ตอนที่ 1007 ข่าวของราชาอสูรมีดวายุ
　　ลูกหมาสีดำถูกฉิงเฟิงปราบความซ่าลงชั่วคราวที่จริงแล้วมันไม่ได้ยอมสยบอย่างจริงใจ มันแกล้งทำเป็นยอมเพื่อที่จะสั่งสอนฉิงเฟิงอย่างหนักเมื่อพลังของมันกลับคืน ตอนนี้มันยอมเชื่อฟังฉิงเฟิงและไม่เรียกตัวเองว่าลูกพี่หมาอย่างโอหังอีกต่อไป
　　ฉิงเฟิงลู่ซวนจี๋ ฉินเซียนจื่อและคนอื่นๆต่างก็ออกเดินทางต่อพร้อมกับลูกหมาสีดำ พวกเขามุ่งหน้าเข้าสู่ด้านในของภูเขาคุนหลุน ระหว่างทางฉิงเฟิงถามมันว่ามันเป็นหมาพันธุ์อะไร แต่มันเชิดหน้าและปฏิเสธที่จะเปิดเผยตัวตนของมัน…
　　มันน่าแปลกที่ลูกหมาตัวนี้ยังเล็กแต่กลับทำให้สัตว์อสูรที่อ่อนแอบางตัวกลับต้องตัวสั่นจนไม่กล้าเคลื่อนไหวเมื่อเห็นมัน
　　แน่นอนว่าก็เป็นเพียงสัตว์อสูรที่อ่อนแอเท่านั้นสัตว์อสูรทั่วไปจะไม่กลัวมัน
　　ในแดนต้องห้ามคุนหลุนมีภูเขาและหุบเขามากมายมีต้นไม้โบราณที่สูงเสียดฟ้าและเถาวัลย์ปกคลุมแทบทุกที่ มีฝูงสัตว์ป่าและแมลงมีพิษมากมายอีกด้วย
　　หลังจากฉิงเฟิงและพรรคพวกเดินทางไปได้ประมาณหนึ่งกิโลพวกเขาก็ได้พบกับกลุ่มสัตว์มีพิษ
　　สัตว์มีพิษเหล่านี้เป็นสัตว์อสูรบินได้และพวกมันก็ไม่กลัวลูกหมาสีดำอย่างเห็นได้ชัดเจนพวกมันคือกลุ่มตัวต่ออสูรดำ และตัวต่ออสูรเหล่านี้ทุกตัวมีขนาดเท่ากำปั้นพร้อมทั้งมีเหล็กในที่มีความยาวถึง 5 ซม. ที่ด้านหลัง
　　ห่างไปไม่ไกลนักมีศพจำนวนหนึ่งอยู่บนพื้นดินพวกเขาทั้งหมดถูกฆ่าด้วยเหล็กในมีพิษของตัวต่ออสูรเหล่านี้ ศพของหนึ่งในนั้นถูกกัดกินด้วยฝูงต่อจนเหลือเพียงกระดูกเท่านั้น
　　“บอสตัวต่อปีศาจพวกนี้น่ากลัวมาก เอาไงดีครับ” ลู่ซวนจี๋ถามด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว
　　ฉิงเฟิงก็อยากจะหนีเช่นกันแต่ตัวต่ออสูรพวกนี้รวดเร็วมากในชั่วพริบตาพวกมันก็ล้อมพวกเขาไว้ทั้งหมด มันสายเกินไปแล้วที่คิดจะหนี
　　ผู้นำของพวกมันคือราชาตัวต่ออสูรมันมีขนาดใหญ่กว่าตัวต่อตัวอื่นๆโดยมีขนาดเท่ากับลูกบาสเก็ตบอลลูกหนึ่ง เหล็กที่อยู่ด้านหลังของมันมีความยาวอย่างน้อยก็ 10 ซม. และทำให้เกิดความกลัวต่อหัวใจของทุกคน
　　“พวกมนุษย์พวกเจ้ากล้าบุกรุกดินแดนของเรา ข้าจะฆ่าพวกเจ้าทั้งหมด”
　　ราชาตัวต่ออสูรกล่าวภาษามนุษย์ด้วยจิตสังหารในขณะที่มันลอยอยู่บนท้องฟ้า
　　ในภูเขาคุนหลุนสัตว์อสูรทั้งหมดล้วนมีอาณาเขตเป็นของตนเองเหมือนกับที่มนุษย์มีบ้าน ดินแดนของพวกมันต้องไม่ถูกรุกรานจากผู้อื่น
　　ฉิงเฟิงและคนอื่นๆได้เข้าสู่ดินแดนของราชาตัวต่ออสูรนี่คือการบุกรุกถิ่นฐาน มีเพียงมันตายหรือไม่ก็พวกเขาตายเท่านั้น !
　　มีคำกล่าวว่าโจรที่ฉลาดจะต้องกุมตัวหัวหน้าก่อน ฉิงเฟิงเบนสายตาไปยังราชาตัวต่ออสูร เขาวางแผนที่จะคว้ากุมมันก่อนเป็นอันดับแรก
　　ความคิดของฉิงเฟิงยอดเยี่ยมมากแต่ราชาตัวต่ออสูรก็ไม่ได้โง่ มันมองเจตนาของฉิงเฟิงออกและบินหลบไปด้านหลัง
　　หึ่งหึ่ง หึ่ง …
　　ตัวต่ออสูรมากกว่าหนึ่งร้อยตัวพุ่งเข้าหาฉิงเฟิงและคนอื่นๆพิษนับไม่ถ้วนลอยล่องอยู่ในอากาศ ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะหนีรอด
　　“เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้!” ฉิงเฟิงหันไปพูดคนอื่นๆในขณะที่ชักกระบี่เพลิงคะนองออกมา
　　ฉินเซียนจื่อและคนอื่นๆก็เตรียมอาวุธออกมาพร้อมสรรพมีเพียงเจ้าลูกหมาสีดำเท่านั้นที่นั่งแลบลิ้นอยู่บนพื้นอย่างไม่ระวังตัว
　　ตัวต่ออสูรดำมาถึงเบื้องหน้าฉิงเฟิงอย่างรวดเร็วเขาสะบัดข้อมือและเหวี่ยงกระบี่ออกไป ด้วยการโจมตีครั้งเดียวตัวต่ออสูรก็ถูกฟันขาดไปสองส่วนและตกลงกับพื้น
　　ฉินเซียนจื่อก็โจมตีฆ่าตัวต่อพวกนี้เช่นกันพวกมันไม่ใช่คู่มือของพวกเขา
　　ทันใดนั้นตัวต่ออสูรก็พุ่งเข้าหาลูกหมาสีดำ มันกำลังจะต่อยลูกหมาด้วยเหล็กใน แต่ทันทีที่มันมาใกล้ ลูกหมาสีดำก็หันก้นไปหามันและผายลมออกมาเสียงดังจนตัวต่ออสูรสลบไปเมื่อสัมผัสถูกสิ่งนั้น….
　　ฉิงเฟิงหมดคำพูดเมื่อหันไปมองลูกหมาสีดำเขาปาดเหงื่อเย็นบนหน้าผากและคิดในใจว่าการโจมตีของลูกหมาตัวนี้แปลกประหลาดเกินไป คนอื่นใช้อุปกรณ์วิญญาณเพื่อต่อสู้ แต่มันกลับใช้การผายลมเป็นอาวุธ…
　　ลูกหมาสีดำมองฉิงเฟิงและคนอื่นๆอย่างวางมาดจากนั้นมันก็พูดออกมาอย่างภาคภูมิใจว่า “พวกเจ้ามองอันใดมิทราบ ไม่เคยเห็นเคล็ดวิชาผายลมพิฆาตหรือไง ?”
　　ฉิงเฟิงเบนสายตาจากมันเพราะตัวต่ออสูรหลายตัวกำลังพุ่งมาหาเขาจากนั้นเขาก็ใช้วิชากระบี่ออกมา เงาร่างของภูเขาไฟขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นเหนือกระบี่และแผดเผาเหล่าตัวต่ออสูรรอบๆจนไหม้เป็นเถ้าถ่าน
　　ตัวต่ออสูรหันไปโจมตีฉินเซียนจื่อและคนอื่นๆเมื่อพวกมันเห็นพลังของฉิงเฟิงมีตัวต่อบางตัวเลือกที่จะโจมตีลูกหมาสีดำ แววตาของมันมีร่องรอยของความดูถูกเหยียดหยามปรากฏขึ้นทันที
　　“เหอะพวกแมลงบัดซบ ตดของลูกพี่หมาผู้นี้หอมหวนมากจนพวกเจ้าทั้งหมดต้องสลบ !” ลูกหมาสีดำผายลมออกมาเสียงดังลั่นเข้าหาตัวต่ออสูร
　　ตดของมันมีกลิ่นแรงมากจนสามารถทำให้ตัวต่ออสูรนับสิบตายอย่างรวดเร็ว
　　เมื่อพวกมันเห็นว่าการโจมตีของลูกหมาสีดำนั้นรุนแรงมากตัวต่อที่เหลือก็กรูกันเข้าหาลู่ซวนจี๋แทน
　　ฉิงเฟิงร้องออกมาว่า“ซวนจี๋ อดทนไว้หน่อย ฉันจะฆ่าราชาของพวกมันเดี๋ยวนี้ล่ะ”
　　วูบ! 　　ฉิงเฟิงพุ่งไปข้างหน้าเหมือนดั่งเสือดาวอันปราดเปรียวด้วยท่าร่างก้าวมังกรที่เพิ่งเรียนรู้ในไม่ช้าเขาก็มาอยู่เบื้องหน้าราชาตัวต่ออสูร
　　“หนอยเจ้ามนุษย์ ! เจ้ากำลังจะหาที่ตาย” ราชาตัวต่อคำรามลั่นขณะที่เล็งเหล็กในไปที่หัวของฉิงเฟิง มันต้องการทำให้ฉิงเฟิงติดพิษด้วยเหล็กไนของมัน
　　“
　　เพลิงภูเขาไฟระเบิด
　　!
　　“
　　ฉิงเฟิงใช้กระบวนท่าที่สามของเพลงกระบี่เพลิงภูเขาไฟแฟนท่อมขุนเขามหึมาปรากฏขึ้นในอากาศและบดขยี้ร่างของราชาตัวต่ออสูรเป็นสองส่วน
　　ราชาตัวต่ออสูรที่แข็งแกร่งนั้นไร้ค่าต่อฉิงเฟิงในยามนี้
　　เหล่าตัวต่อที่เหลือต่างกลายเป็นหวาดกลัวเมื่อพวกมันเห็นราชาของพวกมันตายพวกมันหันกลับและบินหายลับสายตาไป
　　“โหบอส บอสโคตรทรงพลังเลย !” ลู่ซวนจี๋กล่าวยกย่องฉิงเฟิงซึ่งคนอื่นๆก็พยักหน้าเห็นด้วย
　　แววตาของลูกหมาดำกลายเป็นไม่มีความสุขเมื่อมันเห็นทุกคนเอาแต่ชื่นชมฉิงเฟิงมันพูดออกมาว่า “เจ้าพวกบ้า ตาบอดกันรึไง ลูกพี่หมาผู้นี้ฆ่าพวกมันเป็นสิบๆไม่เห็นชมกันมั่งวะ !”
　　เพี๊ยะ!
　　ฉิงเฟิงเดินที่ไปลูกหมาดำและตบหัวมันเสียงดังเขาพูดว่า “ถ้าแกกล้าเรียกตัวเองว่าลูกพี่หมาอีกครั้ง ฉันจะจับแกไปทำเป็นบาร์บีคิวกิน”
　　“ก็ได้ๆข้าคือน้องหมา อย่ากินข้านะ” ลูกหมาดำกล่าวด้วยเสียงต่ำ
　　ลูกหมาดำหวาดกลัวฉิงเฟิงเป็นอย่างมากดังนั้นมันจึงทำได้เพียงต้องยอมจำนนต่อเขา　　หลังจากสังหารราชาตัวต่ออสูรฉิงเฟิงและคนอื่นๆก็เดินทางต่อไป ขณะที่พวกเขาเดินทางก็ได้พบผู้คนมากขึ้นเรื่อยๆตามทาง ซึ่งมีทั้งสาวกของเหล่านิกายกระบี่สวรรค์และนิกายดาบทมิฬ
　　“นี่ๆข้าได้ยินมาว่ามีปีศาจถูกซ่ามโซ่ไว้อยู่ที่ถ้ำด้านหน้า มันอยู่ถัดจากต้นไม้สีแดงที่เรียกกันว่าต้นไม้โลหิตอสูร”
　　“ต้นไม้โลหิตอสูรนับเป็นสมบัติล้ำค่ามันสามารถกระตุ้นพลังของสายเลือด !”
　　“โอ้จริงสิเห็นว่าเจ้าปีศาจตนนั้นเรียกตัวเองว่าราชาอสูรมีดวายุ”
　　เหล่าสาวกนิกายกระบี่สวรรค์พูดคุยกันในระหว่างเดินทาง
　　!
　　อะไรนะ
　　!
　　ราชาอสูรมีดวายุ
　　การแสดงออกของฉิงเฟิงเปลี่ยนไปอย่างรุนแรงราวกับฟ้าถล่มเมื่อเขาได้ยินชื่อนี้นี่เป็นฉายาของอาจารย์เขา !
　　ในที่สุดเขาก็ได้ข่าวอาจารย์หลังจากตามหามาหลายปี
　　ฉิงเฟิงขยับร่างกายในพริบตาดั่งพายุหมุนเขาไปขวางหน้าเหล่าสาวกของนิกายกระบี่สวรรค์และถามอย่างร้อนใจว่า “อาจารย์ของฉันอยู่ที่ไหน !”