“หลี่ฉิงเฟิงพวกเราได้พบกันอีกแล้ว” จางหยวนเล่ยกล่าวพร้อมกับยืนยิ้มอยู่บนเรือรบ
　　แม้ว่าเขาจะยิ้มอย่างเฉิดฉายจริงใจแต่ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายและทุกย่างก้าวของเขาก็เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง ร่างของเขานำมาซึ่งพลังอันแกร่งกร้าวอย่างน่าเหลือเชื่อ ไม่ว่าผู้ใดก็ไม่อาจละสายตาได้
　　อย่างไรก็ตามจางหยวนเล่ยกลับเป็นคนที่ต้องประหลาดใจ เขาอ้าปากค้างอย่างเงียบงันกับกลิ่นอายเหนือธรรมดารอบตัวของฉิงเฟิง ชายหนุ่มคนนี้มักสร้างความประหลาดใจที่ไม่อาจคาดเดาให้เขาได้ทุกครั้งที่พบกัน
　　“ครับเราเจอกันอีกแล้ว” ฉิงเฟิงกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง
　　เขามีความประทับใจที่ดีต่อหจางหยวนเล่ยชายคนนี้ได้มอบตำแหน่งพลเอกให้กับเขาโดยตรงอย่างไม่ลังเลและไร้ข้อผูกมัด มันทำให้การดำเนินชีวิตของเขาสะดวกและง่ายขึ้นอย่างมาก
　　“ฉิงเฟิงเรือของเรากำลังมุ่งหน้าสู่เกาะแปซิฟิกเพื่อเข้าร่วมการการประลองยุทธ์ของทวีปมังกร ครั้งนี้เราต้องขอแรงเจ้าไปกับพวกเราด้วย” จางหยวนเล่ยยิ้มเล็กน้อยและกล่าวเชิญฉิงเฟิง
　　ฉิงเฟิงพยักหน้าและตกลงตอบรับคำขอของจางหยวนเล่ยซึ่งชายคนนี้ได้บอกให้เขารู้ล่วงหน้าทางโทรศัพท์ถึงการไปเยือนญี่ปุ่นแล้ว
　　แน่นอนว่าฉิงเฟิงก็อยากจะมุ่งหน้าไปยังญี่ปุ่นด้วยเหตุผลอื่นอีกเช่นกันเขาต้องการตามหาราชาอสูรค้างคาวม่วง เนื่องจากราชาอสูรสิงโตเคยบอกเขาเกี่ยวกับที่อยู่ของค้างคาวม่วงไว้แล้วว่าคนๆนี้อยู่บนเกาะแปซิฟิก เขากำลังถูกตามล่าและฉิงเฟิงก็ต้องการไปช่วยเขา
　　ราชาอสูรค้างคาวม่วงเป็นหนึ่งในสิบราชาอสูรที่ยิ่งใหญ่เขาเป็นคนคล่องแคล่วว่องไวที่สุดในกลุ่มและเป็นที่รู้จักกันดีว่ามีความเร็วดั่งฟ้าผ่า
　　เมื่อเห็นว่าฉิงเฟิงตกลงที่จะไปญี่ปุ่นด้วยกันจางหยวนเล่ยก็รู้สึกยินดี เขาคุ้นเคยกับพลังของฉิงเฟิงเป็นอย่างดี มันเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมมากถ้าหากฉิงเฟิงยอมเข้าร่วมการประลองในนามหัวเซี่ย
　　“เอาล่ะท่านสุภาพบุรุษและท่านสุภาพสตรีชาวยุทธ์ทุกท่าน เรือรบของเรากำลังมุ่งหน้าไปยังญี่ปุ่น พวกเรายินดีต้อนรับพวกท่านเข้าร่วมกับเรา แต่ถ้าหากท่านไม่ยินดี พวกท่านสามารถรั้งอยู่ที่นี่รอเรือกู้ชีพจากหัวเซี่ยก็ได้” จางหยวนเล่ยกล่าวกับทุกคนด้วยรอยยิ้ม
　　ฮวาเซียนจือสั่นหัวเธอไม่ต้องการไปญี่ปุ่น เธออยากกลับตำหนักร้อยบุปผาที่หัวเซี่ย
　　ฉินเซียนจื่อต้องการไปญี่ปุ่นกับฉิงเฟิงแต่เธอถูกอาวุโสหนึ่งห้ามเอาไว้
　　ในที่สุดก็มีฉิงเฟิงทีมเขี้ยวหมาโยชิโกะและราชาอสูรทั้งสองคนที่ขึ้นเรือมุ่งหน้าไปยังญี่ปุ่น ส่วนที่เหลือรั้งอยู่รอการช่วยเหลือจากเรือลำอื่นที่กำลังตามมา
　　บนเรือรบ
　　จางหยวนเล่ยนำทางฉิงเฟิงเข้าไปในห้องและกล่าวว่า“พวกท่านสามารถพักผ่อนที่นี่ได้ตามสะดวก ข้าจะไปจัดแจงการเข้าร่วมงานประลองให้พวกท่านเมื่อเราไปถึงญี่ปุ่นพรุ่งนี้”
　　“หัวหน้าจางคุณสามารถบอกกฎของการประลองในครั้งนี้ได้หรือไม่ ”
　　ฉิงเฟิงเอ่ยถามขึ้นเนื่องจากจางหยวนเล่ยเป็นคนเชื้อเชิญให้เขาเข้าร่วมการแข่งขันก็เป็นธรรมดาที่เขาจะต้องทำความคุ้นเคยกับกฏกติกาก่อน
　　จางหยวนเล่ยยิ้มเล็กน้อยและกล่าวว่า“การแข่งขันศิลปะการต่อสู้โบราณเป็นการแข่งขันที่จัดขึ้นทั่วทั้งทวีป ไม่ว่าจะเป็นหัวเซี่ย เกาหลี ไทย ฟิลิปปินส์และหมู่เกาะแปซิฟิกล้วนส่งผู้คนเข้าร่วมการแข่งขันในครั้งนี้
　　“กติกาง่ายๆมันมีทั้งหมดสามรอบ รอบแรกคือรอบคัดออก มีอุปสรรคขัดขวาง หากผ่านมันไปได้ก็จะผ่านเข้ารอบต่อไป ผู้แพ้ก็คัดออก”
　　“รอบที่สองเป็นการประลองแบบขั้นบันไดผู้เข้าแข่งขันจะถูกจับคู่ผ่านระบบการจับสลาก”
　　”ส่วนรอบที่สามคือการแข่งขันผู้ฝึกยุทธ์แต่ละประเทศจะต้องมาประลองกับผู้ชนะของอีกประเทศหนึ่ง ผู้ชนะจะได้รางวัลเป็นหญ้ามังกร”
　　จางหยวนเล่ยอธิบายรายละเอียดแก่ฉิงเฟิงทั้งหมด
　　อะไรนะหญ้ามังกร
　　!
　　ฉิงเฟิงตกตะลึงหญ้ามังกรเป็นสมุนไพรที่หาได้ยากอย่างไม่น่าเชื่อ ซึ่งเป็นส่วนผสมช่วยในการปรับแต่งยาอายุวัฒนะ ในการปรุงยาครั้งก่อนของฉิงเฟิง เขาขาดสมุนไพรสามอย่าง ดังนั้นจึงยืดอายุขัยของพ่อฉินเซียนจื่อได้เพียงแค่เดือนเดียวเท่านั้น　　หากฉิงเฟิงได้รับหญ้ามังกรและหาดอกไม้แห่งสรวงสวรรค์กับผลแห่งเปลวเพลิงพบเขาก็จะสามารถปรุงยาอายุวัฒนะที่แท้จริงและช่วยชีวิตพ่อของฉินเซียนจื่อได้
　　ฉิงเฟิงเคยเอ่ยปากสัญญากับฉินเซียนจื่อเอาไว้ว่าเขาจะช่วยรักษาพ่อของเธอให้หายขาดให้ได้นี่คือสัญญาที่เขาจะต้องเติมเต็ม
　　แน่นอนว่านอกจากการมีส่วนร่วมในการแข่งขันศิลปะการต่อสู้โบราณเขาก็ยังต้องการช่วยเหลือราชาอสูรค้างคาวม่วงอีกด้วย
　　หลังจากจางหยวนเล่ยบอกกฎและพูดคุยกับพวกฉิงเฟิงสักพักเขาก็ออกจากห้องให้ไปให้ทุกคนได้พักผ่อน
　　จากนั้นฉิงเฟิงก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรหาหลินเสวี่ยตอนแรกเขาวางแผนที่จะมุ่งหน้ากลับไปที่เมืองตงไห่ทันทีหลังจากออกจากเกาะทมิฬ อย่างไรก็ตามตอนนี้จางหยวนเล่ยได้ขอความช่วยเหลือจากเขาอีกทั้งเขายังต้องไปช่วยราชาอสูรค้างคาวม่วงอีกด้วย สถานการณ์ตอนนี้บีบให้เขาต้องไปญี่ปุ่นก่อน
　　หลังจากโทรศัพท์ดังไม่กี่ครั้งหลินเสวี่ยก็รับสายทันทีเสียงที่คมชัดของเธอดังขึ้นทางโทรศัพท์อีกฝั่งว่า “ที่รัก คุณก็ไปนานแล้วนะ ทำไมถึงยังไม่กลับบ้าน ”
　　เมื่อได้ยินเสียงที่เป็นห่วงของหลินเสวี่ยฉิงเฟิงก็ซึ้งใจอย่างมาก เขารู้ว่าเธอเป็นห่วงเขามากแค่ไหน
　　“ที่รักผมไม่อยู่หลายวัน คุณคิดถึงผมไหม ”
　　“ไม่ชั้นไม่มีทางคิดถึงตัวเลวร้ายอย่างคุณหรอกค่ะ !”
　　“ที่รักคุณกำลังโกหก เมื่อคืนผมยังฝันถึงคุณอยู่เลย รอผมกลับบ้านหน่อยนะแล้วผมจะกลับไปจูบคุณ” ฉิงเฟิงยิ้มและกล่าว
　　ใบหน้าของหลินเสวี่ยแดงขึ้นเธอพึมพัมว่า “คนชั่วช้า ชั้นจะไม่คุยกับคุณแล้ว ขอให้ปลอดภัยและรีบกลับมาเร็วๆนะ”
　　เธอวางสายทันทีหลังจากพูดจบประโยค
　　ถึงแม้ว่าหลินเสวี่ยจะวางสายไปแล้วแต่ฉิงเฟิงก็ยังคงเอาโทรศัพท์แนบหูไว้อยู่ เขาหัวเราะคิกคักเหมือนคนบ้า
　　เมื่อได้เห็นบอสของเขาเช่นนี้ลู่ซวนจี๋กระพริบตาถี่และกล่าวว่า “บอส… ไหวปะ ไอมารบนเกาะทมิฬเข้าสิงเหรอ ”
　　“หุบปากเลยคนโสดตลอดกาลอย่างนายจะไปเข้าใจความยิ่งใหญ่ที่แท้จริงของการมีภรรยาได้อย่างไร ” ฉิงเฟิงมองลู่ซวนจี๋ด้วยสายตารำคาญ และโบกมือไล่เขาออกไป
　　ลู่ซวนจี๋มีสีหน้าหดหู่เรารู้เหมือนโดนดาเมจนับหมื่นแต้ม
　　“เฮ้อเกิดอะไรขึ้นกับบอสของฉันละเนี่ย บอสลืมฉันซะแล้วตั้งแต่แต่งงานไป มันช่างเจ็บจี๊ดยิ่งนัก” ลู่ซวนจี๋พึมพำกับตัวเอง
　　ฉิงเฟิงเตะตูดเขาเบาๆแล้วกล่าวว่า“ไป ไป ไป ไปได้แล้ว อย่ามากวนใจฉัน ฉันจะคุยกับภรรยา”
　　คนอื่นๆเริ่มหัวเราะลั่นเมื่อเห็นสภาพที่ดูหดหู่น่าสังเวชของลู่ซวนจี๋
　　“
　　อืม..โทรหาหลินเสวี่ยแล้วก็ต้องโทรหาหรูหยานด้วย
　　”
　　ฉิงเฟิงหยิบโทรศัพท์ออกมาอีกครั้งและโทรหาเข้ามือถือของหลิวหรูหยาน
　　หลิวหรูหยานรับสายแทบจะทันทีที่มีเสียงโทรศัพท์ดังเธอกำลังนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล
　　“ฉิงเฟิงชั้นจะคลอดอีกสามวันข้างหน้า คุณจะมาหาชั้นที่โรงพยาบาลเมื่อไหร่คะ ”
　　เสียงของหลิวหรูหยานที่ดังผ่านโทรศัพท์มาเจือปนไปด้วยความคาดหวัง
　　หลิวหรูหยานพักอยู่ในโรงพยาบาลมีเพียงคนเดียวที่อยู่เป็นเพื่อนเธอตลอดเวลาก็คือหลิวเจียวเจียวน้องสาวของเธอ ความหวังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอก็คือการให้ฉิงเฟิงกลับมาอยู่ข้างๆ ท้ายที่สุดเขาก็เป็นพ่อของลูกเธอ
　　ลูกจะคลอดอีกสามวัน
　　!
　　ฉิงเฟิงผงะ
　　บ้าชิบฉันลืมเรื่องสำคัญขนาดนี้ไปได้อย่างไร
　　แน่นอนว่าเขาย่อมไม่พูดกับหลิวหรูหยานว่าลืมเรื่องคลอดลูกถ้าเธอรู้คงจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแน่นอน
　　“หรูหยานผมกำลังมุ่งหน้าไปยังเกาะแปซิฟิก ผมจะพยายามให้ดีที่สุดเพื่อกลับมาให้ทันภายในสามวันนะ”
　　“ฉิงเฟิงคุณต้องสัญญากับชั้นนะคะว่าคุณจะมาถึงภายในสามวัน ชั้นอยากให้คุณเป็นคนแรกที่ลูกของเราได้เห็นหน้า”
　　“หรูหยานผมสัญญาว่าจะกลับไปหาคุณภายในสามวัน ผมจะเป็นคนแรกที่ลูกของเราได้เห็นหน้า” ฉิงเฟิงกล่าวสัญญากับเธอทางโทรศัพท์