ฉิงเฟิงบอกให้หลิวเจียวเจียวเข้ามาในห้องเธอเป็นน้องสาวของหลิวหรูหยานที่อุตส่าห์ขับรถมาจากเมืองตงไห่เพื่อมาเยี่ยมหลานสาวของเธอ
　　“ว๊ายยยยยเด็กน้อยคนนี้น่ารักจังเลย น่ารักเหมือนน้าเลย ฮ่าๆๆ” หลิวเจียวเจียวมองไปที่ใบหน้าที่งดงามของทารกในเปลและกล่าวด้วยความเอ็นดู
　　ฉิงเฟิงพูดไม่ออกน้องเมียของเขาช่างมั่นหน้าเหลือเกิน เธอชมว่าลูกสาวฉันน่ารักเหมือนเธองั้นหรือ โทษทีเธอไม่น่ารักเท่าลูกสาวฉันหรอก !
　　“พี่สาวตั้งชื่อเธอว่าอะไรอ่ะ ”หลิวเจียวเจียวมองไปที่หลิวหรูหยานที่อยู่ข้างๆและเริ่มถาม
　　“เธอชื่อหลี่เนียนหยานชื่อเล่นแอปเปิ้ลน้อย” หลิวหรูหยานกล่างด้วยรอยยิ้ม　　“เป็นชื่อที่ดี!” หลิวเจียวเจียวกล่าวชมเชย เมื่อเธอได้ยินชื่อเธอก็รู้สึกว่าชื่อนี้ฟังดูยอดเยี่ยมมาก แอปเปิ้ลน้อยที่เหมือนกับใบหน้าของทารกน้อยคนนี้ที่มีสีแดงเหมือนแอปเปิ้ลลูกเล็ก
　　ปัง!
　　ประตูห้องถูกเปิดออกอีกครั้งฉิงเฟิงขมวดคิ้วหลังจากที่เขาได้ยินเสียงเปิดประตู เขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย
　　ฉิงเฟิงไล่ทุกคนกลับไปเพราะไม่อยากให้ใครมารบกวนหลิวหรูหยานกับทารกที่กำลังพักผ่อนก่อนหน้านี้เป็นหลิวเจียวเจียวยังพอทนเพราะเธอเป็นน้องสาวของหลิวหรูหยาน แต่ตอนนี้ใครกันอีกที่มารบกวนพวกเขา
　　“คุณไม่รู้หรือไงว่าต้องเคาะประตูก่อนเข้ามาหือ” ฉิงเฟิงหันหลังกลับไปและกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ
　　“อะไร ชั้นต้องเคาะประตูด้วยเหรอ ?” น้ำเสียงที่ดูคุ้นเคยผ่านเข้ามาในหูของฉิงเฟิง　　เมื่อได้ยินเสียงนี้ใบหน้าของฉิงเฟิงก็เปลี่ยนไปอย่างมากเขาเงยหน้าขึ้นมองและมีสีหน้าตกใจราวกับเห็นผี
　　เชี่ยแล้วไง……ทำไมหลินเสวี่ยถึงมาที่นี่ได้
　　ฉิงเฟิงเริ่มมีเหงื่อเม็ดโป้งไหลออกมามันเริ่มจากหน้าผากและในที่สุดก็ไหลลงมาตามร่างกายของเขา ร่างกายของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ
　　“ทะ… ที่รัก ทำไมคุณมาที่นี่ได้ละ.. ” ฉิงเฟิงพูดตะกุกตะกัก เขารู้สึกเหมือนมีปูขนาดใหญ่หลายล้านตัววิ่งผ่านหัวใจของเขา ใจของเขาเริ่มสั่นไปด้วยความหวาดกลัว
　　หลินเสวี่ยจ้องไปที่ฉิงเฟิงและกล่าวช้าๆว่า“ชั้นเป็นเพื่อนกับหลิวหรูหยาน เมื่อได้ยินว่าเพื่อนคลอดลูกชั้นก็เลยมาที่นี่เพื่อมาเยี่ยมเธอไง”
　　หะ
　　คุณเป็นเพื่อนกับหรูหยานงั้นหรือ　　เมายามารึเปล่านี่….
　　ฉิงเฟิงคิดในใจด้วยความสับสน
　　ฉิงเฟิงพูดไม่ออกและคิดว่าสิ่งที่หลินเสวี่ยเพิ่งพูดไปนั้นเป็นเรื่องตลกเธอกับหลิวหรูหยานเป็นเพื่อนกันได้อย่างไร พวกคุณเป็นศัตรูกันจนแทบจะเอามีดแทงกันตายด้วยซ้ำ !
　　แต่เนื่องจากหลินเสวี่ยพูดว่ามาเพื่อเยี่ยมหลิวหรูหยานฉิงเฟิงก็กลัวเกินกว่าจะเอ่ยปากพูด ใครจะไปรู้ว่าเกิดเขาพูดอะไรไม่เข้าหูออกไปแล้วเธอโกรธหรือเปล่า
　　“มิสหลินขอบคุณนะคะที่มาเยี่ยมชั้นถึงที่นี่ ชั้นก็เพิ่งคลอดลูกร่างกายยังอ่อนแอ คงไม่สะดวกลุกขึ้นไปต้อนรับได้เต็มที่ โปรดให้อภัยด้วย” หลิวหรูหยานมองไปที่หลินเสวี่ยและกล่าวด้วยรอยยิ้ม
　　หลิวหรูหยานก็เป็นผู้หญิงสู้คนที่ไม่ยอมถอยง่ายๆเช่นกันเธอรู้โดยสัญชาตญาณว่าการที่หลินเสวี่ยมาที่นี่หมายถึงอะไร เธอมาเพื่อออกตัวว่าใครกันแน่ที่เป็นเจ๊ใหญ่　　แต่แล้วไงละ เธอมีอะไรกับฉิงเฟิงไปหลายครั้งจนคลอดลูกแล้ว ส่วนหลินเสวี่ยยังคงเป็นสาวบริสุทธิ์
　　“โถๆมิสหลิว ดูคุณสิ หลังจากคลอดลูกคุณก็ผอมแห้งเหลือเกิน ช่างน่าสงสารจัง” หลินเสวี่ยกล่าวด้วยรอยยิ้มอย่างงดงามและมีสีหน้าเห็นอกเห็นใจ
　　แม้ว่าปากของหลินเสวี่ยจะพูดว่าเป็นห่วงแต่ทั้งฉิงเฟิงกับหลิวเจียวเจียวต่างก็หน้าเหวอกับสิ่งที่เธอพูด มีเพียงหลิวหรูหยานเท่านั้นที่ดูสงบนิ่ง
　　หลิวหรูหยานเป็นผู้หญิงที่ฉลาดและไม่ถอยให้หลินเสวี่ยง่ายๆพวกเธอต่อสู้กันมานานตั้งแต่แรกพบหน้า พวกเธอรู้ไต๋และกลยุทธ์ของอีกฝ่ายดี
　　“มิสหลินคะชั้นว่ามันไม่สำคัญหรอกว่าชั้นผอมแห้งขี้โรคแค่ไหน แต่ในฐานะผู้หญิงอย่างพวกเรา สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการมีลูกกับผู้ชายที่เธอรัก”
　　“จริงรึ มิสหลิว คุณแน่ใจเหรอว่าผู้ชายคนที่คุณพูดถึงเค้ารักคุณ ?”
　　“แน่นอนชั้นแน่ใจว่าเขารักชั้น อ่อ.. จริงสิ มิสหลิน แล้วคุณจะมีลูกเมื่อไหร่ล่ะคะ ” หลิวหรูหยานยิ้มอย่างมีเสน่ห์ เธอปล่อยอัลติใส่หลินเสวี่ยโดยตรง
　　คำถามของหลิวหรูหยานเป็นเหมือนเข็มที่แทงเข้าไปในหัวใจของหลินเสวี่ยและทำให้เธอพูดอะไรไม่ออก
　　ใช่ตอนนี้หลิวหรูหยานมีลูกแล้ว แล้วเธอล่ะ
　　หลินเสวี่ยเริ่มตั้งคำถามกับสถานะของตัวเอง
　　หลินเสวี่ยเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของฉิงเฟิงพวกเขาจดทะเบียนสมรสกันแล้ว แต่พวกเขากลับยังไม่เคยมีอะไรกันเลย ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะมีลูกด้วยกัน
　　“หึ! ชั้นยังไม่ได้คิดจะมีลูกตอนนี้ ไว้ค่อยคิดทีหลัง” หลินเสวี่ยพยายามปิดบังความไม่พอใจของเธอ　　ฉิงเฟิงเห็นหลินเสวี่ยกับหลิวหรูหยานเริ่มเถียงกันอีกครั้งจนรู้สึกปวดหัวผู้หญิงสองคนนี้ช่างน่ารำคาญนัก พวกเธอไม่กัดกันสักวันจะตายมั้ย
　　“ที่รักเราไปกันเถอะ หรูหยานเพิ่งคลอดลูก ให้เธอพักผ่อนก่อนเถอะอย่าไปกวนเธอเลย” ฉิงเฟิงดึงแขนของหลินเสวี่ยและกล่าวเบาๆ เขาพยายามจะพาเธอออกไป
　　“อะไร คุณเป็นห่วงเธอนักหรือไง ?” หลินเสวี่ยมองไปที่ฉิงเฟิงด้วยสีหน้าไม่พอใจ
　　“ที่รักคุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไรผมแค่กังวลว่าคุณอาจจะรู้สึกไม่สบายเมื่อคุณโกรธมากๆ พวกเราออกไปข้างนอกไปสูดอากาศกันดีกว่า” ฉิงเฟิงฉุดดึงหลินเสวี่ยออกจากห้องโดยไม่สนว่าเธอจะพอใจหรือไม่
　　เขารู้ว่าหลิวหรูหยานเพิ่งคลอดลูกและยังอ่อนแอมากเธอต้องการการพักผ่อนและไม่ค่อยพูดมากเกินไป ยิ่งกว่านั้นเธอไม่ควรโมโห
　　ถ้าหากหลินเสวี่ยยังคงเถียงกับหลิวหรูหยานต่อไปไม่หยุดจนหลิวหรูหยานควบคุมอารมณ์ไม่อยู่มันจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพของเธอและอาจนำไปสู่ผลข้างเคียง ดังนั้นฉิงเฟิงจึงต้องกันหลินเสวี่ยออกไปไม่ว่าเธอจะโกรธหรือไม่
　　เหล่าทีมเขี้ยวหมาป่าทุกคนที่แอบส่องต่างก็ผิวปากมองนกมองไม้ไปเรื่อยทำเหมือนไม่รู้ไม่เห็นกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องพวกเขากลัวเกินกว่าจะพูดหรือหายใจแรงๆ นี่เป็นเรื่องส่วนตัวบ้านเล็กบ้านน้อยของบอส พวกเขาไม่มีที่ให้แทรก
　　ทุกคนในทีมเขี้ยวหมาป่าต่างรู้ดีเกี่ยวหลินเสวี่ยและหลิวหรูหยานคนแรกเป็นภรรยาของบอส ส่วนอีกคนเป็นผู้หญิงของบอส นี่ยังไม่ได้นับรวมอลิซอีกคน มันน่าปวดหัวเกินกว่าที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้
　　หลังจากหลินเสวี่ยออกจากห้องไปได้สักพักเธอก็ไม่อาจข่มน้ำตาไว้ได้แม้ว่าเธอจะให้อภัยฉิงเฟิงแล้วก็ตาม แต่หลังจากได้เห็นหลิวหรูหยานกับลูกน้อยที่น่ารักของเธอ หลินเสวี่ยก็รู้สึกเจ็บปวด　　“ที่รักอย่าร้องไห้ได้มั้ย…ถ้าคุณโกรธคุณทุบตีผมให้หนำใจเลย จัดไปเต็มที่”
　　ฉิงเฟิงดูประหม่าเมื่อเห็นน้ำตาของหลินเสวี่ยเขาเอื้อมมือออกไปเพื่อเช็ดน้ำตาบนใบหน้าอันงดงามของเธอ
　　ฉิงเฟิงกลัวน้ำตาของหลินเสวี่ยมากและในที่สุดเธอก็ร้องไห้จริงๆ เขารู้สึกเหมือนหัวใจแตกสลาย
　　“ที่รักคะชั้นให้อภัยคุณเรื่องในอดีต แต่วันนี้ชั้นโกรธมาก คุณกลับมาแล้วแต่คุณก็ไม่โทรบอกชั้นจนชั้นต้องมารู้เรื่องจากน้องสาวของหลิวหรูหยานว่าคุณกลับมา คุณไม่รู้หรือไงว่าชั้นเป็นห่วงคุณแค่ไหน…. ” หลินเสวี่ยสะอึกสะอื้นและกล่าวอย่างขมขื่น
　　หลินเสวี่ยรู้เรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองแม้ว่าเธอจะโกรธมากแต่มันก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว มันไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตได้
　　สำหรับหลินเสวี่ยเธอเป็นศัตรูกับหลิวหรูหยานมานาน พวกเธอมีความสัมพันธ์ในเชิงแข่งขัน ทั้งคู่ต่างก็ต้องการได้ความรักจากฉิงเฟิง หลินเสวี่ยคิดมาเสมอว่าถึงเขาจะมีผู้หญิงคนอื่น แต่เธอก็เป็นที่หนึ่งและน่าจะเป็นคนแรกที่เขากลับมาหาเพราะเธอคือคนที่เขารักที่สุด
　　แต่ภาพที่เห็นตอนนี้คือเขากลับมาแต่ไม่ติดต่อเธอและไปหาหลิวหรูหยานก่อนเธอรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจและคิดว่าตนเองพ่ายแพ้ เธอเศร้ามาก
　　หลังจากที่ฉิงเฟิงได้ยินสิ่งที่หลินเสวี่ยระบายออกมาเขาก็ถอนหายใจและเข้าใจถึงเหตุผลแท้จริงที่ทำให้เธอร้องไห้
　　“ที่รักคุณเข้าใจผมผิดไปใหญ่แล้ว ผมรักคุณมากที่สุดไม่ว่าจะเป็นอดีตหรือว่าตอนนี้ รวมไปถึงอนาคตด้วย แต่ที่ผมไม่ได้โทรหาคุณก่อนก็เพราะว่าเจียวเจียวโทรมาหาผมตอนขากลับว่าหรูหยานกับอลิซถูกลักพาตัวไป ถ้าผมไม่รีบไปช่วยเธอ เธอคงตายไปแล้ว สถานการณ์มันเร่งด่วนมากๆ คุณเข้าใจนะ” ฉิงเฟิงเริ่มอธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้หลินเสวี่ยฟัง
　　หลังจากที่ได้ยินคำอธิบายหลินเสวี่ยก็รู้สึกดีขึ้น เธอรู้ดีว่าสามีของเธอเป็นคนที่ให้คุณค่าต่อมิตรภาพและปกป้องคนรอบข้างด้วยชีวิตของเขา เขาจะไม่ยอมให้หลิวหรูหยานหรือสหายของเขาถูกลักพาตัวหรือถูกฆ่าแน่นอน