ตอนที่ 1061 สมุนไพรทองคำ
　　ฉิงเฟิงไม่ขยับร่างแม้แต่น้อยยามที่งูทะเลโจมตีเขาฮวาเซียนจือเหยียดฝ่ามือขวาของเธอออกมาและโคจรพลังเพื่อก่อตัวเป็นพลังงานจำนวนมากรอบฝ่ามือ ด้วยการตบเพียงครั้งเดียวเธอก็สามารถฆ่างูทะเลและเปลี่ยนมันให้กลายเป็นแอ่งเลือด
　　“เป็นเคล็ดวิชาฝ่ามือที่ยอดเยี่ยม”ฉิงเฟิงกล่าวชมเชยฮวาเซียนจือ
　　เขาสัมผัสได้ว่าการโจมตีจากฝ่ามือของฮวาเซียนจือนั้นเต็มไปด้วยแก่นของบงกชโบราณมันทรงพลังมาก
　　แต่เดิมผนึกอมตะชิ้นหนึ่งได้ปิดผนึกบงกชโบราณในร่างของเธอและในตอนที่เธอเพิ่งจะได้รับ “ท่วงทำนองบงกชอมตะ” มา มันก็ช่วยยกระดับความสามารถของเธอขึ้นอีกขั้นใหญ่
　　ฮวาเซียนจือเผยรอยยิ้มที่ทรงเสน่ห์ตระการตาออกมาซึ่งทำให้ฉิงเฟิงถึงกับหน้าแดงเขายื่นมือออกไปเกาะกุมมือนุ่มนิ่มสีชมพูอ่อนของเธออย่างไม่อาจควบคุมได้
　　ความงามของฮวาเซียนจือนั้นโดดเด่นเป็นอย่างมากกลิ่นอายของเธอนำมาซึ่งร่องรอยของความงามโบราณราวกับว่าเธอเดินออกมาจากภาพวาด
　　“ท่านขับเรือไปอย่าวอกแว่ก” ฮวาเซียนจือจ้องไปที่ฉิงเฟิงและกล่าวด้วยน้ำเสียงทรงเสน่ห์
　　ใบหน้าของฉิงเฟิงกลายเป็นสีแดงและเขาก็ออกเดินทางมุ่งหน้าไปยังเกาะทมิฬอย่างรวดเร็ว
　　เพียงสิบนาทีต่อมาพวกเขามาถึงจุดหมาย
　　ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองแล้วที่ฉิงเฟิงได้มาเยือนเกาะทมิฬครั้งล่าสุดที่เขามาที่นี่ก็เพื่อช่วยเหลือราชาอสูรสิงโตและราชาอสูรมังกรเขียว ส่วนครั้งนี้เขามาเพื่อช่วยราชาอสูรฉลามคลั่ง　　เกาะทมิฬนั้นยังคงเป็นสีดำทั้งหมดรวมไปถึงก้อนหิน ต้นไม้และสัตว์ต่างๆ ครั้งที่แล้วที่ฉิงเฟิงมาที่นี่นั้นระดับพลังของเขายังต่ำเตี้ยและอ่อนแอเกินไปจนไม่รู้สึกอะไรเลย แต่ในช่วงเวลานี้เขารู้สึกว่ามีบางสิ่งผิดปกติเกี่ยวกับก้อนหินเหล่านี้ ดูเหมือนพวกมันจะมีออร่าที่ผิดปกติ
　　อย่างไรก็ตามฉิงเฟิงไม่ได้รู้อะไรมากนักเกี่ยวกับความผิดปกติของก้อนหินพวกนี้ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สนใจพวกมันและมุ่งหน้าตรงไปยังสถานที่ที่ราชาอสูรฉลามคลั่งถูกพันธนาการแทน
　　หวือ!
　　หมาป่าสีดำพุ่งออกมาจากด้านหลังก้อนหินและพุ่งไปทางฉิงเฟิงซึ่งเขาก็เหวี่ยงหมัดขวาฆ่ามันได้อย่างง่ายดาย
　　ตอนนี้เขาแข็งแกร่งขึ้นมากจึงเป็นธรรมดาที่สัตว์อสูรทั่วไปพวกนี้จะไม่เป็นภัยคุกคามต่อเขา
　　พวกเขามุ่งหน้าไปที่ใจกลางเกาะทมิฬเขาและในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงกลางภูเขาลูกนั้น
　　ปัง!
　　ฉิงเฟิงสะบัดข้อมือขวาของเขาแล้วชักกระบี่เพลิงคะนองออกมาเขาเหวี่ยงกระบี่พุ่งไปที่ภูเขาที่อยู่ตรงกลางของเกาะทมิฬ
　　ตูม!
　　ภูเขาลูกนั้นถูกผ่าครึ่งโดยพลังงานกระบี่หินและดินทรายคลุ้งไปทั่วทุกหนทุกแห่ง ภูเขาลูกยักษ์ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนด้วยพลังงานกระบี่อันรุนแรงเผยให้เห็นชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างใน เท้าของชายผู้นั้นถูกล่ามไว้ด้วยโซ่ เขาถูกพันธนาการเอาไว้อย่างแน่นหนา
　　“นะนายน้อย ท่านมาที่นี่ได้อย่างไรขอรับ” ใบหน้าราชาอสูรฉลามคลั่งเปลี่ยนไปทันทีที่เขาเห็นฉิงเฟิง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
　　“ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยชีวิตคุณ”ฉิงเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
　　ราชาอสูรฉลามคลั่งตกตะลึงเขารอวันนี้มานานแสนนาน !
　　“
　　เคะเคะ เคะ
　　,
　　ฉลามคลั่ง
　　ไม่มีใครสามารถช่วยเจ้าได้
　　!
　　ตอนนี้ร่างกายของเจ้าถูกข้าควบคุมแล้ว”
　　ทันใดนั้นก็มีเสียงเย็นพูดซ้อนออกมาจากร่างของฉลามคลั่ง
　　เสียงนั้นมาจากวิญญาณมารผู้ฝึกตนมันซ่อนอยู่ในจิตใจของฉลามคลั่งและต้องการที่จะครอบครองร่างของเขาอยู่ตลอดเวลา
　　ฉิงเฟิงได้ตระหนักถึงจิตวิญญาณมารภายในร่างของฉลามคลั่งเขายิ้มและขู่ว่า “มารร้าย ฉันจะให้โอกาสแก จงออกไปจากร่างของฉลามคลั่งซะ ฉันจะไม่ทำลายดวงวิญญาณของแก”
　　มารผู้ฝึกตนได้ยินเสียงของฉิงเฟิงมันหัวเราะเบาๆและตอบอย่างเย็นชาว่า “แม้ว่าข้าจะเป็นเพียงวิญญาณในตอนนี้ แต่ครั้งหนึ่งข้าก็เคยเป็นผู้ฝึกตนในขอบเขตจิตวิญญาณสวรรค์ เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า อย่ามาเหิมเกริมนัก”
　　ในเมื่อฉิงเฟิงเห็นถึงความดื้อรั้นของวิญญาณมารร้ายตนนี้เขาจึงตั้งใจว่าจะสังหารมันซะและช่วยราชาอสูรฉลามคลั่ง
　　“
　　เกลียวคลื่นวิญญาณคู่
　　!
　　“
　　ฉิงเฟิงปลดปล่อยพลังวิญญาณออกไปมันก่อให้เกิดระลอกคลื่นวิญญาณที่มีรูปร่างแหลมคมสองอันพุ่งตรงเข้าไปในจิตใจของฉลามคลั่งและทะลุทะลวงวิญญาณของมารผู้ฝึกตน มันกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
　　“จะ…เจ้า เจ้ามีพลังในขอบเขตจิตวิญญาณสวรรค์ แม้กระทั่งฝึกฝนเคล็ดวิชาโจมตีทางวิญญาณสำเร็จ ?” มารผู้ฝึกตนตกตะลึงและแสดงสีหน้าประหลาดใจ
　　ฉิงเฟิงไม่ตอบสนองต่อคำถามของมันเขาหลับตาและพูดคุยกับมังกรอัคคีในใจของเขาว่า “ผู้อาวุโส โปรดช่วยผมสังหารวิญญาณมารตนนี้ด้วย”
　　เดิมทีฉิงเฟิงคิดว่าเกลียวคลื่นวิญญาณคู่จะสามารถฆ่ามารผู้ฝึกตนได้แต่มันยังไม่ได้ผล ดังนั้นเขาจึงต้องขอความช่วยเหลือจากมังกรอัคคี
　　แน่นอนว่าอีกฝ่ายย่อมเห็นด้วยมันไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธโอกาสในการกลืนกินพลังวิญญาณ
　　หวืด!
　　วิญญาณของมังกรอัคคีพุ่งยิงออกจากจิตของฉิงเฟิงราวกับสายฟ้าสีแดงลำแสงพุ่งเข้าไปในจิตของฉลามคลั่งทันที
　　“มะ..มังกรอัคคี นี่มันจิตวิญญาณของมังกรอัคคี !” สีหน้าของมารผู้ฝึกตนเปลี่ยนไป มันเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
　　ในฐานะที่เป็นมารนอกรีตมันหวาดกลัวสัตว์เทวะประเภทมังกรมากที่สุด สัตว์เทวะเหล่านี้เป็นศัตรูตามธรรมชาติของผู้ฝึกตนที่ชั่วร้าย
　　มังกรอัคคีเปิดปากในขณะที่มันพ่นเปลวไฟสีแดงจำนวนมากออกมาวิญญาณของมารผู้ฝึกตนถูกดูดเข้าไปในปากของมังกรอัคคีและถูกเปลี่ยนเป็นกลุ่มก้อนพลังงาน เห็นได้ชัดว่ามารผู้ฝึกตนผู้นี้ไม่ใช่คู่มือมังกรอัคคีแม้แต่น้อย
　　หลังจากที่จัดการเสร็จมังกรอัคคีก็กลายเป็นลำแสงสีแดงและพุ่งกลับเข้าไปในร่างของฉิงเฟิงอีกครั้ง
　　เขากล่าวกับราชาอสูรฉลามคลั่งว่า“ฉันได้สังหารวิญญาณมารร้ายตนนั้นไปแล้ว คุณรู้สึกอย่างไรบ้าง ”
　　ฉลามคลั่งพยักหน้าและกล่าวขอบคุณอย่างสุดซึ้ง“ขอบคุณขอรับนายน้อย ตอนนี้ข้ารู้สึกว่าสามารถควบคุมร่างกายตัวเองได้อย่างสมบูรณ์แล้ว”
　　ฉิงเฟิงชักกระบี่ออกมาและฟันไปที่โซ่ที่ล่ามขาของฉลามคลั่งเอาไว้เพื่อปลดปล่อยเขาจากพันธนาการ
　　“พวกเรากลับกันเถอะ”ฉิงเฟิงเก็บกระบี่และเตรียมเดินทางไปยังเกาะทองคำพร้อมกับทุกคน
　　จากนั้นพวกเขาก็กลับขึ้นเรือยางและมาถึงเกาะทองคำในอีกสิบนาทีต่อมา
　　ตูมตูม ตูม ตูม …
　　มีการปะทะกันมากมายเกิดขึ้นทั่วไปเกาะทองคำเพื่อแย่งชิงสมบัติทุกคนสามารถรับรู้ได้ว่ามันเป็นเสียงของอุปกรณ์วิญญาณปะทะกัน
　　ถึงแม้สมบัติตามรายทางจะดึงดูดใจฉิงเฟิงก็ตามแต่เขาไม่อยากเสียเวลากับพวกมันจึงรีบมุ่งหน้าต่อไป
　　หลังจากเดินทางไปได้ประมาณสามร้อยเมตรเขาก็พบสมบัติชิ้นนึงมันเป็นชิ้นส่วนของหญ้าที่มีขนาดเท่าฝ่ามือ มันเป็นสีเหลืองทองและเปล่งแสงสีทอง
　　“หรือนี่อาจจะเป็นสมุนไพรทองคำ” ใบหน้าของฉิงเฟิงเปลี่ยนไปด้วยอาการที่ดูประหลาดใจ
　　เขาเพิ่งจะมาถึงเกาะทองคำได้ไม่นานก็พบขุมทรัพย์เสียแล้วมันเป็นความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมจริงๆ !
　　หญ้าสีทองเป็นสมุนไพรวิญญาณที่ล้ำค่าระดับสวรรค์มันแข็งแกร่งราวกับทองคำและสามารถตัดผ่านวัตถุใดๆได้อย่างง่ายดาย
　　หลังจากยอดฝีมือในขอบเขตจิตวิญญาณสวรรค์สกัดกลั่นหญ้าสีทองแล้วพวกเขาจะสามารถเปลี่ยนพลังงานนั้นมาเป็นของตนเองได้ ดังนั้นร่างกายของผู้ดูดซับมันจะแข็งแกร่งดั่งทอง　　แต่ในขณะที่ฉิงเฟิงกำลังจะหยิบฉวยสมุนไพรสีทองชิ้นนั้นก็มีเสียงเย็นชาตะโกนออกมาจากด้านหลังว่า“สมุนไพรชิ้นนี้เป็นของข้า ไสหัวไปซะ !”