฉิงเฟิงมันก็ไม่มีโอกาสตอบโต้
　　ทันใดนั้นใบหน้าของฉิงเฟิงก็เปลี่ยนไปเมื่อเขาเห็นฮวาเซียนจือกำลังตกอยู่ในอันตราย
　　ห่างไปไม่ไกลนักฮวาเซียนจือกำลังถูกล้อมรอบไปด้วยซอมบี้ทะเลนับสิบตัวที่โจมตีเธอซ้ำแล้วซ้ำอีกเสื้อผ้าอาภรณ์ของเธอถูกทำลายจนฉีกขาดเผยให้เห็นผิวขาวผ่องราวหิมะของเธอ สถานกาณ์ของเธอตอนนี้เลวร้ายอย่างมาก
　　ฉิงเฟิงแหวกว่ายใต้มหาสมุทรและมุ่งหน้าไปหาฮวาเซียนจือพร้อมทั้งหยิบแก่นอสูรของราชาปลาหมึกยักษ์ออกมาเขาได้รับแก่นอสูรก้อนนี้เมื่อตอนที่ฆ่าราชาปลาหมึกยักษ์ มันทำให้เขามีความสามารถในการแหวกว่ายภายใต้มหาสมุทรได้อย่างง่ายดาย　　ในชั่วพริบตาฉิงเฟิงก็มาถึงจุดที่ฮวาเซียนจืออยู่
　　ด้วยการเหวี่ยงกระบี่เพลิงคะนองไปข้างหน้ามันพุ่งทะลุผ่านหัวใจของซอมบี้ทะเลปลิดชีพพวกมันในทันที
　　ต้องขอบคุณความช่วยเหลือจากแก่นอสูรของราชาปลาหมึกยักษ์มันทำให้ความสามารถในการต่อสู้ของฉิงเฟิงไม่ถูกลดทอนลงในมหาสมุทร เขาใช้เวลาไม่นานกในการล่าสังหารซอมบี้ทะเลที่เหลือตัวอื่นๆ
　　เนื่องจากการต่อสู้เป็นเวลานานพลังของฮวาเซียนจือถูกเผาผลาญไปอย่างมากจนแทบหมดสิ้น เธอไม่สามารถแม้แต่จะพยุงตัวเองว่ายน้ำได้ เมื่อเห็นสภาพของเธอ ฉิงเฟิงจึงเหยียดแขนออกไปโอบรอบเอวผอมบางของเธอทันที
　　เสื้อผ้าของเธอเปียกโชกไปด้วยน้ำทะเลอย่างสมบูรณ์และแนบแน่นบนเรือนร่างจนทำให้ผิวพรรณอันงดงามของเธอปรากฏออกมาอย่างเปิดเผย– หน้าอกคู่โต ขาเรียวยาวและเท้าเรียวเล็ก ทั้งหมดนี้ทำให้เธอดูงดงามเป็นอย่างยิ่ง
　　เปลวไฟแห่งตัณหาปรากฏขึ้นในดวงตาของฉิงเฟิงในขณะที่เขาโอบเรือนร่างอันนุ่มนิ่มของฮวาเซียนจือเขาก็โผเข้าจูบริมฝีปากสีแดงสดของเธอ มืออันซุกซนของเขาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างอันสมบูรณ์แบบของเธออย่างหื่นกระหาย
　　“ท่าน…..”ฮวาเซียนจืออุทานออกมาด้วยความตกใจ ใบหน้าของเธอกลายเป็นสีแดงก่ำ
　　ริมฝีปากของเธอนั้นนุ่มนิ่มและหอมหวานฉิงเฟิงพบว่ามันให้ความรู้สึกอันเยี่ยมยอดมาก
　　เขาจูบเธออยู่นานจนแทบจะหมดลมหายใจจากนั้นเขาก็ผละจากวงหน้าสีแดงอันงดงามของเธอและพาเธอกลับขึ้นเรือโดยสาร
　　……….
　　ด้วยการฆ่าล้างเหล่าซอมบี้ทะเลหมอกอันลึกลับก็เริ่มจางหายไปและวิวก็ชัดเจนขึ้นอีกครั้ง เรือโดยสารสามารถแล่นต่อไปยังเกาะแปซิฟิกได้ในที่สุด
　　กลางมหาสมุทรนั้นมีสภาพอากาศที่ทั้งรุนแรงและบางคราก็สงบราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
　　จู่ๆคลื่นพายุก็เข้ายึดพื้นผิวน้ำที่กำลังสงบระลอกคลื่นทุกขนาดเริ่มก่อตัวขึ้นเนื่องจากคลื่นที่ซัดกระแทกอย่างรุนแรง เมื่อเกิดการชนแต่ละครั้งคลื่นก็จะใหญ่ขึ้นและสูงขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดคลื่นทะเลที่แรกเริ่มสูงเพียงไม่กี่เมตรก็กลายเป็นสูงกว่าเดิมนับสิบๆเท่า
　　ตามธรรมชาติคลื่นทะเลหนุนสูงและลมที่รุนแรงย่อมส่งผลกระทบอย่างรุนแรงต่อเรือโดยสารเรือส่ายไปมาอย่างรุนแรงจนน้ำทะเลบางส่วนซัดกระเซ็นขึ้นมาบนดาดฟ้าเรือ
　　ท้องฟ้ามืดมนเพราะดวงอาทิตย์ถูกบดบังท้องทะเลมืดสนิทเนื่องจากพายุและมีเสียงร่ำร้องโหยหวนอันน่ากลัวดังกึกก้องไปทั่วพื้นผิวมหาสมุทร
　　ฉิงเฟิงไม่ได้กลับไปที่ห้องของเขาเขายืนบนดาดฟ้าและเฝ้ามองคลื่นยักษ์ด้วยใบหน้าที่เป็นกังวล
　　“พี่ใหญ่หลี่มีอะไรผิดปกติหรือ ” ฮวาเซียนจือถามในขณะที่เธอเดินมาหาฉิงเฟิงที่บนดาดฟ้า
　　ฉิงเฟิงพยักหน้ารับเขาสงสัยว่าคลื่นทะเลพวกนี้ไม่ได้เกิดจากลมพายุที่รุนแรง แต่เป็นสัตว์ร้ายที่อาศัยอยู่ในมหาสมุทรนี้
　　ฉิงเฟิงแผ่พลังวิญญาณออกไปสำรวจสภาพแวดล้อมโดยรอบเขาสัมผัสได้ถึงบางสิ่งขนาดมหึมาที่กำลังก่อตัวจากพายุในมหาสมุทร
　　ที่สำคัญกว่านั้นสัตว์ประหลาดตัวมหึมาตัวนี้กำลังว่ายเข้าหาเรือโดยสารด้วยความเร็วอย่างบ้าคลั่งอีกเพียงไม่นานมันก็จะปรากฏตัวตรงหน้าเรือ
　　เมื่อมันใกล้เข้ามามากขึ้นฉิงเฟิงจึงสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนในที่สุด – มันเป็นปลาวาฬที่มีรูปร่างใหญ่โต … ร่างกายของมันมีขนาดใหญ่เป็นสองเท่าของเรือโดยสาร　　ปากของปลาวาฬตัวนี้มีขนาดเท่ากับเรือและตอนนี้มันก็เปิดกว้างพร้อมที่จะกลืนเรือทั้งลำ !
　　“สัตว์อสูรปลาวาฬ… เป็นไปได้อย่างไร ” ฉิงเฟิงอุทานด้วยความไม่เชื่อ
　　อสูรวาฬตัวนี้เป็นยักษ์ใหญ่ของท้องมหาสมุทรมันเป็นนายเหนือหัวที่มีพลังในระดับจิตวิญญาณสวรรค์ขั้นสูงสุด ฉิงเฟิงไม่กล้าละสายตาจากมันได้แม้เพียงเสี้ยววิ
　　“
　　ทลายนรกานต์
　　!
　　“
　　ฉิงเฟิงส่งเสียงคำรามในขณะที่เขาปลดปล่อยเพลงหมัดที่สามของวิชาหมัดทลายนรกานต์ออกมาโดยตรงแก่นพลังของเขาก่อตัวเป็นกำปั้นขนาดใหญ่บนอากาศสูงนับ 50 เมตรและพุ่งชนอย่างดุเดือดบนหัวกะโหลกของอสูรวาฬ　　แต่ทว่าอสูรวาฬสมแล้วที่เป็นจ้าวแห่งท้องทะเล ด้วยหมัดทลายนรกานต์อันทรงพลังของฉิงเฟิง ตามหลักแล้วหัวมันควรจะแหลกเป็นเสี่ยงๆไปแล้ว แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือรอยขีดข่วนเล็กน้อย ร่างกายของมันไม่มีรอยบุบสลายเพียงน้อยนิด
　　ฉิงเฟิงตกอยู่ในความหวาดกลัวจากการที่ได้เห็นพลังป้องกันอันสูงล้ำของสัตว์อสูรตัวนี้หากเปลี่ยนเป็นสัตว์อสูรตัวอื่น หมัดนี้เพียงพอที่จะส่งมันสู่ความตาย
　　อย่างไรก็ตามหมัดของเขาทำให้อสูรวาฬเกิดเจ็บหัวไม่น้อย มันบ้าคลั่งมากยิ่งขึ้นและแผดเสียงคำรามด้วยเจตนาฆ่า มันต้องการทำลายล้างมนุษย์ที่กำลังขวางทางมันอยู่
　　ฮู่มมมมมมมม
　　!
　　อสูรวาฬอ้าปากและพ่นน้ำออกมาเสาน้ำนั้นแข็งแรงมากจนสามารถได้ยินเสียงตูมระหว่างที่มันพุ่งตรงไปที่ร่างของฉิงเฟิง　　ฉิงเฟิงรู้ดีว่าเขาไม่อาจหลบมันเพราะถ้าหากเขาทำเช่นนั้นเรือลำนี้จะโดนเต็มๆ กล่าวให้ชัดเจนคือเรือจะอับปางและจมลงสู่มหาสมุทรอย่างแน่นอน
　　ในเมื่อไร้ทางหลบหนีทางออกเดียวของฉิงเฟิงก็คือต้องปะทะซึ่งหน้า เขาเหวี่ยงหมัดขวาเต็มแรงไปยังเสาน้ำของมัน ผลกระทบเปลี่ยนเป็นพลังงานอันมหาศาลและเสาน้ำเหล่านั้นก็เหือดหายไป
　　��