ผู้หญิงในชุดสีเขียวกลับมาพร้อมกับแก่นอสูรและมอบมันให้แก่ฮวาเซียนจือแม้ว่าเธอจะพยายามไม่ให้ใครรู้ แต่ฉิงเฟิงก็เห็นมัน
　　ฉิงเฟิงกำลังดูผู้หญิงในชุดสีเขียวกล่าวให้เจาะจง เขากำลังสังเกตพฤติกรรมของฮวาเซียนจือมากกว่า เขารู้ว่าเธอต้องรู้อะไรมากกว่านี้แน่นอน
　　ฉิงเฟิงเป็นคนฉลาดเขารู้ว่ามันต้องมีเหตุผลว่าทำไมฮวาเซียนจือถึงได้ฆ่าแมงมุมหน้าคนอย่างไม่ลังเล แน่นอนว่าผู้หญิงชุดเขียวที่หายไปจากกลุ่มและกลับมาภายหลังต้องไปทำอะไรบางอย่างจากศพของแมงมุมหน้าคน อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าฮวาเซียนจือจะไม่อยากให้ใครรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้
　　……………
　　ถึงแม้ตอนนี้ยังหัววันอยู่แต่บนเกาะก็มืดมาก พวกเขาถูกล้อมรอบไปด้วยต้นไม้สีดำสูงหลายสิบเมตร ต้นไม้เหล่านี้ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าและบดบังแสงแดดทำให้บรรยากาศดูหดหู่เป็นอย่างมาก
　　อุปกรณ์วิญญาณอยู่ที่ใจกลางของเกาะหากผู้ใดต้องการสมบัติ พวกเขาจะต้องไปที่ใจกลางของเกาะ ซึ่งอุปกรณ์วิญญาณชิ้นนี้เป็นอุปกรณ์วิญญาณที่ทรงพลังมาก มันจึงเป็นเหตุผลที่ดึงดูดผู้คนจำนวนมากมายังเกาะ
　　ทันใดนั้นเองหูของฉิงเฟิงก็ได้ยินเสียงมาจากข้างหลังถึงแม้ว่าเสียงนั้นจะเบามาก แต่ประสาทการรับรู้ที่ยอดเยี่ยมของฉิงเฟิงก็ยังได้ยินมัน
　　“ทุกคนช้าลงหน่อย มีบางอย่างกำลังตามพวกเรามา” ฉิงเฟิงกล่าวขึ้นในทันที
　　ฉิงเฟิงไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเกาะแห่งนี้และไม่รู้ว่าจะเกิดขึ้นด้วย ดังนั้นหลังจากเขาได้ยินเสียงแปลกๆ ปฏิกิริยาแรกของเขาก็คือแจ้งให้ทุกคนระวังตัว
　　ทุกคนต่างก็หยุดเดินทันทีจากเสียงเตือนของฉิงเฟิงสายตาทุกคู่หันกลับมามองเขาที่อยู่ข้างหลัง　　กู่เซียวเหลือบมองฉิงเฟิงและกล่าวอย่างเย็นชาว่า“เจ้าพร่ำเพ้ออันใด ไม่มีใครลอบติดตามพวกเราหรอก”
　　ทุกคนต่างก็พยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของกู่เซียวเพราะพวกเขาก็ไม่เห็นอะไรเลยนอกเหนือจากต้นไม้และโขดหินที่ว่างเปล่า ไม่มีสิ่งอื่นใด
　　ฮวาเซียนจือขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อยเธอมองไปยังจุดหนึ่งที่อยู่ข้างหลังพวกเขาห่างออกไปประมาณยี่สิบเมตรและกล่าวว่า “มีคนอยู่ตรงนั้น”
　　ทุกคนมองไปที่จุดนั้นด้วยความตกใจแน่นอนว่ามีคนอยู่ที่นั่นจริงๆ แต่มันคือศพ ร่างของมันนอนอยู่บนพื้นโดยไม่มีการเคลื่อนไหว ไม่มีลมหายใจ ดูเหมือนจะถูกฆ่าตาย
　　“เทพธิดานั่นคือคนตาย มันไม่ตามพวกเรามาหรอก” เฮยอาวกล่าวด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย
　　ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของเฮยอาวคนตายจะติดตามพวกเขาได้อย่างไร　　“ที่นี่คือเกาะทมิฬทุกอย่างที่เหนือสามัญสำนึกล้วนเป็นไปได้” ฮวาเซียนจือกล่าวเบาๆพร้อมกับมองศพนั้น
　　เนื่องจากฉิงเฟิงเป็นคนที่ได้ยินเสียงแปลกๆคนแรกเขาจึงเดินไปที่ศพเพื่อให้แน่ใจว่าเสียงไม่ได้มาจากมัน
　　ฉิงเฟิงสำรวจศพเห็นได้ชัดว่ามันถูกฆ่าโดยใครบางคน เขาไม่เข้าใจเช่นกันว่าทำไมฮวาเซียนจือถึงชี้และจ้องมองที่ศพอย่างไม่ละสายตา
　　“หลี่ฉิงเฟิงท่านลองตัดหัวมันออกดูสิ” ฮวาเซียนจือกล่าวขึ้นในทันที
　　ได้ยินเช่นนั้นฉิงเฟิงก็ตกใจมากกับคำพูดของเธอเขาไม่เข้าใจว่าทำไมฮวาเซียนจือจึงบอกให้เขาทำเช่นนี้ แต่จากความเชื่อใจในตัวเธอ ฉิงเฟิงก็หยิบกระบี่ออกมาและฟันหัวขอศพทันที
　　วูบ!
　　ทันใดนั้นราวกับว่ามันตอบสนองต่อการกระทำของฉิงเฟิง ศพกระโดดปราดขึ้นและดวงตากระพริบสีเขียว มันมองฉิงเฟิงด้วยความโกรธและรีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
　　“ชิท! โกหกใช่มั้ยเนี่ย ร่างคนตายแล้ววิ่งได้อย่างไรกัน !?”
　　“พ่อแก้วแม่แก้ว…ข้าไม่เคยเห็นศพวิ่งได้มาก่อนเลยในชีวิต”
　　“เกาะทมิฬช่างน่าสะพรึงกลัวจริงๆครั้งแรกก็เจอแมงมุมหน้าคน ตอนนี้ก็ศพวิ่งได้”
　　ผู้ฝึกยุทธ์เหล่านี้ส่วนใหญ่ล้วนมาจากแผ่นดินใหญ่นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเดินทางข้ามมหาสมุทรและก็เป็นครั้งแรกที่พวกเขามาเกาะทมิฬ ทุกสิ่งที่พวกเขาได้เห็นนั้นช่างเหลือเชื่อเกินความเข้าใจ
　　“หยุดมันไว้!” ฮวาเซียนจือตะโกนออกมาทันทีที่เห็นศพวิ่งหนี
　　วูบ!
　　ฉิงเฟิงเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วมาถึงตรงหน้าศพในทันทีเขาชกหมัดตรงไปที่ศพ　　ด้วยเสียงดังลั่นศพลอยกระเด็นจากหมัดของฉิงเฟิงและกระแทกพื้นอย่างแรง ศพนี้ไม่ได้แข็งแกร่งอะไร เห็นได้ชัดว่ามันไม่อาจรับพลังหมัดของฉิงเฟิง
　　ในเวลานี้คนอื่นๆก็ตระหนักได้ในที่สุดว่าพวกเขาทุกศพตัวนี้ลอบติดตามมาทุกคนเดินไปที่ศพเพราะพวกเขาอยากเห็นว่ามันคือตัวอะไรกันแน่
　　ศพตัวนี้พูดไม่ได้มันเพียงแค่จ้อมองพวกเขาด้วยดวงตาสีเขียว
　　“หุ่นเชิดศพมันคือหุ่นเชิดศพที่ถูกควบคุม” ฮวาเซียนจือกล่าวขึ้น
　　ฉิงเฟิงขมวดคิ้วและถามว่า“หุ่นเชิดศพคืออะไร ”
　　“หุ่นเชิดศพเป็นศพที่ถูกควบคุมโดยผู้คนศพจึงกลายเป็นหุ่นเชิดที่มีชีวิต”
　　“คุณกำลังบอกว่าศพตัวนี้ถูกใครบางคนควบคุมอยู่งั้นหรือ”
　　“ถูกต้องมันถูกควบคุมโดยชาแมน(หมอผี)จากทะเลใต้” ฮวาเซียนจือกล่าวเบาๆ
　　ชาแมน
　　!
　　ใบหน้าของฉิงเฟิงมืดลงเขารู้เรื่องหมอผี บางประเทศเช่นฟิลิปปินส์และอินโดนีเซียล้วนมีหมอผี หมอผีเหล่านี้ล้วนแต่ทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ พวกเขามีความสามารถในการควบคุมจิตใจ, ควบคุมศพและแม้แต่ความสามารถในการควบคุมมนุษย์ …
　　หมอผีคือหมอที่เต็มไปด้วยความชั่วร้ายพวกเขาเหมือนตัวแทนของปีศาจ พวกเขาเป็นกลุ่มคนที่ถูกคนทั่วไปเกลียดชัง ดังนั้นพวกเขาจึงซ่อนตัวในเงามืด
　　ในขณะเดียวกันหมอผีก็มีพลังมหาศาลและเป็นที่หวาดกลัวของผู้คนหากมีใครมาตอแยหมอผี พวกเขาจะตายโดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโดนอะไรเข้า
　　มีชาแมนอยู่บนเกาะทมิฬ นี่คือความคิดในใจของทุกคน
　　เตเต …
　　ศพไม่สิ มันไม่ใช่ศพ มันคือหุ่นเชิดศพ จู่ๆมันก็ส่งเสียงแปลกๆออกมา มันเปิดปากและปล่อยลิ้นสีดำออกมาที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็น มันอ้าปากกว้างเพื่อจะกัดฉิงเฟิง
　　“บอส!” ลู่ซวนจี๋ตะโกนออกมาอย่างรวดเร็วขณะที่หุ่นเชิดศพโจมตีฉิงเฟิง
　　หุ่นเชิดศพตัวนี้ชั่วร้ายอย่างเห็นได้ชัดไม่มีใครรู้ว่ามันมีพลังประหลาดๆอะไรหรือไม่
　　เช้ง!
　　ฉิงเฟิงชักกระบี่เพลิงคะนองออกมาอย่างรวดเร็วจากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นไปในอากาศและพุ่งเข้าหาหุ่นเชิดศพ
　　ฉัวะ!!
　　หัวของหุ่นเชิดศพถูกตัดด้วยน้ำมือฉิงเฟิงอย่างไรก็ตาม เลือดที่ฉีดพ่นออกมาไม่ใช่สีแดงเข้มแต่มันเป็นสีดำและมีกลิ่นเหม็นมาก ทุกคนบีบจมูกด้วยความรังเกียจ　　ชูว!
　　ทันใดนั้นเองแมลงสีดำตัวหนึ่งก็พุ่งออกมาจากหัวของหุ่นเชิดศพ
　　ทุกคนตกใจเมื่อเห็นสิ่งนี้พวกเขารู้ว่ามันเป็นเพราะแมลงตัวนี้นั่นเองที่ควบคุมหุ่นเชิดศพ แมลงตัวนี้เป็นสมบัติของชาแมน
　　“จะหนีไปไหนตายซะ !” ฉิงเฟิงฟาดกระบี่ออกมาอีกครั้ง ผ่าแมลงสีดำตัวนั้นเป็นสองส่วนทันที มันตกลงบนพื้นและปล่อยเสียงกรีดร้องแหลม หลังจากช่วงเวลาแห่งความทุกข์ทรมานมันก็ตายในที่สุด
　　“วูฟคิงท่านไม่ควรฆ่าแมลงตัวนี้เลย” ฉินเซียนจื่อกล่าวกับฉิงเฟิง ใบหน้าของเธอดูเป็นกังวลมาก
　　ผู้ฝึกยุทธ์ทั่วไปไม่ค่อยคุ้นเคยกับชาแมนมีเพียงกองกำลังเฟิสคลาสเช่นฉินเซียนจื่อ ฮวาเซียนจือและกู่เซียวเท่านั้นที่รู้ถึงความน่ากลัวของพวกมัน
　　แมลงตัวนี้เป็นสมบัติของชาแมนพวกเขาบ่มเพาะมันด้วยความพยายามนับครั้งไม่ถ้วน เมื่อมันถูกฆ่า เจ้าของย่อมไม่ยินดีเป็นแน่ เขาจะต้องล้างแค้นด้วยความโกรธ