ภายในห้องโถงด้านในคฤหาสน์ของตระกูลลั่ว
　　หลังจากลั่วเตียวเอาชนะหัวหน้าตระกูลลั่ว,ลั่วอี้ซานได้แล้ว เขาก็ล่ามโซ่ไว้ที่เก้าอี้ในห้องโถงที่เต็มไปด้วยสมาชิกของตระกูลลั่ว
　　พวกเขาในที่นี้บางคนเป็นผู้ติดตามของลั่วเตียวและยืนอยู่ข้างหลังในขณะที่ฝ่ายสนับสนุนลั่วอี้ซานนั้นกำลังนอนอยู่บนพื้น ส่วนที่เหลือคือฝ่ายเป็นกลาง พวกเขายืนอยู่กลางห้อง
　　พวกเขาเป็นสมาชิกหลักของตระกูลและอยู่ที่นี่เพื่อเป็นสักขีพยานในการต่อสู้เพื่อตำแหน่งหัวหน้าตระกูล
　　ลั่วเตียวเปล่งประกายแววตาด้วยความเย็นชาไม่มีใครในห้องกล้าที่จะสบตากับแววตาที่หนาวเหน็บของเขา
　　“ลั่วอี้ซานมอบตราหัวหน้าตระกูลลั่วมาซะดีแล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า ไม่เช่นนั้นข้าจะฆ่าเจ้าแน่” เสียงของลั่วเตียวนั้นเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่เย็นชา
　　เขาเริ่มหมดความอดทนกับลั่วอี้ซานลั่วอี้ซานต้องการออกไปช่วยหลี่ฉิงเฟิงหลังจากได้รับโทรศัพท์จากลั่วหนี่ชิง แต่เขาถูกขัดขวางไว้และพ่ายแพ้ให้แก่ลั่วเตียวในที่สุด
　　ลั่วเตียววางแผนมานานแล้วในวันนี้เขาได้สมรู้ร่วมคิดกับกู่เจิ้นเทียน ดังนั้นเขาจึงสู้กับลั่วอี้ซานเพื่อขัดขวางและค่อยไปสมทบกับคนอื่นๆจัดการกับฉิงเฟิงตามลำดับ
　　ในความคิดของเขากู่เจิ้นเทียนน่าจะฆ่าหลี่ฉิงเฟิงไปแล้วตอนนี้เพราะพวกเขาร่วมมือกับแกรนด์มาสเตอร์อีกสองคน ยิ่งเมื่อคิดได้เช่นนี้ ลั่วเตียวก็อดใจไม่ไหวที่จะฮุบตำแหน่งหัวหน้าตระกูลลั่ว
　　“ฝันไปเถอะลั่วเตียวข้าไม่มอบตราหัวหน้าตระกูลให้ท่านหรอก !”
　　ลั่วอี้ชานยิ้มอย่างเย็นชา　　ก่อนที่จะเข้ารับตำแหน่งหัวหน้าตระกูลผู้รับตำแหน่งจะต้องหยดเลือดลงไปในตราเพื่อให้ได้รับการยอมรับจากบรรพบุรุษเหมือนกับในสมัยโบราณ
　　ตราหัวหน้าตระกูลถูกส่งต่อลงมาจากหัวหน้าตระกูลคนก่อนจากรุ่นสู่รุ่นปัจจุบันคือลั่วอี้ซาน ใครก็ตามที่จะขึ้นเป็นหัวหน้าจะต้องมีตราประจำตำแหน่งมิฉะนั้นจะไม่ได้รับการยอมรับจากบรรพบุรุษ
　　“ลั่วอี้ซานในเมื่อเจ้าไม่ยอมมอบตราออกมา งั้นข้าจะฆ่าเจ้าและค้นหามันเอง”
　　ลั่วเตียวกล่าวอย่างหมดความอดทน
　　เขาชักมีดสั้นออกมาและเตรียมจะเชือดคอหอยของลั่วอี้ซาน
　　วูบ!
　　ทันใดนั้นเองก็มีหินก้อนเล็กก้อนหนึ่งพุ่งมาจากระยะไกลและป่นกริชของลั่วเตียวออกเป็นสองส่วน
　　“ใครกัน! ใครกล้าขัดขวางข้า !?” 　　ลั่วเตียวหันหลังกลับไปมองด้วยสีหน้ามืดครึ้ม
　　“อาวุโสลั่วเตียวพวกเราพบกันอีกแล้ว” มีเสียงดังขึ้นจากข้างนอก
　　หลี่ฉิงเฟิง,หลินเสวี่ย, ลั่วหนี่ชิงและถังเจียงเฮอเดินเข้ามาอย่างสบายๆ พวกเขาเหมือนไม่ได้ใส่ใจต่อลั่วเตียวมากนัก
　　“หลี่ฉิงเฟิง นี่แกยังไม่ตายอีกหรือ ?” การแสดงออกของลั่วเตียวเปลี่ยนไปเมื่อเห็นฉิงเฟิง
　　เขาจำได้ว่ากู่เจิ้นเทียนกำลังร่วมมือกับแกรนด์มาสเตอร์อีกสองคนเพื่อฆ่าเขานี่นาแล้วทำไมชายหนุ่มคนนี้ถึงยังมีชีวิตอยู่
　　“ลั่วเตียวคุณผิดหวังหรือไงที่กู่เจิ้นเทียนฆ่าฉันไม่ได้ ” ฉิงเฟิงยิ้มประชด
　　ฉิงเฟิงไม่ได้โง่เขารู้ว่าลั่วเตียวร่วมมือกับกู่เจิ้นเทียน เพราะตอนที่ลั่วหนี่ชิงโทรขอความช่วยเหลือจากลั่วอี้ซาน ลั่วเตียวผู้นี้เป็นคนออกหน้าขัดขวาง　　เห็นได้ชัดว่าคำพูดของฉิงเฟิงจี้ใจดำของลั่วเตียวสีหน้าของเขาเปลี่ยนไป ยามที่เขาได้เห็นถังเจียงเฮอ, หัวหน้าตระกูลถังที่อยู่ข้างหลัง ดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม
　　“หัวหน้าตระกูลถังไม่ใช่ว่าท่านกับกู่เจิ้นเทียนต้องสู้กับหลี่ฉิงเฟิงหรอกหรือ ทำไมท่านถึงมาอยู่กับมันได้ ?” ลั่วเตียวกล่าวถามด้วยความสงสัย
　　“ลั่วเตียวตอนนี้ข้าคือข้ารับใช้ของนายท่านหลี่ฉิงเฟิง จงยอมสยบต่อเขาซะ มิฉะนั้นท่านจะเป็นศัตรูของข้า” ถังเจียงเฮอกล่าวเสียงดังด้วยใบหน้าที่เย็นชา
　　ถังเจียงเฮอคือกลุ่มแรกๆที่รู้ซึ้งถึงพลังของฉิงเฟิงด้วยอาวุธจิตวิญญาณของเขา เขาสามารถสังหารแกรนด์มาสเตอร์ได้ทุกรูปนามด้วยการสะบัดกระบี่เพียงครั้งเดียว
　　นอกจากเรื่องอาวุธจิตวิญญาณแล้วถังเจียเจียงเฮอก็ยังหวาดกลัวต่อความสามารถและพลังของหลี่ฉิงเฟิงอีกด้วย เขาเป็นชายหนุ่มที่มีพรสวรรค์อย่างน่าอัศจรรย์ เขาสามารถรู้แจ้งในพลังแห่งเขตแดนได้ถึงสองสายจนสะกดข่มเขตแดนของเขาได้อย่างสิ้นเชิง
　　อะไรนะ ข้ารับใช้ ?
　　ลั่วเตียวตกตะลึงดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ มันช่างไร้สาระมากที่ถังเจียงเฮอหัวหน้าตระกูลใหญ่จะกลายมาเป็นข้ารับใช้ของชายหนุ่มไร้สังกัดอย่างหลี่ฉิงเฟิง
　　แม้แต่ลั่วอี้ซานที่ถูกมัดอยู่ก็ตกตะลึงเช่นกันถ้าหากถังเจียงเฮอหัวหน้าตระกูลถังยังเป็นข้ารับใช้ของหลี่ฉิงเฟิง แล้วตัวเขาละ
　　ถังเจียงเฮอไม่สนใจคำพูดของลั่วเตียวเขาหันไปมองฉิงเฟิงและกล่าวด้วยความเคารพว่า “นายท่าน ลั่วเตียวดูหมิ่นท่าน ต้องการให้ข้าน้อยจัดการกับคนผู้นี้หรือไม่ขอรับ ”
　　“จัดเลยฆ่าเขาซะ” ฉิงเฟิงพยักหน้าและกล่าวอย่างเฉยเมย
　　เมื่อได้รับคำสั่งจากฉิงเฟิงถังเจียงเฮอก็เดินไปหาลั่วเตียวและเตรียมพร้อมที่จะลงมือ
　　เมื่อได้เห็นช่วงเวลานี้ลั่วเตียวและผู้คนรอบตัวเขาจึงเชื่อว่าถังเจียงเฮอกลายเป็นข้ารับใช้ของหลี่ฉิงเฟิงจริงๆ
　　“ถังเจียงเฮอข้ารู้สึกละอายแทบเจ้านัก ! เจ้าเป็นถึงหนึ่งใน 81 แกรนด์มาสเตอร์สายดั้มเดิมและยังเป็นหัวหน้าตระกูลใหญ่ เจ้ากลับลดเกียรติและศักดิ์ศรีของตัวเองโดยการเป็นขี้ข้าของเด็กหนุ่มคนหนึ่งด้วยความเต็มใจ !” ลั่วเตียวกล่าวออกมาอย่างโกรธกริ้ว
　　แต่เดิมถังเจียงเฮอ,กู่เจิ้นเทียนและลั่วเตียวต่างก็ร่วมมือกันในการต่อต้านฉิงเฟิง แต่ตอนนี้ถังเจียงเฮอกลับเปลี่ยนข้าง นี่ทำให้ลั่วเตียวโกรธมาก
　　“ลั่วเตียวเจ้าควรรู้จักอ่านสถานการณ์บ้าง ถ้าเจ้ายอมคุกเข่าและขอเป็นข้ารับใช้ของนายท่าน เจ้าอาจจะรอดชีวิต ไม่เช่นนั้นเจ้าตายแน่” ถังเจียงเฮอกล่าวอย่างเย็นชา
　　“ไร้สาระ! เจ้าเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนนี้เป็นแค่เหลือบไรในสายตาข้า มันไม่ได้มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นเจ้านายของข้า” ลั่วเตียวกล่าวเย้ยหยัน
　　ปัง!
　　ลั่วเตียวออกหมัดออกมาทันทีและทำให้เกิดหลุมบนอากาศขึ้นถึง13 หลุมซึ่งเทียบเท่ากับพลังถึง 13,000 ปอนด์มันสัญลักษณ์ของระดับพลังแกรนด์มาสเตอร์ขั้นปลาย
　　ถังเจียงเฮอต้านรับด้วยฝ่ามือเขาผลักฝ่ามือขวาเข้าหาหมัดของลั่วเตียวในทันที
　　ตูม!
　　การปะทะกันของหมัดและฝ่ามือของแกรนด์มาสเตอร์ขั้นปลายก่อให้เกิดเสียงดังสนั่นและพลังอันยิ่งใหญ่ที่ปล่อยออกมาจากการปะทะกระจายออกไปโดยรอบโต๊ะและเก้าอี้แตกเป็นเสี่ยงๆ ทำลายพื้นดินและผลักเหล่าลูกศิษย์โดยรอบจนกระเด็นล้มลง
　　ทั้งคู่ต่างก็มีพลังอยู่ในช่วงปลายของขอบเขตแกรนด์มาสเตอร์ไม่มีใครเหนือกว่าใคร　　ตูมตูม ตูม ตูม
　　หมัดและฝ่ามือปะทะกันอย่างต่อเนื่องคลื่นพลังงานที่รุนแรงแผ่กระจายออกไปด้านนอกและพัดผู้คนไปที่พื้น
　　มีเศษชิ้นส่วนหนึ่งจากพื้นดินลอยไปหาหลินเสวี่ยแต่ฉิงเฟิงก็หยุดมันไว้ด้วยสองนิ้วและป่นมันจนกลายเป็นฝุ่น