“เป่ยเหยียนจื่อ, เธอคิดเหรอว่าลำพังเพียงแค่ชั้นจะมีพลังพอที่จะทำลายตระกูลเป่ยของเธอได้ ? ตระกูลของเธอถูกทำลายด้วยน้ำมือของเจ้านายชั้นต่างหาก”

เป่ยเหยียนจื่อรู้สึกแปลกใจและร้องตะโกนว่า “ใครคือเจ้านายของเธอ?”

“ท่านคือบุคลที่แข็งแกร่งและทรงพลัง เขาไม่เพียงแค่หล่อเหลาแต่ยังดูน่ากลัวอีกด้วย”

“เขาเป็นตัวบ้าอะไร ?”

“เขาไม่มีชื่อ แต่ผู้คนเรียกเขาว่า เฮลคิง (ราชันนรก Hell king) ราชาผู้ซึ่งจะพรากชีวิตผู้คน” หลิวเฟยเหยียนจื่อกล่างถึงเฮลคิงด้วยความชื่นชม

เฮลคิงงั้นหรือ ?

เป่ยเหยียนจื่อพึมพำออกมา เธอค่อนข้างแน่ใจว่าเธอไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน ทำไมเขาถึงต้องทำลายตระกูลของเธอ ? เธอไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับบางอย่างที่ทำให้เขามีความแค้นหรือไม่ ?

“เฮลคิง… เจ้าคนชั่วคนนี้กล้าทำลายครอบครัวของชั้น สักวันหนึ่งชั้นจะต้องฆ่าเขาให้ได้ !” เมื่อรู้ชื่อตัวการ เป่ยเหยียนจื่อก็กลายเป็นโกรธเกรี้ยวในทันที เธอจะไม่มีวันปล่อยเฮลคิงไปแน่นอนถ้าเธอมีโอกาส

“ใครจะฆ่าเจ้านายของข้า !?” ในขณะเดียวกันชายร่างยักษ์คนหนึ่งที่กล้าหาญในชุดสีดำก็เดินเข้ามา

ชายร่างยักษ์คนนี้เป็นคนที่หยาบกระด้างสูง 6 ฟุต เขาดูแข็งแรงและเต็มไปด้วยพลัง

หลิวเฟยเหยียนดูแปลกใจเมื่อเห็นชายชุดดำคนนี้ เธอกล่าว “ผี11 นายฆ่าถังจิงไปแล้วหรือยัง ?”

ผี11 ส่ายหัวและกล่าวว่า “ยัง”

“ทำไมนายถึงไม่ฆ่าเธอ ? ถ้าเธอหนีรอดไปได้ที่ซ่อนของพวกเราจะถูกเปิดเผย”

“ข้าพยายามจนเกือบจะฆ่าเธอได้แล้ว แต่มีผู้หญิงที่แข็งแกร่งคนหนึ่งมาช่วยเธอไว้ได้ ข้าไม่อาจเอาชนะเธอได้จึงหนี”

“ผี 11 พวกเราอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้ว ไปจากที่นี่กันเถอะ” หลิวเฟยเหยียนกล่าว

การได้เป็นถึงซีอีโอของบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างบริษัทฟีนิกซ์ เป็นข้อพิสูจน์ว่าเธอมีความฉลาดและความสามารถพอตัว เธอรู้ว่าสถานที่นี้จะเป็นอันตรายถ้าหากอยู่ต่อไป พวกเธอต้องออกจากที่นี่โดยเร็วที่สุด

ผี 11 ขมวดคิ้วและถามว่า “พวกเราจะออกไป แต่ผู้หญิงคนนี้จะเอายังไงกับเธอ ?”

หลิวเฟยเหยียนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนาวเหน็บว่า “ส่งเธอไปอยู่กับครอบครัวซะ”

“เข้าใจแล้ว เธอสำควรได้รับมันเพื่อคำสาปของเจ้านายของพวกเรา”

ผี 11 เริ่มเดินเข้ามาใกล้เป่ยเหยียนจื่อด้วยกริชในมือและเตรียมที่จะฆ่าเธอ

เป่ยเหยียนจื่อตื่นตระหนกเมื่อเธอเห็นชายชุดดำเข้ามาใกล้ด้วยไอสังหารรอบตัว เธอไม่คาดคิดเลยว่าสองคนนี้จะโหดร้ายขนาดนี้

“น่าเสียดาย ถ้าพอมีเวลาข้าจะสนุกกับเธอเสียเล็กน้อย ตอนนี้ไปลงนรกซะ” ผี 11 โบกกริชในมือและเตรียมจะฆ่าเธอ

วันนี้ชั้นจะต้องตายที่นี่งั้นหรือ ?

เป่ยเหยียนจื่อปิดตาอย่างสิ้นหวังขณะที่เห็นกริชพุ่งไปที่คอของเธอ

ในวินาทีสุดท้าย เป่ยเหยียนจื่อก็นึกถึงชายหนุ่มคนหนึ่งขึ้นมา ชายหนุ่มคนที่พาเธอออกไปเดินเที่ยวสวนสนุกและไร้เทียมทานอย่างไม่น่าเชื่อ หลี่ฉิงเฟิง เธอคงจะไม่มีโอกาสได้พบกับเขาอีกต่อไปแล้ว

เปรี้ยง !

ทันใดนั้นหินก้อนหนึ่งก็ถูกโยนออกมาจากที่ไกลๆและกระทบเข้ากับกริชของผี11โดยตรง กริชหักและหล่นลงมาที่พื้น

ผี11ตกใจเมื่อเขาเห็นกริชแยกเป็นสองส่วน เขาหันกลับไปและตะโกนว่า “ใครอยู่ตรงนั้น ?”

“นายมันพวกสัตว์เลือดเย็นที่กล้าลงมือฆ่าสาวงามหยดย้อยเช่นนี้” ฉิงเฟิงเดินเข้ามาหลังจากที่ผลักเปิดประตูห้องใต้ดิน

หือ ? ชั้นยังไม่ตาย ?

เป่ยเหยียนจื่อลืมตาเมื่อได้ยินเสียง เธอประหลาดใจเมื่อเห็นฉิงเฟิง เธอไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะปรากฏตัวขึ้นหลังจากที่เธอกำลังคิดถึงเขา

“หลี่ฉิงเฟิง เป็นนาย ?” หลิวเฟยเหยียนดูตกใจที่เห็นฉิงเฟิง

ส่วนผี 11 ที่ไม่รู้จักฉิงเฟิงก็ตะโกนออกมาอย่างเกรี้ยวกราด เขาโกรธมากหลังจากที่เห็นกริชของเขาแตก “ไอ้ลูกหมา แกกล้าทำลายกริชของข้า แกเบื่อชีวิตแล้วใช่มั้ย ?”

ฉิงเฟิงตอบกลับอย่างสงบในขณะที่เอามือไขว้หลัง “คนที่เบื่อชีวิตคือนายไม่ใช่ฉัน”

“ไอ้ลูกหมา ถ้าแกไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไป ข้าจะสงเคราะห์แกให้เดี๋ยวนี้” ผี 11 แสยะยิ้มและเดินไปหาฉิงเฟิง

ฮ่าห์ !

ผี 11 คำรามและโบกกำปั้นขวาของเขาอย่างรุนแรงเข้าที่หัวของฉิงเฟิง

หมัดของเขาแข็งแกร่งและรวดเร็วมากจนดูเหมือนว่าเขาสามารถฆ่าฉิงเฟิงได้อย่างแน่นอน

“ฉิงเฟิง, ระวังด้วย !” เป่ยเหยียนจื่อร้องออกมาขณะที่พยายามเตือนฉิงเฟิง เธอรู้สึกหวาดกลัวมากถ้าหากเขาเป็นอะไรขึ้นมา เพราะวันนี้เขามาช่วยเธอ

อย่างไรก็ตาม ฉิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเล็กน้อยและไม่ได้จริงจังอะไรกับหมัดของผี 11 เมื่อหมัดเกือบจะมาถึงตัวเขา เขาก็เตะเข้าใส่ผี 11 ด้วยขาขวาอย่างรวดเร็วราวกับฟ้าผ่า

เปรี้ยง !

เขาถูกเตะกระเด็นออกมาและกระเด็นไปที่พื้นอย่างรุนแรง ซี่โครงหักสองซี่ เขาพยายามจะลุกขึ้นแต่ก็ไม่สามารถทำได้

ผี 11 พ่ายแพ้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

บ้าชิบ ! ไอ้หนุ่มนี่แข็งแกร่งมาก !

ขณะเดียวกันฉิงเฟิงก็ไม่สนใจเขา และเดินไปหาเป่ยเหยียนจื่อ

“อย่ามาใกล้นะ ! ไม่งั้นชั้นจะฆ่าเธอ” หลิวเฟยเหยียนร่ำร้องออกมาเมื่อเห็นฉิงเฟิงเดินเข้ามาใกล้เธอ เธอวางมีดเล็กๆไว้ที่คอของเป่ยเหยียนจื่อ

มีดที่แหลมคมพาดอยู่บนคอของเป่ยเหยียนจื่อ มันสามารถเฉือนคอของเธอได้ทุกขณะ

ฉิงเฟิงขมวดคิ้วและหยุดเคลื่อนไหว เขากล่าวว่า “หลิวเฟยเหยียนวางมีดลงซะแล้วฉันจะปล่อยเธอไป ไม่งั้นวันนี้เธอตายแน่”

“นายไปหลอกคนอื่นเถอะ ชั้นไม่เชื่อนายหรอก นายออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ไม่งั้นชั้นจะฆ่าเธอทันที !” หลิวเฟยเหยียนกล่าวขณะที่เธอกดมีดลงที่คอของเป่ยเหยียนจื่อจนเลือดไหลออกมาเล็กน้อย

ฉิงเฟิงหันหลังและเดินออกไป หลิวเฟยเหยียนรู้สึกโล่งใจที่เห็นเขาออกไปและวางมีดลงอย่างไม่ระวัง

อย่างไรก็ตาม หลิวเฟยเหยียนประเมินความรวดเร็วของฉิงเฟิงต่ำเกินไป ทันทีที่เธอวางมีดลงฉิงเฟิงก็หันกลับมาและพุ่งเข้าหาเธอด้วยความเร็วราวกับฟ้าผ่าในทันที

มันสายเกินไปเมื่อหลิวเฟยเหยียนพยายามจะคว้ามีดขึ้นอีกครั้ง ฉิงเฟิงคว้าคอเธอและยกเธอขึ้นไปในอากาศ

“ฉันจะเติมเต็มความต้องการของเธอถ้าหากเธอเบื่อชีวิตแล้ว !” ฉิงเฟิงเตรียมที่จะฆ่าหลิวเฟยเหยียนด้วยเจตนาฆ่าที่แผ่ออกมา

หลิวเฟยเหยียนตื่นตระหนกเมื่อเธอรู้สึกถึงพลังของฉิงเฟิง เธอดูหวาดกลัวและพยายามจะร้องขอชีวิต แต่เธอก็ไม่สามารถพูดอะไรได้เพราะเธอถูกบีบคอไว้อยู่

“ไม่ ฉิงเฟิง อย่าเพิ่งฆ่าหลิวเฟยเหยียน !” เป่ยเหยียนจื่อรีบร้องห้ามในทันที

“ทำไมละ ? เธอเกือบจะฆ่าคุณแล้วนะ” ฉิงเฟิงขมวดคิ้วเพราะเขาไม่เข้าใจว่าทำไมเป่ยเหยียนจื่อถึงห้ามเขา

เป่ยเหยียนจื่อตอบด้วยความเกลียดชังอย่างรุนแรงว่า “เจ้านายของหลิวเฟยเหยียนทำลายตระกูลเป่ยของชั้น ชั้นรู้แค่ว่าเขาคือใครบางคนที่เรียกเฮลคิง ถ้าเราฆ่าเธอซะเราจะไม่ได้ข้อมูลอะไรเลยเกี่ยวกับคนพวกนี้”