ตอนที่ 1167 ขอคำของโพไซดอน
　　“นี่เจ้าปรับแต่งสายฟ้าทมิฬของข้าได้จริงๆงั้นหรือ!” ยูเรนัสมองไปที่ฉิงเฟิงด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความตกตะลึง
　　เขาไม่อาจทำใจเชื่อได้เลยว่าสายฟ้าสีดำของตนจะถูกผู้อื่นดูดกลืนไปปรับแต่งนี่เป็นสิ่งที่เกินความคาดหมายของเขา
　　ปัง!
　　ไข่มุกแห่งเทพสายฟ้าตกลงสู่พื้นดินมันไร้ซึ่งแสงที่ส่องสว่างอีกต่อไปและกลายเป็นหมองคล้ำลง
　　“ยูเรนัสวันนี้ของปีหน้าจะเป็นวันครบรอบวันตายของนาย”
　　ฉิงเฟิงขยับร่างดั่งลูกศรที่แหลมคมและมาถึงหน้ายูเรนัสทันที
　　ฉิงเฟิงชักกระบี่แสงสีทองออกมาสะบัดตัดศีรษะของยูเรนัสจนทำให้หัวของอีกฝ่ายถูกตัดออก　　ฉัวะ!
　　หัวของยูเรนัสหล่นลงบนพื้นและกลิ้งออกไปอย่างช้าๆดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ, ตกใจและหวาดกลัว
　　ยูเรนัสหัวหน้าเหล่าอัศวินศักดิ์สิทธิ์ของศาสนจักร จบชีวิตลงแล้ว…
　　เมื่อเห็นฉากนี้ผู้คนรอบตัวต่างตกใจพวกเขาก้าวถอยหลังต่อเนื่อง วันนี้ฉิงเฟิงทำให้พวกเขารู้สึกเหนือความคาดหมายครั้งแล้วครั้งเล่า
　　ออกัสตินออกัสตัสและสุดท้ายก็ยูเรนัส สุดยอดฝีมือของทวีปเสือล้วนแต่ถูกหลี่ฉิงเฟิงสังหาร ทุกคนตกตะลึงอย่างที่สุด
　　ผู้ฝึกตนทั้งหมดจากทวีปเสือหวาดกลัวและต่างก็มองไปที่ฉิงเฟิงราวกับว่าอีกฝ่ายเป็นมารปีศาจไม่มีใครกล้าเป็นศัตรูของเขาอีก
　　จากนั้นฉิงเฟิงก็ก้าวขาเดินไปที่น้ำพุแห่งชีวิตมีบางคนไม่กลัวตายและต้องการจะหยุดเขา แต่ฉิงเฟิงก็ฟาดพวกมันจนตกตายด้วยฝ่ามือเดียว
　　เมื่อผู้คนที่เหลือเห็นความแข็งแกร่งของฉิงเฟิงพวกเขาจึงถอยกลับไปหลบตามซอกมุม พวกเขาหวั่นกลัวและไม่มีใครกล้าแก่งแย่งช่วงชิงน้ำพุแห่งชีวิตอีกแล้ว
　　ในเวลานี้เองยอดฝีมือสองคนก็เดินมาถึงข้างๆน้ำพุแห่งชีวิต คนหนึ่งคือลอร์ดอูริสจากวังแห่งปัญญาและอีกผู้หนึ่งคือลอร์ดโพไซดอนจากกลุ่มเทพสมุทรผู้ภักดี
　　โพไซดอนและฉิงเฟิงรู้จักกันมาก่อนและพูดได้ว่าเป็นสหายที่ดีและมีบุญคุณต่อกันดังนั้นกลุ่มของไพโซดอนจึงไม่มีใครโจมตีพวกฉิงเฟิง
　　มีเพียงเฉพาะอูริสเท่านั้นที่มีท่าทีเป็นปฏิปักษ์ต่อฉิงเฟิงถึงแม้ว่าเธอจะเป็นหญิงสาวที่งดงามหมดจดแต่ฉิงเฟิงก็ไม่ได้สนใจ
　　“หลีกไป”ฉิงเฟิงกล่าวกับอูริสด้วยน้ำเสียงอันเยือกเย็นและเย่อหยิ่ง
　　ใบหน้างดงามของอูริสเปลี่ยนไปเมื่อเธอได้ยินคำตวาดของฉิงเฟิงดวงตาของเธอมีร่องรอยความโกรธกริ้ว เธอเป็นผู้นำวังแห่งปัญญาและเป็นทายาทของเทพีแห่งปัญญา
　　เธอเป็นที่รักยิ่งของเหล่าผู้ฝึกตนในทวีปเสือไม่เคยมีใครกล้าพูดตวสดกับเธอเช่นนี้มาก่อน ชายคนนี้เป็นคนแรก
　　“หลี่ฉิงเฟิงเจ้ากล้าพูดเช่นนี้กับข้า เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร บรรพบุรุษของข้าคือเทพีแห่งปัญญา” อูริสกล่าวอย่างแย้มยิ้มด้วยสีหน้าเย็นชา
　　ฉิงเฟิงเหลียวมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจของอูริสก่อนที่จะตบเธอจนปลิวกระเด็น
　　อูริสเป็นยอดฝีมือระดับจิตราชันขั้นที่สามแต่เธอก็ไม่ใช่คู่มือของฉิงเฟิงในยามนี้ดังนั้นเธอทำได้เพียงรับสภาพและพ่ายแพ้หมดรูปเท่านั้น…
　　“ถ้าเธอยังพร่ำโอ้อวดไร้สาระอีกฉันจะฆ่าเธอทันที” ฉิงเฟิงแสยะยิ้มและชี้ไปที่อูริส　　ใบหน้าของผู้คนรอบข้างเปลี่ยนไปหลี่ฉิงเฟิงผู้นี้เย่อหยิ่งและทำเรื่องอุกอาจเกินไป เขากล้าตบหน้าอูริสเทพีแห่งปัญญาโดยไม่พูดพร่ำทำเพลงใดๆ มีอะไรที่เขาไม่กล้าทำอีกหรือไม่
　　อูริสขุ่นแค้นจนอยากระบายความโกรธกริ้วแต่เธอก็สัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่แรงกล้าจนทำให้เธอหวาดกลัวและปิดปากเงียบ ออกัสตินเพิ่งจะตายต่อหน้าเธอ และเธอก็ไม่อยากเป็นรายที่สี่ที่ต้องตายด้วยน้ำมือเขา
　　ดังนั้นฉิงเฟิงจึงเดินต่อไปข้างหน้าโดยไม่มีใครกล้าหยุดยั้งอีกต่อไป
　　เขาเดินมาถึงริมบ่อและหยิบขวดสิบใบออกมาจากแหวนมิติ
　　ขวดเหล่านี้เป็นขวดหยกที่มีขนาดเท่าฝ่ามือและทำจากวัสดุชนิดพิเศษน้ำพุแห่งชีวิตไม่มีทางระเหยไปง่ายๆหากถูกบรรจุไว้ในขวดเหล่านี้
　　น้ำจากน้ำพุแห่งชีวิตเป็นสีขาวเปล่งกลิ่นอายพลังงานชีวิตที่สดใสทันทีที่ฉิงเฟิงได้กลิ่นมันก็รู้สึกได้ทันทีว่ารูขุมขนบนร่างกายของเขาผ่อนคลายและเปิดออก
　　เขาเริ่มตักน้ำใส่ขวดในขณะที่ฉิงเฟิงกำลังตักน้ำใส่ขวดที่ห้า จู่ๆน้ำพุแห่งชีวิตก็หายไปอย่างรวดเร็ว
　　บ่อน้ำพุแห่งชีวิตสามารถเทเลพอร์ตได้มันเพิ่งจะหนีไปนั่นเอง
　　ร่องรอยแห่งความเสียดายปรากฏขึ้นในดวงตาของฉิงเฟิงน้ำจากน้ำพุแห่งชีวิตเป็นดั่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ มันสามารถรักษาเนื้อและกระดูกที่กำลังจะตายได้
　　“เจ้าแมวแกรู้ไหมว่าน้ำพุแห่งชีวิตกำลังจะไปไหน ” ฉิงเฟิงถามแมวแห่งโชคชะตา
　　มันส่ายหัวแล้วกล่าวว่า“น้ำพุแห่งชีวิตเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ มีเพียงเทพแห่งชีวิตเท่านั้นที่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหน”
　　ดวงตาของฉิงเฟิงเผยสัมผัสถึงความผิดหวังแม้แต่แมวแห่งโชคชะตาก็ไม่รู้ว่ามันวาร์ปหนีไปไหน　　ตอนนี้ฉิงเฟิงได้น้ำแห่งชีวิตสี่ขวาดในมือของเขาเขาต้องใช้หนึ่งขวดเพื่อช่วยชีวิตหลินเสวี่ย ที่เหลืออีกสามขวดเขาจะใช้มันในการปรับแต่งเม็ดยา
　　น้ำแห่งชีวิตเป็นองค์ประกอบที่ขาดไม่ได้ในการปรับแต่งเม็ดยาศักดิ์สิทธิ์
　　“หลี่ฉิงเฟิง…เจ้าช่วยแบ่งน้ำแห่งชีวิตให้ข้าบ้างจะได้ไหม ” โพไซดอนมองไปที่ฉิงเฟิงอย่างสิ้นหวังและเอ่ยปากถามขึ้น
　　ในขวดที่บรรจุน้ำแห่งชีวิตจะมีน้ำแห่งชีวิตสิบหยดโพไซดอนร้องขอขวดหนึ่ง
　　“โพไซดอนคุณจะทำอะไรกับน้ำแห่งชีวิตหรือ ” ฉิงเฟิงขมวดคิ้วด้วยสายตาที่งุนงง
　　“อาการป่วยของบุตรสาวข้ากลับมากำเริบน้ำจากน้ำพุแห่งชีวิตเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการรักษาเธอ รวมกับสมุนไพรอื่นๆ” โพไซดอนกล่าวอย่างเศร้าสร้อย
　　คิ้วของฉิงเฟิงคลายลงทันทีที่ได้ยินคำพูดของโพไซดอนเขารู้จักลูกสาวของโพไซดอนดี เขาเคยพบเธอในเมืองตงไห่และเคยช่วยรักษาอาการบาดเจ็บให้เธออีกด้วย
　　เมื่อทราบเหตุผลของอีกฝ่ายฉิงเฟิงจึงมอบขวดและน้ำแห่งชีวิตสองหยดให้ทันที เมื่อเห็นเช่นนี้โพไซดอนก็มีความสุขมาก เดิมทีเขาต้องการแค่หยดเดียว แต่ฉิงเฟิงกลับมอบให้เขาถึงสองหยด มันเกินพอที่จะรักษาอาการป่วยของบุตรสาวเขาแล้ว
　　“ไปกันเถอะพวกเราจะกลับแล้ว” ฉิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยและโบกมือให้โพไซดอน จากนั้นก็นำทางพรรคพวกออกไปจากที่นี่
　　ความเร็วในการเดินทางของพวกฉิงเฟิงนั้นรวดเร็วมากพวกเขาออกจากภูเขาเทพหิมะอย่างรวดเร็ว
　　“บอสครับพวกเราได้น้ำแห่งชีวิตแล้ว จะกลับหัวเซี่ยเลยใช่ไหมครับ ”
　　ลู่ซวนจี๋ถามด้วยความตื่นเต้น
　　เขาต้องการกลับหัวเซี่ยและคนอื่นๆก็คิดเหมือนกันพวกเขาเป็นชาวหัวเซี่ยและการที่ต้องรั้งอยู่ในทวีปเสือนานๆนั้นทำให้อึดอัดไม่น้อย
　　“แน่นอนว่าพวกเราจะกลับเลยฉันกังวัลเรื่องกลับมากกว่าทุกคนด้วยซ้ำไป”
　　ฉิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยและกล่าวขึ้น
　　จากนั้นฉิงเฟิงก็นำทีมเขี้ยวหมาป่าและคนอื่นๆไปที่สนามบินและเดินทางกลับหัวเซี่ยในวันนั้นเลย
　　ส่วนราชินีแวมไพร์คามิลล่าที่สวามิภักดิ์ฉิงเฟิงไม่ได้พาเธอกลับไปด้วยแต่ปล่อยให้เธออยู่ทวีปเสือต่อไปเพื่อขยายอำนาจ
　　ฉิงเฟิงต้องการเบี้ยในทวีปเสือ,ผู้ใต้บังคับบัญชาที่มีกองกำลังผู้ฝึกตนในทวีปเสือ เขาต้องการใครสักคนที่มีความเข้าใจสถานการณ์ในทวีปเสืออย่างล้ำลึกล้ำ
　　………….
　　สิบสองชั่วโมงต่อมาเครื่องบินลงจอดในหัวเซี่ย พวกเขาทั้งหมดถูกเชาเฟิ่งอู่ เย่หงตี้และดราก้อนคิงรับตัวไป　　“หลี่ฉิงเฟิงยินดีต้อนรับกลับหัวเซี่ย” เชาเฟิ่งอู่เผยอยิ้มอย่างงดงามไปที่ฉิงเฟิง
　　“ผู้อำนวยการเชาโปรดจัดเตรียมเฮลิคอปเตอร์ให้ผมด้วย ผมจะรีบกลับเมืองตงไห่ทันทีเพื่อไปดูหลินเสวี่ย” ฉิงเฟิงยิ้มตอบและเอ่ยปากให้เตรียมส่งพวกเขากลับเมืองตงไห่
　　เชาเฟิ่งอู่พยักหน้าและเรียกเฮลิคอปเตอร์นำฝูงชนกลับไปยังเมืองตงไห่อย่างรวดเร็ว
　　….
　　สองชั่วโมงต่อมาเฮลิคอปเตอร์ก็มาถึงที่เมืองตงไห่และลงจอดที่วิลล่าของฉิงเฟิงและหลินเสวี่ย